Ο πρώτος νόμος της εξουσίας

Marcello Veneziani 

Αναρωτιέσαι γιατί είναι τόσο δύσκολο να κυβερνάς την Ιταλία και να πετύχεις σπουδαία πράγματα όταν αναλαμβάνεις έναν ρόλο ευθύνης; Δεν είναι θέμα δεξιού ή αριστερού. Μπείτε σε μια διαμάχη σαν να πρόκειται να μπείτε σε μια βάρκα ή σε ένα τζαμί, αφήνοντας τα παλιά παπούτσια δεξιά και αριστερά στο κατώφλι. Μπείτε χαλαρά, σαν ξυπόλητοι Καρμελίτες, και θα μάθετε την αλήθεια.
Ο αδυσώπητος νόμος που σκοτώνει κάθε θέληση να επηρεάσουμε και να τροποποιήσουμε πράγματα, να σχεδιάσουμε και να εφαρμόσουμε, είναι ένας και ισχύει πάνω από όλα για τις κυρίαρχες τάξεις. primum, καλύπτω τά νώτα. Αυτός είναι ο βασιλικός κανόνας  που εκτρέπει τις αποφάσεις και τις ενέργειες για να τις διοχετεύσει όλες εκεί, στην πιο δύσκολη άσκηση ισορροπίας, πρόληψης και αυτοσυντήρησης. Το να καλύψεις τον πισινό σου είναι το άνοιγμα της δύναμης, η προϋπόθεση για να είσαι μέρος της άρχουσας τάξης, όπως να βάλεις τις ζώνες ασφαλείας σου πριν φύγεις. Από την άλλη πλευρά, η αντιπολίτευση στην Ιταλία δεν πιέζει αυτούς που κυβερνούν με βάση τα γεγονότα και τα αποτελέσματα, αλλά τείνει να στήνει ενέδρες για να τους καταρρίψει. Επομένως, πριν από τη χρηστή διακυβέρνηση, πρέπει να καλύψετε τά νώτα σας, τίς πλάτες σας [Νά προστατέψετε τή σκιά σας από τόν φθόνο τών αντιπάλων, από τό αόρατο καί παράλογο, καθότι η διεκδίκηση τής εξουσίας στηρίζεται στήν επιθυμία  όχι στήν θέληση καί τόν λόγο]
Και έτσι η προστασία της πλάτης δεν είναι μια περιθωριακή και μετά τη δουλειά δραστηριότητα, ένα άθλημα και απλώς ένα προληπτικό μέτρο. αλλά είναι το πρώτο καθήκον, η πρώτη στάση που απαιτείται γιατί μόλις αναλάβετε τα καθήκοντά σας σε μια εξουσία, όποια κι αν είναι αυτή, βρίσκεστε αμέσως σε απόλυτη δυσφορία, σε θέση επισφαλή και ευάλωτη, εν ολίγοις, εξάρτησης, αν όχι σέ εκβιασμό ή απειλή. Σε σημείο που καταλαβαίνεις αμέσως δύο πράγματα: το πρώτο είναι να μην ξεπακετάρεις ποτέ, να μην κρεμάσεις ποτέ τα ρούχα σου στο βεστιάριο, να θυμάσαι ότι είσαι περαστικός. Και μετά: θυμηθείτε να μην αποφασίσετε ή να κάνετε μια οριστική επιλογή, ακόμη και μια σταθμισμένη και χρήσιμη. Πρέπει πρώτα να συλλέξετε την εξουσιοδότηση για να προχωρήσετε, να ξεπεράσετε τα διασταυρούμενα βέτο και τα τσιτάτα των προδοτών υπαλλήλων, τις δικαστικές ενέδρες και μετά πρέπει να συμφωνήσετε, να ικανοποιήσετε και να καθυστερήσετε, να αραιώσετε τις ιδέες σας μέχρι να εκτραπούν, νά τίς φουσκώσετε  με αέρα, νά τίς αδειάσετε  από το περιεχόμενο. Όταν θά είναι αγνώριστα και άχρηστα, τότε θά μπορούν να γίνουν αποδεκτά.
Με άλλα λόγια, η κύρια δραστηριότητα που θα απορροφήσει όλο τον χρόνο σας είναι να επιβιώσετε, να τελειοποιήσετε τεχνικές, στρατηγικές, σχέσεις και τελετές επιβίωσης. Δηλαδή, πάλι, καλύψτε τον πισινό σας. Το πρωταρχικό σας μέλημα δεν πρέπει να είναι να κάνετε, αλλά να διαρκέσετε. Στοχαστική, εσωστρεφής, αυτοπροωθητική δραστηριότητα. Είναι ο αδυσώπητος νόμος της εξουσίας όχι μόνο πολιτικός και θεσμικός, αλλά και ακαδημαϊκός, ακόμη και πολιτιστικός, που πρέπει να εφαρμόζεται ακόμη και σε τομείς που φαίνονται εξαιρούμενοι. Για παράδειγμα, η επιστημονική και πανεπιστημιακή έρευνα στην Ιταλία δεν απογειώνεται λόγω της ίδιας προληπτικής λογικής. Τότε αναρωτιόμαστε γιατί η έρευνα δεν σημειώνει πρόοδο στην Ιταλία ή γιατί πολλοί εγκαταλείπουν την Ιταλία. Επειδή τα μέσα υπερκαλύπτουν τους στόχους της έρευνας, καταλαμβάνουν τα εννέα δέκατα των πόρων και του διαθέσιμου χρόνου. Εφαρμόστε το ίδιο κριτήριο στην εξουσία: το πρώτο μέλημα είναι η διατήρηση της έδρας με κάθε μέσο και τρόπο. το δεύτερο είναι να ματαιώσεις τις παγίδες των άλλων, μποϊκοτάροντας οποιαδήποτε πιθανή ανάπτυξη ογκωδών προσωπικοτήτων· Το τρίτο είναι να προμηθεύονται τα μέσα για την υλοποίηση των προγραμμάτων, ζητώντας κονδύλια, άδειες, εφησυχασμό. Αυτό που απομένει είναι αφιερωμένο στην εποικοδομητική άσκηση της εξουσίας: είναι το δέκατο μέρος του χρόνου και των πόρων, το ίδιο ποσό που προοριζόταν για φιλανθρωπία. Επομένως ελάχιστα επιτυγχάνονται. Η ενέργεια χρησιμοποιείται για να αντισταθείς, να αντισταθείς σε χαμηλά, μεσαία και υψηλά χτυπήματα. Χάνεις από τα μάτια σου τον πρώτο λόγο για τον οποίο βρίσκεσαι σε αυτό το μέρος, γιατί έλαβες αυτήν την εντολή, υπάρχουν εμπόδια μεταξύ σου και του πράγματος, εκβιαστές που σου ζητούν να πληρώσεις το φόρο τους, συν τους πίσω κωπηλάτες. 

Ακόμη και η κρίση του κοινού και των μέσων ενημέρωσης προσαρμόζεται στον νόμο parachiappa : ποτέ κανείς δεν αξιολογείται για το τι είναι, κάνει ή προσπαθεί να κάνει, αλλά για το επίπεδο επιβίωσης που έχει επιτευχθεί, ή μάλλον για την ικανότητα να καλύψει τον πισινό του. Η κρίση δεν είναι ποτέ: είναι καλός, δεν είναι καλός, καλά έκανε ή δεν έκανε, έχει δίκιο ή λάθος, αλλά αντέχει ή πέφτει, προστατεύεται ή όχι, σέ ποιον απαντά. Και αν παραμένει όρθιος, δεν έχει σημασία αν αντιστέκεται λόγω των δυνατοτήτων του ή επειδή είναι μια λαστιχένια μαριονέτα (όταν ήμουν παιδί υπήρχε μια μαριονέτα που δεν έπεφτε ποτέ στο έδαφος, ο Ερκολίνο πάντα στεκόταν). Το σημαντικό είναι να στέκεσαι όρθιος, έστω και σαν μαριονέτα. αρκεί να καλύψεις τον πισινό σου. Αν προσπαθείς να θέσεις ένα πρόβλημα αποτελεσματικότητας ή αξιοπρέπειας, ή αυτό είναι στην καρδιά του δημόσιου συμφέροντος, σε βλέπουν ως Αρειανό ή τρελό: αλλά τι, πρέπει να καλύψεις τον πισινό σου και σκέφτεσαι να κυβερνήσεις, νά πραγματοποιήσεις, ή ακόμη χειρότερα σκέφτεσαι αυτήν την κωμική χίμαιρα που αποκαλείς συνοχή ή αξιοπρέπεια;
Αλλά εκτός Ιταλίας, στον υπόλοιπο κόσμο, είναι το ίδιο πράγμα; Φοβάμαι ότι ναι, και όχι μόνο μεταξύ των χωρών που μοιάζουν περισσότερο με τη δική μας, αλλά μεταξύ των Αράβων, των Κορεατών και των Κινέζων, των Τούρκων και των Ρώσων. Αλλά σε αυτά τα μέρη, το να καλύψεις τον κώλο σου είναι μια στρατηγική επιβίωσης, η ζωή εξαρτάται από αυτό. Εδώ, όμως, υπάρχει η τέχνη και η φιλοσοφία του paraculismo(γλειψίματος), η επεξεργασία μιας εκλεπτυσμένης εθιμοτυπίας chiapperia, μια αυτοσυντηρούμενη εκδοχή της guapperia(ενέδρας): si vis pacem para chiappem.
Τι να κάνουμε λοιπόν, να ξεφύγουμε από κάθε αποστολή, να καταφύγουμε στην τούνδρα των υποαπεννίνων ή στον βυθό της θάλασσας; Αθλητικά λέω: όσοι έχουν στομάχι αντιστέκονται, όσοι είναι ευαίσθητοι επιλέγουν να πάνε στο δάσος, στην εξοχή ή στη θάλασσα. Ή στο μοναστήρι. Όσοι ελπίζουν να αλλάξουν τα πράγματα, άς σταματήσουν να ελπίζουν, αλλά νά κάνουν ό,τι μπορούν για να τά αλλάξουν, με εργατική απόγνωση. Ενεργήστε σαν να πρέπει να πετύχετε, αλλά σκεφτείτε το εγχείρημα ως ηρωικό και απερίσκεπτο. Δύσκολη και κάπως σχιζοειδής επιλογή, αλλά δεν βλέπω άλλο δρόμο. Το μότο ισχύει τόσο για αυτούς που εγκαταλείπουν όσο και για εκείνους που αντιστέκονται: δεν ζεις μόνο γιά νά προφυλάσσεσαι.

La prima legge del potere     - Marcello Veneziani (www-marcelloveneziani-com.translate.goog)