Πηγή: Ντανιέλε Πέρα
Φαντάζομαι τον Ναύαρχο Κάβο Ντραγκόνε, όταν ρωτήθηκε «Πόσες απώλειες έχετε υπολογίσει σε περίπτωση πιθανών ρωσικών αντιποίνων στην προληπτική σας επίθεση;», να απαντά, χωρίς να κουνήσει το μουστάκι του 19ου αιώνα, «μεταξύ δέκα και είκοσι εκατομμυρίων».
Τώρα, είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί οι εφημερίδες μας γράφουν τίτλο «Ο Πούτιν απειλεί την Ευρώπη», όταν ο ίδιος ο Πούτιν απάντησε απλώς στις άστοχες δηλώσεις του προαναφερθέντος προσώπου, επαναλαμβάνοντας, μεταξύ άλλων, ότι η Ρωσία δεν έχει καμία πρόθεση να επιτεθεί στην Ευρώπη, αλλά είναι απλώς έτοιμη να απαντήσει σε περίπτωση επίθεσης.
Δυστυχώς, υπάρχει ένα Κόμμα Πολέμου στην Ευρώπη, συγκεντρωμένο στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία, τη Γαλλία (και ακόμη και στην Ιταλία, όπου οι εν ενεργεία στρατηγοί είναι πολύ πιο πιθανό να εμπλακούν σε μια σύγκρουση για την οποία είμαστε εντελώς απροετοίμαστοι, σε σύγκριση με τους απόστρατους στρατηγούς, οι οποίοι είναι πολύ πιο ενήμεροι για τους κινδύνους). Είναι το κόμμα εκείνων που θέλουν να επιτεθούν στο Καλίνινγκραντ, την Υπερδνειστερία ή να αποβιβαστούν στην Κριμαία, να επιτεθούν στον ρωσικό πετρελαϊκό στόλο στη Μαύρη Θάλασσα και ούτω καθεξής (δίνοντας στη Μόσχα, μεταξύ άλλων, μια εξαιρετική δικαιολογία για να προχωρήσει στην Οδησσό μετά την απελευθέρωση του Ντόνετσκ). Έχω επικρίνει το ειρηνευτικό σχέδιο του Τραμπ επειδή ειλικρινά δεν πιστεύω ότι μπορεί να αποτελέσει μια οριστική λύση στη σύγκρουση (σε 10 ή 20 χρόνια, θα επιστρέψουμε στο μηδέν, και η Μόσχα το γνωρίζει καλά). Και πιστεύω ότι η στρατηγική ήττα του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία είναι απαραίτητη: 1) για να τερματιστεί η τριακονταετής ανατολική προέλασή του· 2) για μια πραγματική ευρωπαϊκή αφύπνιση, με την επακόλουθη αποπομπή των σημερινών καταστροφικών πολιτικών ηγετών, όχι με τον τρόπο που θέλουν οι ΗΠΑ (αντικαθιστώντας τους με άλλους ακόμη πιο συμβατούς με τα σχέδιά τους - ένα βήμα που ήδη συμβαίνει - με την παραδοσιακή στρατηγική της κουρδιστής δικαιοσύνης) αλλά ίσως μέσω ενός ειλικρινούς λαϊκού κινήματος. Υπό αυτή την έννοια, πιστεύω ότι ο στόχος των ΗΠΑ με τις διαπραγματεύσεις είναι ακριβώς να «περιορίσουν τη ζημιά», διατηρώντας ένα μέσο που τις βοηθά να κρατήσουν την Ευρώπη σε κατάσταση γεωπολιτικής αιχμαλωσίας και μετατρέποντας ό,τι έχει απομείνει από την Ουκρανία σε προτεκτοράτο τους, αν και εκτός της Συμμαχίας.
Γιατί λέω «σώστε το ΝΑΤΟ»; Το ΑΕΠ της Ρωσίας συχνά παρουσιάζεται λανθασμένα, με τον ισχυρισμό ότι είναι χαμηλότερο από αυτό της Μασαχουσέτης ή αρκετών ευρωπαϊκών πολιτειών. Στην πραγματικότητα, το ΑΕΠ πρέπει πάντα να τοποθετείται στο κατάλληλο πλαίσιο. Η Ρωσία, σε αντίθεση με την Ιταλία (για να πάρουμε το πιο κοντινό παράδειγμα), δεν έχει οικονομία που βασίζεται στις υπηρεσίες. Δεν είναι αποβιομηχανοποιημένη. Διαθέτει κρίσιμους πόρους. Για να το θέσω ωμά, η Ρωσία δεν χρειάζεται εξαρτήματα από δέκα διαφορετικές χώρες για να κατασκευάσει ένα όπλο. Αυτό της δίνει ένα στρατηγικό πλεονέκτημα που δεν διαθέτουν σχεδόν όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο παράγει σε τρεις μήνες τον οπλισμό που παράγουν (μαζί) τα μέλη του ΝΑΤΟ σε ένα χρόνο. Και μια ευρωπαϊκή βιομηχανική μετατροπή διαρκεί τουλάχιστον μια δεκαετία. Γι' αυτό υποστηρίζω ότι το σχέδιο Τραμπ είναι απλώς ένα «μπάλωμα» που θα παγώσει τη σύγκρουση, ανοίγοντας το δρόμο για νέες (όταν το ΝΑΤΟ είναι «έτοιμο»).
Ωστόσο, οι διαπραγματεύσεις εξακολουθούν να αποτελούν σημείο εκκίνησης. Και είναι ενδιαφέρον ότι ο Τζάρεντ Κούσνερ (ο γαμπρός του Τραμπ, κοντά στην αίρεση Χαμπάντ Λουμπάβιτς, η οποία έχει επίσης κάποια επιρροή στη ρωσική πρωτεύουσα) πήγε επίσης στη Μόσχα, εκτός από τον Γουίτκοφ. Αυτό μας λέει, πρώτα απ' όλα, ότι το Ισραήλ, με τεράστια συμφέροντα στην Ουκρανία, συμμετέχει επίσης στις διαπραγματεύσεις. Και μας λέει ότι διακυβεύονται περισσότερα, από τη Λατινική Αμερική μέχρι τη Μέση Ανατολή. Τέλος, νομίζω ότι είναι σημαντικό να τονίσουμε την παρουσία του ισχυρού Κινέζικου Υπουργού Εξωτερικών Wang Yi, ο οποίος βρίσκεται επίσης στη Μόσχα αυτές τις μέρες. Ίσως για να υπογραμμίσουμε ότι το σχέδιο των ΗΠΑ να διαλύσουν τον άξονα Μόσχας-Πεκίνου είναι καταδικασμένο σε αποτυχία, ανεξάρτητα από τυχόν συμφωνίες. Ένα παράδειγμα αυτού είναι το άνοιγμα της ελεύθερης μετακίνησης των Ρώσων πολιτών προς την Κίνα και αντίστροφα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου