Δέν κατόρθωσε να επιστρέψει ούτε ο ίδιος ο Φλωρόφσκυ ο οποίος κηρυξε μιά τέτοια επιστροφή. Ίσως αυτή η αποτυχία να κρίνει και την μοίρα τής ορθοδόξου εκκλησίας, όπως η αντίστοιχη επιτυχία τού Οδυσσέα είχε κρίνει τήν μοίρα τών αρχαίων Ελλήνων.
Ο Καλαϊτζίδης, ο οποίος αδιαφορεί παντελώς για τούς Πατέρες, νομίζει πώς η επιστροφή έγινε και πως είχε και μερικά θετικά αποτελέσματα. Οδήγησε όμως αυτή η επιστροφή την θεολογία μας έξω από την ιστορία. Φθάσαμε μάλιστα σε τέτοια κατάντια που δεν καλλιεργήσαμε την βιβλική θεολογία, την επιστημονική θεολογία, την τελευταία λέξη της μόδας. Την επιστημονική αυτή θεολογία ας μην ξεχνούμε ποτέ, εισήγαγε ο Αγουρίδης, γνωστός άθεος, οπαδός τού δαιμονισμένου Κορεάτη μεσσία Μοοn. Τώρα γιατί ο Καλαϊτζίδης επιμένει να συνεχίζει να ακολουθεί τα ίχνη τού Αγουρίδη δεν το γνωρίζουμε.
Μερικοί όμως προσπάθησαν ή προσποιήθηκαν ότι επέστρεψαν, όπως ο γνωστός Ράμφος, ο οποίος μάς έχει δώσει ήδη μερικούς από τούς πιό σκοτεινούς καρπούς της ιστορίας της ανθρωπότητος. Τήν απομυθοποίηση τών ευαγγελίων και τον εκμηδενισμό της φιλοκαλίας. Τί λέει ο Κύριος γιά ανθρώπους σαν τον Ράμφο; Εάν το φώς το εν σύ σκότος εί, το σκότος πόσο;
Επέστρεψε και ο κ.Γιανναράς ο οποίος μας πρόσφερε μιά διφορούμενη ερμηνεία τής Κλίμακος και την λέξη θέωση, χωρίς όμως κανένα περιεχόμενο, τήν οποία συνάντησε περιδιαβαίνοντας τα κείμενα τού Αγίου Μαξίμου και τού άρεσε.
Ο Ρωμανίδης ο οποίος άρδευσε τούς μεγαλύτερους καρπούς απο τούς πατέρες, ο οποίος ανέστησε κυριολεκτικά την ορθοδοξία, περιθωριοποιήθηκε γρήγορα λόγω τών πολιτικών του λαθών τα οποία απέκτησαν μεγαλύτερη σημασία από όση είχαν. Δέν κατόρθωσε να γονιμοποιήση την εμπειρική του ανακάλυψη πως η ορθοδοξία και η χριστιανική ορθοδοξία είναι δύο διαφορετικά πράγματα.
Καί όμως η επιστροφή στούς Πατέρες δεν απέτυχε μόνο λόγω ακαταλληλότητος τών θεολόγων αλλά κυρίως επειδή η θεολογία τών Πατέρων φυλάσσεται πολύ καλά από τα μυαλά τών ασεβών. Διότι μπορεί να έπεσαν τά άπαρτα τείχη τής Πόλης, γιά τούς γνωστούς σε όλους μας λόγους, αλλά τα τείχη τής Πατερικής θεολογίας δεν θα κατορθώση εις τόν αιώνα να τα πατήσει ασεβής.
ΓΙΑ ΤΡΕΙΣ ΛΟΓΟΥΣ: Διότι οι Πατέρες δέν γράφουν τίς Μυστικές εμπειρίες τους με τόν Κύριο και δεν είναι δυνατόν ως εκ τούτου οποιαδήποτε σύγκριση, σαν αυτές πού δοκιμάζει ο άτυχος Ράμφος.
Διότι τα Ευαγγέλια γράφτηκαν γιά συγκεκριμένους λόγους και δεν περιέχουν τα πάντα, όπως φανερώνει και ο Π.Χρήστου στην Πατρολογία του: «Γνήσιον μέσον εκφράσεως τού πνεύματος είναι ο αυθόρμητος και κοπτερός ώς μάχαιρα λόγος. Ευαγγέλιον είναι η σωτήριος είδησις την οποία φέρει με το στόμα και με την ζωήν του ο είς εις τόν άλλον. Καί η πίστις γεννάται με τον λόγον "Αρα η πίστις εξ ακοής, η δέ ακοή διά ρήματος Χριστού".
Όμως η Εκκλησία εντός δύο δεκαετιών κατέστη απέραντον σχολείον και η διδασκαλία απαιτεί γραπτά κείμενα. Το Ευαγγέλιο λοιπόν πρίν δοθεί γραπτό στούς πιστούς, δόθηκε γραπτό στούς κήρυκες. Τα Ευαγγέλια περιείχαν λοιπόν έκθεσιν περί λόγων και πράξεων τού αρχηγού της πίστεως με τέτοιες όμως ορισμένες ειδικές λεπτομέρειες πού απαιτούσε ακριβώς η στερέωσις τού κηρύγματος στίς ψυχές τών ακροατών».
ΚΑΤΣΕ ΤΩΡΑ ΑΓΟΥΡΙΔΗ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΩΝ.
Τέλος και κυριωτέρως, διότι όπως μάς προειδοποιεί ο Άγιος Μάξιμος, κεφάλαια θεολογικά και οικονομικά Ε, ΙΖ: «Η μέν ακριβής γνώσις τών λογίων τού Πνεύματος μόνοις αποκαλύπτεσθαι τοίς αξίοις τού Πνεύματος (Η ακριβής γνώση τών λόγων τού Πνεύματος αποκαλύπτεται στούς άξιους τού Πνεύματος), οι οποίοι δια πολλήν τών αρετών επιμέλειαν, τής τών παθών αιθάλης τόν νούν εκκαθάραντες, όμοια με καθρέπτη καθαρό και διαυγή, με τη πρώτη επαφή δέχονται την Θεία γνώσιν (καθάπερ πρόσωπον εντυπουμένην αυτοίς και εμπίπτουσαν) σαν να εντυπώνεται σάν πρόσωπο και να εισδύει σ' αυτούς.
Όσοι όμως έχουν εκ τών παθών τόν βίον κατάστικτον, μόλις και μετά βίας και με πιθανοφανείς στοχασμούς (μόλις κάν εξ εικότων τινών στοχασμών) είναι δυνατόν να τεκμηριώσουν την τών θείων γνώσιν».
Με αναλογίες δηλ. και συνειρμούς όπως πρωτοδίδαξε ο Αυγουστίνος, όπως μάς έχει συνηθίσει ο Ράμφος και όπως μάς έχει συνηθίσει και ο Γιανναράς.
Απόρροια αυτής τής πραγματικότητος είναι η εμπλοκή όλων με την φιλοσοφία. Κατά πρώτον προσπαθούν με την βοήθεια της αμφιβόλου γνώσεως τής φιλοσοφίαςνα τα βγάλλουν πέρα με τίς ερμηνείες και δεύτερον πιστεύουν πως η Πατερική θεολογία είναι μιά σύνθεση φιλοσοφίας και πίστεως. Όπως είναι ακριβώς η θεολογία τού Αυγουστίνου και ο σχολαστικισμός τού Ακινάτη, όπως απέδειξε και η Cornelia De Vogel, το κείμενο τής οποίας υπάρχει στίς αναρτήσεις μας, αλλά κυρίως όπως αποδεικνύει ο Κάλλιστος Αγγελικούδης στό κείμενο πού υπάρχει ήδη σέ μετάφραση στό καινούριο μας blog, στο οποίο ο Κάλλιστος ξεγυμνώνει κυριολεκτικά τον Ακινάτη από τις θεολογικές του απαιτήσεις.
Και όμως ένας σοβαρός μελετητής τού νεοπλατωνισμού και τής Πατερικής γραμματείας, ο John Rist, στό διάσημο δοκίμιό του: “Basil`s Neoplatonism. Its background and nature.” Ed. Toronto, 1981, γραφει,
«Ο Μ.Βασίλειος είναι ένας αληθινός υποστηρικτής τής Συνόδου τής Νικαίας και όλων όσων αυτή συνεπάγεται. Δέν υπάρχει ούτε ένα ίχνος επηρεασμού από τον νεοπλατωνικό στοχασμό σε εκείνον τόν χώρο πού αφορά τήν Τριαδική θεολογία, από τον οποίο χώρο, η Σύνοδος, είχε αποκλείσει γιά πάντα τόν Πλατωνισμό».
Αμέθυστος
Ο Καλαϊτζίδης, ο οποίος αδιαφορεί παντελώς για τούς Πατέρες, νομίζει πώς η επιστροφή έγινε και πως είχε και μερικά θετικά αποτελέσματα. Οδήγησε όμως αυτή η επιστροφή την θεολογία μας έξω από την ιστορία. Φθάσαμε μάλιστα σε τέτοια κατάντια που δεν καλλιεργήσαμε την βιβλική θεολογία, την επιστημονική θεολογία, την τελευταία λέξη της μόδας. Την επιστημονική αυτή θεολογία ας μην ξεχνούμε ποτέ, εισήγαγε ο Αγουρίδης, γνωστός άθεος, οπαδός τού δαιμονισμένου Κορεάτη μεσσία Μοοn. Τώρα γιατί ο Καλαϊτζίδης επιμένει να συνεχίζει να ακολουθεί τα ίχνη τού Αγουρίδη δεν το γνωρίζουμε.
Μερικοί όμως προσπάθησαν ή προσποιήθηκαν ότι επέστρεψαν, όπως ο γνωστός Ράμφος, ο οποίος μάς έχει δώσει ήδη μερικούς από τούς πιό σκοτεινούς καρπούς της ιστορίας της ανθρωπότητος. Τήν απομυθοποίηση τών ευαγγελίων και τον εκμηδενισμό της φιλοκαλίας. Τί λέει ο Κύριος γιά ανθρώπους σαν τον Ράμφο; Εάν το φώς το εν σύ σκότος εί, το σκότος πόσο;
Επέστρεψε και ο κ.Γιανναράς ο οποίος μας πρόσφερε μιά διφορούμενη ερμηνεία τής Κλίμακος και την λέξη θέωση, χωρίς όμως κανένα περιεχόμενο, τήν οποία συνάντησε περιδιαβαίνοντας τα κείμενα τού Αγίου Μαξίμου και τού άρεσε.
Ο Ρωμανίδης ο οποίος άρδευσε τούς μεγαλύτερους καρπούς απο τούς πατέρες, ο οποίος ανέστησε κυριολεκτικά την ορθοδοξία, περιθωριοποιήθηκε γρήγορα λόγω τών πολιτικών του λαθών τα οποία απέκτησαν μεγαλύτερη σημασία από όση είχαν. Δέν κατόρθωσε να γονιμοποιήση την εμπειρική του ανακάλυψη πως η ορθοδοξία και η χριστιανική ορθοδοξία είναι δύο διαφορετικά πράγματα.
Καί όμως η επιστροφή στούς Πατέρες δεν απέτυχε μόνο λόγω ακαταλληλότητος τών θεολόγων αλλά κυρίως επειδή η θεολογία τών Πατέρων φυλάσσεται πολύ καλά από τα μυαλά τών ασεβών. Διότι μπορεί να έπεσαν τά άπαρτα τείχη τής Πόλης, γιά τούς γνωστούς σε όλους μας λόγους, αλλά τα τείχη τής Πατερικής θεολογίας δεν θα κατορθώση εις τόν αιώνα να τα πατήσει ασεβής.
ΓΙΑ ΤΡΕΙΣ ΛΟΓΟΥΣ: Διότι οι Πατέρες δέν γράφουν τίς Μυστικές εμπειρίες τους με τόν Κύριο και δεν είναι δυνατόν ως εκ τούτου οποιαδήποτε σύγκριση, σαν αυτές πού δοκιμάζει ο άτυχος Ράμφος.
Διότι τα Ευαγγέλια γράφτηκαν γιά συγκεκριμένους λόγους και δεν περιέχουν τα πάντα, όπως φανερώνει και ο Π.Χρήστου στην Πατρολογία του: «Γνήσιον μέσον εκφράσεως τού πνεύματος είναι ο αυθόρμητος και κοπτερός ώς μάχαιρα λόγος. Ευαγγέλιον είναι η σωτήριος είδησις την οποία φέρει με το στόμα και με την ζωήν του ο είς εις τόν άλλον. Καί η πίστις γεννάται με τον λόγον "Αρα η πίστις εξ ακοής, η δέ ακοή διά ρήματος Χριστού".
Όμως η Εκκλησία εντός δύο δεκαετιών κατέστη απέραντον σχολείον και η διδασκαλία απαιτεί γραπτά κείμενα. Το Ευαγγέλιο λοιπόν πρίν δοθεί γραπτό στούς πιστούς, δόθηκε γραπτό στούς κήρυκες. Τα Ευαγγέλια περιείχαν λοιπόν έκθεσιν περί λόγων και πράξεων τού αρχηγού της πίστεως με τέτοιες όμως ορισμένες ειδικές λεπτομέρειες πού απαιτούσε ακριβώς η στερέωσις τού κηρύγματος στίς ψυχές τών ακροατών».
ΚΑΤΣΕ ΤΩΡΑ ΑΓΟΥΡΙΔΗ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΩΝ.
Τέλος και κυριωτέρως, διότι όπως μάς προειδοποιεί ο Άγιος Μάξιμος, κεφάλαια θεολογικά και οικονομικά Ε, ΙΖ: «Η μέν ακριβής γνώσις τών λογίων τού Πνεύματος μόνοις αποκαλύπτεσθαι τοίς αξίοις τού Πνεύματος (Η ακριβής γνώση τών λόγων τού Πνεύματος αποκαλύπτεται στούς άξιους τού Πνεύματος), οι οποίοι δια πολλήν τών αρετών επιμέλειαν, τής τών παθών αιθάλης τόν νούν εκκαθάραντες, όμοια με καθρέπτη καθαρό και διαυγή, με τη πρώτη επαφή δέχονται την Θεία γνώσιν (καθάπερ πρόσωπον εντυπουμένην αυτοίς και εμπίπτουσαν) σαν να εντυπώνεται σάν πρόσωπο και να εισδύει σ' αυτούς.
Όσοι όμως έχουν εκ τών παθών τόν βίον κατάστικτον, μόλις και μετά βίας και με πιθανοφανείς στοχασμούς (μόλις κάν εξ εικότων τινών στοχασμών) είναι δυνατόν να τεκμηριώσουν την τών θείων γνώσιν».
Με αναλογίες δηλ. και συνειρμούς όπως πρωτοδίδαξε ο Αυγουστίνος, όπως μάς έχει συνηθίσει ο Ράμφος και όπως μάς έχει συνηθίσει και ο Γιανναράς.
Απόρροια αυτής τής πραγματικότητος είναι η εμπλοκή όλων με την φιλοσοφία. Κατά πρώτον προσπαθούν με την βοήθεια της αμφιβόλου γνώσεως τής φιλοσοφίαςνα τα βγάλλουν πέρα με τίς ερμηνείες και δεύτερον πιστεύουν πως η Πατερική θεολογία είναι μιά σύνθεση φιλοσοφίας και πίστεως. Όπως είναι ακριβώς η θεολογία τού Αυγουστίνου και ο σχολαστικισμός τού Ακινάτη, όπως απέδειξε και η Cornelia De Vogel, το κείμενο τής οποίας υπάρχει στίς αναρτήσεις μας, αλλά κυρίως όπως αποδεικνύει ο Κάλλιστος Αγγελικούδης στό κείμενο πού υπάρχει ήδη σέ μετάφραση στό καινούριο μας blog, στο οποίο ο Κάλλιστος ξεγυμνώνει κυριολεκτικά τον Ακινάτη από τις θεολογικές του απαιτήσεις.
Και όμως ένας σοβαρός μελετητής τού νεοπλατωνισμού και τής Πατερικής γραμματείας, ο John Rist, στό διάσημο δοκίμιό του: “Basil`s Neoplatonism. Its background and nature.” Ed. Toronto, 1981, γραφει,
«Ο Μ.Βασίλειος είναι ένας αληθινός υποστηρικτής τής Συνόδου τής Νικαίας και όλων όσων αυτή συνεπάγεται. Δέν υπάρχει ούτε ένα ίχνος επηρεασμού από τον νεοπλατωνικό στοχασμό σε εκείνον τόν χώρο πού αφορά τήν Τριαδική θεολογία, από τον οποίο χώρο, η Σύνοδος, είχε αποκλείσει γιά πάντα τόν Πλατωνισμό».
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου