Ο Πάπας γράφει στον πρόλογο του βιβλίου του αείμνηστου Μητροπολίτη Ζηζιούλα

 

Ο Πάπας Φραγκίσκος γράφει τον πρόλογο για ένα μεταθανάτιο βιβλίο του Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα, του αείμνηστου Ορθόδοξου επισκόπου και θεολόγου του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, με τίτλο «Ενθυμούμενος το Μέλλον: Προς μια Εσχατολογική Οντολογία».

Του Πάπα Φραγκίσκου

Το να κρατάω στα χέρια μου αυτό το βιβλίο του Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα, σημαίνει να του σφίγγω ακόμα τα χέρια στη φιλία που μας ενώνει. Ένα μεταθανάτιο βιβλίο, όπως μας λέει ο τίτλος, πού έρχεται ως σημάδι που πηγάζει από ένα παρελθόν που έχει απελευθερωθεί στο Μέλλον του Θεού.

Τον Ιωάννη Ζηζιούλα τον πρωτογνώρισα το 2013 όταν καλωσόρισα την Αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως που ήρθε στη Ρώμη για την εορτή των Αγίων Πέτρου και Παύλου. Ήταν μια συνάντηση που επιβεβαίωσε για μένα την πεποίθηση για το πόσα έχουμε ακόμη να μάθουμε από τους Ορθοδόξους αδελφούς και αδελφές μας σχετικά με την επισκοπική συλλογικότητα και την παράδοση της συνοδικότητας.

Στις συνομιλίες μας στις επόμενες συναντήσεις, έφερνε συχνά το θέμα μιας εσχατολογικής θεολογίας που επί χρόνια ήλπιζε να μετατραπεί σε βιβλίο. Όταν προσευχηθήκαμε και σκεφτήκαμε την ενότητα των Χριστιανών, μου γνωστοποίησε τον ρεαλισμό του: αυτό θα επιτυγχανόταν μόνο στο τέλος των αιώνων. Αλλά στο μεταξύ, είχαμε το καθήκον να κάνουμε ό,τι ήταν δυνατό, spes contra spem , να συνεχίσουμε να το αναζητούμε μαζί. Το γεγονός ότι θα επιτυγχανόταν μόνο στο τέλος δεν θα έπρεπε να τροφοδοτεί τον εφησυχασμό ή να μας βρίσκει αδρανείς: έπρεπε να πιστεύουμε ότι το Μέλλον ήταν ήδη σε λειτουργία, «η αιτία όλων των όντων». Ένα μέλλον που έρχεται προς την ιστορία, που δεν προκύπτει από την ιστορία. Όχι απλά το τέλος του ταξιδιού, αλλά ένας σύντροφος στη ζωή μας που είναι ικανός να τη «χρωματίσει» με τα χρώματα της Ανάστασης και με τη φωνή του Πνεύματος που θα είχε «θυμηθεί νέα πράγματα». Απέφυγε τον κίνδυνο να έχουμε το βλέμμα μας στραμμένο σε ένα παρελθόν ικανό να μας κάνει φυλακισμένους, αιχμαλώτους πάνω απ' όλα παλαιών λαθών, αποτυχημένων προσπαθειών, μέσω της συσσώρευσης αρνητικών σκουπιδιών, μέσω της ενθάρρυνσης  εμφύτευσης τής δυσπιστίας. Όλοι υποφέρουμε από την αρνητικότητα του να κοιτάμε προς τα πίσω, και η ειλικρινής αναζήτηση για την ενότητα όλων των Χριστιανών υποφέρει από αυτό με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Η αξία των παραδόσεων μας είναι να ανοίγουμε το μονοπάτι, και αν αντ 'αυτού το κλείσουν, αν μας κρατούν πίσω, αυτό σημαίνει ότι κάνουμε λάθος στον τρόπο που τις ερμηνεύουμε, αιχμάλωτοι του φόβου μας, προσκολλημένοι στο αίσθημα ασφάλειας, με τον κίνδυνο να μετατραπεί η πίστη σε ιδεολογία και να μουμιοποιηθεί η αλήθεια ότι στον Χριστό είναι πάντα η ζωή και η οδός (Ιωάν. 14:6), ο δρόμος της ειρήνης, ο άρτος της κοινωνίας, η πηγή της ενότητας.

Το έσχατον χτυπά την πόρτα της καθημερινότητάς μας, αναζητά τη συνεργασία μας, λύνει τις αλυσίδες, ελευθερώνει τη μετάβαση σε μια καλή ζωή. Και είναι στο επίκεντρο του ευχαριστιακού κανόνα ότι για τον Ζηζιούλα η Εκκλησία «θυμάται το μέλλον», συμπληρώνοντας όπως κάνει στα κεφάλαια αυτού του βιβλίου μια δοξολογία σε «Αυτόν που έρχεται», μια θεολογία που έχει γράψει στα γόνατά του, στην προσδοκία.

Θέλω να ξυπνήσω την αυγή (Ψαλμός 108:2). Ο στίχος του ψαλμού καλεί όλα τα όργανα και τις φωνές της ανθρωπότητας να φωνάξουν την ανάγκη μας για το Μέλλον του Θεού. Ας ξυπνήσουμε την αυγή μέσα μας, ας αφυπνίσουμε την ελπίδα. Πράγματι, «η ουσία των προσδοκώμενων πραγμάτων» (Εβρ 11:1), η χειρονομία που συνιστά τον Χριστιανισμό, είναι να δώσει ένα σημάδι, ένα απτό και καθημερινό σημάδι, ένα ταπεινό και αφοπλισμένο σημάδι, για «Αυτόν που είναι και που ήταν και ο οποιος πρόκειται να έρθει» (Αποκ. 1:8).

Πόλη του Βατικανού, 15 Οκτωβρίου 2023
Φραγκίσκος

Pope pens foreword to book by late Metropolitan Zizioulas - Vatican News

ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΗΡΘΕ. Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΘΕΤΗ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΕΝΕΚΕΝ. 

ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ ΕΧΕΙ ΜΟΝΟΝ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ.

ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ Ο ΚΑΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ Ο ΒΑΠΤΙΣΘΕΙΣ ΕΞ ΥΔΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, Ο ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΘΕΙΣ ΕΝ ΤΩ ΘΑΒΩΡ, Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ; ΠΡΟΣΔΟΚΟΥΜΕ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΝΕΚΡΩΝ ΚΑΙ ΖΩΝΤΑΝΩΝ ΚΑΙ ΖΩΗΝ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΑΙΩΝΟΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΖΩΝΤΩΝ, ΙΚΕΤΕΥΟΥΜΕ ΜΝΗΣΘΗΤΙ ΜΑΣ ΚΥΡΙΕ ΕΝ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΣΟΥ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΝΗΜΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ; 

Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΤΙΣ ΕΡΗΜΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΟΠΕΣ ΤΗΣ ΓΗΙΝΗΣ ΣΑΡΚΑΣ

ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΑΥΓΗ ΤΩΝ ΑΓΑΠΩΝΤΩΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ, ΕΡΧΟΥ ΚΥΡΙΕ. ΝΕΦΗ ΑΓΙΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ Η ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΣΤΟΥΣ ΑΓΑΠΩΝΤΕΣ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ, ΣΤΟΥΣ ΤΑΠΕΙΝΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ. 

ΟΣΤΙΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΑΠΑΙΤΕΙ ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΒΔΕΛΥΓΜΑΤΟΣ ΝΑ ΔΙΔΑΞΕΙ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ. ΑΠΟΤΑΣΣΟΜΑΙ ΚΑΙ ΑΠΕΤΑΞΑΜΗΝ ΤΟΝ ΣΑΤΑΝΑ, ΠΡΟΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ.

 ΣΥΝΕΤΑΞΑΜΗΝ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ Ω Η ΔΟΞΑ Η ΤΙΜΗ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ.