Ο κ.Καραβιδόπουλος στη μάχη τής Γλώσσας

                                                                                      
Στό Αmen θα βρούμε τόν καρπό τής προσευχής του, τήν ελπίδα του στόν Κύριο, τήν ζωντανή πίστη του στήν Εκκλησία. «Αποτελεί ελπιδοφόρο γεγονός γιά όλους μας, ιδιαίτερα γιά τά νεαρά μέλη τής Εκκλησίας η πρωτοβουλία φωτισμένων Επισκόπων μας να μεταφράσουν ευχές τής Θείας Λειτουργίας ή τών ακολουθιών τών Μυστηρίων στην δημοτική γλώσσα». Τό Αmen μέχρι στιγμής διαθέτει τήν μεγαλύτερη συλλογή ψευδο-χριστιανικών κειμένων τής Ελλάδος.

Ο κ.Καραβιδόπουλος έχει συγγράψει πολύ σοβαρές μελέτες γιά τόν Λούθηρο, τόν καθολικισμό, τόν Φίλωνα. Ορθόδοξα κείμενα δέν έγραψε ακόμη πάρα πολλά. Ετοιμάζεται όμως. Όπως μάς πληροφορεί στό Αmen είχε πρόβλημα μέ τήν Λειτουργική γλώσσα. Δέν καταλάβαινε τίς Μυστικές ευχές. Τώρα όμως πού ο Πρεβέζης τίς μεταφράζει, θα αφιερωθεί στόν Κύριο, ή τουλάχιστον η συνείδησή του, ο υπόλοιπος θα συνεχίσει τήν καριέρα του. Θα πλουτίσει τά βιώματα τής Ορθοδοξίας, μαζί μέ τούς νέους πού θα συρρεύσουν στίς Εκκλησίες μετά τήν ολοκλήρωση τών μεταφράσεων. Γιατί στήν Πρέβεζα όπως ξέρουμε Εκκλησιάζονται χιλιάάάδες νέοι και είναι πλήρως κατανοητή η ευθύνη τού Επισκόπου απέναντί τους.

Μιά πρόταση μόνο: Αυτός ο γενναίος και θεληματικός άνδρας, μέχρι να ολοκληρώσει τήν μετάφραση, γιατί δέν αρχίζει να αναλαμβάνει τήν πνευματική του ευθύνη, κόβοντας τα βίντεο στίς ακολουθίες τών Μυστηρίων, τίς φωτογραφίες, τήν οχλοβοή; Νά πάψει να δέχεται άθεους γιά Νονούς π.χ. μήπως επηρεάζονται και από αυτό τό γεγονός οι νέοι πού θέλουν μετάφραση. Γιατί δέν προσπαθεί να ανατρέψει τήν αντίληψη τών νεοελλήνων πώς τα Μυστήρια είναι τελετές; Ή μήπως όλα αυτά τα προβλήματα θα λυθούν με τη μετάφραση;

Εν Αρχή ήν η μετάφραση; Δέν είναι ο διάλογος;

Συνεχίζει όμως «Πρέπει να πάρουμε στά σοβαρά αυτό πού γράφει ο Απ.Παύλος εξ' αφορμής τής γλωσσολαλίας». Ο Σεβαστός, είναι τόσο επηρεασμένος από τίς παρερμηνείες τού Αγουρίδη, από τούς κόκκινους ποταμούς πού είχε στό κεφάλι του, πού πιστεύει πώς η Λειτουργική γλώσσα είναι ένα φαινόμενο παραπλήσιο τής γλωσσολαλίας. Ακολούθως μάς δίνει και τη χαριστική βολή με τόν αείμνηστο Φουντούλη: «Η ορθόδοξη Εκκλησία ποτέ δέν δεσμεύτηκε από καμμία ιερή γλώσσα στήν οποία και μόνη θα μπορούσε να τελεσθεί η λατρεία της».

Είναι λατρευτική τελετή η Θεία Ευχαριστία; Δέν είναι μνήμη Κυρίου και μάλιστα Εσταυρωμένου; Μέ τίς μεταφράσεις θα εξακολουθούμε να θυμόμαστε τόν Κύριο; Ή θα μπαίνουν μπροστά λογω τών οικείων λέξεων οι προσωπικές μας μνήμες; Ο Κύριος δέν είναι ο ΞΕΝΟΣ;

Η Δύση πρίν από μερικούς αιώνες χώρισε τίς λέξεις από τα πράγματα με τό κίνημα τής ονοματολογίας. Ο κ.Καραβιδόπουλος καί οι σύντοφοί του ακολουθώντας τόν χωρισμό ονομάζουν τα χωρισμένα πράγματα ιερά, αναλοίωτα, σταθερά, ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΑ, με τόν σκοπό να κρατήσουν στήν κατοχή τους τήν γλώσσα. Ποτέ όμως η παράδοσή μας δέν προχώρησε σε τέτοιο χωρισμό. Γιατί όμως όλοι οι Δυτικοαναθρεμμένοι θέλουν να χωρίσουν και στην παράδοσή μας τή γλώσσα από τά πράγματα; Διότι η γλώσσα και οι λέξεις πού απελευθερώθηκαν και αυτονομήθηκαν στη Δύση εξελίχθηκαν σέ έννοιες με τίς οποίες το σύγχρονο υποκείμενο δημιουργεί την θεολογία του. Στην παράδοσή μας οι λέξεις παραπέμπουν, δείχνουν τό πρωτότυπο, όπως και οι εικόνες. Η παράδοσή μας νίκησε τήν εικονομαχία, κάτι πού δέν κατόρθωσε η Δύση με τήν μάχη τής ονοματολογίας. Μαζί με τίς εικόνες οι οποίες δείχνουν το πρωτότυπο έσωσε και την γλώσσα η οποία σημαίνει τήν αλήθεια τού Θεού. Γι' αυτό και οι εικόνες είναι μία πρώτη διδασκαλία τής πίστεώς μας. Τό ίδιο και η γλώσσα τής Εκκλησίας. «ΑΡΧΗ ΣΟΦΙΑΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΟΝΟΜΑΤΩΝ». Τί σοφία περιέχει η γλώσσα τού Πρεβέζης;

Η γλώσσα τής φιλοσοφίας τής εποχής τού Ευαγγελίου, όπως και τα Φαγιούμ τής Αιγύπτου μεταμορφωμένα από τούς Πατέρες τής Εκκλησίας, χώρεσαν τήν Αλήθεια τής Σωτηρίας μας. Η Νεοελληνική γλώσσα πού παραπέμπει; Τί δείχνει; Ποιό πρωτότυπο σημαίνει, εκτός από την καλοπέρασή μας; Τήν εύκολη ζωή; Πώς θα κατορθώσει να δείξει τό πρωτότυπο; Στά χέρια τίνος; Γνωρίζει ο Πρεβέζης τό πρωτότυπο; Μήπως ο Βασιλειάδης, ο Δημητριάδος;

Αντιθέτως ο Πρεβέζης ομολόγησε βαρύγδουπα πώς αυτός δέν θα ακολουθήσει τόν δρόμο τού Γρηγορίου και τού Δαμασκηνού. Μα αυτοί οι δύο δέν είναι από αυτούς πού γνώρισαν τό πρωτότυπο; Γι' αυτό δέν δανείστηκαν τό Λόγο τους οι ποιητές; Γιατί θυσιάσαμε τόσο αίμα γιά το φιλιόκβε; Μιά απλή λέξη δέν είναι;

Γιατί οι Χριστιανοί πολέμησαν τούς ειδωλολάτρες; Οι ειδωλολάτρες δέν είχαν θεούς πού κάλυπταν τήν ανάγκη τους; Τί θα κάνουμε μέ τόν πρώτο νόμο τού Κυρίου πού έδωσε στό Μωϋσή; Θά υποκύψουμε στίς ανάγκες τής εποχής όπως οι ειδωλολάτρες; Θά υποκύψουμε στην διδασκαλία τού Ζηζιούλα, ότι η θεολογία πρέπει να απαντά στίς ανάγκες και τά προβλήματα τής εποχής;

Υπάρχουν στήν Εκκλησία νέοι και γέροι; κ.Καραβιδόπουλε;

Αμέθυστος