Roberto Pecchioli - Ο Τζορτζ Σόρος και η Ανοιχτή Κοινωνία (53)

 Συνέχεια από: Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2024

KATA ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ (ΤΟ ΑΝΤΙΦΩΝΟ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ)

12 

ΣΟΡΟΣ, ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ ΜΕΤΡΗΤΩΝ

ΕΝΑΣ ΤΕΛΕΙΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Η στιγμή-κλειδί για την κατανόηση του μεγέθους του μεταναστευτικού φαινομένου προς τη νότια Ευρώπη ήταν η διετία 2015/2016. Εκείνη την περίοδο, εκτός από τη δραματική πίεση στα νότια και νοτιοανατολικά σύνορα της Ευρώπης, ο λεγόμενος ακτιβισμός "No Border" που πληρώνεται, μεταξύ άλλων, από το δίκτυο Soros, ήρθε στο προσκήνιο με όλη του τη δύναμη και την επιρροή. Οι κύριες περιοχές δράσης είναι το γαλλικό λιμάνι του Καλαί, πύλη εισόδου στην Αγγλία, το οποίο έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο καταυλισμό αλλοδαπών, με όλες τις συναφείς συνθήκες κοινωνικής αναταραχής, και το ελληνικό νησί της Λέσβου, στις τουρκικές ακτές της Μικράς Ασίας. Δύο μέρη που συμβολίζουν, μαζί με τη δική μας Λαμπεντούζα, την ώθηση προς βορρά των πληθυσμών της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.

Ειδικότερα, το φαινόμενο No Border στο Καλαί - πέρα από το θεμιτό έργο ανθρωπιστικής βοήθειας - κατέδειξε την ύπαρξη ενός καλά οργανωμένου κινήματος, πλούσιου σε μέσα, αφιερωμένου στην υποβοήθηση της μετανάστευσης. Μεταξύ των δωρητών ξεχώρισε η United for Intercultural Action, μια ΜΚΟ που λειτουργεί ως σύνδεσμος σε πολυάριθμες μικρότερες πραγματικότητες και ενώσεις που είναι διασκορπισμένες σε όλη την Ευρώπη. Μεταξύ των δωρητών ήταν η ίδια η Επιτροπή της ΕΕ, ένας εντυπωσιακός αριθμός ευρωπαϊκών θεσμικών φορέων (δήμοι, περιφέρειες, κυβερνήσεις) και, φυσικά, το OSF. Επαναλαμβάνουμε: πέρα από την άμεση βοήθεια προς τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, είναι εντυπωσιακό το μέγεθος των οικονομικών μέσων που διαθέτει η επίσημη πολιτική Ευρώπη για να στηρίξει, και έτσι στην πραγματικότητα να τροφοδοτήσει, την απεριόριστη μετανάστευση, αντικαθιστώντας τον γηγενή πληθυσμό και τον πολιτισμό. Αυτοκαταστροφή, αυτομίσος, μακροπρόθεσμο σχέδιο;

Το βασικό πολιτικό και πολιτιστικό εργαλείο και προνομιακό μέσο πίεσης του Σόρος είναι το MPI (Migration Policy Institute) με έδρα την Αμερική. Χρηματοδοτούμενο από όλα τα πλουσιότερα αγγλοσαξονικά ιδρύματα και πολυάριθμες κυβερνήσεις, μεταξύ των οποίων η γερμανική, η βρετανική, η ισπανική και η μεξικανική, προσεγγίζει τη μετανάστευση από την οπτική γωνία μιας ιδεολογίας σχεδόν αδιάκριτης ανοιχτότητας. Κατά παραγγελία του OSF, έχει εκπονήσει εκθέσεις με στόχο την επιτάχυνση της άφιξης και εγκατάστασης των μεταναστών και την υποστήριξή τους από ιδιωτικούς φορείς. Άλλα τούβλα στο χρηματοδοτούμενο από τον Σόρος οικοδόμημα υπέρ της μετανάστευσης είναι η OXFAM και η PICUM. Η PICUM, ακρωνύμιο της Πλατφόρμας για τη Διεθνή Συνεργασία για τους Μετανάστες χωρίς χαρτιά, με έδρα τις Βρυξέλλες, ασχολείται με τους μετανάστες χωρίς χαρτιά, δηλαδή, σε απλή γλώσσα, με τους παράνομους μετανάστες. Παρέχει νομική συνδρομή και άλλη βοήθεια για την αποφυγή της απέλασης από το έδαφος άφιξης. Το OSF εμφανίζεται με το λογότυπό του στην επίσημη σελίδα του δικτυακού τόπου που είναι αφιερωμένη στους υποστηρικτές του PICUM. Εξέχουσα θέση μεταξύ των ιταλικών μελών έχει η ASGI, Associazione per gli Studi Giuridici sull'Immigrazione (Ένωση Νομικών Μελετών για τη Μετανάστευση), την οποία έχουμε ήδη βρει μεταξύ των δικαιούχων των επιχορηγήσεων του Σόρος. Μόνο το 2015, η Picum έλαβε πάνω από 99.000 δολάρια από το OSF.

Η OXFAM ασχολείται κυρίως με την ανακούφιση της φτώχειας σε όλες τις μορφές της. Υπό αυτή την ιδιότητα, λαμβάνει επιχορηγήσεις από ιδιώτες, ιδρύματα, κυβερνήσεις και δημόσιους φορείς. Επιχορηγείται επίσης από το OSF και ο ρόλος της στις μεταναστευτικές κρίσεις έχει γίνει όλο και πιο κεντρικός με την πάροδο του χρόνου. Το 2018 η Oxfam επλήγη από ένα μεγάλο σεξουαλικό σκάνδαλο. Ορισμένοι από τους υπαλλήλους της οργάνωσης έλαβαν πληρωμένες σεξουαλικές χάρες στην Αϊτή και το Τσαντ. Μεταξύ των διακριτών μεταναστευτικών οργανώσεων που συνδέονται με το OSF, η πολιτιστική υποστήριξη του CEU, του ιδρυμένου από τον Σόρος Κεντρικοευρωπαϊκού Πανεπιστημίου, είναι αναπόφευκτη. Μία από τις πολλές οργανώσεις που εξετάστηκαν, η Internews, είναι ένα παγκόσμιο πρακτορείο πληροφοριών, στους στόχους του οποίου περιλαμβάνεται η παροχή ειδήσεων και συμβουλών στους μετανάστες για το πώς να φτάσουν με ασφάλεια στον προορισμό τους.

Το σύστημα του οποίου ο Τζορτζ Σόρος είναι προαγωγός και σημαντικό κομμάτι δεν κρύβει πλέον την πραγματικότητα: η μεταναστευτική κρίση γίνεται, μαζί με τη Μεγάλη Επαναφορά που προωθούν οι παγκοσμιοποιημένες ολιγαρχίες και τη δικτατορία της υγείας που πυροδοτεί η επιδημία του Κόβιντ-19 που ξεκίνησε το 2020, το πιο καυτό από τα θέματα που βρίσκονται στο τραπέζι. Οι πληροφορίες που εντοπίσαμε -εύκολα διαθέσιμες στο διαδίκτυο- η τεράστια ανάπτυξη οικονομικών μέσων και ο σφυροκοπημένος μηχανισμός ενημέρωσης, ψυχαγωγίας και ενστάλαξης, ομόφωνα υπέρ των μαζικών μεταναστεύσεων στην Ευρώπη, που χρηματοδοτούνται ακόμη και από τους πολιτικούς θεσμούς, δείχνουν ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια μακροπρόθεσμη επιχείρηση για να γίνει η ήπειρός μας το εργαστήριο μιας "ανοιχτής κοινωνίας" που κυριαρχείται από τους γίγαντες της οικονομίας και της χρηματοοικονομικής, για την οποία απαιτείται επειγόντως η ηθική, πνευματική, αξιακή, ακόμη και εθνική αναδιαμόρφωση του πολιτισμού μας. Για άλλη μια φορά, συνειδητοποιούμε ότι ο Τζορτζ Σόρος και το OSF, με όλη τη σημασία της δράσης τους, είναι πρωταγωνιστές, ναι μεν, αλλά σε ένα σενάριο του οποίου σίγουρα δεν είναι οι μόνοι συγγραφείς.

Από την άποψη αυτή, ορισμένα αποσπάσματα από μια ανταλλαγή κατηγοριών μεταξύ του Τζορτζ Σόρος και του Βίκτορ Όρμπαν της Ουγγαρίας το 2015 σχετικά με το μεταναστευτικό πρόβλημα είναι διαφωτιστικά. Ο Σόρος παραδέχτηκε την εμπλοκή του στη μεταναστευτική κρίση: γι' αυτόν, τα σύνορα και τα εθνικά κράτη είναι το εμπόδιο που πρέπει να καταργηθεί. Ο Όρμπαν είχε κατηγορήσει τον Σόρος ότι ενθαρρύνει σκόπιμα τη μεταναστευτική κρίση. "Αυτή η εισβολή καθοδηγείται, αφενός, από τους λαθρέμπορους ανθρώπων και, αφετέρου, από εκείνους τους ακτιβιστές που υποστηρίζουν οτιδήποτε αποδυναμώνει το έθνος-κράτος", υποστήριξε ο Όρμπαν, υποδεικνύοντας ότι "αυτή η δυτική νοοτροπία και αυτό το δίκτυο ακτιβιστών εκπροσωπούνται από τον George Soros". Η αιχμηρή απάντηση του δισεκατομμυριούχου ήρθε με γραπτό σημείωμα στον ιστότοπο Bloomberg Business. Επανέλαβε ότι "τα ιδρύματά του συμβάλλουν στην προάσπιση των ευρωπαϊκών αξιών", ενώ οι ενέργειες του Όρμπαν για την ενίσχυση των ουγγρικών συνόρων και τη διακοπή της τεράστιας εισροής μεταναστών "υπονομεύουν αυτές τις αξίες". "Το σχέδιό του βλέπει την προστασία των εθνικών συνόρων ως στόχο και τους πρόσφυγες ως εμπόδιο", πρόσθεσε. "Το δικό μας σχέδιο βλέπει την προστασία των προσφύγων ως στόχο και τα εθνικά σύνορα ως εμπόδιο". Πολύ σαφές, ακόμη και στη χρήση του συνήθους διφορούμενου όρου, πρόσφυγες. Προηγουμένως, ο Όρμπαν είχε κατηγορήσει ανοιχτά τις μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) ότι "ζουν από τη μεταναστευτική κρίση", στοχεύοντας ιδιαίτερα σε εκείνες που χρηματοδοτούνται από το OSF.

Οι επίσημες σελίδες του OSF είναι τόσο σαφείς όσο και τα λόγια του ιδρυτή του. "Πιστεύουμε ότι η πολιτική μετανάστευσης και ασύλου πρέπει να βασίζεται στην οικονομική και δημογραφική πραγματικότητα και να μην καθοδηγείται από προσωρινές πολιτικές σκοπιμότητες ή λαϊκές παρανοήσεις". Η γνώμη των λαών, η δικαιολογημένη επιθυμία να διατηρήσουν την ταυτότητα, τον πολιτισμό και τον τρόπο ζωής τους δεν έχουν καμία αξία: μια χούφτα πεφωτισμένων ανθρώπων αποφασίζει με βάση τα οικονομικά και "δημογραφικά" της συμφέροντα, δηλαδή, όπως είδαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, την κουλτούρα της αρνησιδικίας για τη Δύση, αλλά με εκκωφαντική σιωπή για την αφρικανική δημογραφική έκρηξη, στην οποία δεν προτείνονται οι ίδιες νεομαλθουσιανές συνταγές που εξαθλιώνουν δημογραφικά τον υπόλοιπο πλανήτη και ιδιαίτερα τους λαούς της Ευρώπης. Στην Αφρική, οι ΜΚΟ που αναφέρονται στον γαλαξία της Ανοιχτής Κοινωνίας δεν χρηματοδοτούν τον έλεγχο των γεννήσεων, δεν ενδιαφέρονται για τις αμβλώσεις, δεν διανέμουν προφυλακτικά, δεν ασχολούνται με την εθελοντική στείρωση, δεν χρηματοδοτούν συλλόγους ομοφυλοφίλων, δεν προωθούν την υπερηφάνεια των ομοφυλοφίλων, δεν υποστηρίζουν φεμινιστικές ενώσεις, δεν λένε λέξη για την εκμετάλλευση της Αφρικής από τις δυτικές πολυεθνικές, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Παγκόσμια Τράπεζα και τώρα την Κίνα. Αυτό σημαίνει κάτι;

Μια λογική ανάγνωση των εγγράφων που διέρρευσαν από το DCLeaks είναι αρκετά διδακτική σχετικά με τα στοιχεία ενός παγκόσμιου μεταναστευτικού σχεδιασμού. Ένα πρώτο ερώτημα αφορά τη γλώσσα, ένδειξη της επιβαλλόμενης "αφήγησης". Η μαζική και συνεχής μετανάστευση, το "καζάνι που βράζει" που αλλάζει συνεχώς το τοπίο, την πραγματικότητα και την αντίληψή μας γι' αυτήν πρέπει να γίνει, έτσι θέλουν, το "νέο φυσιολογικό". Θύματα εμείς, που μας κλέβουν την πατρίδα μας και τον πολιτισμό στον οποίο ανήκουμε, θύματα οι νεοφερμένοι, που ξεριζώνονται από τον κόσμο στον οποίο ανήκουν για να γίνουν όπλα προς εκμετάλλευση και εργαλεία για την κυριαρχία των πολύ λίγων. Η μετανάστευση, θέλουν να μας πείσουν, παρέχει "νέες ευκαιρίες". Κυρίως σε εκείνους που την εκμεταλλεύονται: αυτό φέρνει στο νου τη δικαστική υπόθεση που είναι γνωστή ως "mafia capitale", στην οποία ένας από τους πρωταγωνιστές, ο Salvatore Buzzi, που είχε υποκλαπεί, αποκάλυψε με ικανοποίηση ότι η υποδοχή είχε γίνει επιχείρηση, μια επιχείρηση πιο ασφαλής και κερδοφόρα από τους δημόσιους διαγωνισμούς και κάθε άλλη οικονομική πρωτοβουλία.

Η Anna Crowley, υπεύθυνη προγράμματος στο Open Society Foundations, και η Katin Rosin, εμπειρογνώμονας του OSF, συνέταξαν το υπόμνημα με τίτλο "Ανασκόπηση χαρτοφυλακίου για τη διακυβέρνηση και την επιβολή της μετανάστευσης". Το έγγραφο επικεντρώνεται σε τρία σημεία: 

- το OSF έχει επιτύχει να επηρεάσει την παγκόσμια μεταναστευτική πολιτική

- η ευρωπαϊκή προσφυγική κρίση παρουσιάζει "νέες ευκαιρίες" για τον οργανισμό να επηρεάσει την παγκόσμια μεταναστευτική πολιτική

-"η προσφυγική κρίση είναι το νέο φυσιολογικό". 

Η αποτελεσματικότητα των προσεγγίσεων που χρησιμοποιήθηκαν για την επίτευξη "αλλαγών σε διεθνές επίπεδο μας επέτρεψε να διαμορφώσουμε τη μεταναστευτική πολιτική και να επηρεάσουμε περιφερειακές και παγκόσμιες διαδικασίες με επιπτώσεις στον τρόπο με τον οποίο ρυθμίζεται και επιβάλλεται η μετανάστευση". Λέξεις σαν πέτρες. Η μετανάστευση "κυβερνάται και επιβάλλεται": από αυτούς, από τον Σόρος, από άλλους δισεκατομμυριούχους και από ενδιαφερόμενους κομματικούς της "ανοικτής κοινωνίας". Σε μια ενότητα με τίτλο Οι φιλοδοξίες μας, οι συγγραφείς εξηγούν ότι "ένα καθήκον του OSF είναι να υποστηρίξει τους φορείς επί τόπου επιδιώκοντας ενεργά να αλλάξουν τις πολιτικές, τις εξουσίες και τους κανόνες που διέπουν τη μετανάστευση". Δηλαδή, να διευρυνθεί περαιτέρω το δίχτυ, είτε το θέλει η κοινή γνώμη και οι ίδιες οι κυβερνήσεις είτε όχι, εκβιαζόμενες με το όπλο του χρέους και της αποδυνάμωσης της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας προς όφελος των ολιγαρχικών εξωτερικών δυνάμεων. Το έγγραφο συνεχίζει αποκαλύπτοντας ότι το πρόγραμμα του OSF που ονομάζεται Διεθνής Μεταναστευτική Πρωτοβουλία (IMI), "σε παγκόσμιο επίπεδο, έπρεπε να είναι επιλεκτικό (...) για να να ωθήσει τη σκέψη σχετικά με τη μετανάστευση και να συντονίσει καλύτερα τις προσπάθειες συνηγορίας και μεταρρύθμισης. Υποστηρίξαμε πρωτοβουλίες, οργανώσεις και δίκτυα των οποίων το έργο σχετίζεται άμεσα με τους σκοπούς μας". 

Ένα άλλο τμήμα του υπομνήματος, με τίτλο "Η θέση μας", αναφέρει: "Σύντομα, η Διεθνής Πρωτοβουλία για τη Μετανάστευση εντόπισε έναν αριθμό οργανώσεων ικανών να δραστηριοποιηθούν σε παγκόσμιο και διακρατικό επίπεδο για τη μετανάστευση, αναβαθμίζοντας το έργο της Διεθνούς Πρωτοβουλίας για τη Μετανάστευση στον διάδρομο πέρα από το εθνικό επίπεδο. Πραγματοποίησε δηλαδή μια πραγματικά ιδιωτική διεθνή πολιτική για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα όπως η μετακίνηση μεγάλων μαζών ανθρώπων. "Οι οργανισμοί αυτοί περιλαμβάνουν μεγάλες δεξαμενές σκέψης όπως το Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής (MPI) και δίκτυα συνηγορίας όπως ο Διεθνής Συνασπισμός Ανίχνευσης (IDC)". Αργότερα, το κείμενο σημειώνει ότι το MPI, επίμονος υποστηρικτής της αμνηστίας για τους παράνομους μετανάστες στην Αμερική, "επικρίνεται μερικές φορές για την εγγύτητά του με τις κυβερνήσεις, [αλλά] η ευέλικτη χρηματοδότηση από τα Ιδρύματα Ανοικτής Κοινωνίας του έχει επιτρέψει να διατηρεί μια ορισμένη ανεξαρτησία από τις κυβερνήσεις που συμβουλεύει". Η κυβέρνηση του ισχυρότερου έθνους στον κόσμο, όπως φαίνεται, θεσπίζει τους μεταναστευτικούς νόμους και ταυτόχρονα έχει ως αμειβόμενους συμβούλους εκείνους που εργάζονται για την παράκαμψή τους: ο κύκλος είναι κλειστός.

Το υπόμνημα επισημαίνει επίσης ότι "η Διεθνής Πρωτοβουλία για τη Μετανάστευση διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στη θέσπιση και στον επηρεασμό των σκοπών δύο νέων υπο-ταμείων του [Ευρωπαϊκού Προγράμματος Ένταξης και Μετανάστευσης], του υπεύθυνου για το Κοινό Ευρωπαϊκό Σύστημα Ασύλου (CEAS) και του υπεύθυνου για την κράτηση των μεταναστών". Έτσι, το OSF άσκησε άμεσα πιέσεις, άσκησε πιέσεις και παρενέβη στην ΕΕ και -το χειρότερο- το πέτυχε. Το πιο σημαντικό είναι ότι το μνημόνιο εξηγεί πώς η ευρωπαϊκή προσφυγική κρίση ανοίγει την πόρτα στην οργάνωση του Σόρος για να επηρεάσει περαιτέρω την παγκόσμια μεταναστευτική πολιτική.

Οι συντάκτες σημειώνουν ότι "η τρέχουσα προσφυγική κρίση δημιουργεί χώρο για να επανεξετάσουμε τη διακυβέρνηση της μετανάστευσης και το διεθνές καθεστώς των προσφύγων". Σύμφωνα με το υπόμνημα, ένας λόγος γι' αυτό είναι ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες, η λεγόμενη Ομάδα των 77 στα Ηνωμένα Έθνη, έχουν κίνητρο "να διατηρήσουν τα ζητήματα μετανάστευσης στην παγκόσμια ατζέντα", δηλαδή θέλουν το πρόβλημα να γίνει ενδημικό και να μην γνωρίζει τέλος. Το OSF συγχαίρει τον εαυτό του για τη συμβολή του στην αλλαγή "του σημερινού κλίματος [που] παρουσιάζει νέες ευκαιρίες για την παγκόσμια μεταρρύθμιση της διακυβέρνησης της μετανάστευσης, είτε μέσω του υφιστάμενου πολυμερούς συστήματος είτε συγκεντρώνοντας ένα φάσμα φορέων για να σκεφτούν πιο καινοτόμα". Τέλος, επικαλούνται τη βοήθεια άλλων "πλούσιων δωρητών", των άλλων αγγλοσαξονικών φιλανθρωπικών ιδρυμάτων, υποθέτουμε.

Η έκθεση δείχνει ότι η ευρωπαϊκή προσφυγική κρίση σχεδιάστηκε και προετοιμάστηκε, όχι μόνο από την οργάνωση του Σόρος, αλλά και από άλλους που επωφελούνται από μια αλλαγή στη "διακυβέρνηση της μετανάστευσης", δηλαδή μια αναδιατύπωση των όρων κυριαρχίας των κρατών και των υπερεθνικών οντοτήτων, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως συνέβη στην Ελλάδα από το 2015, όταν το ελληνικό κράτος αναγκάστηκε με οικονομικό και χρηματοπιστωτικό εκβιασμό να συμμετάσχει στο ευρωπαϊκό σχέδιο για το προσφυγικό. Ένα άλλο απόσπασμα του διαφωτιστικού εγγράφου επιμένει ότι "πρέπει να υπερβούμε την καθαρή ανάγκη αντίδρασης", δηλαδή ότι το OSF εργάζεται για να διασφαλίσει ότι δεν υπάρχουν αντιρρήσεις, περιορισμοί ή αντιδράσεις στις "ανοιχτές" μεταναστευτικές πολιτικές. Υπό το ξεκάθαρο φως του γεγονότος ότι ο Σόρος και η Ανοιχτή Κοινωνία, που έχουν ήδη επενδύσει εκατοντάδες εκατομμύρια για να αλλάξουν για πάντα το πρόσωπο της Ευρώπης φέρνοντας εκατομμύρια ξένους, θα συνεχίσουν να εμπλέκονται πολιτικά, πολιτιστικά και οικονομικά - για να διευκολύνουν την είσοδο "μεταναστών και προσφύγων" στην Ευρώπη. Δεν το απαιτεί πλέον η "Ευρώπη" ή η αγορά από εμάς, αλλά ο Σόρος και η "ανοιχτή κοινωνία" του το επιβάλλουν σε εμάς.