ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - Hans Urs von Balthasar (5)

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Hans Urs von Balthasar

ΠΩΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΤΗ ΛΟΓΙΚΗ;

Συνέχεια από Τετάρτη, 27 Νοεμβρίου 2013

είμαστε καλά ή τά παίξαμε εντελώς;

Μ’ αυτόν τον τρόπο ξεκαθάρισαν οι πρώτοι περίμετροι του γεγονότος λόγω του οποίου το πνεύμα δεν είναι δυνατόν να αποξενωθεί από την θεολογία. Η χριστιανική αλήθεια είναι Τριαδική, με την έννοια ότι ο Ιησούς Χριστός, ο ενσαρκωμένος Υιός του Πατρός, ενσαρκώνεται από το πνεύμα και συνοδεύεται από αυτό σε όλη την διάρκεια της ζωής του, της δράσης του και του πάθους του, καθότι ο λόγος της αποκάλυψης είναι η «αλήθεια»(Ιωαν. 14,6), καθώς Αυτός εκφράζει κατάλληλα την αγάπη του Πατρός μέχρι τον θάνατό Του. Έτσι λοιπόν ο Πατήρ στην αποστολή του Υιού θέλει, συμφωνεί και συνοδεύει την αλήθεια του η οποία φανερώνει αυτόν, τον Πατέρα, και γι’ αυτόν μάλιστα τον λόγο μπορεί αυτός ο Ίδιος να ονομασθεί αληθινός.

[Εδώ φαίνεται και η Λατινική πηγή της θεολογίας του Ορθόδοξου κληρικαλισμού, ο οποίος πιστεύει ότι το μοναδικό περιεχόμενο του Υιού είναι το Άγιο Πνεύμα. Πηγάζει από το Φιλιόκβε απευθείας].

«Δεν έχω έλθει από τον εαυτό μου αλλά εκείνος που με έστειλε είναι αληθινός»(Ιωαν. 7,28). Το ξεκάθαρο συμπέρασμα, παρότι αινιγματικό της Επιστολής του Ιωάννου, αναγράφει τρεις φορές στην ίδια φράση την λέξη «ο αληθινός», μια πρώτη φορά αναφερόμενη στα σίγουρα στον Πατέρα, την δεύτερη στον Υιό, ενώ η τρίτη αναφορά μοιάζει να αναφέρεται και στους δύο μαζί ή στον έναν εκ των δύο -πιθανώς στον Υιό-: «Και ξέρομεν ότι ο Υιός του θεού έχει έλθει και μας έδωσε διάνοιαν για να γνωρίζουμε τον αληθινό και είμαστε πραγματικά εν τω Αληθινώ, εν τω Υιώ αυτού Ιησού Χριστώ. Ούτος εστιν ο αληθινός θεός και ζωή αιώνιος»(Ιωαν. 1, 5,20). Τότε λοιπόν ο Υιός είναι αληθινός σαν πιστός εκφραστής του Πατρός, όχι μόνον διότι ξαναδίνει τον Λόγο του ακριβώς σε ανθρώπινη γλώσσα, αλλά επίσης από το γεγονός πως είναι το Φως το αληθινό (1,9), ο αληθινός άρτος (6,32), η αληθινή κρίση (8,16), η αληθινή άμπελος (15,3). Σε όλα αυτά Αυτός είναι η αλήθεια του θεού μέσα στην φόρμα του κόσμου.

Παρ’ όλα αυτά όμως όλα αυτά θα ήταν χωρίς καμμία σημασία εάν δεν μας δινόταν το πνεύμα της αληθείας (Ιωαν. 14,17, 15,26, 16,13, 1 Ιωαν. 4,6), για να μπορέσουμε να γνωρίσουμε, όπως λέει και ο Παύλος, τα βάθη του θεού, που μόνον το πνεύμα ερευνά, για να μπορέσουμε να τα γνωρίσουμε μαζί μ’ αυτό, «καθότι εμείς δεν ελάβαμε το πνεύμα του κόσμου, αλλά το πνεύμα που προέρχεται από τον θεό» (1 Κορ. 2,11) και αντιστοίχως είμαστε ικανοί ακόμη και να διακρίνουμε τα πνεύματα «το πνεύμα της αληθείας και το πνεύμα του ψεύδους»( 1 Ιωαν. 4,6) και μπορούμε να γνωρίσουμε την παραμονή του Ιησού σε μας. «Και εν τούτω γινώσκομεν ότι μένει εν ημίν, εκ του πνεύματος ου ημίν έδωκεν»(1 Ιωαν. 3,24)
.
Σ’ αυτό το πνεύμα είναι ο απαραίτητος παρουσιαστής της τριαδικής αλήθειας και μ’ αυτόν τον τρόπο είναι και σε όλες τις πράξεις που του αποδίδονται, είναι δηλαδή το ολοκληρωτικό αντικείμενο της θεολογίας, της θεολογικής.

[Όποιος επισκεφθεί τα αποσπάσματα θα μείνει άφωνος με τον απόλυτο βιασμό των κειμένων. Τουλάχιστον ας κατανοήσουμε ότι δεν ομιλούμε πλέον για θεολογία, αλλά για θεολογική].
                          Τ Ε Λ Ο Σ  
Αμέθυστος