Η ΑΓΓΛΙΑ ΠΑΕΙ ΤΡΕΙΣ ΑΙΩΝΕΣ ΠΙΣΩ
Αυτό που γίνεται η Δύση είναι ξεκάθαρο σε όσους δεν έχουν τη συνήθεια να λένε ναι κύριε, από βλακεία ή ήρεμη ζωή ή επειδή είναι απλώς πολύ τεμπέληδες για πλευρική και κριτική σκέψη: μια πραγματική δικτατορία που υλοποιείται πλήρως στη Μεγάλη Βρετανία μετά τις διαδηλώσεις που ξέσπασαν τις τελευταίες εβδομάδες. Όχι μόνο δεν είναι πλέον δυνατό να διαδηλώσεις, αλλά κινδυνεύεις να πας φυλακή ακόμα κι αν σταματήσεις να παρακολουθήσεις τις διαδηλώσεις ή να τις αναφέρεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Προσέχετε τι γράφετε» λέει η κυβέρνηση μέσω των επίσημων προφίλ της. Και δεν αστειεύεται: ένας 65χρονος καταδικάστηκε σε φυλάκιση τριών ετών επειδή έγραψε: «Αρνούμαι να γίνω πολίτης δεύτερης κατηγορίας στη χώρα μου». Και είναι μόνο ένα παράδειγμα ανάμεσα σε πολλές περιπτώσεις αυτού του είδους σε έναν κόσμο όπου οι διαφορετικές απόψεις από τις επίσημες απαγορεύονται με τις πιο διαφορετικές και αυθόρμητες προφάσεις, χωρίς καμία ελπίδα παρέμβασης στην ψηφοφορία, καθώς η πολιτική στο σύνολό της έχει αποτελέσει όργανο υπηρεσίας της πραγματικής εξουσίας, αντιπροσωπεύει μόνο αυτό και όχι τους πολίτες. Τόσες πολλές περιπτώσεις που υπάρχουν σχέδια για την απελευθέρωση 5.000 εγκληματιών για να δοθεί χώρος στους επικριτές του καθεστώτος.
Ίσως αυτό θα πρέπει να ωθήσει πολλούς να εξετάσουν με διαφορετικό μάτι τα χρονικά της βασιλικής οικογένειας που βρίσκεται πλήρως στο επίκεντρο αυτής της εκκολαπτόμενης αυτοκρατορίας, η οποία στους ανόητους φαίνεται να έχει καλές προθέσεις, αλλά επιδιώκει τα συμφέροντα και τους σκοπούς μιας μικροσκοπικής ολιγαρχίας που στην πραγματικότητα συνδέει τις παλιές φεουδαρχικές δυνάμεις με τα μεγάλα οικονομικά μέσα. Ένας ιστορικός κύκλος κλείνει: Η Αγγλία, όπου λέγεται ότι γεννήθηκε η δημοκρατία στην αντιπροσωπευτική και συμβατική της μορφή, είναι η πρώτη που εμφανώς επιστρέφει πίσω: αν δεν είναι δυνατό να επανασυνδεθεί το κεφάλι του Καρόλου Α', ο Στιούαρτ είναι τουλάχιστον εφικτός στόχος της εκμετάλλευσης του ανύπαρκτου του Καρόλου Γ' Ουίνδσορ για να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους. Μεταξύ άλλων, συμβαίνει ότι αυτή η βασιλική ακυρότητα είναι ο πρώτος Βρετανός μονάρχης που κατάγεται από τη βασίλισσα Βικτώρια, η οποία κατά τη μακρόχρονη βασιλεία της εμπόδισε την εξέλιξη του αγγλικού πολιτικού συστήματος: μόνο μετά τον θάνατό της ωρίμασε στις σημερινές του μορφές ή μάλλον στην τρέχουσα μέχρι πριν από λίγα χρόνια, με τη συγκρότηση του Εργατικού Κόμματος που για πρώτη φορά ανέλαβε να εκπροσωπήσει τους Βρετανούς εργάτες, ενώ στην πραγματικότητα η εξουσία ήταν προνόμιο των παλαιών δυνάμεων και της εμπορικής αστικής τάξης. Αυτό ενισχύει την αίσθηση του τέλους ενός κύκλου.Ωστόσο, η επιστροφή στην αυτοκρατορία που λαμβάνει τη μορφή μιας εξαιρετικής ριπής καταστολής (1) δεν είναι σημάδι δύναμης, αλλά αδυναμίας, διότι πρωταρχικός στόχος της είναι να αποτρέψει όσο το δυνατόν περισσότερο τη διάδοση απόψεων αντίθετων με τις αυταρχικές. θα μπορούσαν να ανατινάξουν το σύστημα συνεννόησης που το διατηρεί. Το τέλειο παράδειγμα προέρχεται από την ήπειρο όπου αυτές οι αντιδραστικές μορφές εξαπλώνονται εξίσου γρήγορα: ο Επίτροπος Τιερί Μπρετόν, ένας πολιτικά ηλίθιος μάνατζερ, απείλησε να απαγορεύσει τον Χ αν κατά τύχη δημοσίευε τη συνέντευξη με τον Τραμπ, προσπαθώντας να εμποδίσει τους Ευρωπαίους να έχουν πρόσβαση στις απόψεις ενός των νόμιμων διεκδικητών του Λευκού Οίκου.
Φυσικά ένας ηλίθιος είναι αρκετά ηλίθιος για να τον αρνηθούν οι ίδιοι οι φίλοι του, αλλά το γεγονός παραμένει ότι η ιδέα του κράτους δικαίου έχει χειραγωγηθεί, αντικαθιστώντας το κράτος δικαίου με τη γνώμη της εξουσίας. Και αν αυτή η άποψη μπορεί να φαίνεται στους περισσότερους ως προοδευτική και προσεκτική στα πολιτικά δικαιώματα, ακόμη και αν ερμηνεύεται με ψεύτικο και παράλογο τρόπο, αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι αυτή η ίδια η μετάλλαξη είναι ένα αποφασιστικό βήμα προς τα πίσω προς την ολοκληρωτική σκέψη. Και ακριβώς στο Ηνωμένο Βασίλειο γίνεται μια προσπάθεια, δυστυχώς αρκετά επιτυχημένη, να περιοριστεί η εξουσία των αγγλικών δικαστηρίων να υπαγορεύουν τους λόγους για τους οποίους μια κυβερνητική εξουσία μπορεί να ασκηθεί νόμιμα. Πόσο καιρό θα υπάρχει η Βρετανία;
Σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι δυτικές δυνάμεις αφοσιώνονται δυναμικά σε πολέμους και σφαγές, επικά εξυψωμένους ή κρυφούς ανάλογα με την περίπτωση, ενώ μιλούν για ένταξη, καλωσόρισμα και ενσωμάτωση. Πιστεύουν ότι αρκεί να πει κανείς πεισματικά το αντίθετο της πραγματικότητας και να εμποδίσει κάποιον να γδύσει τον αυτοκράτορα, για να λάβει τη σύμφωνη γνώμη των υποκειμένων μέσα στο παραμύθι που λέγεται. Αλλά το γεγονός ότι τώρα πρέπει να σηκώσουμε το φάσμα της φυλακής για να πετύχουμε αυτόν τον στόχο δείχνει ότι ο υπολογισμός είναι λάθος, ότι η μαγεία πρόκειται να τελειώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου