Α' Μέρος - 20 Μαρτίου 1969: όταν η νεωτερικότητα δημιουργήθηκε σε ένα στρογγυλό τραπέζι (tavolino). Οι ανησυχητικές αποκαλύψεις του γιατρού Lawrence Dunegan

 

Το βιβλίο αυτό συγκεντρώνει τις αποκαλύψεις του Αμερικανού παιδίατρου Dr Richard Day (1905-1989) υπό τον τίτλο «Η νέα τάξη των βαρβάρων». Πρόκειται για μεταγραφή τριών μαγνητοταινιών με τον αρχικό τίτλο «Το Νέο Παγκόσμιο Σύστημα». Οι κασέτες 1 και 2 ηχογραφήθηκαν το 1988 και αποτελούν αναμνήσεις του Δρ Lawrence Dunegan από μια διάλεξη που παρακολούθησε στις 20 Μαρτίου 1969 σε μια συνάντηση της Παιδιατρικής Εταιρείας του Πίτσμπουργκ. Ο ομιλητής σε αυτή τη συγκέντρωση παιδίατρων (που αναγνωρίζεται στην τρίτη κασέτα που ηχογραφήθηκε το 1991) ήταν ο Δρ Richard Day, ο οποίος ήταν τότε καθηγητής Παιδιατρικής στην Ιατρική Σχολή Mount Sinai της Νέας Υόρκης. Η τρίτη και τελευταία κασέτα είναι μια συνέντευξη του Randy Engel, ιδρυτή του U.S. Coalition for Life, με τον Dr Lawrence Dunegan που καταγράφηκε στις 10 Οκτωβρίου 1991 στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνια. Ο Dr Dunegan αισθάνθηκε ότι ο Dr Day μίλησε σαν «ειδικός» και όχι σαν κάποιος που παρουσιάζει μια θεωρία ή μιλάει εκ των υστέρων. Οι ιδέες του Δρ Day ήταν συγκεκριμένες, καθώς μιλούσε για το μέλλον και τις στρατηγικές των ανθρώπων και των οργανώσεων που είχαν ένα συγκεκριμένο σχέδιο για τον κόσμο και ήταν σε θέση να διασφαλίσουν ότι αυτό το σχέδιο θα υλοποιηθεί.Προφανώς, όταν επέστρεψε στο σπίτι του εκείνο το βράδυ, ο Δρ Dunegan κατέγραψε πολλά από όσα είχε ακούσει από τον Δρ Day κατά τη διάρκεια εκείνου του συνεδρίου, σημειώσεις τις οποίες κράτησε για τον εαυτό του για περίπου 20 χρόνια. Το 1988, ο Δρ Ντάνεγκαν ηχογράφησε τις αναμνήσεις του από εκείνη την εκπληκτική διάλεξη του 1969 σε κασέτα - οι κασέτες αυτές είναι γνωστές ως «The Dunegan Tapes». Παρόλο που η μνήμη του Δρ Ντάνεγκαν μπορεί να έχει θολώσει από τα χρόνια που ακολούθησαν, ήταν σε θέση να δώσει αρκετές λεπτομέρειες για το συνέδριο ώστε να μπορέσει κάθε μορφωμένο άτομο να διακρίνει ποιοι θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι οι πραγματικοί στόχοι πίσω από τις τάσεις της εποχής μας.

 Σύμφωνα μέ την επίσημη αφήγηση, οι αλλαγές που επέφερε το 1968 αντιπροσωπεύουν αυθόρμητα και φυσικά γεγονότα, μέσω των οποίων η γυναίκα μπόρεσε να ξεφύγει από τις «αλυσίδες» της οικογένειας, ενώ ο άνδρας δεν έκανε τίποτα άλλο από το να ακολουθήσει το προοδευτικό κύμα, προσαρμοζόμενος με ενθουσιασμό στις νέες αλλαγές. Τι θα γινόταν όμως αν δεν είχε συμβεί έτσι; Τι θα γινόταν αν όλα είχαν δημιουργηθεί βάσει σχέδιο;

Εν μέσω της «σεξουαλικής επανάστασης» που εξαπλώθηκε από το κίνημα του 1968, στις 20 Μαρτίου 1969, στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνια, το τοπικό τμήμα της Αμερικανικής Παιδιατρικής Εταιρείας οργάνωσε μια ιδιωτική διάσκεψη στην οποία συμμετείχαν ορισμένοι από τους σημαντικότερους παιδίατρους της Αμερικής συνολικά περίπου ογδόντα άτομα. Ένας από τους κύριους ομιλητές ήταν ο Δρ Richard Day, ο οποίος μόλις πριν από λίγα χρόνια εργαζόταν ως ιατρικός διευθυντής της Planned Parenthood International, μιας ισχυρής ΜΚΟ  που σήμερα συνδέεται με τον αγώνα των LGBT (ΛΟΑΤΚΙ). Ο ρόλος τού Dr. Day, εν ολίγοις, ήταν η ενημέρωση των συμμετεχόντων περί των διαφόρων αλλαγών πού θά επιβαλλόταν ακολούθως στη Δύση, κάνοντας μια γενική επισκόπηση της νέας νεωτερικότητας που θα επιβαλλόταν σύντομα, στην Αμερική και στην Ευρώπη.

Από διάφορους συμμετέχοντες στην παιδιατρική, είδα τον Δρ Lawrence Dunegan, ο οποίος εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ μέ τα λόγια του αφηγητή, που μετά από πολλά χρόνια, το 1988, μετά από πολλές σκέψεις, από πολλές αναθεωρήσεις και αμφιταλαντεύσεις, κατέγραψε σέ δύο ταινίες τις παρατηρήσεις του από τη «συνάντηση του Πίτσμπουργκ». Οι ταινίες – που θεωρούνται ακόμα και σήμερα αμφιλεγόμενες –  ονόμαστηκαν «Η Νέα Τάξη των Βαρβάρων»,περνώντας στην ιστορία σάν «Οι ταινίες πού πρόβλεψαν την νεωτερικότητα». Η πρώτη ταινία παρ' όλα αυτά ξεκινά με τους παρακάτω στίχους:

«Υπάρχει μια εξουσία, μια δύναμη, μια ομάδα ανθρώπων, μια οργάνωση που εργάζεται για να καθοδηγήσει την αλλαγή; Αυτό είναι το status και έχουν ειπωθεί αλλά και γράφτηκαν πολλά για τις αλλαγές που επαληθεύτηκαν στην αμερικανική κοινωνία τά τελευταία είκοσι χρόνια. Αρκετές μελέτες έχουν αναλύσει αναδρομικά την πρόσφατη ιστορία τών Ηνωμένων Πολιτειών, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι υπάρχει, στην πραγματικότητα, ένα είδος συνομωσίας που μπορεί να επηρεάσει – και μάλιστα να δημιουργήσει και να καθοδηγήσει – τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα όχι μόνο στην Αμερική, αλλά και παγκοσμίως... Αυτό είναι το συμπέρασμά μου  βασισμένο σέ αντικειμενικά γεγονότα καί σέ μιά μικρή συλλογή αποδείξεων. Αποδείξεων πού συγκεντρώθηκαν εκ των υστέρων. [...] Σε αυτό το σημείο προτίθεμαι νά  αναφέρω όσα άκουσα προσωπικά σε ένα συνέδριο στο οποίο συμμετείχα το 1969. Σε λίγες εβδομάδες θα έχουν περάσει είκοσι χρόνια από εκείνη την ημέρα. Σε εκείνη την ευκαιρία, ο ομιλητής δεν μίλησε μόνο με αναδρομικούς όρους, αλλά μάλλον με προοπτικούς όρους για τις αλλαγές πού θά «εισάγονταν» σύντομα. Ο ομιλητής δεν μίλησε ποτέ από εξωτερική σκοπιά, σαν κάποιος που αναφέρει μια συνωμοσία στην οποία είναι ξένος, αλλά από εσωτερική, ως ενεργό μέρος, υπονοώντας ξεκάθαρα ότι πράγματι υπάρχει μια οργανωμένη  εξουσία, μια δύναμη, μια ομάδα ανθρώπων ικανών να επηρεάσουν τα κύρια γεγονότα που αφορούν τον κόσμο. Αυτός προέβλεψε – ή καλύτερα ανακοίνωσε – τις αλλαγές που είχαν προγραμματιστεί για το υπόλοιπο αυτού του αιώνα [20ού]. Ακούγοντας τήν αναφορά μου, προσπαθήστε να ανακαλέσετε στη μνήμη σας σε εκείνη την εποχή, στις Ηνωμένες Πολιτείες του 1969. Στη συνέχεια, συγκρίνετε την κατάσταση τότε με την τρέχουσα, σχεδόν είκοσι χρόνια αργότερα, και θα δείτε πόσο μεγάλο μέρος αυτού που ήταν μόνο ένα σχέδιο εκείνη την εποχή έχει σταδιακά ολοκληρωθεί σχεδόν από κάθε άποψη. Ορισμένα σημεία παραμένουν απραγματοποίητα, αλλά προορίζονται νά πραγματοποιηθούν στό τέλος τού αιώνος [...] Υπάρχει ένα χρονοδιάγραμμα. Και ήταν ακριβώς κατά τη διάρκεια εκείνης της διάσκεψης που μου αποκαλύφθηκαν κάποια στοιχεία αυτού του χρονοδιαγράμματος. Ήταν η ωραία εποχή του '60. Ήταν το τέλος της δεκαετίας του '60.  Αυτός ο τρόπος ζωής αντανακλά την ιστορία της προεδρίας Κένεντι, τη μανία για αλλαγή και πρόοδο, στη σύγχρονη εποχή, στους μοντέρνους καιρούς. Σε κάθε περίπτωση, ο ομιλητής προανήγγειλε ότι σκοπός του ήταν να περιγράψει τις αλλαγές που θα εισάγονταν τα επόμενα τριάντα χρόνια· αλλαγές που θα διευκόλυναν την εγκαθίδρυση ενός νέου συστήματος σε παγκόσμιο επίπεδο. Επανέλαβε πολλές φορές με χιούμορ: «Σκοπεύουμε να κάνουμε ένα άλμα στον 21ο αιώνα παίρνοντας φόρα. Τώρα όλα είναι έτοιμα, ο χρόνος είναι σύντομος και κανείς δεν μπορεί να παρέμβει». Ομολόγησε ότι, μόνο μέχρι λίγα χρόνια νωρίτερα, δεν θα ήταν δυνατό να αποκαλύψει όσα επρόκειτο να μας πει, αλλά τώρα ήταν ελεύθερος να μιλήσει, διότι τώρα – και εδώ παραθέτω κατά λέξη – «κανείς δεν μπορεί πια να μας σταματήσει». [...] Υπογράμμισε πώς οι περισσότεροι άνθρωποι τείνουν φυσικά να μην κατανοούν τον τρόπο λειτουργίας των κυβερνήσεων, και πώς ακόμα και τα μέλη των ίδιων των κυβερνήσεων – συμπεριλαμβανομένων εκείνων των ΗΠΑ – συχνά δεν έχουν καθόλου σαφή εικόνα για το πού και από ποιον λαμβάνονται πραγματικά οι αποφάσεις. Τά ονόματα αυτών πού παίρνουν τίς αποφάσεις «θα μπορούσαν να ήταν "οικεία" στους περισσότερους από εμάς τους παρευρισκόμενους· ωστόσο, δεν αναφέρθηκαν ποτέ προσωπικά ονόματα ή οργανισμοί στο συνέδριο. Δεν επρόκειτο για άτομα γνωστά για τα δημόσια αξιώματά τους, αλλά για τις ιδιωτικές τους ασχολίες και θέσεις. Ο δηλωμένος σκοπός του ήταν να διευκολύνει την προσαρμογή των παρευρισκομένων στις επόμενες αλλαγές. "Αυτές θα είναι εντελώς συγκλονιστικές αλλαγές και κατά κάποιο τρόπο οι άνθρωποι θα δυσκολευτούν να τις αποδεχτούν", είπε ο Δρ Ντέι. Επομένως, στην ουσία, αυτός επιθυμούσε εμείς – ως καλοί συνάδελφοι – που ενημερωθήκαμε εκ των προτέρων για το τι επρόκειτο να συμβεί, να διευκολύνουμε τη διαδικασία προσαρμογής των πολλών συνηθισμένων ανθρώπων με τους οποίους συναναστρεφόμασταν καθημερινά. Στην εισαγωγική του διάλεξη, ο ομιλητής επέμεινε πολύ στην απαγόρευση, για όλους μας, να καταγράφουμε ή να κρατάμε σημειώσεις για όσα θα ακούγαμε: κάτι που ειλικρινά κανένας δάσκαλος δεν θα ήθελε να πει στο ίδιο το ακροατήριό του. Ωστόσο, όσο η ομιλία προχωρούσε, ο λόγος αυτής της παράξενης εισαγωγής μου έγινε σαφής. Ήταν σημαντικά και απίστευτα προκλητικά θέματα, ειδικά για εκείνη την εποχή. Αντιλήφθηκα τη σημασία όσων άκουγα και προσπάθησα να αποτυπώσω αυτές τις ιδέες στη μνήμη μου, ώστε να μπορέσω να κρατήσω σημειώσεις αργότερα και να διευκολύνω την ανάμνησή τους στο μέλλον, σε περίπτωση που αποφάσιζα να κάνω αυτό που κάνω τώρα, δηλαδή να ηχογραφήσω αυτή την κασέτα». 

 Συνεχίζεται

  https://www-ardire-org.translate.goog/2023/09/17/20-marzo-1969-quando-la-modernita-fu-creata-a-tavolino-le-sconvolgenti-rivelazioni-del-dottor-lawrence-dunegan/?_x_tr_sl=en&_x_tr_tl=el&_x_tr_hl=el&_x_tr_pto=wapp