«ΕΜΦΥΛΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ» ΑΠΟ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΛΕΥΡΑΣ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Το πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας «Έμφυλες ταυτότητες», που πραγματοποιείται στα Γυμνάσια, σκέπτομαι ότι έχει θεολογικές παραμέτρους – που στηρίζονται κυρίως στην αγιολογία – οι οποίες είναι ίσως πιο …ακατάλληλες και πιο …επικίνδυνες από το ίδιο το πρόγραμμα, το οποίο έσπευσαν να κατακεραυνώσουν οι γνωστοί άγνωστοι «εκκλησιαστικοί». 

Και ο προβληματισμός μου αυτός αφορμάται από τα Συναξάρια. 

Για παράδειγμα: Στον Συναξαριστή του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου διαβάζουμε για την οσία Ευφροσύνη (η μνήμη της 25 Σεπτεμβρίου). «Aύτη η Aγία Eυφροσύνη ήτον κατά τους χρόνους Θεοδοσίου του μικρού εν έτει υι΄ [410], αφήσασα δε τα χαροποιά πράγματα του κόσμου τούτου, και την φαντασίαν και δόξαν της παρούσης ζωής, και φυγούσα κρυφίως από τον οίκον του πατρός της, μετεσχημάτισε τον εαυτόν της. Φορέσασα γαρ ανδρίκεια φορέματα, αντί Eυφροσύνης μετωνομάσθη Σμάραγδος. Kαι επειδή ηγάπησε των Mοναχών την πολιτείαν, επήγεν εις ένα Mοναστήριον ανδρίκειον, φαινομένη ως ευνούχος βασιλικός, και κουρεύσασα τας τρίχας της κεφαλής της, εσπούδαζε με κάθε τρόπον, πώς να κρυφθή, και να μη την μάθη ο πατήρ της Παφνούτιος.» 

Τα όσα καταγράφονται  στον βίο της αγίας είναι αδιανόητα τόσο για την κοσμική όσο και για την σημερινή εκκλησιαστική πραγματικότητα. Απέδρασε από την πατρική εστία και «μετεσχημάτισε τον εαυτόν της», φορώντας αντρικά ρούχα, πήγε σε αντρικό μοναστήρι και παρουσιάστηκε ως ευνούχος βασιλικός κ.λπ. Το εξωφρενικό αυτό γεγονός τονίζει ο Άγιος Νικόδημος: «Kαι τη αληθεία ήτον ένα πράγμα παράδοξον, οπού αδυνατεί να το παραστήση λόγος: δηλαδή, το να βλέπη τινάς μίαν ωραίαν γυναίκα να συγκατοική ανάμεσα εις άνδρας Mοναχούς. H οποία εδυνήθη να κρύψη τον εαυτόν της, τόσον από τον πατέρα της, όστις την εζήτει επιπόνως εις τα όρη και τα λαγκάδια, και εις πάντα τόπον, και έτρεχεν εδώ και εκεί αναστενάζωντας διά τον μακρόν και πολυχρόνιον χωρισμόν της• όσον και από τους Mοναχούς, με τους οποίους εσυγκατοίκει.» 

Ο βίος της Αγίας δυναμίτης πραγματικός τόσο στα θεμέλια της οικογένειας – όπως εμείς οι σημερινοί χριστιανοί την εκλαμβάνουμε – αλλά και στην υπόθεση «φύλο», με την επιλογή του μετασχηματισμού και της εμφάνισης της ως «ευνούχος βασιλικός». 

Ανάλογος και ο βίος της Οσίας Θεοδώρας της εν Αλεξανδρεία (11 Σεπτεμβρίου), αλλά και της Οσίας Ευφροσύνης της Νέας της εν Κωνσταντινουπόλει. 

Και βέβαια έχουμε αγίους ευνούχους στο Βυζάντιο, όπως ο άγιος Θεόδωρος ο Κρατερός, ο οποίος ήταν ευνούχος κουβικουλάριος στην αυλή του βασιλέως του Βυζαντίου Θεοφίλου (829-842 μ.Χ.), ο άγιος Αζάτ (ευνούχος του βασιλιά των Περσών Σαβωρίου) κ.α. 

Στις μέρες μας τώρα. 

Ο Αρχιμ. Γεώργιος Χ. Χρυσοστόμου (νυν Μητροπολίτης Κίτρους) στην μελέτη του με θέμα: ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΕΥΧΟΛΟΓΙΑΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΦΕΙΑ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ, αναφέρεται και στην «εὐχή εἰς ὀνοματοθεσίαν νέαν ἐπί ἀλλαγῇ φύλου, ποίημα τοῦ μητροπ. Ν. Ἰωνίας Τιμοθέου Ματθαιάκη. Ἡ εὐχή αὐτή δέν περιλαμβάνει κάποιο αἴτημα ὑπέρ ὑγείας, ἀλλά ἀφορᾶ τή συνάφεια μεταξύ ὑγείας καί ἀσθένειας. Συγκεκριμένα ἀφορᾶ τήν κατάσταση ἑνός νηπίου, μετά τήν ἀποκατάσταση μιᾶς γενετήσιας ἐπιπλοκῆς. Μέ τήν πρόοδο τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης ἡ ἀμφιφυλία σέ νεογέννητα βρέφη ἀποκαθίσταται χειρουργικά. Ἡ εὐχή χρησιμοποιεῖται μόνον ὅταν τό βρέφος ἔχει λάβει ἤδη ὄνομα. Ἡ ὀργανική ἀλλαγή φύλου ἤ ἡ διόρθωση γενετήσιων χαρακτηριστικῶν γίνεται ἀποκλειστικά μέσῳ ἰατρικῶν μέσων, ὁπότε καθίσταται ἀναγκαία ἡ ἀλλαγή ἤ μεταβολή τοῦ ὀνόματος. Ἡ εὐχή χρησιμοποιεῖται ἀποκλειστικά καί μόνο σέ αὐτή τή συγκεκριμένη περίπτωση.» 

Όλα τα παραπάνω - άκρως ενδεικτικά - προς προβληματισμόν και αναστοχασμόν για τις βεβαιότητές μας και τους …αφορισμούς μας.

Ιδιωτική Οδός

                     ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΟΜΑΣΤΕ