Οπως αποκαλύπτουν τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ», ο κ. Καλπαδάκης την εποχή που η Ελλάδα είχε αναλάβει την προεδρία του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) είχε εξελιχθεί, ως μέλος της αντιπροσωπίας της χώρας μας, σε κομβικό πρόσωπο των συνεδριάσεων του οργανισμού, όπου οι συγκρούσεις μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας βρίσκονταν στην ημερήσια διάταξη. Αυτό αποτυπώνεται στα μυστικά ενημερωτικά έγγραφα του γραφείου των Ηνωμένων Πολιτειών στις Βρυξέλλες προς υψηλόβαθμες υπηρεσίες του αμερικανικού παράγοντα, όπως είναι ο υπουργός Αμυνας και η CIA.

ΕΓΓΡΑΦΟ
Χαρακτηριστικά είναι τα όσα αναφέρονται στο έγγραφο με ημερομηνία 17 Νοεμβρίου 2009 και αφορούν μια συνάντηση των αντιπροσωπιών των χωρών-μελών του ΟΑΣΕ στην Κωνσταντινούπολη, προπαρασκευαστική αυτής που θα ακολουθούσε στην Αθήνα: «Η Ελλάδα (Kalpadakis) έθεσε το θέμα της άρνησης της Ρωσίας την τελευταία εβδομάδα για μια επιθεώρηση της CFE. Δεκατέσσερις άλλες αντιπροσωπίες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, στήριξαν την ελληνική δήλωση και επαναβεβαίωσαν τη δέσμευσή τους για πλήρη εφαρμογή της CFE (Conventional Armed Forces in Europe. Σ.σ.: Αποτελεί σύνθετο, νομικώς δεσμευτικό κείμενο για την εγκαθίδρυση ισορροπίας των συμβατικών δυνάμεων στην Ευρώπη). Οι ΗΠΑ (Ellis) σημείωσαν πως εάν η ρωσική ομοσπονδία θέλει να συμμετάσχει εποικοδομητικά και θετικά στην ενίσχυση της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφάλειας, θα πρέπει να δώσει τέλος στην “αναστολή” της εφαρμογής της Συνθήκης CFE. Ο Ουλιάνοφ απάντησε ότι η ρωσική ομοσπονδία επέβαλε ένα “μορατόριουμ” για τη CFE μετά από οκτώ χρόνια που περίμενε υπομονετικά, ώστε το ΝΑΤΟ να συμμορφωθεί με τις ίδιες της τις δεσμεύσεις στην Κωνσταντινούπολη για την ταχεία επικύρωση της Συνθήκης CFE».
Η εξέλιξη αυτή, που δείχνει τον συγχρονισμό της ελληνικής αντιπροσωπίας με αυτή των ΗΠΑ έναντι της Ρωσίας, αλλά και τον σημαίνοντα ρόλο του κ. Καλπαδάκη στις εν λόγω συνεδριάσεις, προηγήθηκε της 17ης υπουργικής διάσκεψης του ΟΑΣΕ στην Αθήνα, όπου συζητήθηκαν όλα τα θέματα ασφάλειας στην Ευρώπη.
Πρωταγωνιστικό ρόλο είχε ο κ. Καλπαδάκης, όπως φαίνεται και στο επίσημο έγγραφο που δημοσιεύουν τα Wikileaks, και στη συνεδρίαση του Φόρουμ του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, στις 29 Ιανουαρίου 2010, όπου κυριάρχησε η πρόταση της Ρωσίας για ένα νέο σχέδιο λύσης του προβλήματος της αποτροπής και της διευθέτησης συγκρούσεων στην Ευρώπη. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, ο Ελληνας διπλωμάτης κατέθεσε μια πρόταση για την ανάπτυξη ενός σχεδίου δράσης για τα φορητά όπλα και τον ελαφρύ οπλισμό, κάτι που αμέσως έγινε αποδεκτό από τις ΗΠΑ. «Το Ηνωμένο Βασίλειο (Hartnell) και η Γερμανία (Risse) υποστήριξαν την ελληνική πρόταση, ενώ οι ΗΠΑ (Ellis) έδωσαν μια γενική επισκόπηση των στοιχείων που θα μπορούσαν να στηρίξουν», γεγονός που ανέδειξε ακόμα περισσότερο την εισήγηση του κ. Καλπαδάκη.

ΑΝΤΙΣΥΜΒΑΤΙΚΟΣ
Πολλοί βλέπουν στο πρόσωπο του νεαρού διπλωματικού συμβούλου του κ. Τσίπρα το νέο «αστέρι» του ΣΥΡΙΖΑ. Αντισυμβατικός, έχει δεχτεί αρκετές φορές παρατηρήσεις από τους μεγαλύτερους συναδέλφους του για το μούσι ή το κάπως μακρύ μαλλί του, έχει πρωτοστατήσει στην Αγκυρα μαζί με συναδέλφους του από άλλες χώρες στη διοργάνωση «πολυεθνικών» πάρτι, 35άρης, με αστική καταγωγή και παιδεία, που οφείλεται κατά βάση στο γεγονός ότι προέρχεται από οικογένεια διπλωματών, εντάχθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα στον στενό πυρήνα των συνεργατών του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτό όμως δεν «ενθουσίασε» αρκετούς στο εσωτερικό της Κουμουνδούρου. «Ο Βαγγέλης είναι γέννημα-θρέμμα του κόμματος. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την κομματική του καταγωγή», απαντούν οι «προεδρικοί» σε όσα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μιλούν για «ουρανοκατέβατους». Ο κ. Καλπαδάκης, εξάλλου, ήταν μέλος της Νεολαίας του Συνασπισμού, με γραμματέα τον Αλέξη Τσίπρα, ενώ υπήρξε μαχητικός συνδικαλιστής της Ενωσης Διπλωματικών Υπαλλήλων Ελλάδας, της οποίας είχε εκλεγεί γενικός γραμματέας.
«Σίγουρα δεν είναι εθνικιστής»
Ο Βαγγέλης Καλπαδάκης γεννήθηκε στις Βρυξέλλες και μεγάλωσε στη Σαουδική Αραβία, την Ουγγαρία, τη Σουηδία και την Ελλάδα. Σπούδασε Ιστορία και Φιλοσοφία της Επιστήμης στο University College του Λονδίνου και έκανε μεταπτυχιακό στην Κοινωνιολογία και στην Ευρωπαϊκή Πολιτική στο LSE, ενώ ως διπλωμάτης εργάστηκε στις Διευθύνσεις Τουρκίας και ΝΑΤΟ στο υπουργείο Εξωτερικών, στην ελληνική αντιπροσωπία στον ΟΑΣΕ επί ελληνικής προεδρίας και στην ελληνική πρεσβεία στην Αγκυρα. Η απορία που τον συνοδεύει αφορά τις αντιλήψεις του για τα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Μια διπλωματική απάντηση που δίνουν πρόσωπα που τον γνωρίζουν είναι ότι «σίγουρα δεν είναι εθνικιστής».
Ο ίδιος αντιδρά και στον χαρακτηρισμό «συντηρητικός», που αποδίδουν συνήθως στους διπλωμάτες. «Θα έλεγα ότι στην περίπτωσή μου αρμόζει μάλλον ο χαρακτηρισμός του “προσεκτικού”. Ο διπλωμάτης οφείλει να σταθμίζει προσεκτικά τους λόγους και τα έργα του, υπολογίζοντας τον αντίκτυπό τους, που, αναλόγως, ανεπαίσθητα συνήθως, αλλά καμιά φορά και καθοριστικά, επηρεάζει τις διεθνείς εξελίξεις και την προώθηση των θέσεων της χώρας του», αναφέρει σε συνομιλητές του, στους οποίους ξεκαθαρίζει ότι σε καμία περίπτωση δεν θα επιτρέψει στον εαυτό του να γίνει… αυλικός του Τσίπρα. «Να κάνουμε μια διάκριση μεταξύ αυλικού και διπλωμάτη: Οι περισσότεροι συνάδελφοι που έχουν θητεύσει σε τέτοιες θέσεις έχουν διατηρήσει το θάρρος της γνώμης τους, πράγμα που δεν συνάδει με τη νοοτροπία του αυλικού», συνηθίζει να λέει με νόημα.
Του Δημήτρη Κουνιά 
- Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ