Ανόητοι (πνευματικώς) οικουμενισταί, τυφλοί αγαπολόγοι!

Ανόητοι (πνευματικώς) οικουμενισταί, τυφλοί αγαπολόγοι!

           Δημήτρης Παπαδόπουλος

      Είναι να απορεί κανείς με το μέγεθος της …ελαφριάς ανοησίας των οικουμενιστών! Κάποιους μας τους παρουσιάζουν οι θεολογικοί κύκλοι και «καιροί», τουλάχιστον, οι αθεόφοβοι, ως ισότιμους των αγίων πατέρων μας, θεολογικούς φωστήρες. Οικουμενιστής (δηλαδή αιρετίζων) και γνήσια, ακραιφνής (ορθόδοξη) θεολογία συνυφαίνονται πότε; Που το είδατε, Άγιος της ανόθευτης και ανάδελφης Εκκλησίας μας, να εμμένει σε ανορθόδοξές του δοξασίες και φρόνημα και να παραμένει Άγιος, «καλός ποιμήν», πατέρας ορθόδοξος και φωτεινός οδοδείκτης ασφαλούς και σωστικής πορείας;

                Γι’ αυτό, διερωτώμεθα, επιβάλλεται, δια «κολυμπαρίας» και μη, εκκλησιαστικής μεδοθολογίας, από τα «νέα πράγματα», να γίνουμε «μεταπατερικοί»; Γι’ αυτό προσπαθούμε, μετά «πρωτειομανούς» ιδεολογίας, να ξεπεράσουμε τους μεγάλους πατέρες και Αγίους της κατά ανατολάς Εκκλησίας μας, να τους παραμερίσουμε, να τους βάλουμε στο περιθώριο, να τους καταστήσουμε (άπαγε της βλασφημίας) «θύματα του αρχεκάκου όφεως»; Πόσο μεγάλες δόσεις, δαιμονικής υπερηφάνειας, ανεπίγνωστου εγωισμού, αυτάρεσκης αυταπάτης και θρασύτητα «υπηρμένης οφρύος», συσσωρευμένες ομού στην οικουμενιστική ομήγυρη!   

                «Αγάπη, αγάπη!» Γιατί, αλήθεια, ακούγεται στ΄αυτιά μου, ως αν ένας «γλυκός» προ αδαμιαίος ψίθυρος: «Aπάτη, απάτη!» Εσείς, οι θεολόγοι οι μοντέρνοι, περισπούδαστοι και «ιεροπρεπώς» κουστουμαρισμένοι, τα τόσα Αγιογραφικά «ουαί υμίν!» δεν έπεσαν στην αντίληψή σας; Ξεπεράσατε, εν τη μεθυστική σας σπουδή, στην αγάπη, ακόμα και τον Κύριο της αγάπης, την πηγή της αγάπης, την Αγάπη του Θεού! Ξεπερασμένος, λοιπόν, μετά και από τους αγίους πατέρες της εκκλησίας μας και Αυτός! Σαν να μας λέτε «Ουκ ήλθον καταλύσαι αλλὰ πληρώσαι." (Ματθ. 5, 17)! Ω, της παραφροσύνης! Ω, της ασεβείας!

                Δεν σας ενοχλεί, εσάς τους νεοθεολογούντες, αυτό καθόλου; Δεν σας χτυπάει καμπανάκι κινδύνου; Δεν σας θυμίζει κάτι πτώσεις εωσφορικές; «Πως εξέπεσεν εκ του ουρανού ο εωσφόρος ο πρωί ανατέλλων; …συ δε είπας εν τη διανοίᾳ σου· εις τον ουρανὸν αναβήσομαι, …έσομαι όμοιος τω Υψίστω» (Ησαΐας 14, 12-14). Με τα λόγια αυτά περιγράφει ο Προφήτης Ησαΐας -συνεπεία της υπερηφάνειας- την πτώση του Εωσφόρου. Οι οικουμενίζοντες επαυξάνουν, προσθέτοντας …επιπλέον αγάπη στην Αγάπη, συμπληρώνοντας την ελλειμματικότητά Του!  Ήμαρτον Κύριε!

«Εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ….καλώς ποιείτε …και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς». (Ματθ. 5,44.) Δεν λέει …προσεύχεσθε μετ’ αυτών! Υπέρ αυτών, ναι, διότι μας πειράζουν, μας διώκουν! Αλήθεια, τι μας διδάσκει η ιστορία; Ρωτάμε, σε εχθρικό ή σε φιλικό περιβάλλον, διέπρεψαν και αναδείχθηκαν διαχρονικά, τόσοι μάρτυρες, νεομάρτυρες, ομολογητές; Αν εκλείψουν οι «εχθροί ημών», υπέρ ποίων εχθρών θα προσευχόμαστε στη συνέχεια; Αλλά, «ιώτα εν ή μία κεραία ου μη παρέλθη από του νόμου έως αν πάντα γένηται». (Ματθ. 5,18). Τους παρακάμπτουμε κι αυτούς εύκολα όμως, άλλο ενοχλητικό εμπόδιο κι αυτοί, στην ξέφρενη πορεία μας προς  την …αδελφοσύνη, το νέο, …κενό ευαγγέλιο της «ρεαλιστικής» ανθρωπότητας του μέλλοντος. Αναγκαίο, τουτέστιν, λέμε, το κακό. Ή το …στρογγυλέψαμε κι αυτό; Όλα «καλά λίαν», και το πικρό γλυκό, το διεστραμμένο ηθικό, το ψέμα αλήθεια, η κόλαση (ανύπαρκτη κατάσταση για μερικούς) παράδεισος (για τους ίδιους), και …οδεύει λέγοντας!    

Καυχόμαστε, εμείς οι ορθόδοξοι (και Έλληνες), για την αποστολική διαδοχή των θρησκευτικών λειτουργών της εκκλησίας μας, αλλά συνάμα μεγίστη είναι, προσεγγίζουσα την ιεροσυλία, και η α-διαδοχή, ενίων, στην πατερική θεολογική γραμμή! Πρόκληση θλίψεων και πνευματικού άλγους, η αγιοπατερική λοξοδρόμησή και α-κανόνιστη πορεία των οικουμενιστών σκαπανέων σε αχαρτο-γραφικά θρησκειολογικά ύδατα. Επικίνδυνα παιχνίδια επιβίωσης, αλλά, εδώ δεν ομιλούμε για survivor και nomads! Δεν επιδιώκουμε, (ή μη πως ναι), τηλεθέαση, τιμές, αναγνωρισιμότητα και εφήμερες δόξες. Η ορθή πίστη, δεν …παίζεται! Όσο …ταλέντο και αν έχεις Ελλάδα!        

Πασχίζουμε να γίνουμε «ίνα ώσιν εν» παγκοσμίως, πανανθρώπινα, και δεν ακούμε, μέσα στον εκκωφαντικό θόρυβο της μοντέρνας εποχής, το βουβό και αγωνιώδες «Ιερωνυμικό κράξιμο» του εαυτού μας: «Πιστεύω στο Θεό, είμαι ένα με το Θεό και με τον εαυτό μου;» Γινήκαμε από χίλια …ελληνικά χωριά χωριάτες με τις κομματικές διαστροφές μας, ενδοοικογενειακές μας τραγωδίες, κοινωνικές ανισορροπίες, εκπαιδευτικές ανωμαλίες μας, και τόσα άλλα …δώρα της απλόχερα φιλελεύθερης, καινοτόμας και …δημοκρατικής μη συντηρητικής και μεταρρυθμισμένης νέας ελληνικής εποχής! Περίεργο φαινόμενο κι αυτό, άλλο διαστελλόμενο μικροσύμπαν, να «προοδεύεις», να «ανυψώνεσαι» και να «διαφωτίζεσαι» προς το χάος, το μηδέν και τον παραλογισμό! «Τρωγόμαστε» εμείς οι Έλληνες, μεταξύ μας, αρχίσαμε να λιγοστεύουμε και δημογραφικά, ελέω «υπογονιμοποίησης» και «εκτρωματικότητας», βρέθηκε η λύσις! «Ίνα ώσιν εν», να γίνουμε πολλοί, περισσότεροι, να έχουμε απόθεμα στο να «φαγωθούμε». Είπαμε, «νέα  τάξη», παλαιά και αρχαία!, «Όπιο» στην θρησκεία το «ίνα ώσιν εν», χασίσι στον κήπο, προς ψυχοσωματική τέρψη! Καθαρά και ανόθευτα, σε «νέες αγαπησιάρικες» συσκευασίες!     

«Στην υγειά μας ρε παιδιά!»

 Δημήτρης Παπαδόπουλος

AΚΤΙΝΕΣ

ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΚΡΑΙΦΝΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΤΟ ΑΝΤΙΠΑΛΟΝ ΔΕΟΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑ-ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ;

Ο ΝΕΟΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΟΧ. ΟΙ ΓΟΧ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΑΣ ΜΕ ΟΛΕΣ ΒΕΒΑΙΑ ΤΙΣ ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ ΤΟΥΣ. ΟΣΟΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΕΚΤΕΛΟΥΝ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ. ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΑΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΙΚΟΙ ΤΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ. ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ Η ΟΡΘΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΙ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ. ΣΗΜΕΡΑ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΣΑΤΑΝΙΚΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΠΑΡΑΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΔΙΑΜΑΧΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΧ. ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΠΡΟΘΕΤΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ.

apotixisi

   Ἀπομαγνητοφώνηση μέρους τῆς συζήτησης τοῦ π. Σάββα μὲ Ρουμάνους, που μᾶς πληροφορεῖ ὅτι ἡ ὅποια διαφορὰ μὲ τὸν π. Θεόδωρο ξεπεράστηκε:

    Ἐρώτηση: Ὁ π. Εὐστράτιος εἶχε ἄλλη θέση. Κάθεται δίπλα στὸν π. Θεόδωρο, λέγοντας ὅτι ὄχι ὅλοι οἱ παπάδες μνημονεύουνε, δηλ. αὐτοὶ μὲ ὀρθόδοξο φρόνημα… (δὲν ἀκούγεται).

    π. Σάββας: Ἐγώ, πάντως, πρώτη φορὰ βλέπω ὅτι ὁ Γέροντάς μου ἔχει διαφορετικὴ θέση μὲ μένα. Δὲν τὄξερα. Εὐχαριστῶ πολὺ μοῦ τὸ εἴπανε.

    Νὰ σᾶς ἐξηγήσω. Εἶχε γίνει μιὰ παρεξήγηση μὲ τὸν π. Θεόδωρο γι’ αὐτὸ το θέμα, γιὰ τὴν Οἰκονομία. Τὸ ξεπεράσαμε· μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ ξεπεράστηκε. Γι’ αὐτὸ καὶ πρὶν ἀπὸ κάμποσο καιρό, πρὶν ἀπὸ δύο βδομάδες περίπου, εἶχε ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης μία ὁμιλία
στὴν Ἀθήνα. Καὶ μοῦ εἶπε ὁ Γέροντας· τί θὰ κάνουμε; Τοῦ λέω, Γέροντα νὰ πᾶτε. Ἐγὼ ἤμουν ἄρρωστος καὶ δὲν μποροῦσα νὰ πάω. Ἀπόδειξη ὅτι δὲν ἔχουμε διαφορά, τὸν ἀνέβασε τὸν π. Εὐστράτιο ἐπάνω στὸ βῆμα.

    Αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ π. Θεόδωρος, ὅτι ὑπάρχουν κάποιοι ἱερεῖς ποὺ μνημονεύουν καὶ δὲν εἶναι αἱρετικοί, πιστεύω ὅτι ἦταν γιὰ τὸν πάτερ Ἄγγελο καὶ Ματθαῖο, ἐπειδὴ αὐτὴ τὴν συνάντηση τὴν ὀργάνωσε ὁ π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος καὶ ὁ π. Ματθαῖος Βουλακνέσκου, ποὺ μνημονεύουν τὸν Σεραφεὶμ Πειραιῶς, τὸ εἶπε γι’  αὐτούς, ὅτι ἔχουν ὀρθόδοξο φρόνημα. Ὅμως, πρὶν ἀπὸ 4 μέρες, ποὺ εἴχαμε ἐμεῖς (ὁ π. Εὐστράτιος, ἐγὼ καὶ κάποιος ἄλλος Γέροντας) μιὰ Σύναξη, μιὰ ἄλλη ὁμιλία, ἐγὼ διαφοροποιήθηκα ἀπὸ τὴν ἄποψη τοῦ π. Θεοδώρου, εἶχε ἔρθει ὁ π. Ματθαῖος, ποὺ πολὺ τὸν ἀγαπῶ καὶ μιλᾶμε μὲ τὸν π. Ματθαῖο, ἀλλὰ ὅταν ἦρθε ἡ κουβέντα γιὰ τὸν Σεραφείμ, εἶπα ὅτι ὁ Σεραφεὶμ κοροϊδεύει τὸν κόσμο κι ὅτι δὲν μποροῦμε νὰ τὸν μνημονεύουμε, διότι δέχεται τὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια. Μπορεῖ ὁ π. Ματθαῖος καὶ ὁ π. Ἄγγελος νὰ λένε ὀρθόδοξα πράγματα,  ἀλλὰ ἔχουνε μετοχὴ στὴν αἵρεση αὐτὴ τὴν στιγμή. Ὁ μητροπολίτης τους δέχεται τὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης κι αὐτοὶ μνημονεύουν αὐτὸ τὸν μητροπολίτη. Θὰ τόκαναν αὐτὸ οἱ Ἅγιοι Πατέρες; Ναὶ μέν, ἀγαπητός-φίλος ὁ π. Ματθαῖος, ἀλλὰ φιλτάτη ἡ ἀλήθεια.

    Ἐρώτηση: Δηλαδή, μποροῦμε νὰ λέμε ὅτι ὁ π. Ματθαῖος, ἐπειδὴ εἶναι αἱρετικοί, ἐπειδὴ εἶναι σὲ σχέση μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές;

    π. Σάββας: Ἅμα θὰ πεθάνει ὁ π. Ματθαῖος τώρα, πῶς θὰ τὸν κρίνει ὁ Θεός; Θὰ μοῦ πεῖς, δὲν ξέρουμε. Ἐγὼ ὅμως, προσωπικά, ποὺ δὲν μνημονεύω τὸν Βαρθολομαῖο, θὰ πῶ στὸν Κύριο· Κύριε, ἐγὼ δὲν μνημόνευα τὸν Βαρθολομαῖο γιατὶ εἶναι αἱρετικός. Ὁ π. Ματθαῖος, τί θὰ πεῖ; Ὅτι μνημόνευα τὸν Σεραφεὶμ γιατὶ εἶναι ὀρθόδοξος; Ἀφοῦ δὲν εἶναι ὀρθόδοξος. Ἀφοῦ δέχεται τὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης. Ἀφοῦ ἔχει ἐπικοινωνία μὲ τὸν Ἱερώνυμο καὶ μὲ τὸν Βαρθολομαῖο. Ἐγὼ μπορῶ νὰ σοῦ λέω στὰ λόγια ὅτι εἶμαι πλούσιος. Ἡ πράξη;

    Ὁ π. Εὐστράτιος εἶπε τὸ ἑξῆς, σ’ ἐκείνη τὴν ὁμιλία ποὺ εἴχαμε κάνει. Ὑπάρχουν κάποιοι πνευματικοί, καὶ κάποιοι Ἐπίσκοποι ποὺ λένε ὅτι εἶναι ἀντι-οικουμενιστές, καὶ μνημονεύουν! Αὐτοὶ κάνουν χειρότερη ζημιά. Θέλετε νὰ πάρουμε παράδειγμα, νὰ μιλήσουμε Πατερικά. Εἶχε στείλει -ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης- ἐπιστολὴ σὲ ἕναν ἡγούμενο Εὐστράτιο, ποὺ ἔλεγε ὅτι εἶναι ὀρθόδοξος, καὶ τοῦ εἶπε τὸ ἑξῆς:  Πῶς μπορεῖς νὰ λές ὅτι εἶσαι ὀρθόδοξος, καὶ νὰ μὴ διώκεσαι; Ἐδῶ βλέπω ὅτι τοὺς περισσότερους Ἡγούμενους τοὺς ἔχουν στείλει στὴν ἐξορία. Ἐσύ, γιατί κάθεσε στὸ Μοναστήρι σου; Τί τοὺς εἶπες; Τί σοῦ εἶπαν; Ὁ ἅγιος Θεόδωρος, ὄχι ὁ Σάββας. Οἱ ἄλλοι διώκονται· ἂν δὲν διωχθεῖς, δὲν ὁμολογεῖς, πάει νὰ πεῖ ὅτι τὰ ἔχεις βρεῖ μὲ τοὺς διῶκτες. Ἐμεῖς διωχτήκαμε ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος…

paterikiparadosi

ΟΙ ΚΟΡΔΩΜΕΝΟΙ ΑΚΟΛΟΥΘΟΙ ΤΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΑΠΟΒΛΑΚΩΜΕΝΩΝ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΧΑΡΑ. ΔΙΑΔΟΧΟΙ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ. ΜΗ ΜΑΤΙΑΣΤΟΥΜΕ!

Αμέθυστος