Ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος!

Ο Κύριος μας είχε ειδοποιήσει πως σε καιρούς κρίσεως θα αφαιρέσει από τους υπηρέτες του αυτά που νομίζουν πως έχουν και θα δώσει ακόμη περισσότερα σ’ αυτούς που ήδη έχουν.

Και ιδού ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος, αφαιρεί με αποκαλυπτική συναίσθηση όλα όσα νόμιζε πως είχε αυτός και οι συνάδελφοί του!

Την λάμψη της εκκλησιαστικής εξουσίας! Τις λεπτομέρειες του Τυπικού, το ιεροτελεστικό της λατρείας, το κήρυγμα, τη συμβολική των αμφίων του κλήρου, τα οποία αφήνουν αδιάφορο τον σύγχρονο άνθρωπο! [Πιστός είναι μόνον ο κλήρος!]

Αυτός δε ο σύγχρονος άνθρωπος ασχολείται με την χαλαρή σκέψη περί του αν υπάρχει Θεός και ποιά είναι η σχέση Του μαζί μας.

Ενώ ο ένδοξος κλήρος έχει σαν σκοπό του πλέον να αναπαύει συνειδήσεις (!), αφού υπακούοντας στο θέλημα του Θεού, άφησε την εκκλησιαστική εξουσία κατά μέρος.

Παρ’ όλη την προσπάθεια όμως να αναπαύσει συνειδήσεις το μόνο που κατόρθωσαν οι άνθρωποι της Εκκλησίας, δεν είναι τίποτε άλλο από το να ψελλίζουν, και να ‘χουν περιχωρηθεί σε μια εγωϊστική και εθνικιστική ασυνεννοησία, από την οποία προσπαθούν σήμερα πλέον, με μοντέρνο τρόπο, να απελευθερωθούν.

Δεν μπορούμε να καταλάβουμε από το κείμενο αν τα ψελλίσματα κατορθώνουν τελικά να αναπαύουν συνειδήσεις.

Όλα αυτά λέγονται και ξαναλέγονται, είναι πλέον ομολογημένο και από τους ίδιους τους εκπροσώπους της Εκκλησίας πως δεν είναι Χριστιανοί. Γιατί οι Χριστιανοί συνεχίζουν να τους λογαριάζουν σαν τέτοιους; Γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν πως η διάλυση της Εκκλησίας, η οποία ολοκληρώνεται σε λίγο, οφείλεται σ’ αυτόν ακριβώς τον λόγο; Στο ότι οι Χριστιανοί δεν κατορθώνουν να διακρίνουν πως οι εκκλησιαστικοί αντιπρόσωποι δεν είναι Χριστιανοί;

Την αληθινή ερμηνεία την συναντούμε στον Άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο, αλλά είναι τόσο απίστευτη που δυστυχώς δεν θα κατορθώσει να μας βοηθήσει να γλιτώσουμε τον αφανισμό!

Νικήτα Στηθάτου, Βίος Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου § 93!

Οι άνθρωποι του Στέφανου, πρωτοπρεσβύτερου του Πατριαρχείου, καθήρεσαν τις εικόνες του Πνευματικού του Πατρός με φονικά χέρια και αξίνα και άλλες τις εξαφάνισαν επιχρίοντάς τες με καπνιά και ασβέστη, ενώ θρηνούσαν με πάθος οι μοναχοί και οι λαϊκοί που έβλεπαν τα πραττόμενα από Χριστιανούς στο μέσο της Εκκλησίας των πιστών, και δεν μπορούσαν να αποκρούσουν τους δράστες αυτών των ενεργειών λόγω της ομωνυμίας της πίστεως.

Θύματα της ομωνυμίας αφήνουμε το χριστιανικό ένδυμα να καταστρέψει αμετάκλητα ίσως, την πίστη μας. Όπως ακριβώς λόγω αυτής της ομωνυμίας είχαμε επιτρέψει, τόσους αιώνες πριν, στους Σταυροφόρους να καταστρέψουν την Πόλη και τον Βυζαντινό πολιτισμό.

Αμέθυστος