Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΔΙΠΛΗ ΕΟΡΤΗ

Σήμερα εορτάζει το Χριστιανικό Έθνος τών Ελλήνων για την λύτρωσή του από την σκλαβιά των αλλοθρήσκων, εορτάζει και το κοσμικό Έθνος των άλλων Ελλήνων για την αρχή της απελευθερώσεώς του από την σκλαβιά των Χριστιανών.

Μιά απίστευτη Μανιχαϊστική ιστορία, η οποία κατοικούσε μέχρι σήμερα στα κεφάλια τών διανοουμένων και στις οθόνες τού Χύλλυγουντ, ‘‘ενσαρκώθηκε’’ στην Ελλάδα και δεν θα την εγκαταλείψη απ`ότι φαίνεται στον αιώνα! Διότι είναι μεταφυσική. Όπου υπάρχει το ένα Έθνος δέν υπάρχει το άλλο! Δηλ. δέν υπάρχει καμιά πιθανότητα ειρήνης!

Κυκλοφόρησε τον τελευταίο καιρό βιβλίο αφιερωμένο στην κατάρρευση της Αυτοκρατορίας. Διαπραγματεύεται και την κατάρρευση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Οι εσωτερικοί λόγοι τής εξαφανίσεως τού Βυζαντίου, παρουσιάζονται σε βίντεο στο μπλόγκ του Τρελο-Γιάννη!

«Τόν 13ο αιώνα δημιουργήθηκαν στο Βυζάντιο δύο κόμματα. Τό ένα φιλοδυτικό, το άλλο Βυζαντινό. Οι φιλοδυτικοί δήλωναν ανοιχτά πως το Βυζάντιο είχε εξαντλήσει τις δυνάμεις του, την Ιστορική του δυναμική (δέν επηρέαζε πλέον την Ιστορία ) και ζητούσαν ριζική αναμόρφωση όλων των κρατικών θεσμών στα πρότυπα της Δύσεως. Αυτοί οι οπαδοί τού Δυτικού πολιτισμού είχαν την πολιτική και οικονομική στήριξη ξένων κυβερνήσεων και στο τέλος κατόρθωσαν να εισάγουν στη χώρα μεγάλες μεταρρυθμίσεις. Έφτασαν ακόμη και στη θρησκευτική μεταρρύθμιση!

Όλες οι μεταρρυθμίσεις τους απέτυχαν παταγωδώς (διότι ανιστόρητες) αλλά είχαν σαν τραγικό αποτέλεσμα να αφήσουν την αυτοκρατορία ανυπεράσπιστη έναντι τών Σουλτάνων [εδώ βρίσκεται η ρίζα τού εμφυλίου].

Αρχικά ξεκίνησαν μέ μιά μεταρρύθμιση τής ίδιας τής Ιστορίας, ωστόσο αντί για σωστή κριτική πρότειναν στό κράτος μιά ολέθρια αυτοταπείνωση. Υμνούσαν οτιδήποτε Δυτικό ενώ καταφρονούσαν τα οικεία. Οι παραδόσεις χλευάζονταν, ο στρατός εξευτελίζονταν. Η πλούσια νεολαία σπούδαζε στη Δύση. Στη Δύση κατέληξαν σιγά-σιγά και οι καλύτεροι επιστήμονες. Μεταρρύθμισαν το στρατό κατά τά Δυτικά πρότυπα και κατόρθωσαν να καταστρέψουν τον ήδη υπάρχοντα, χωρίς να καταφέρουν να φτιάξουν έναν επαγγελματικό. Τό τελευταίο πλήγμα το κατάφερε η θρησκευτική ένωση με την Ρώμη»

Αυτό το κείμενο περιγράφει το τέλος του Βυζαντίου ή το τέλος της Ελλάδος; Τό τέλος ή την επανάληψη τής Ιστορίας;

Δέν μοιάζουν να επαναλαμβάνονται όλα; Γιατί χρειάζεται όμως μιά επανάληψη για να διαλυθεί η ορθοδοξία; Διότι στην εποχή τού Βυζαντίου διέθετε Πατέρες, σήμερα διαθέτει οπαδούς των πατέρων.

Συντηρητές οι οποίοι διαφυλάττουν τα σύνορα της Ερήμου. Διότι ζωντανή Εκκλησία δέν υφίσταται πλέον. Φαίνεται από τον πέτρινο λόγο της! Σήμερα λοιπόν οι οικουμενιστές θεολόγοι θα νικήσουν κατά κράτος αυτούς πού δεν είχαν κατορθώσει να νικήσουν οι συμφεροντολόγοι της Φλωρεντίας ! (Ήταν τέτοιο το μεγαλείο πού ξεπουλούσαν τότε, πού έφτασε η παραμονή τους και μόνον να προκαλέσει την Αναγέννηση. Την απελευθέρωση τών λαών τής Ευρώπης από το σκιάχτρο τού πάπα. Διότι κατάλαβαν όλοι οι Ευρωπαίοι, μέσα από τις πολλαπλές συνόδους για την ένωση, πως για να αγωνίζεται με τόσο πάθος γιά την αναγνώρισή του, δέν έχει την αλήθεια με το μέρος του. Έτσι εξελίσσεται εξάλλου η Ιστορία, με τις παράπλευρες απώλειες).

Νά πώς περιγράφουν τη νίκη τους οι οικουμενιστές θεολόγοι του Καλαϊτζίδη. «Γιά πρώτη φορά, έπειτα από πολλούς αιώνες, με την αφορμή τής οικουμενικής κίνησης και στο πλαίσιο κυρίως της ορθόδοξης διασποράς, η ορθόδοξη θεολογία βγήκε από την εσωστρέφεια και την ομολογιακή της περιχαράκωση, ερχόμενοι σε διάλογο με τις άλλες μεγάλες χριστιανικές παραδόσεις και με τις προκλήσεις του μοντέρνου κόσμου»

Πώς αντιδρούν οι φύλακες της παραδόσεως;

«Δέν υπάρχουν άλλες μεγάλες χριστιανικές παραδόσεις, είναι αιρέσεις»

Δέν στέκονται ποτέ στην κατηγορία : Κατάντησαν την ορθοδοξία μιά εκκλησία ομολογιακού χαρακτήρος. Χωρίς Ζωή, χωρίς ΑΓΙΟΥΣ. Με κενούς αντιπροσώπους τού θεού, χωρίς περιεχόμενο. Μάλλον καλύτερα με ένα και μοναδικό περιεχόμενο. Την κατάκριση. Τό μοναδικό περιεχόμενο του ορθοδόξου ΕΓΩ.

Aυτοί οι θεολόγοι αντικαθιστούν πλέον την ιεραρχία και ανοίγονται στον κόσμο, αντί να ανοιχθούν στο Θεό γκρεμίζοντας τα τείχη πού έκτισε η ιεραρχία, ακριβώς για να μάς χωρίσει από το Θεό καί να απολαύσει την αντιπροσωπεία της. Σέ λίγο, είναι σίγουρο, θα ζητήσουν και αποστολική διαδοχή καθώς ονειρευόμενοι θα αγωνίζονται να επανευαγγελίσουν τον κόσμο! Γιατί, μήπως η προηγούμενη αποστολική διαδοχή είχε οποιοδήποτε περιεχόμενο;

Θα θέλαμε όμως να επιμείνουμε λιγο περισσότερο στην φράση των οικουμενιστών της Ακαδημίας Βόλου του Καλαϊτζίδη:

«Γιά πρώτη φορά, με την αφορμή τής οικουμενικής κίνησης και στο πλαίσιο κυρίως της ορθόδοξης διασποράς, η ορθόδοξη θεολογία ήρθε σε διάλογο με τις άλλες μεγάλες χριστιανικές παραδόσεις».

Αυτή η ορθόδοξη διασπορά είναι ως γνωστόν η Ρώσικη διασπορά πού εξορίστηκε στον Δυτικό κόσμο μετά την επικράτηση τού κομμουνισμού στην πατρίδα τους ! Μαζί τους έφεραν και τον πατέρα τού οικουμενισμού τον Σολόβιεφ, μεγαλύτερος μαθητής του οποίου υπήρξε ο Φλωρόφσκι.

Πάλι στο πλούσιο blog του αγαπητού Τρελο-Γιάννη, υπάρχει συνέντευξη τού ανηψιού τού Γέροντα Σωφρόνιου, όπου θίγονται πολύ σημαντικά θέματα. Ανάμεσα στα οποία και το εξής συγκλονιστικό και πρωτοφανές : ο ιερομόναχος Νικόλαος μας πληροφορεί λοιπόν πως έχει γράψει ένα σπουδαίο βιβλίο με τίτλο : «Αγαπώ άρα υπάρχω : θεολογική κληρονομιά τού Αρχιμανδρίτη Σωφρόνιου» το οποίο ήδη κυκλοφορεί στην Αμερική.

Συνεχίζει : το θεμέλιο όλης της θεολογίας του πατέρα Σωφρόνιου είναι η παράδοση τής Εκκλησίας και πρώτα απ`όλα η ασκητική παράδοση. Όλη η θεολογία του βασίζεται στην ασκητική πρακτική τού Άθωνα και στην προσωπική του εμπειρία. Και με ιδιαίτερη προσοχή αναφερόταν σε όλα όσα υπερέβαιναν την παράδοση τής Εκκλησίας. Όταν λοιπόν αναπτύχθηκε ώς θεολόγος, όταν η τριαδολογία και η χριστολογία του, την οποία όχι μόνο βίωσε, αλλά και ζούσε, αποκρυσταλλώθηκαν με λέξεις, τότε όλο το θεολογικό σύστημά του, με ταπεινότητα τό έστειλε στον π. Γεώργιο Φλωρόφσκι, ο οποίος ήταν τότε ο κορυφαίος της ορθόδοξης θεολογίας. Επειδή γνώριζε σε βάθος τούς Αγίους Πατέρες, κανένας δέν μπορούσε να τον κατηγορήσει για παρέκκλιση από την ορθοδοξία. Έγραψε λοιπόν «Κοιτάξτε άν έγραψα κάτι πού δεν συνάδει με την ορθοδοξία». Ο π. Γεώργιος αφού διάβασε την θεολογία του, απάντησε με βαθειά αμοιβαία κατανόηση σε πολλά θέματα και με βαθειά αλληλεγγύη, σε αντίθεση με τον εθνικισμό στην εκκλησία, από τον οποίο έπασχε ο π. Γεώργιος». Απίστευτο! Τί δουλειά έχει η αλληλεγγύη ανάμεσά τους; 

Την θεολογία του Γέροντα την βρίσκουμε σήμερα στον Ζηζιούλα, στον Ιερόθεο Βλάχο, ακόμη και στον Γιανναρά, οι οποίοι συζητούσαν πολύ συχνά με το Γέροντα.

Δεν είναι πρωτοφανές το πρωτείο του διαβασμένου Φλωρόφσκι έναντι τής εμπειρίας και έναντι της ασκητικής τού Αγίου Όρους;

Δεν καταλαβαίνουμε λίγο περισσότερο την εχθρική στάση τών εν λόγω θεολόγων έναντι του Αγίου Όρους; Τό οποίο είχε κρατήσει στην εποχή τού Βυζαντίου την Ορθοδοξία ζωντανή; Τώρα ποιός; Η σχολή του Φλωρόφσκι; Απίστευτα πράγματα!!!

Aμέθυστος

Και ένα μικρό δώρο: στα Γαλλικά Je suis σημαίνει εγώ είμαι, και χωρίς το i απομένει  Jesus.