Αφού είδαμε την αμφισβητούμενη θεολογική βάση της Εκκλησίας, η οποία περιέχεται στην απόφαση περί οικουμενισμού της Β’ Βατικάνειας συνόδου, σειρά έχει η πιο σημαντική για τα σημερινά πράγματα, ιστορική βάση της Καθολικότητος! Διότι όλη η συζήτηση και ο διάλογος των Εκκλησιών γίνεται για την Καθολικότητα, δεν πρέπει να το ξεχνούμε, όχι για την αλήθεια! Διότι ούτε η θεολογία, ούτε η Ιστορία ανήκουν στην αλήθεια της Εκκλησίας, στην οικονομία της Σωτηρίας, αλλά στην Νοοτροπία και στα σχήματα, τα οποία σκοτώνουν την αγιότητά Της! Στις καλές συνήθειες, οι οποίες στηρίζουν τον κληρικαλισμό και κατασκευάζουν χλιαρούς χριστιανούς!
Θα θυμόμαστε πως η θεολογική καθολικότης της Εκκλησίας κατά τους Βατικάνειους, στηρίζεται στην ενότητα που εξασφαλίζει το Άγιο Πνεύμα! Αυτή η πρόταση αποτελεί αναγνώριση της πνευματολογικής διάστασης της Ανατολικής Εκκλησίας, σε αντίθεση με την Χριστολογική της Δυτικής!
Η καθολικότης λοιπόν είναι υποχρεωμένη να συνθέσει χριστολογία και πνευματολογία και στο θεολογικό και στο ιστορικό επίπεδο!
«Λοιπόν το παπικό πρωτείο είναι η ιστορική βάση της καθολικότητος της ρωμαϊκής Εκκλησίας! Ο Χριστός ανάθεσε την διδακτική, διοικητική και μυστηριακή διακονία στο σύλλογο των δώδεκα Αποστόλων, κεφαλή των οποίων ήταν ο Πέτρος». Όπως λίγο πριν, στην θεολογική καθολικότητα, ο Χριστός, ταυτισμένος με τον Πατέρα, δια του filioque, ανάθεσε στο Άγιο Πνεύμα την ενότητα και την κοινωνία των προσώπων. Με μια επιστασία λοιπόν, πηγή της οποίας είναι η Αγία Τριάδα, η Εκκλησία εικονίζει την Αγία Τριάδα, σε όλα τα επίπεδα! Καμιά υποψία ότι ίσως η ενότητα να αφορά την ενότητα των δύο φύσεων στην Υπόσταση του Κυρίου. Το Άγιο Πνεύμα διαμορφώνει σχήματα και Νοοτροπίες! Είναι βοηθός του ανθρώπου, στο πιο δύσκολο έργο του, στην πραγματοποίηση του πιο μεγάλου του ονείρου, της καθολικότητος και την ενότητος, στον κόσμο! Βοηθός στην πραγματοποίηση του κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν. Στην πραγματοποίηση της Βασιλείας των Ουρανών στη Γη! Το Άγιο Πνεύμα δίνει την δυνατότητα να πραγματοποιηθούν τα κομμουνιστικά οράματα!
«Η λατινική Εκκλησία βρίσκει στο εφεύρημα του παπικού πρωτείου ένα εύχρηστο πρακτικό σχήμα! Γιατί είναι γεγονός ότι ο παποκεντρισμός διατηρεί την ρωμαϊκή Εκκλησία σε μια ιστορική ενότητα (και ο προτεσταντισμός;) πάνω από σύνορα εθνικά και πάνω από φυλετικές και πολιτιστικές διακρίσεις. Η λατινική Εκκλησία είναι σήμερα σε κάθε σημείο της γης η “καθολική” Εκκλησία». Χωρίς πιστούς! Με άδειες Εκκλησίες! Όπου μπορεί κάποιος άνετα να βιώσει την μεγάλη εμπειρία της σιωπής του Ζεν.
«Ποια είναι όμως η Ιστορική βάση στην οποία οικοδομούν οι ορθόδοξες Εκκλησίες την καθολικότητά τους; Οι οικουμενικές σύνοδοι; Τουλάχιστον τους οχτώ πρώτους αιώνες; Ένα όργανο όμως το οποίο σήμερα βρίσκεται σε αχρηστεία! Ένα δεύτερο όργανο ωστόσο, ο θεσμός των τεσσάρων Πατριαρχείων, έχει πέσει και αυτό στα χέρια του Εθνικισμού, αντί να υπηρετεί την καθολικότητα! Διότι όλα τα Πατριαρχεία της Ανατολής επανδρώνονται από μια εθνική Εκκλησία, την ελλαδική!
Στον ορθόδοξο χώρο λοιπόν ο εθνικιστικός χαρακτήρας των Εκκλησιών κάνει το πρόβλημα οξύτατο. Το πρόβλημα του εθνικισμού είναι, πριν απ’ όλα, το πρόβλημα της θεολογικής αυτοσυνειδησίας των Εκκλησιών.
Η Ορθοδοξία κηρύσσεται ως “η θρησκεία των προγόνων”, “αδιαρρήκτως μετά της εθνικής ημών ιστορίας συνδεδεμένη”. “Ελλάς και Ορθοδοξία είναι οι δύο όψεις ενός και του αυτού πράγματος”.
Ενώ επιβάλλεται να καταλάβουμε κάποτε ότι η ελληνικότητα είναι ακριβώς η συνείδηση της οικουμενικότητας και δεν έχει σχέση με τον φυλετικό μας εθνικισμό».
«Βρισκόμαστε λοιπόν ανάμεσα σε δύο συμβιβασμούς. Στο συμβιβασμό με την εθνικιστική διάσπαση, που σημαίνει απουσία θεολογικής αυτοσυνειδησίας και εγκύστωση στο ιστορικό παρελθόν. Και στο συμβιβασμό της προτεραιότητος της οργανωτικής σκοπιμότητος που διατηρεί ωστόσο κάτι από τον καθολικό χαρακτήρα της Εκκλησίας».
Τελικώς επιλέχθηκε η λύση της οργανωτικής σκοπιμότητος, το προβάδισμα της διοικήσεως έναντι της πίστεως, επινοήθηκε το πρωτείο του πατριάρχου, ο οποίος θα κάθεται στα δεξιά του πάπα, λίγο κατώτερο δηλαδή από το πρωτείο του πάπα! Γιατί όμως; Επειδή δεν έγινε κατανοητό ότι και η θεολογική καθολικότης και η Ιστορική αφορούσαν τύπους και σχήματα, τα οποία ουδεμία σχέση έχουν με την Εκκλησία του Κυρίου! Ότι η Νοοτροπία και η καθολικότης της, ενώνει τους ανθρώπους, αλλά δεν τους ενώνει με τον Κύριο, τον σκοπό της Οικονομίας της Σωτηρίας. Ότι η Νοοτροπία καταργεί την Οικονομία, την Ενσάρκωση του Κυρίου!
Ακόμη και το ωραιότερο σημείο του κειμένου του κ. Γιανναρά, είναι μια απλή, κενή τυποποίηση: «η Εκκλησία έχει χάσει κάθε άμεση σχέση με τη ζωή, αυτή τη ζωή που καλείται να μεταμορφώσει, να την αγιάσει, να την αποκαλύψει ως λατρεία του Θεού, ως φανέρωση και δόξα του Θεού».
Για το σύνολο των πιστών σήμερα, η Εκκλησία είναι ο Θεός! Που συνεχίζει το έργο του Θεού. Δεν είναι οι πιστοί η Εκκλησία, δεν συνεχίζει το έργο του ο Κύριος. Ο Κύριος απεσύρθη στους Ουρανούς και το Άγιο Πνεύμα μας μεταφέρει την άκτιστη ενέργεια της Αγίας Τριάδος. Αν δεν προσδοκούσαμε Ανάσταση Νεκρών, θα ήταν το τέλος!
Αμέθυστος
2 σχόλια:
Το 1985 ο λαικός τότε θεολόγος Ι.Ζηζιούλας πρότεινε τα εξής κ με την παρακάτω λογιστική:" Εάν λάβουμε υπ'όψιν μας τους κανόνες της αρχαίας Εκκλησίας,τότε μπορούμε να ομιλούμε για τα όρια της Εκκλησίας επί τη βάσει,θα πρότεινα ,της βαπτιστικής ενότητας.Με αυτό εννοώ ότι το βάπτισμα είναι τόσο καθοριστικό σημείο της ζωής μας,ώστε αυτομάτως δημιουργεί διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην προ-βαπτιστική και μετά-βαπτιστική κατάσταση :αν βαπτίζεσαι ,αμέσως παύεις να είσαι αυτό που ήσουν.Πεθαίνεις,όπως λέει ο αγ.Παύλος,όσον αφορά το παρελθόν και επομένως υπάρχει μια καινούργια κατάσταση.Το βάπτισμα δημιουργεί ένα όριο στη Εκκλησία....Νομίζω ότι πρέπει να λάβουμε σοβαρά τα βαπτιστικά όρια της Εκκλησίας κ να αποδεχτούμε ότι έξω από την βάπτιση δεν υπάρχει Εκκλησία.Εντός του βαπτίσματος,ακόμα και άν υπάρχει μία διάσπαση,μια διαίρεση,ένα σχίσμα,ακόμη μπορείς να μιλάς για Εκκλησία.Ακόμα κιάν πάρετε το μοντέλο της Eυχαριστίας ως βάση σας,θα δείτε ότι αυτό αφορά όλους τους χριστιανούς.Ας πάρουμε την Λειτουργία της αρχαίας Εκκλησίας ως ένα παράδειγμα:μέχρι το σημείο της ανάγνωσης των Γραφών η όπως έχουμε ακόμα σήμερα στήν Λειτουργία,μέχρι το φιλί της ειρήνης,που είναι το σημείο της ενότητας εν αγάπη,και του Συμβόλου της Πίστεως,το οποίο είναι σημάδι ενότητας εν πίστει, μέχρι αυτό το σημείο ήταν κατανοητό οτι κάποιος μπορούσε να πάρει μέρος στην Λειτουργία και μετά δεν του επιτρεπόταν για διαφόρους λόγους..να παραμείνει.Εφευγε λοιπόν λίγο πρίν από το Μυστήριο.Αυτό τώρα υποδηλώνει ότι μπορούμε να κατανοήσουμε τις διαιρέσεις με την Εκκλησία ως λαμβάνουσες χώρα ακριβώς σ'αυτά τα σημεία,είτε στο φιλί της ειρήνης,η στο Σύμβολο.Εάν δεν είμαστε σε θέση ν'αγαπήσουμε ο ένας τον άλλο και να ομολογήσουμε την ίδια πίστη,τότε υπάρχει ένα ρήγμα στην κοινωνία.Αλλά αυτό το ρήγμα δεν σημαίνει ότι κάποιος εξέπεσε από το βασίλειο της Εκκλησίας.Οι Ορθόδοξοι...συμμετέχουν στην οικουμενική κίνηση ως μία κίνηση βαπτισμένων Χριστιανών,που βρίσκονται σε κατάσταση διαίρεσης,διότι δεν μπορούν να εκφράσουν την ίδια πίστη μαζί.Στο παρελθόν αυτό συνέβαινε λόγω της έλλειψης αγάπης,η οποία τώρα,δόξα τω Θεώ,εξαφανίζεται" απόσπασμα από το Sourozh Diocesan Magazine.Εδώ λοιπόν φαίνεται καθαρά πώς η πνευματική ενότητα δια του βαπτίσματος υπάρχει, διότι το βάπτισμα είναι ..ένα και το αυτό σε όλες τις χριστιανικές ομολογίες!Αυτά πιστεύει και ο ρωμαιοκαθολικισμός κ οι Προτεστάντες και η Ορθόδοξη Εκκλησία της Δύσης.Οι περισσότεροι προσήλυτοι έχουν "βαπτιστεί" μόνο δια του Χρίσματος,δηλ.δεν είναι βαπτισμένοι κανονικά.Η γλώσσα του Ζηζιούλα είναι πολιτική.Αφορά ένα κοινωνικοπολιτικό σύστημα με συμβολισμούς και θεατρικές εκφορές. H οικουμενικότητα είναι ένα κίνημα εξωεκκλησιαστικό.(από την eleni) eleni)
[ "Μας διδάσκει το Σύμβολο να πιστεύουμε,"και σε μία,αγία,καθολική και αποστολική Εκκλησία του Θεού".Δεν μπορεί η καθολική Εκκλησία να είναι μόνο αποστολική.Διότι η παντοδύναμη εξουσία της κεφαλής της,που είναι ο Χριστός,κατόρθωσε με τους αποστόλους να σώσει ολόκληρο τον κόσμο.Είναι λοιπόν η αγία του Θεού καθολική Εκκλησία το σύνολο των αγίων Πατέρων,Πατριαρχών,Προφητών ,Αποστόλων,Ευαγγελιστών,που έζησαν δια μέσου των αιώνων,στούς οποίους προστέθηκαν αφού πίστευσαν ομόθυμα όλα τα έθνη.Γιατί έβλεπαν ότι όλα τα γένη της υφηλίου είχαν την ίδια πίστη των Χριστιανών.Χωρίς το άγιο Πνεύμα εξάλλου δεν είναι δυνατόν να συναθροισθούν όλα τα έθνη και οι μύριες γλώσσες στην σκέψη της μόνης αληθινής πίστεως.Γιατί, επαναλαμβάνω,ότι εκτός από αυτό είναι και λέγεται η Εκκλησία καθολική,επειδή τα ιδιότροπα και διεσπαρμένα σε πολλές διακλαδώσεις και άγρια και μυριόγλωσσα έθνη της υφηλίου είναι αποδέκτες μιάς ειρηνικής και σωτήριας πίστης και θεογνωσίας.] Ι.Δαμασκηνού,Κατά Εικονοκλαστών.(από την eleni)
Δημοσίευση σχολίου