Στις 19 τρέχοντος, στο πανεπιστήμιο της ιταλικής πόλεως Περούτζια, τιμήθηκε ο (Παναγιώτατος;;;) Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος μ’ ένα ακόμη διδακτορικό τιμής ένεκεν. Αυτή τη φορά ανηγορεύθη επίτιμος διδάκτωρ «διεθνών σχέσεων και συνεργασίας για την ανάπτυξη». Κατά την αναγόρευσή του ο Παναγιώτατος εξεφώνησε λογύδριο στο όποιο τόνισε εμφαντικά, μεταξύ άλλων, ότι «υπάρχουν πέντε οδοί που οδηγούν στο διάλογο: της αγάπης, της δικαιοσύνης, της συγχώρεσης, της ορθή κρίσης και του σεβασμού».
Η πατριαρχική ρήση χαρακτηρίζεται από παντελή έλλειψη οιασδήποτε αναφοράς στην αλήθεια. Ομολογουμένως τόσος θόρυβος, τόσες τυμπανοκρουσίες για τον πολυύμνητο διάλογο και η αλήθεια αποκλείστηκε εκ προοιμίου; Τι γαρ κακόν εποίησεν; Στους διαλόγους, κατά τον Παναγιώτατο πάντοτε, η αλήθεια αποτελεί το μαύρο πρόβατο που πρέπει να εξοβελισθεί πάραυτα του διαλογικού νυμφώνος. Εδώ πορευόμαστε προς την Ασσίζη κι όχι προς την Ιερουσαλήμ (ούτε την επίγειον, μήτε την ουράνιον)! Εδώ ετοιμάζουμε αγαλλομένω ποδί, με τον «Αγιώτατον» αδελφόν της «αδελφής Εκκλησίας της πρεσβυτέρας Ρώμης» Πάπα Φραγκίσκο μάζωξη κάθε αίρεσεως και κάθε εξωχριστιανικής θρησκείας και θα μιλήσουμε για την αλήθεια;
Αναρωτιέται κανείς βάσιμα αν ο Κύριος ακολούθησε τέτοια πρακτική στο διάλογό του με τη Σαμαρείτιδα. Αν της έκρυψε την αλήθεια, αν της μίλησε για το περιβάλλον ημάς στοιχείον κι όχι για την αμαρτωλή ζωή της, ο Παναγιώτατος έχει απόλυτο δίκαιο. Αν της μίλησε για άλλα θέματα κι όχι για τον Μεσσία τον λεγόμενον Χριστόν, τον οποίο σαφώς και απεριφράστως ταύτισε με τον εαυτό του, τότε να λάβουμε κι εμείς οι αμαρτωλοί κι αμύητοι παράδειγμα. Δεν ψάλλουμε εξάλλου επ’ εκκλησίαις ότι ο Χριστός «γέγονεν ημίν τύπος και υπογραμμός πάσι προς σωτηρίαν»;
Τι μας αποκαλύπτει ο διάλογος των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Ιωάννου με το ιουδαϊκό Συνέδριο; Μήπως από φόβο έκρυψαν την αλήθεια και δεν ομολόγησαν την ανάσταση του Χριστού για να γλυτώσουν το τομάρι τους; Ώστε μάτην ψάλλει ο Προφητάναξ: «ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσας μοι»; Άδικα των αδίκων μας προτρέπει ο σοφός Σειράχ στο βιβλίο του: «Έως θανάτου αγώνισαι υπέρ της αληθείας και Κύριος ο Θεός πολεμήσει υπέρ σου»;
Ο λαϊκός οικουμενισμός σ’ όλο του το μεγαλείο. Όσο ανακατεύεται κάποιος με την αιρετική λάσπη, τόσο τη συνηθίζει.
«υπάρχουν πέντε οδοί που οδηγούν στο διάλογο: της αγάπης, της δικαιοσύνης, της συγχώρεσης, της ορθή κρίσης και του σεβασμού».
Δηλ. υπάρχει τό θέλημά μας.
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου