Ο συγγραφέας του εμβληματικού «Πεθαίνω σαν Χώρα» Δημήτρης Δημητριάδης μιλά στο «ΘΕΜΑ» γιατί πιστεύει ότι έχει υποχρέωση να απαντήσει σε όσα λένε οι δύο διακεκριμένοι στοχαστές
Δημήτρης Δανίκας
Σκηνή 1η: «Ο χριστιανισμός καμία σχέση με τον Ελληνισμό»
«Τον ρωτάτε (σ.σ.: εννοεί τον Γιανναρά) αν υπάρχει συνέχεια του Ελληνισμού. Και είναι βασικό θέμα βέβαια όλο αυτό. Σας απαντάει: “Κοιτάξτε, σαφώς δεν υπάρχει”. Εγώ θα συμφωνούσα, αλλά ο Γιανναράς ερμηνεύει το γεγονός ότι δεν υπάρχει συνέχεια, ως ότι δεν ακολουθήσαμε την ελληνική παράδοση όπως την εννοεί αυτός».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ: Ποια παράδοση;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ: Αυτό που ονομάζει «κοινότητες» και «ελληνική ταυτότητα» όπως την εννοεί ο ίδιος, σε αντιπαράθεση με την εισβολή της Ευρώπης στην Ελλάδα, που μας μετατρέπει σε πιθήκους, σε μιμητές.
Δ.Δ.: Κι εσείς τι πιστεύετε;
Δ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ: Πιστεύω ακριβώς ότι δεν υπάρχει συνέχεια του Ελληνισμού επειδή μεσολαβεί ο χριστιανισμός.
Δ.Δ.: Κι εσείς τι πιστεύετε;
Δ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ: Πιστεύω ακριβώς ότι δεν υπάρχει συνέχεια του Ελληνισμού επειδή μεσολαβεί ο χριστιανισμός.
Δ.Δ.: Δηλαδή ο χριστιανισμός για εσάς τι είναι;
Δ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ: Ο χριστιανισμός είναι μια εκδοχή του πλατωνισμού, μια εκδοχή όμως, η οποία έχει την προέλευσή της, τις ρίζες της, στον Εβραϊσμό. Ο Εβραϊσμός όμως δεν έχει καμία σχέση με τον Ελληνισμό.
Δ.Δ.: Τι εννοείτε ακριβώς;
Δ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ: Εννοώ ότι ο Εβραϊσμός είναι ο μονοθεϊσμός. Δεν υπάρχει μονοθεϊσμός στον Ελληνισμό. Ακόμη και ο Πλάτων, ο οποίος δημιουργεί τον δυϊσμό, δηλαδή το γήινο και το υπεργήινο, το ορατό και το μη ορατό. Το αόρατο του Πλάτωνα δεν είναι μονοθεϊσμός. Ο χριστιανισμός μέσω του Εβραϊσμού παίρνει το διπλό αυτό του Πλάτωνα, αλλά στη θέση των ιδεών τοποθετεί τον Θεό. Τον εβραϊκό Θεό όμως, τον Ιεχωβά, τον Γιαχβέ.
Δ.Δ.: Είστε εναντίον των Εβραίων; Γιατί μπορεί να παρεξηγηθεί αυτή τοποθέτηση.
Δ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ: Σε καμία περίπτωση! Μα, δεν λέω αυτό. Λέω ποια είναι η ρίζα και η προέλευση του χριστιανισμού. Ο Χριστός δεν ήταν Εβραίος; Ο Απόστολος Παύλος δεν ήταν Εβραίος; Λοιπόν, τον Παύλο τον αποκαλούν «Λένιν του χριστιανισμού» - όπως ο Λένιν είναι ο εκπρόσωπος, ας πούμε, και ο ιδρυτής του μαρξισμού, ο Παύλος είναι ο ιδρυτής του χριστιανισμού. Μεσολαβούν 2.000 χρόνια όπου ο Ελληνισμός διακόπτεται και συνεχίζεται, με μια έννοια διακοπής όμως, ως χριστιανισμός. Ο χριστιανισμός δεν έχει καμία σχέση με τον Ελληνισμό........
Σκηνή 3η: «Το βρέφος που πηγαίνουν να το βαφτίσουν θεωρείται ήδη φορέας του Σατανά»
Δ.Δ.: Η Εκκλησία σε όλα αυτά τι ρόλο έχει παίξει;
Δ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ: Η Εκκλησία εκπροσωπεί απόλυτα αυτό το ψεύδος, αυτή την απάτη. Είναι η ίδια μια απάτη, ένα ψεύδος, διότι δεν δέχεται τον άνθρωπο στην ουσιαστική του διάσταση, που είναι τρία πράγματα: η σεξουαλικότητα, η ιστορικότητα και η θνητότητα.
Δ.Δ.: Μετά τη σεξουαλικότητα, είπατε για την ιστορικότητα.
Δ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ: Η ανθρώπινη ιστορικότητα. Ο άνθρωπος έχει Ιστορία, αλλά υπάρχει και ιστορικότητα σε σχέση με την Ιστορία γενικώς. Ενα παράδειγμα: Το ξέρετε ότι η Εκκλησία φέρει την ευθύνη για την Αλωση της Κωνσταντινούπολης;
Δ.Δ.: Α, για εξηγήστε το αυτό.
Δ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ: Οταν ετέθη το ζήτημα ποιους θα ακολουθήσει η Εκκλησία, τους Οθωμανούς ή τους Δυτικούς, τον Πάπα, η Εκκλησία διάλεξε το φέσι του Οθωμανού και όχι την τιάρα του Πάπα. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει ιστορικά για την Ελλάδα αυτό; Χάσαμε την Αναγέννηση.
Δ.Δ.: Και όχι μόνο την Αναγέννηση, και τον Διαφωτισμό.
Σκηνή 6η: «Αν όντως ο Χριστός αναστήθηκε και υπάρχει, γιατί δεν εμφανίστηκε επί 2.000 χρόνια;»...................
Και καθώς η κουβέντα μας πλησίαζε στο φινάλε, μου είπε - και το αισθάνθηκα:
«Καίγομαι από τα θέματα αυτά. Φλέγομαι. Είμαι στο σπίτι μου μόνος, αλλά κάθε άλλο παρά μόνος. Εχω γύρω μου όλα αυτά που θα έπρεπε όλοι μας να τα έχουμε γύρω μας. Εννοώ την αναζήτηση της γνώσης, να μάθουμε πράγματα. Κι εγώ, στο μέτρο που μπορώ να φτάσω και να μάθω, έχω φτάσει κάπου. Αλλά αυτό το κάπου με βοηθάει και να μιλώ όπως σας μίλησα».
1 σχόλιο:
Άντε τώρα φίλε αμέθυστε να εξηγήσεις σε κάποιον και να σε καταλάβει πως Δημητριάδης και Γιανναράς μοιάζουν σε τόσα πολλά και κυρίως στα ουσιαστικά και φλέγοντα. Κανονικά θα έπρεπε να είναι καλοί φίλοι. Όλο αυτό θα ήταν όντως πραγματικό καλαμπούρι, που λέει και ο Γιανναράς, αν δεν έλεγε κάτι πραγματικά άσχημο για την κατάστασή μας.
Δημοσίευση σχολίου