"The game is over". Απο αύριο αρχίζει μια μακρά και επώδυνη περίοδος κατοχής

Πηγή : ΚΛΑΣΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ

Πριν απο λίγα λεπτά, τέλειωσε  η συνέντευξη τύπου  της   τριάδας Ρομπάϊ, Μπαρόζο και Παπανδρέου,  οι οποίοι  παρουσίασαν  με καρφιτσωμένα χαμόγελα ως ευρωπαϊκή επιτυχία, την απόφαση της  έκτακτης  συνόδου κορυφής των ηγετών της Ευρώπης, να στηρίξουν  το  παγκόσμιο τραπεζοπιστωτικό σύστημα.

Δεν πρόκειται για μια προσωπική μας εκτίμηση αλλά για μία ομολογία που βγήκε απο το στόμα του κατοχικού μας πρωθυπουργού, ο οποίος όπως και οι άλλοι δύο συνέδεσαν την σωτηρία  των τραπεζών  με την "σωτηρία" της Ευρώπης και την ευημερία των  Ευρωπαίων.

Ο  Ευρωπαίος  αρχιτραπεζίτης  κ. Τρισέ λίγο μετά  στην συνέντευξη  τύπου  φύσηξε  την ζάχαρη απο το δίσκο που άφησαν πίσω τους οι  τρείς εκπρόσωποι της πολιτικής  και περιέγραψε χωρίς φανφάρες όλα όσα θα  συμβούν. Δεν μπορώ να προκαταλάβω την πτώχευση της Ελλάδας όμως αυτό που ξέρω είναι ότι  δημιουργήθηκε ένας προστατευτικός θύλακας ο οποίος όμως θα λειτουργήσει υπέρ της σωτηρίας της Ελλάδας εφ΄όσον η Ελλάδα απο μόνη της  προχωρήσει με αυστηρότητα και  απόλυτο επαγγελματισμό στις απαιτούμενες διαρθρωτικές  αλλαγές, όπως  ο δημοσιονομικός έλεγχος των δαπανών, οι ιδιωτικοποιήσεις κλπ.

Επί της ουσίας αυτά  που ακούσαμε  σήμερα δεν ήταν  τίποτε άλλο παρά η ανακοίνωση  της ανωτάτης διοίκησης  των δυνάμεων  κατοχής  για το πώς σκοπεύουν να διαχειριστούν  απο εδώ και πέρα  την  κατακτηθείσα  (χωρίς μάχη)  Ελλάδα  και την ζωή των  κατοίκων της.

Ας δούμε  όμως περιληπτικά  τα βασικά  σημεία   της  ανακοίνωσης της κομαντατούρας:

1) Στην Ελλάδα θα χορηγηθεί  ένα νέο δάνειο  ύψους περίπου 120 δίς Ευρώ  στο οποίο θα συμμτεχει  και το ΔΝΤ .

2) Η συμμετοχή του  ιδιωτικού τομέα ισχύει ΜΟΝΟ  ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ με την μορφή της "οικειοθελούς"  ανταλλαγής  των  παλαιών ελληνικών "σκουπιδο- ομολόγων" με νέα  αμεταχείριστα  και  μεγαλύτερης  διάρκειας.

3)Επιμήκυνση  αποπληρωμής των  δύο δανείων (110 και 129 δις) απο  7,5 χρόνια  σε 15  έως και 30 χρόνια 

4)Μείωση  του επιτοκίου δανεισμού απο  4,5 σε 3,5 % 

5)Η  επιλεκτική χρεοκοπία της Ελλάδας  δεν είναι αποφασισμένη απο την Ε.Ε , αλλά μάλλον θα προκύψει  ίσως σε 6 εβδομάδες απο τις αξιολογήσεις των γνωστών οίκων.

6)Αποφασίσθηκε  η δημιουργία μιας "δύναμης  κρούσης" η οποία θα   διαχειριστεί  "τεχνικά"  ένα  σχέδιο  βοήθειας και ανάπτυξης της Ελλάδας ,ένα δηλαδή νέο  "σχέδιο Μάρσαλ"

7) Το EFSF  θα καλύψει την ΕΚΤ  ώστε να  συνεχίσει την παροχή  ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες  με την αποδοχή   νέων   ομολόγων ακόμα και στην περίπτωση που αξιολογηθούν  ότι βρίσκονται σε καθεστώς  "επιλεκτικής χρεοκοπίας".

Πρέπει να  σημειωθεί ότι  η Φινλανδία και η Ολλανδία  άσκησαν veto  σχετικά με την παροχή "εμπράγματων εγγυήσεων " απο την  Αθήνα   προκειμένου να συναινέσουν  στην έγκριση του νέου δανείου και γενικά της παροχής βοήθειας.

Πολλοί  που είτε είχαν συνηθίσει  στον  εφησυχασμό της κεϊνσιανής νιρβάνας είτε είχαν  θεοποιήσει  την Ε.Ε , θα  αναστέναξαν με ανακούφιση μετά από τις  συνεντεύξεις τύπου της θλιβερής τριάδας των πολιτικών  και του αρχιτραπεζίτη  της ΕΚΤ.

Και όμως αυτό που φαίνεται  εκ πρώτης όψεως σαν  "σωσσίβιο", είναι επι της ουσίας μια τρύπια κολοκύθα  η οποία σύντομα θα μπάσει νερά θα γεμίσει και  θα μας παρασύρει  κατ΄ευθείαν στον βυθό.

Μας δίνουν  άλλα  120 δις   για να   κάνουμε  ακόμα πιο πλούσιους  εκείνους  που μας έφεραν σε αυτήν την κατάσταση  (τράπεζες  κλπ)  βάζοντας ως υποθήκη ότι υπάρχει πάνω  και κάτω απο το έδαφος και τις θάλασσες της πατρίδας μας. Πρακτικά, όταν  καταταχθούμε  στους εξ επιλογής χρεοκοπηθέντες (διότι περί αυτού πρόκειται), ο  "καλός" ιδιωτικός τομέας  που  με ...πρωτοφανή "ανθρωπισμό"  θα  συμμετάσχει  οικειοθελώς  σε αυτό το  "σωσσίβιο - κολοκύθα", θα  "κατασχέσει"   κάθε  πηγή  πλούτου  ή κέρδους  που  υπάρχει σε αυτόν τόν τόπο.

Σίγουρα  αύριο  θα υπάρχουν  στις εφημερίδες και τα ιστολόγια, πιό  εμπεριστατωμένες  αναλύσεις απο την δική μας  απόπειρα  προσέγγισης.

Εμείς  απλώς  γράφουμε αυτό που ακούμε με τα αυτιά  και αυτό που λέει η καρδιά μας.

Η καρδιά μας λοιπόν  πονάει όταν βλέπει  την πατρίδα να παραδίδεται αμαχητί στα χέρια εκείνων που  αφού την βιάσουν θα την χρησιμοποιήσουν  και ως πυροκροτητή  για να  ανατινάξουν  όλα όσα έχτισαν με αγώνες, κόπο και ιδρώτα  οι  λαοί της Ευρώπης.

"Η δημιουργική καταστροφή"

Όπως γράφει ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου στο βιβλίο του  "επιστροφή στο μέλλον" (1),ένας εκ των μεγάλων   θεωρητικών  του καπιταλισμού  ο Αυστριακός  Γιόζεφ Σουμπέτερ (1883-1950)  μίλησε  για την  "πεμπτουσία του καπιταλισμού" , την  "δημιουργική καταστροφή" , σύμφωνα με την οποία  "μια διαδικασία  βιομηχανικής μεταβολής , η οποία  ασταμάτητα και εκ των έσω  αλλάζει επαναστατικά τις οικονομικές δομές, καταστρέφοντας τις παλιές  και δημιουργώντας  καινούργιες". Αυτό δηλαδή που  εκ πρώτης όψεως φαίνεται  ως  μια  αυτοκαταστροφική   αντίδραση  του  κεφαλαίου στις  δήθεν οικονομικές συγκυρίες   (κράχ , χρεοκοπίες κλπ)  είναι επι της ουσίας   αυτό  που  συμβαίνει  κατά την διαδικασία αλλαγής  δέρματος  σε ένα φίδι. "... Οι περιοδικές  οικονομικές κρίσεις που αναστατώνουν  τις καπιταλιστικές κοινωνίες  αναγγέλλουν,  κατα τον Μάρξ, τα ιστορικά όρια του καπιταλισμού, το γεγονός δηλαδή  ότι η εξυγιαντική δύναμη  της δημιουργικής καταστροφής του δεν είναι  απεριόριστη , όπως αναλύει ο συγγραφέας του "Κεφαλαίου": "H κεφαλαιοκρατική  παραγωγή τείνει  πάντα να ξεπεράσει  αυτά τα εσωτερικά της όρια ,τα ξεπερνάει όμως  μόνο με μέσα  που της αντιτάσσουν  εκ νέου  και σε πιο τεράστια  κλίμακα  αυτά τα όρια.Το αληθινό  όριο της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής  είναι το ίδιο το κεφάλαιο"

Αν και σε πολλά σημεία διαφωνούμε  με τον  κ. Παπακωνσταντίνου , ωστόσο αυτόπου πρέπει  επιτέλους να αντιληφθεί ο κάθε Έλληνας και ο κάθε Ευρωπαίος  είναι  αυτό  που  εμφανίζεται  ως τρομοκρατία της οικονομίας  δεν είναι  παρά  το  ένα σκέλος  του  πολιορκητικού κριού της  Νέας Τάξης Πραγμάτων  η οποία  βιάζεται να μορφοποιηθεί στο σχήμα μιας παγκόσμιας κυβέρνησης. Τότε  το "κεφάλαιο" δεν θα  υποκειται  σε  κρίσεις  και μεταλλάξεις διότι η  η εξουσία  και  η παρασιτικώς διαβιούσα  περί αυτήν  ολιγαρχία των  λογιστών, διαχειριστών  της  ηλεκτρονικής διακυβέρνησης κ.α, θα είναι  ο φυσικός αποδέκτης   της παραγωγής  που θα προέρχεται  απλώς από σκλάβους.

Αυτό που  ζούμε σήμερα ίσως  είναι  η τελευταία μετάλλαξη του καπιταλισμού η οποία θα ανοίξει τον δρόμο  για  μια   "αταξική" κοινωνία  σκλάβων της παγκόσμιας κυβέρνησης.

(1) Πέτρος ΠαπακωνσταντίνουΛιβάνη)