- Όσοι έχουν σταθερή ελπίδα προς τον Θεό, πλησιάζουν κοντά Του και φωτίζονται με τη λάμψη του αιωνίου φωτός. Ο άνθρωπος, που για την αγάπη του Θεού δεν μεριμνά για τον εαυτό του, έχει ελπίδα αληθινή. Πιστεύει ότι μεριμνά για αυτόν ο Θεός. Αν όμως στηρίζει την ελπίδα του στα έργα του και καταφεύγει στον Θεό μόνο όταν συναντά απρόοπτες δυσκολίες, τις οποίες δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με τις δικές του δυνάμεις, τότε μια τέτοια ελπίδα είναι ματαία και ψεύτικη. Όποιος έχει την αληθινή ελπίδα ζητεί μόνο την βασιλεία του Θεού. Όσο για τα απαραίτητα αγαθά της πρόσκαιρης ζωής, είναι σίγουρος πως θα του δοθούν. Αν στην καρδιά δεν υπάρχει τέτοια ελπίδα, δεν είναι δυνατόν να υπάρχει και η ειρήνη. Η ελπίδα είναι εκείνη που δίνει χαρά και ειρήνη στην καρδιά. Γι’ αυτήν την ελπίδα είπε ο Κύριος· «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς» (Ματθ. 11:28). Ελπίζετε δηλαδή σ’ Εμένα, κι εγώ θα σας ανακουφίσω από τους κόπους και τους φόβους σας. Στο κατά Λουκά Ευαγγέλιο αναφέρεται για τον άγιο Συμεών τον θεοδόχο το εξής· «Και ην αυτώ κεχρηματισμένον υπό του Πνεύματος του Αγίου μη ιδείν θάνατον πριν η ιδή τον Χριστόν Κυρίου» (2:26). Και ο δίκαιος Συμεών διατήρησε την ελπίδα του μέχρι την ποθητή στιγμή, κατά την οποία δέχτηκε χαρούμενος τον Σωτήρα στα χέρια του και είπε· «Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη, ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου» (2: 29-30).
{ Απόσπασμα από το βιβλίο «Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ», σελ. 322-323 }.-
https://www.facebook.com/panagiotispispas?fref=photo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου