Σε όρους πραγματικής ισοτιμίας, το «ιταλικό ευρώ» είναι υπερτιμημένο κατά 10%, ενώ το «γερμανικό ευρώ» υποτιμημένο κατά 11% – οπότε αποτελεί μεγάλο άθλο το ότι η Ιταλία, με ένα νόμισμα ακριβότερο κατά 21% από τη Γερμανία, έχει πλεονάσματα στο ισοζύγιο της.
Επενδύσεις & Αγορές
Όταν εξετάζει κανείς το νόμισμα μίας χώρας, έτσι ώστε να κατανοήσει πόσο τη βοηθάει όσον αφορά την ανταγωνιστικότητα της απέναντι στις άλλες, οφείλει να αναφέρεται στους πραγματικούς δείκτες της συναλλαγματικής ισοτιμίας (REER) – όπως το γράφημα που ακολουθεί, στα αριστερά του οποίου αναγράφονται τα νομίσματα των χωρών με ελλείμματα στα ισοζύγια εξωτερικών συναλλαγών τους, ενώ στα δεξιά τα πλεονασματικά.
Όπως φαίνεται λοιπόν, το δολάριο είναι το πλέον υπερτιμημένο νόμισμα, με 12% το 2017 (κόκκινες στήλες), ενώ έως τον Αύγουστο του 2018 έφτασε στο 15% (μπλε κύκλοι) – σημειώνοντας πως οι Η.Π.Α. θα δανειστούν πάνω από 1,3 τρις $ το 2018! Υπερτιμημένη είναι επίσης η βρετανική στερλίνα, παρά τη μεγάλη πτώση της λόγω του BREXIT– κάτι που οφείλεται στον πληθωρισμό της χώρας (για την εύρεση της πραγματικής ισοτιμίας αφαιρείται ο πληθωρισμός).
Ενδιαφέρουσα είναι η διαφορά μεταξύ των νομισμάτων εντός της Ευρωζώνης – όπου μπορεί μεν να το θεωρεί κανείς παράδοξο, επειδή οι χώρες της νομισματικής ένωσης έχουν όλες το ευρώ, αλλά η πραγματική τιμή του διαφέρει από χώρα σε χώρα. Η μεγαλύτερη απόκλιση διαπιστώνεται μεταξύ του «ιταλικού ευρώ» και του «γερμανικού ευρώ» – παρά το ότι και τα δύο κράτη έχουν πλεονάσματα στα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών τους, αφού ευρίσκονται μαζί στα δεξιά, κυρίως λόγω των εξαγωγών τους.
Σε όρους πραγματικής ισοτιμίας λοιπόν, το «ιταλικό ευρώ» είναι υπερτιμημένο κατά 10%, ενώ το «γερμανικό ευρώ» υποτιμημένο κατά 11% – οπότε αποτελεί μεγάλο άθλο το ότι η Ιταλία, με ένα νόμισμα ακριβότερο κατά 21% από τη Γερμανία, έχει πλεονάσματα στο ισοζύγιο της. Συμπεραίνεται δε πως η Γερμανία τα καταφέρνει μόνο με τη βοήθεια του υποτιμημένου νομίσματος της – το οποίο διατηρεί χαμηλά, μέσω της μείωσης του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος (ανάλυση), αμείβοντας ουσιαστικά τους εργαζομένους της χαμηλότερα από την παραγωγικότητα τους.
Συμπεραίνεται επίσης πως πλεονασματικές είναι μόνο εκείνες οι χώρες που έχουν υποτιμημένο το νόμισμα τους – με εξαίρεση την Ιταλία, για την οποία λογικά πιστεύει κανείς πως θα εξελισσόταν κατά πολύ καλύτερα εάν εγκατέλειπε την Ευρωζώνη, έτσι ώστε να μην υφίσταται τον αθέμιτο ανταγωνισμό της Γερμανίας που πετυχαίνει μόνο επειδή ληστεύει τους εργαζομένους της.
Εκτός αυτού, σε αντίθεση με τη Γερμανία, οι πραγματικές ισοτιμίες των νομισμάτων των μεγαλυτέρων χωρών που ανταγωνίζονται την Ευρωζώνη είναι έντιμες – κάτι που ισχύει τόσο για την Ελβετία, την Ιαπωνία και την Κορέα, όσο και για το κινεζικό νόμισμα. Πολύ σωστά λοιπόν ο πρόεδρος Trump δήλωσε πως «οι Γερμανοί είναι κακοί, πολύ κακοί» (The Germans are bad, very bad) – ελπίζοντας να μην τους επιτρέψει την πραγματοποίηση των σχεδίων τους, σχετικά με τη δημιουργία του 4ου Ράιχ με οικονομικά όπλα στην Ευρώπη.
Ευχόμαστε δε να μην πιστεύει κανείς πως μεταξύ Ναζί και Γερμανών υπήρχε κάποια διαφορά το 1940 ή πως τα γονίδια των κυβερνήσεων της χώρας έχουν αλλάξει – αφού θα επρόκειτο για ένα νοητικό σφάλμα, το οποίο δεν τεκμηριώνεται από την πραγματικότητα. Όσον αφορά τη διατήρηση της νομισματικής ένωσης, είναι εντελώς αδύνατη με την ύπουλη τακτική που εφαρμόζει η Γερμανία – αφού αργά ή γρήγορα οι διάφορες χώρες δεν θα δεχθούν την εκμετάλλευση και την κυριαρχία της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου