Ο απώτερος στόχος ενός Έθνους που έχει συρρικνωθεί γεωγραφικά, θα πρέπει να είναι η ισχυροποίηση του για την ανάκτηση των χαμένων του εδαφών – ενώ η μετατροπή του σε γερμανική αποικία, όπως είναι σήμερα η Ελλάδα, αποτελεί μία τεράστια απειλή για το μέλλον του, αφού έτσι κινδυνεύει να καταλήξει στα σκουπίδια της ιστορίας.
Άρθρο
Η Ελλάδα σήμερα, στη χειρότερη ίσως στιγμή της μακραίωνης ιστορίας της, όπου κινδυνεύει ακόμη και η εδαφική της ακεραιότητα, χρειάζεται απαραίτητα ένα εθνικό σχέδιο, ένα όραμα για το μέλλον της – όχι μόνο ένα οικονομικό πρόγραμμα που ούτε αυτό διαθέτει. Οι Έλληνες πάντως γνωρίζουν πολύ καλά την τραγική κατάσταση της χώρας τους, κρίνοντας μεταξύ άλλων από το άρθρο μας «Τίτλοι τέλους», το οποίο είχε τους περισσότερους αναγνώστες του 2018 – ακολουθούμενο από το «Ο θρίαμβος της ηλιθιότητας» που ουσιαστικά αναφέρεται στην χρεοκοπία της πολιτικής, από το «Τουρκία ώρα μηδέν» που ασφαλώς οφείλεται στις ανησυχίες των Πολιτών σε σχέση με την προκλητική στάση της γείτονας χώρας (η οποία δεν έχει σχέση τόσο με την τουρκική επιθετικότητα, όσο με τη δική μας δειλία και υποχωρητικότητα), καθώς επίσης από το «Χρεοκοπία 2.0» που αναφέρεται στις δυσμενείς προοπτικές της Ελλάδας.
Εν προκειμένω, έχουμε τονίσει ότι, το κυριότερο πρόβλημα της Ελλάδας σήμερα είναι πως η πλειοψηφία των Πολιτών της στερείται οράματος, ιδανικών και αρχών, λόγω της σκόπιμα υποβαθμισμένης παιδείας – η οποία δεν τους εξηγεί καν τον τρόπο, με τον οποίο το Έθνος τους δημιούργησε έναν θαυμαστό πολιτισμό, μοναδικό στην ιστορία του πλανήτη, ούτε πώς πρέπει να συμπεριφέρεται κανείς καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, για να αποκτήσει το δικαίωμα και για να έχει την τιμή να αποκαλείται Έλληνας.
Σε σχέση τώρα με το εθνικό σχέδιο που έχει ανάγκη η Ελλάδα, υπενθυμίζουμε (πηγή) πως η ευημερία ενός Έθνους αποτελεί συνέπεια της ανεξαρτησίας του, η ανεξαρτησία του αποτελεί συνέπεια της πολιτικής ισχύος του Κράτους, ενώ η πολιτική ισχύς του Κράτους αποτελεί συνέπεια μίας δυναμικής εξωτερικής και συμμαχικής πολιτικής – οι οποίες, με τη σειρά τους, αποτελούν συνέπεια μίας συντονισμένης, οργανωμένης και επίσης δυναμικής εσωτερικής πολιτικής που πρέπει να βασίζεται στην ενδυνάμωση της οικονομικής και στρατιωτικής ισχύος του Κράτους. Το συγκεκριμένο συμπέρασμα είναι μία πανάρχαια αρχή και σταθερά, επάνω στην οποία βασίστηκαν όλα τα Έθνη του πλανήτη που κάποτε μεγαλούργησαν – έχοντας καταφέρει, έστω, να επιβιώσουν έως τη σημερινή εποχή.
Όσον αφορά τώρα το βασικό εθνικό χώρο ενός Έθνους, η γνώση του οποίου είναι απολύτως απαραίτητη για την κατάρτιση ενός Εθνικού Σχεδίου, είναι εκείνος ο γεωγραφικός χώρος, στον οποίο εμφανίζεται για πρώτη φορά στα βάθη της ιστορίας ένας λαός – έχοντας κατοικήσει, αναπτυχθεί και δημιουργήσει κάποιου είδους πολιτισμό, πριν οι άνθρωποι που αποτελούν τα μέλη του συγκεκριμένου Έθνους αρχίσουν να δημιουργούν αποικίες εκτός του συγκεκριμένου βασικού εθνικού χώρου.
Στα πλαίσια αυτά ο δικός μας βασικός εθνικός χώρος, ο χώρος του Ελληνισμού, ήταν ανέκαθεν ο σημερινός, μαζί όμως με τη Βόρειο Ήπειρο, με τα παράλια της Μικράς Ασίας, με το Βόσπορο, με την Ανατολική Θράκη και με την περιοχή του Πόντου – ενώ η Κύπρος αποτέλεσε μία αποικία του αρχαίου Ελληνισμού, η οποία όμως διατήρησε τον ελληνικό της χαρακτήρα έως και τη σημερινή εποχή.
Περαιτέρω, ο απώτερος στόχος ενός Έθνους που έχει συρρικνωθεί γεωγραφικά, θα πρέπει να είναι η ισχυροποίηση του για την ανάκτηση των χαμένων του εδαφών– ενώ η μετατροπή του σε γερμανική αποικία, όπως είναι σήμερα η Ελλάδα, αποτελεί μία τεράστια απειλή για το μέλλον του, αφού έτσι κινδυνεύει να καταλήξει στα σκουπίδια της ιστορίας. Η αντίληψη αυτή ασφαλώς δεν είναι εθνικιστική, με την έννοια που της δίνεται από τα φασιστικά κινήματα, αφού δεν διεκδικούνται άλλες πατρίδες – αλλά η ανάκτηση των εδαφών που ανήκουν δικαιωματικά σε εμάς τους Έλληνες.
Αντίθετα, άκρως εθνικιστική είναι η αντίληψη της σημερινής γερμανικής κυβέρνησης που επιδιώκει την οικονομική κατοχή μας, της Αλβανίας που προσπαθεί να υφαρπάξει τη Β. Ήπειρο, των Σκοπίων που με τη στήριξη της Γερμανίας επιχειρεί να κλέψει την ιστορία μας μέσω της Μακεδονίας, αλλά και της Τουρκίας – η οποία έχει καταλάβει τα παραπάνω δικά μας εδάφη, εισέβαλλε παράνομα στη Βόρειο Κύπρο, ενώ σήμερα έχει το θράσος να μας προκαλεί στο Αιγαίο και να επιβουλεύεται τη δική μας ΑΟΖ, καθώς επίσης να αναφέρεται σε χαμένα εδάφη, όταν ιστορικά η πατρίδα των Τούρκων είναι κάπου στη Μογγολία.
Όλα αυτά βέβαια οφείλονται στην απίστευτη υποχωρητικότητα των κυβερνήσεων μας σε όλους τους τομείς – μία υποχωρητικότητα που πηγάζει από το διεφθαρμένο κομματικό πελατειακό κράτος που εγκατέστησαν μετά το 1981 και το οποίο ενδιαφέρεται μόνο για τα δικά του ιδιοτελή συμφέροντα, για τη νομή της εξουσίας. Οφείλονται όμως επίσης σε όλους εμάς που έχουμε επιτρέψει το διανοητικό μας εποικισμό, με αποτέλεσμα να υφιστάμεθα τη μία ήττα μετά την άλλη – μία κατάσταση που δεν θα έχει τελειωμό, όσο αρκούμαστε σε κυβερνήσεις που δεν έχουν ούτε εθνικό σχέδιο, ούτε οικονομικό, ούτε φυσικά όραμα για το μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου