Πηγή: La Repubblica
Η πιο βαθιά κληρονομιά που η αμερικανική επανάσταση που ενσάρκωσε ο Τραμπ απειλεί να αφήσει σε εμάς τους Ευρωπαίους είναι ο επαναπροσδιορισμός της Δύσης όσον αφορά τη φυλή και τη θρησκεία. Η θέση: υπάρχει μόνο μία Δύση, αυτή των λευκών, χριστιανικών εθνών. Δηλαδή, της αρχικής Αμερικής, η οποία, αφού εξολόθρευσε τους ιθαγενείς, επέβαλε τον δικό της αγγλο-γερμανικό -λευκό, προτεσταντικό- κανόνα σε αυτή την ανέγγιχτη γη - το αίμα των άλλων ανθρώπων δεν έχει χρώμα. Με λίγα λόγια, η Δύση είναι η Άγρια Δύση. Μια αντιστροφή της ιστορικής ευρωπαϊκής Δύσης, σε απότομη παρακμή. Στην ομιλία που εκφώνησε πριν από οκτώ χρόνια στη Βαρσοβία, ο Τραμπ χρησιμοποιεί τη λέξη «Δύση» δέκα φορές, συνώνυμο του «πολιτισμού» (πέντε αναφορές). Εν μέσω της έντασης, καλεί σε μια δυτική σταυροφορία κατά των μεταναστών και αναλαμβάνει την ηγεσία «για την υπεράσπιση του ίδιου του πολιτισμού». Δηλαδή, «άτομο και κυριαρχία». Μεταφρασμένο: νόμος του ισχυρότερου, κυριαρχία της βίας. Αναρχο-αυταρχισμός. Ο καθένας είναι κυρίαρχος του εαυτού του, αλλά υπό την ίδια σημαία και την ίδια ηγεσία. Ηχώ του δόγματος της Μάργκαρετ Θάτσερ, σύμφωνα με την οποία «δεν υπάρχει κάτι τέτοιο όπως η κοινωνία». Συμπέρασμα: «Το θεμελιώδες ερώτημα της εποχής μας είναι αν η Δύση θέλει να επιβιώσει». Μεταφρασμένο: ας κλείσουμε την πόρτα σε όποιον δεν ταιριάζει στον λευκό, χριστιανικό χαρακτήρα του πολιτισμού μας. Εκείνη την εποχή, ένας διακεκριμένος Αμερικανός αναλυτής, ο Michael Kimmage, χαρακτήρισε τον Trump 1 «τον πρώτο μη Δυτικό πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών». Ο Trump 2, έχοντας επιβιώσει από ένα αποτυχημένο πραξικόπημα και επανεκλεγεί πριν από ένα χρόνο με ευρεία εντολή, παραμένει πιστός στον εαυτό του. Μάλιστα, διπλασιάζει τις προσπάθειές του. Κηρύττει πόλεμο στον «εσωτερικό εχθρό». Και για αυτόν τον λόγο, βάζει τον Υπουργό Πολέμου (πρώην Άμυνας), τον απίθανο Pete Hegseth, να καλέσει οκτακόσιους στρατηγούς και ναυάρχους. Ο Trump εξαπολύει μια οργή εναντίον των μεταναστών, γνωστών και ως τρομοκρατών, που έχουν εισβάλει στην πατρίδα των λευκών χάρη στη χαλαρότητα των Δημοκρατικών. Με απλά λόγια: «Αυτός είναι ένας πόλεμος. Ένας πόλεμος από μέσα».
Η αλλαγή καθεστώτος που βρίσκεται σε εξέλιξη στην άλλη άκρη του Ατλαντικού τείνει προς μια λευκή πλουτοκρατία με επικεφαλής έναν μοναρχικό πρόεδρο, σίγουρο ότι θα κερδίσει μια τρίτη θητεία χάρη σε μια εξελικτική επανερμηνεία του συντάγματος. Ίσως για να εγκαταστήσει τη δική του δυναστεία. Το πρώτο εκτελεστικό διάταγμα του βασιλιά Ντόναλντ θα του δώσει τη δυνατότητα να ορίσει τη λευκότητα των υπηκόων του όπως απαιτείται.
Η Δύση που μας προτείνει ο Τραμπ ως λευκούς Ευρωπαίους υπονοεί έναν μόνιμο (μη) εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των ιδιοκτητών της μάρκας «Δύση» - επομένως κυρίαρχων ατόμων - και των έγχρωμων εισβολέων, των απίστων, οι οποίοι πρέπει να απωθηθούν. Οι πρώτοι ενθαρρύνονται να πολλαπλασιαστούν, διαφορετικά το παιχνίδι χάνεται εξαρχής λόγω δημογραφικών στοιχείων. Και να οχυρωθούν εντός στρατιωτικοποιημένων συνόρων για να απωθήσουν τους νέους βαρβάρους. Η Λευκή Διεθνής που ονειρεύεται η φυλή Μάγκα δεν έχει καμία σχέση με το μήνυμα του Χριστού, αλλά σκοπεύει να κινητοποιήσει τα παραδοσιακά-αντιδραστικά περιθώρια των αυτοαποκαλούμενων οπαδών της που βλέπουν τις αντίστοιχες Εκκλησίες τους, ειδικά αλλά όχι μόνο τις ευαγγελικές, ως τον σκοπό που πρέπει να προστατευτεί, όχι ως το μέσο διάδοσης της πίστης. Θα ήταν ενδιαφέρον να ακούσουμε τη φωνή του Αμερικανού Πάπα - τον οποίο ίσως οι φύλακες των αμερικανικών συνόρων θα μπορούσαν να κατηγορήσουν για την περουβιανή συμπολιτεία του - σε ζητήματα τόσο αποφασιστικής, παγκόσμιας σημασίας, που τίθενται με χάρη από τον ηγέτη της πατρίδας του.
Επειδή ο επαναπροσδιορισμός της Δύσης ξεκινά αλλά δεν τελειώνει στην Αμερική, συμπεριλαμβανομένου του Καναδά και της Γροιλανδίας (οι Ινουίτ μπορούν να τύχουν έκπτωσης, δεδομένου ότι αποτελούν το 89% των περίπου 56.000 κατοίκων αυτής της πολύτιμης γης). Η στρατηγική του Τραμπ βλέπει τις νέες, παλιές Ηνωμένες Πολιτείες ως το κέντρο της Λευκής Διεθνούς, που εκτείνεται σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, ίσως ακόμη και στην Ασία (Ισραήλ, Νότια Κορέα, Ιαπωνία;). Στην Γηραιά Ήπειρο, η Πολωνία, η Ουγγαρία, και αύριο ακόμη και η Γαλλία, η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο βασίζονται σε αυτές αν πέσουν στα χέρια των υποστηρικτών του Λεπέν, των Γερμανών νεοεθνικιστών και των ριζοσπαστικών αγγλοδεξιών κομμάτων. Η Ιταλία της Τζόρτζια Μελόνι, αν και θαυμάζεται, παραμένει κάπως αμφισβητήσιμη - όχι τόσο για την πίστη όσο για την εφαρμογή της.
Αλλά το μεγάλο χτύπημα (nomen omen) του Λευκού Οίκου θα ήταν να φέρει τη Ρωσία πίσω στο αρχικό λευκό σπίτι της, μαζί με την Ουκρανία, τη Λευκορωσία και άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες. Από την υπεράσπιση της φυλής μέχρι την επίθεση στην Κίνα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου