Εκκλησία και Αριστερά

Η Αριστερά, δέν πρέπει να ξεχνά, πώς είναι πολιτική δύναμις. Ούτε η Εκκλησία πρέπει να ξεχνά πώς δέν είναι. Σαν πολιτική δύναμις η Αριστερά όμως, στο καταστατικό της περιέχει την φροντίδα και την μέριμνα για ολόκληρο το φάσμα του χρόνου των άλλων. Στην προκειμένη των Ελλήνων. Όχι των Γερμανών. Ούτε γενικώς ολοκλήρου της ανθρωπότητος.

Πολιτικός είναι αυτός που λέει εμείς. Που αφιερώνεται στους άλλους. Που ορκίζεται να θυσιάσει το Εγώ του για το καλό των άλλων. Είναι ένας στρατιώτης της Ειρήνης.

Η Εκκλησία είναι, εκ συστάσεως, ο χώρος ο οποίος διδάσκει την αυτοπροσφορά και την θυσία. Αυτό σημαίνει κοινώς αγάπη. Σημαίνει και πολλά άλλα. Αλλά κοινώς σημαίνει την απόφαση μου να υπερβώ τον εγωκεντρισμό, για το κοινό καλό ή για τον αδελφό.

Όταν η Αριστερά λοιπόν βάλλει εναντίον της Εκκλησίας, τί λέει; Ότι σας κοροϊδεύω κύριοι: Υπηρετώ τον εαυτό μου. Την δόξα μου. Τα συμφέροντα μου, τις ιδεολογίες μου. Την μικροψυχία μου. Δέν είμαι πολιτική δύναμις αλλά παραμάζωμα ανθρώπων που φτάνουν στην εξουσία με το ψέμα. Μεριμνώντας για το ίδιον συμφέρον.

Όταν η Εκκλησία βρίσκει κοινά σημεία με την Αριστερά τί λέει; Χάσαμε το τραίνο. Είμαστε όλοι μας αυτοαναφερόμενοι. Διδάσκουμε την πλάνη. Είμαστε πιό επιτήδειοι απο σας τους ψεύτες. Είμαστε κρυμμένοι ψεύτες. Η Εκκλησία είναι ο πιό εύκολος δρόμος για την καταξίωση, κατάντησε ο δρόμος της κενοδοξίας. 
Και οι αληθινοί Ορθόδοξοι τί λένε;; Ο Σαράντης λέει ότι είναι φίλος με τον Ιερώνυμο, τον κατανοώ. Τον συμπαθώ! Και γιατί πρέπει να μας ενδιαφέρουν οι συμπάθειες του; Απο τους πιό επιτήδειους αυτοαναφερόμενους της σύγχρονης Εκκλησίας.

Και ο Ζήσης; Το παίζει ακόμη πραγματικός Χριστιανός! Αφου βρίσκει, όπως βρίσκει και ο Ιερώνυμος, ο Βαρθολομαίος, ο Ζηζιούλας.

Ας καταλάβουμε επιτέλους, πώς για να υπάρξουν προδότες πρέπει να υπάρχουν πατριώτες.

Ο Κούρος γνωρίζουμε όλοι μας τι σημαίνει! Ο Κουράκης τί;;

Αμέθυστος

Δείτε επίσης το σχόλιο στην ανάρτηση:
Χρυσόστομος Σταμούλης, “Ο διάλογος δεν είναι αμαρτία”