ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΤΗΣ ΔΗΛΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΟΡΟΝΤΟ: Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΣΕ. Ο ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΠΣΕ

ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΤΗΣ ΔΗΛΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΟΡΟΝΤΟ: Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΣΕ. Ο ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΠΣΕ

Ἰωάννου Γ. Λότσιου, Δρ.Θ.

ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΤΗΣ ΔΗΛΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΟΡΟΝΤΟ: Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΣΕ. Ο ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΠΣΕ, ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΘΕΟΛΟΓΙΑ 87, 3 (2016), σ. 237-258

 DR. LOTSIOS IOANNIS, BASICS ELEMENTS AND SPECIFICATIONS OF THE STATEMENT OF TORONTO: THE CHURCH, THE CHURCHES AND THE WCC. THE ECCLESIOLOGICAL, SIGNIFICANCE OF THE WORLD COUNCIL OF CHURCHES, JOURNAL ΘΕΟΛΟΓΙΑ, 87, 3 (2016), pp. 237-258.

1. Δομή καί συνάφεια τῆς Δήλωσης

Ἡ ‘‘Δήλωση τοῦ Τορόντο ’’ ἀποτελεῖ ἕνα κείμενο μεγάλης σημασίας γιά τό ΠΣΕ. Ἀρχικά ἐπικυρώθηκε τό 1950 ἀποκτώντας οἰκουμενικό χαρακτήρα, ἀποτελώντας δηλαδή τήν εἴσοδο κάθε ἐκκλησίας σέ αὐτό. Τό κείμενο περιλαμβάνει πέντε παραγράφους στίς ὁποῖες τονίζεται τί δέν εἶναι τό ΠΣΕ καί ἄλλες ὀκτώ στίς ὁποῖες διατυπώνεται ὁ ρόλος τοῦ ΠΣΕ καί τῶν ἐκκλησιῶν. Μέ τήν δήλωση αὐτή δόθηκαν ἀρχικά οἱ ἀπαραίτητες διευκρινήσεις σχετικά μέ τό τί εἶναι τό ΠΣΕ καί πώς ὀφείλουν νά τοποθετηθοῦν σέ αὐτό οἱ ἐκκλησίες. Ἔτσι ἄνοιξε ἕνα νέο πεδίο σχέσης μεταξύ των ἐκκλησιῶν, πού πλέον ἔβγαιναν ἀπό τήν ἀπομόνωση καί ἐρχόταν σέ διάλογο. 

Επίλογος

Η περίφημη Δήλωση του Τορόντο ως κείμενο εισδοχής είναι στην πραγματικότητα ένα έγγραφο οικουμενικής δέσμευσης για την απαρχή των σχέσεων για την κάθε εκκλησία που θέλει να γίνει μέλος του ΠΣΕ. Η Δήλωση αυτή προσπαθεί να εξηγήσει τη σημασία της Οικουμενικής Κίνησης ως προσπάθειας αποκατάστασης της χαμένης ενότητας. Βάση λοιπόν για την συμμετοχή της κάθε εκκλησίας αποτελεί η αναγνώριση της «αόρατης ενότητας» και της «ορατής διαίρεσης». Η «αόρατη ενότητα» είναι δεδομένη για τα μέλη του ΠΣΕ και αναφέρεται στην κάθετη σχέση των εκκλησιών με το πρόσωπο του Χριστού. Συγχρόνως όμως αναγνωρίζεται ότι στην οριζόντια σχέση μεταξύ των εκκλησιών υπάρχει η διαίρεση, που αποτελεί ένα πρόβλημα, για την επίλυση του οποίου είναι απαραίτητος ο οικουμενικός διάλογος. Παρά το γεγονός ότι αυτή η εκκλησιολογική οικουμενική τοποθέτηση είναι ίσως μία υιοθέτηση της προτεσταντικής διδασκαλίας περί της αοράτου ενότητας, εντούτοις δεν έχει γενική αναφορά για όλα τα μέλη του ΠΣΕ. Αυτή ή εκκλησιολογική βάση του διαλόγου δεν δημιούργησε μόνο το υπόβαθρο των οικουμενικών ζυμώσεων άλλα ασφαλώς αποδείκνυε ότι το ίδιο το ΠΣΕ προσπαθεί να επιλύσει το εκκλησιολογικό πρόβλημα των ομολογιών, αν και αναφέρεται ότι δεν υιοθετεί καμία εκκλησιολογία.

Εξάπαντος όμως το ιδιαίτερο σημείο της Δήλωσης είναι η διπλή ιδιότητα που έχει η κάθε εκκλησία ως μέλος της Μίας και Αδιαίρετης Εκκλησίας και συγχρόνως ως μέλους του ΠΣΕ. Βέβαια η ιδιότητα μέλους της Εκκλησίας είναι πιο πάνω από την ιδιότητα του μέλους του Συμβουλίου. Η ιδιότητα μέλους της Εκκλησίας αναγνωρίζεται αμοιβαία σε όλες τις εκκλησιαστικές οντότητες και ομολογίες. Παράλληλα τίθεται και η σχέση των εκκλησιών και του Συμβουλίου με την Μία και Αδιαίρετο Εκκλησία. Το Συμβούλιο είναι συμβούλιο και δεν αποτελεί Υπερ-Εκκλησία, που βέβαια αυτό το σημείο της Δήλωσης είναι το σημείο-κλειδί για την συμμετοχή της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Όμως εξαιτίας του ενδιαφέροντος και μόνο για την ενότητα τίθενται και τα εκκλησιολογικά στοιχεία, όπως το κήρυγμα και τα μυστήρια, που αναγνωρίζουν κατά ένα ποσοστό την εκκλησιαστικότητα των ομολογιών. Αυτό δεν είναι επίτευξη αλλά προϋπόθεση του οικουμενικού διαλόγου. Για την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία αυτό είναι καίριας σημασίας. Κάθε εκκλησία ή ομολογία δηλαδή έχει την εξάρτηση ή διαθέτει τα εκκλησιολογικά στοιχεία δηλώνοντας και την σχέση της με τη Μία Εκκλησία.

Πηγή

ΟΠΟΙΟΣ ΒΙΑΖΕΤΑΙ ΑΣ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΟΝ ΕΠΙΛΟΓΟ ΜΟΝΟ.
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΗΤΑΝ ΠΕΡΙΤΤΗ. 
ΦΑΝΕΡΩΣΕ, ΕΠΙΚΥΡΩΣΕ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ 
ΚΑΙ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟ ΗΔΗ ΞΕΠΟΥΛΗΘΕΝ.
ΤΗΝ ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΕ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΩΣ.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΧΑΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΦΛΩΡΟΦΣΚΥ, ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ, ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΖΗΖΙΟΥΛΑ.

Αμέθυστος