Ο Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος....σε τηλεδιάσκεψη και κάποια σχόλια για τη Σύνοδο

Της Χαράς - Ανδριάνας Λιαναντωνάκη στην Romfea.gr

Σήμερα 24 Ιουνίου δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε και συνδυάσουμε νοερώς, με την εν εξελίξει Σύνοδο, τη μνήμη του αγίου Αθανασίου του Παρίου, (1721-1813).

Ήταν μια εξέχουσα μορφή της ησυχαστικής παραδόσεως και του πνευματικού Κινήματος των Κολυββάδων πατέρων, οι οποίοι τον 18ο αι. αγωνίστηκαν για μια Φιλοκαλική αναγέννηση (πρωτοστάτησαν, μαζί με τον άγιο Αθανάσιο, ο αρχιεπίσκοπος Κορίνθου άγιος Μακάριος ο Νοταράς, και ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης).

Από τους διαπρεπέστερους θεολόγους και διδασκάλους του γένους, ο άγιος Αθανάσιος έζησε και δίδαξε ως Ορθόδοξος ομολογητής της εκκλησιαστικής Παραδόσεως, κυνηγημένος και κατασυκοφαντημένος από τους υπερμάχους του ευρωπαϊκού διαφωτισμού και του Κοραή ως ‘συντηρητικός’ , ‘αιρετικός’ και ‘άκρος ζηλωτής των πατρώων της ευσεβείας δογμάτων’.

Είναι χαρακτηριστικό και αξιοσημείωτο ότι ο διαπρεπής Σχολάρχης της Αθωνιάδος Σχολής του Αγίου Όρους (1771-1776), και άλλων περίφημων Σχολών, όπως της Χίου, του «Ελληνομουσείου» της Θεσσαλονίκης και της «Παλαμαίας» Σχολής του Μεσολογγίου, αρνήθηκε τη δελεαστική πρόταση του Οικουμενικού Πατριαρχείου να αναλάβει επικεφαλής της περίφημης Πατριαρχικής Σχολής Κωνσταντινουπόλεως!

Είπε τότε ο άγιος Αθανάσιος, προτάσσοντας μόνον το όφελος των αδελφών του: «τάς μέν ἀρχιερατείας τιμῶ καί προσκυνῶ, ἀλλά ἐγώ δέν εἶμαι ἄξιος ……. διά τοῦτο ἄφετέ με, παρακαλῶ, ἐδῶ εἰς τά πέριξ νά ὠφελῶ ὅσον δύναμαι τούς ἀδελφούς μου καί τό Γένος.

Από τους πλέον πολυγραφότατους και μαχητικούς Πατερικούς θεολόγους, υπήρξε πολέμιος της φιλοευρωπαϊκής αποχριστιανοποιημένης Παιδείας και του διαφωτισμού, τον οποίο συνέδεε ευθέως με την αθεϊα, σε σχέση και με τη Γαλλική επανάσταση, και τον αποκήρυσσε ως αίρεση.

Εξίσου αποκήρυξε τον παπισμό, που εισήγαγε όπως έλεγε ‘νεωτερισμούς’ - ξένους προς την Ορθόδοξη Παράδοση, κυρίως την φιλοσοφία στην Θεολογία, καταργώντας την Χάρη του αγίου Πνεύματος.

Εξ ου και διώχθηκε απηνώς ο άγιος Αθανάσιος, ως ομολογητής της άπαξ παραδοθείσας Πίστεως.

Εκοιμήθη πάμπτωχος σε ηλικία 95 ετών αφήνοντας πίσω του ένα μνημειώδες, από κάθε άποψη, Ορθόδοξο πνευματικό έργο γνήσιας μαχητικής απολογητικής θεολογίας…

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ πιο "ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ" ΣΥΝΟΔΟ στην ιστορία της Εκκλησίας

Σε φόντο new-age, με την εικόνα-έμβλημα της "Αγίας και Μεγάλης Συνόδου" και την ηλεκτρονική διεύθυνση Holy Council.org να περνά δεκάδες φορές μπροστά απ’ τα μάτια του θεατή, (μη μας θεωρήσουν και επαρχιώτες, θα σκέφθηκαν οι διοργανωτές), παρακολουθούμε καθημερινά τα press-briefings αυτές τις ημέρες των εργασιών της εν Κολυμπαρίω Κρήτης Συνόδου.

Γιατί το λέμε press briefing, ενώ θα μπορούσαμε να το πούμε "συνέντευξη τύπου" στην υπέροχη ελληνική και οικουμενικά πλουσιόδωρη γλώσσα μας;

Δεν φταίει το Brexit, το δημοψήφισμα του Βρετανικού λαού, που σάρωσε χθές και σείστηκε το οικοδόμημα της Ε.Ε...

Επηρεαστήκαμε προφανώς από το γεγονός ότι κατά τις συνεντεύξεις τύπου προτάσσεται με διαφορά η διεθνής λάμψη της… αγγλικής γλώσσας.

Θα μου πείτε, απευθύνονται προς τους 300 τόσους ανταποκριτές ελληνικού και ξένου τύπου.

Ασφαλώς και επιβάλλεται να ακουστεί η διερμηνεία στην αγγλική γλώσσα, αφού οι περισσότεροι δεν ομιλούν την ελληνική.

Τέσσερις είναι, όπως ειπώθηκε αρμοδίως, οι επίσημες γλώσσες της Συνόδου της Κρήτης.

Δηλαδή η ελληνική τι είναι, ανεπίσημη της φιλοξενούσας την πολυδάπανη σύνοδο, χώρας;

Ακούγεται παράδοξο αν όχι φαιδρό, όταν ένας εκ των βασικών αρμοδίων για την ενημέρωση, ο κ. Ιώβ, μητροπολίτης Τελμησσού και μέλος της αντιπροσωπείας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ομιλεί εις άπταιστον αγγλικήν και εμείς οι γηγενείς, παρακολουθούμε στη γλώσσα μας να μεταφράζει …..ξένος σε σπασμένα ελληνικά (και με λάθη) την ομιλία του- ή όταν στις 21.6.2016 ακούσαμε τον δρ. π. Ι. Χρυσαυγή, διευθυντή του Γραφείου Τύπου να ομιλεί στα αγγλικά και να απαντά στα αγγλικά σε ερώτηση Κρητικού δημοσιογράφου…

Γιατί αυτή η σύγχυση γλωσσών; Μία άλλη αντίληψη της γλωσσολαλιάς της Πεντηκοστής - πανορθόδοξη μετά πολλών ανορθοδόξων ξένων παρατηρητών;

Δεν μπορούσαμε ως οικοδεσπότες Έλληνες να κοινωνήσουμε σ’ όλο τον κόσμο αυτήν την διοργάνωση στην οικουμενικής λάμψεως γλώσσα μας κατ’ αρχήν– τη γλώσσα των Ευαγγελίων- και κατόπιν σε μετάφραση σε ξένες γλώσσες;

Γιατί, αυτή η σχεδόν ανορθόδοξη επιλογή από την σχεδόν αλλά όχι παν-ορθόδοξη ως προς τη σύνθεσή της σύνοδο; Αφού ‘πρέπει να απαλλαγούμε από τα βαρίδια του εθνοφυλετισμού’ - όπως δήλωσε ο Μητροπολίτης Νιγηρίας, σε ερώτηση που έγινε για τη θεματική "Ορθοδοξία και διασπορά" -μήπως στ’ αλήθεια πέφτει… ως βαρίδι αγγλόφωνου οικουμενικού εθνοφυλετισμού η επιλογή της αγγλικής, ως πρώτης γλώσσας για επικοινωνιακούς λόγους;

Εκτός αυτού προβάλλει έντονα στις συνεντεύξεις τύπου η 'μάχη' ανάμεσα στον κοσμικό - επικοινωνιακό λόγο με τον θεολογικό λόγο της Εκκλησίας.

Ο Μητροπολίτης Νιγηρίας κ. Αλέξανδρος κάλεσε τις εκκλησίες «να αποφασίσουν με θεολογικό τρόπο και όχι με βάση πολιτικά ή άλλα παιχνίδια…».

Αυτονόητο, αφού θεολογικά είναι τα ζητήματα που καλείται να αντιμετωπίσει αυτή η Σύνοδος.

Όμως οι αντιδράσεις πληθαίνουν, ακόμη και από τους ιεράρχες, σαν να υπήρχε διάσταση ανάμεσα στον θεολογικό και τον κοινωνικό λόγο της Εκκλησίας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρος ο οποίος, όταν συζητήθηκε η πρόταση τροπολογίας από την Εκκλησία της Ελλάδος για το προσυνοδικό κείμενο αναφορικά με την "Αποστολή της Εκκλησίας στον σύγχρονο κόσμο", παρενέβη λέγοντας ότι οι ιεράρχες δεν είναι φοιτητές για να διδάσκονται θεολογία, αλλά για να πάρουν θέση στα φλέγοντα ζητήματα της κοινωνίας! Όμως: και τούτο δει ποιήσαι κακείνο μη αφιέναι..

Ορισμένοι δημοσιογράφοι αντέδρασαν απροκάλυπτα, σχεδόν αναιδώς, στον θεολογικό χαρακτήρα των συζητήσεων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η δημοσιογράφος της ΕΤ1, κ. Νικολάρα, η οποία επέστησε την προσοχή των εκπροσώπων τύπου της Συνόδου στον επιβεβλημένο (ελέω μηντιακής πολιτικής ορθότητος;) επικοινωνιακό χαρακτήρα των κειμένων αυτής.

Η δημοσιογράφος δήλωσε δημοσίως και ευθαρσώς, ότι τα θεολογικά και κανονικά ζητήματα ενδιαφέρουν μόνον την Εκκλησία αλλά όχι τον μέσο άνθρωπο -«ο οποίος ούτε να τα κατανοήσει μπορεί… αλλά ούτε και τον ενδιαφέρουν» (sic) και γι’ αυτό ζήτησε να μείνουμε στα κείμενα που εγκρίνονται και τα οποία πρέπει να μπορούν να επικοινωνηθούν ως προς τα ζητήματα τα κοινωνικά του 21ου αιώνα (διευκολύνοντας έτσι προφανώς τα ηλεκτρονικά Μέσα να κάνουν τη δουλειά τους).

Η δήλωση της δημοσιογράφου φανερώνει την απαίτηση εκκοσμίκευσης του λόγου της Εκκλησίας, χάριν του επικοινωνιακού image: να επικεντρωθεί το ενδιαφέρον στα κοινωνιολογικά κείμενα και όχι στον θεολογικό λόγο της Εκκλησίας κατά των διακρίσεων, του πολέμου, της φτώχιας, των προσφύγων.‘ Βοηθήστε μας να τα επικοινωνήσουμε αυτά τα κείμενα στον έξω κόσμο…’ παρακάλεσε η κυρία, διαπιστώνοντας δε ότι ‘οι Εκκλησίες τάσσονται κατά των διακρίσεων των ανθρώπων ανάλογα με το φύλο τους και την εθνικότητά τους’ (!) ενθάρρυνε τους συνέδρους να κάνουν δηλώσεις, ως είθισται σε κοσμικά συνέδρια …

Να γίνει καταγγελτική των κοινωνικών φαινόμενων η Εκκλησία, υπερθεμάτισε ο εκπρόσωπος Μητροπολίτης Νιγηρίας.

Συμφωνούμε και εμείς οι ακροατές, που ακούμε μέσω διαδικτύου, σε όχι πάντα ακριβή διερμηνεία, τις καθημερινές μεσημεριανές συνεντεύξεις τύπου της Συνόδου.

Εμείς όμως περιμέναμε πρωτίστως μια Σύνοδο καταγγελτική, με την έννοια της ομολογίας, της αλήθειας της Εκκλησίας , όχι να ‘αγωνιούν’ οι Σύνεδροι να αποδείξουν ότι Αυτή ενδιαφέρεται για τα τρέχοντα κοινωνικά ζητήματα!

Φυσικά και ενδιαφέρεται περισσότερο και βαθύτερα απ’ όλους η Εκκλησία, όχι τώρα, αλλά διαχρονικά, ανά τους αιώνες.

Όλοι οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι το γνωρίζουν…απλώς δεν το φωνάζει, δεν το διασαλπίζει η Εκκλησία όπως κάνουν οι ‘ανθρωπιστικές οργανώσεις’.

Η ‘μηντιακή’ κουλτούρα αμφισβητεί τον Ορθόδοξο πολιτισμό και την πνευματική δομή μιας Συνόδου, που δεν προβάλλει το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας.

Η αμφισβήτηση αυτή έμεινε ουσιαστικά αναπάντητη από τους εκπροσώπους της περίφημης Συνόδου της Κρήτης, που καλείται να αρθρώσει τον εξω-πολιτικό λόγο της Εκκλησίας. Εγκωμιάστηκε μάλιστα η δημοσιογραφική ‘ένσταση’ με το συναισθηματικά τονισμένο σχόλιο του εκπροσώπου του Οικουμενικού πατριαρχείου.

Ο δρ.π. Ι.Χρυσαυγής υπογράμμισε το excitement, δηλ. το συναρπαστικό στοιχείο της όλης διαδικασίας, της Αγίας και μεγάλης Συνόδου. Η απολογητική του ήταν περίπου αυτή: "Η Εκκλησία δεν μπορεί να μείνει πια (;!)μακριά απ’ όλες τις εξελίξεις, και τις συζητήσεις… πολιτικές, βιοηθικές, κοινωνικές, κλιματικές, διακρίσεις, ανθρώπινα δικαιώματα… αλλά χρειάζεται να τεθεί στο κέντρο για να διαμορφώσει με μοναδικό τρόπο απαντήσεις, όχι τις ίδιες όπως παλιά, αλλά αρθρώνοντας νέες απαντήσεις σε ζητήματα τέτοια καινοφανή…..
Λές και η Εκκλησία δεν είχε και έχει πάντοτε λόγο ουσιαστικό καίριο, θεραπευτικό και σωτηριώδη για τους ανθρώπους, δίνοντας τις απαντήσεις τις όντως φιλάνθρωπες, τις μόνες όντως λύσεις στα προβλήματα του κόσμου!

Τι ακούνε τα αυτιά μας πάτερ; Ποτέ δεν ήταν στο περιθώριο των εξελίξεων η Εκκλησία… είναι Αυτή η πιο ρηξικέλευθη προοπτική της κοινωνίας των ανθρώπων, η μόνη όντως κοινωνία, η δυνατότητα της ανθρωπότητας να αποστραφεί και να υπερβεί την αποστασία της, ο μόνος ασφαλής οδοδείκτης για την επιστροφή του ανθρώπου και τη δρομολόγησή του από το κατ’ εικόναν Θεού στο καθ’ ομοίωσιν.

Η Εκκλησία δεν είναι κόσμος, και στον βαθμό που δεν είναι κόσμος μπορεί να σώζει τον κόσμο..

Μήπως πρέπει να απολογηθεί και γι’ αυτό η Εκκλησία, πάτερ εκπρόσωπε, που δεν είναι κόσμος ούτε φιλανθρωπική οργάνωση, αλλά θεοΐδρυτος θεσμός – το Σώμα του Χριστού;

Ο λόγος της Εκκλησίας δεν είναι λόγος πολιτικός αλλά σωτηριώδης, νηπτικός όχι κοινωνιολογικός, αυτόφωτος και όχι ετερόφωτος και συσχηματιζόμενος με την καθομιλουμένη αισχρολογία ή κενή αγαπολογία των ημερών μας…

Ο λόγος της μίας και μοναδικής Εκκλησίας είναι η μόνη αληθής μαρτυρία του Θεού Λόγου, Ιησού Χριστού του Κυρίου και Θεού ημών.

Ο λόγος της Εκκλησίας είναι ανιδιοτελής, λόγος κρυστάλλινης διαύγειας, έμπρακτης θυσιαζόμενης αγάπης λόγος. Δεν μπορεί να είναι κοσμικός, ούτε μπορεί να σύρεται ο Λαός του Θεού και η Εκκλησία, για να γίνει αρεστή στον κόσμο, στο… καθ’ ομοίωσιν του λόγου των mainstream ηλεκτρονικών και άλλων μέσων μαζικής επικοινωνίας και των εκπροσώπων τους, που απαιτούν "δηλώσεις" εδώ και τώρα για τα "καυτά" θέματα του εδώ και σήμερα..

Σχετικό πρόβλημα αποτελεί η αποθέωση του ‘πνεύματος ενότητας’ της Συνόδου, οι συχνές ενθουσιώδεις αναφορές των εκπροσώπων τύπου του Οικουμενικού Πατριαρχείου κυρίως, όχι στο Άγιο Πνεύμα, αλλά στο πνεύμα ενότητας, διαλόγου «ανέλπιστα ήρεμου» και σεβασμού προς όλες τις απόψεις όλων.

Θέλουν οι διοργανωτές και πετυχαίνουν να αναδείξουν την εν Κολυμπαρίω Σύνοδο ήδη σε σούπερ επικοινωνιακή.

Η απόλυτη δήλωση - ότι ουδέποτε στην ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας έχει υπάρξει τέτοια σύνοδος (εννοεί μήπως ο π. Χρυσαυγής, ανάλογη με την παρόμοια 'μεταρρυθμιστική' σύνοδο της 'αδελφής Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας', την Β΄Βατικανή;) - ακούγεται ακραία και ασεβής προς την μακραίωνη ιστορία των Οικουμενικών Συνόδων.

Είναι, είπε, 'χωρίς προηγούμενο' χάρις στις τόσες πολλές απόψεις επιστημόνων και θεολόγων και καθηγητών, που ακούγονται εδώ σε όλα τα επίπεδα της Εκκλησίας από τα πιο πάνω μέχρι τα κατώτερα!

Δηλαδή, πάτερ αυτή η Σύνοδος έχει τα πρωτεία του διαλόγου σε όλη την ιστορία της Εκκλησίας;

Μήπως… ελαφρώς υπερβάλλετε; Πώς μπορείτε να αποδείξετε αυτό για το οποίο καυχάσθε;

Όλοι αυτοί οι ομολογητές της Εκκλησίας - άγιοι πατέρες, όσιοι, ιεράρχες, μοναχοί, εμπειρικοί θεολόγοι, οι οποίοι ξεκινούσαν από παντού να ταξιδέψουν με κίνδυνο της ζωής τους και φοβερές πολυήμερες ταλαιπωρίες, μόνο και μόνο για να φθάσουν να συμμετάσχουν στις Οικουμενικές Συνόδους να δώσουν τη μαρτυρία της αλήθειας, αυτοί ΔΕΝ έκαναν διάλογο;

Δεν αντιλαμβάνονταν τα προβλήματα της εποχής τους, τόσο βαθειά κοινωνικά όπως εσείς;

Μήπως πρέπει να τους χαρακτηρίσετε ‘συντηρητικούς’ , όπως ήδη διόλου αγαπητικώς απαξιώθηκαν, εμμέσως πλήν σαφώς, οι τέσσερις αυτοκέφαλες εκκλησίες που επέλεξαν, για λόγους σοβαρούς ενστάσεων επί της ουσίας, να είναι απούσες από την Σύνοδο της Κρήτης;

Μήπως, κατά την κρίση των εκπροσώπων τύπου της Πανορθοδόξου, οι άγιοι πατέρες των προηγουμένων αιώνων, οι καταξιωμένοι ως ‘κατά πάντα σοφοί και επιστήμονες’, ήταν και αυτοί ‘συντηρητικοί’ επειδή δεν κατείχαν αυτήν την ‘προοδευτική’ επικοινωνιακή μέθοδο ;!

Όσο περνούν οι ημέρες της Συνόδου στο Κολυμπάρι εμείς, ο απλός λαός, κολυμπάμε στην αβεβαιότητα, αλλά με εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού και στη μόνη σανίδα σωτηρίας, την Κιβωτό Σωτηρίας, την Εκκλησία.

Ακούμε και παρακολουθούμε με δυσαρεστημένη αλλά έτι περισσότερο τώρα γρηγορούσα εκκλησιαστική συνείδηση, να πληθαίνουν οι αιχμές εναντίον των διαφωνούντων περί τη διαδικασία και τα προσυνοδικά κείμενα.

Στις 22 Ιουνίου, τρίτη ημέρα των εργασιών, ακούσαμε το χειρότερο ίσως απ’ τα μέχρι στιγμής σχόλια του εκπροσώπου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το οποίο στρεφόταν κατά του Αγίου Όρους. Στη διάρκεια της συνέντευξης τύπου, ο δρ. π. Ι. Χρυσαυγής τόνισε με νόημα (και φόντο τον μειδιώντα μητροπολίτη Νιγηρίας κ. Αλέξανδρο), ότι ‘η ιερά κοινότητα του Αγίου Όρους, καίτοι κοινότητα σιωπής και προσευχής, έχει δημοσιεύσει τις απόψεις και την κριτική της σε ιστοσελίδες ανά τον κόσμο, και πολλοί άλλοι επίσκοποι έχουν διαβάσει αυτά τα σχόλια και είμαι βέβαιος. είπε, ότι θα τα έχουν κατά νου, ιδίως αυτοί που είναι παρόντες…».

Στη συνέχεια, υπογράμμισε ως ‘μοναδικό φαινόμενο στην ιστορία της Εκκλησίας’ αυτό που συμβαίνει στη Σύνοδο, ότι απ’ όλα τα επίπεδα της Εκκλησίας μετέχουν και αντιδρούν και εκφράζουν την κριτική τους.. ακόμη και από τη μοναστική κοινότητα του Αγίου ‘Ορους που προσεύχεται εν σιωπή…

Πολεμική με διπλωματική γλώσσα, κατά των γρηγορούντων Αθωνιτών ησυχαστών, οι οποίοι με τα κείμενά τους δίνουν ζωντανή μαρτυρία της αγωνίας τους για την πορεία της κοινωνίας και της Εκκλησίας! Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο σημερινός εορταζόμενος Αθωνίτης άγιος Αθανάσιος, ο Πάριος.

Μία τελευταία απορία μας, την οποία καταθέτουμε: γιατί πασχίζουν τόσο οι εκπρόσωποι τύπου να τονίζουν συνεχώς απολογητικά τη ζωντανή παρουσία της Εκκλησίας στον χρόνο;

Ποιος αμφιβάλλει ότι η ιστορική της παρουσία, είναι εκρηκτικά ζωντανή, δυναμική, διαχρονική, μάλιστα ζωηφόρος, εφόσον έχει Κεφαλή τον αρχηγό της Ζωής; Γιατί μας δηλώνουν το αυτονόητο;

Ίσως δεν το γνωρίζουν οι δημοσιογράφοι και λοιποί των "μήντια", όμως ο Λαός του Θεού επιτρέπεται να παραπληροφορείται από επίσημα χείλη, σε μιας τέτοιας εμβέλειας σύνοδο;

Η οποία αυτοπροσδιορίστηκε Πανορθόδοξη και φέρει βαριά την ευθύνη ότι φίμωσε πανορθοδόξως τον Λαό αυτόν, από το να εκφραστεί ως συλλογική εκκλησιαστική αυτοσυνειδησία στα ζητήματα που τον αφορούν!

Σημειώνει εύστοχα ο σεβαστός θεολόγος πρωτοπρεσβύτερος π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος:. Οι πρωτεργάτες της Πανορθοδόξου θέλησαν –και εν πολλοίς το πέτυχαν– να κρατήσουν το Λαό του Θεού (κληρικούς και λαϊκούς) μακριά από την προετοιμασία τής Συνόδου.

Στον εναπομείναντα ελάχιστο χρόνο ο κάθε πιστός, αναλόγως της θέσεως, της διακονίας και των χαρισμάτων του, οφείλει με το αίσθημα ευθύνης που του αναλογεί, να καταθέτει τη δική του Ορθόδοξη αυτοσυνειδησία.  (απόσπασμα από άρθρο του- 8.4.2016. - απάντηση σε ανάρτηση της επίσημης ιστοσελίδας της Συνόδου, Orthodoxcouncil.org., )

Εμείς οι χριστιανοί Ορθόδοξοι θορυβηθήκαμε και δεν πεισθήκαμε από τις κορόνες αγαπολογίας και τους διθυράμβους περί του πνεύματος ενότητας και διαλόγου αγάπης στις κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίες αυτής της 'Πανορθοδόξου'.

Περιμένουμε να δούμε αν οι Σύνεδροι, στις αποφάσεις τους, θα φανούν όχι ανώτεροι αλαζονικώς, αλλά αντάξιοι πνευματικώς των αγίων πατέρων, ως επόμενοι αυτών, ορθοτομούντες τον 'λόγον της αληθείας'.

Αν το Άγιο Πνεύμα, το οποίο επικαλείται αυτή η Σύνοδος, ευαρεστηθεί με τα Συνοδικώς και όχι απολυταρχικώς αποφασισμένα διδάγματα αυτής, τότε αυτή θα επικυρωθεί από τον τελικό κριτή, την εκκλησιαστική αυτοσυνειδησία του πληρώματος της Εκκλησίας.

Απ’ αυτό εξαρτάται αν είναι μια Πανορθόδοξη Σύνοδος – "ως έδοξε τω Αγίω Πνεύματι και ημίν" – και όχι μια αντιορθόδοξη, οικουμενιστική και επικοινωνιακή ψευδο-σύνοδος με αποτελέσματα επώδυνα, παραπλανητικά και επιζήμια για τον Λαό του Θεού.

Ζητούμε την ευχή του αγίου Αθανασίου και όλων των Ορθοδόξων ομολογητών αγίων Πατέρων και προσευχόμαστε η περιλάλητη αυτή Σύνοδος, της Πεντηκοστής του 2016, να μείνει στην ιστορία για τις εν Αγίω Πνεύματι αποφάσεις της και όχι για τη… "σύγχυση γλωσσών" και δογμάτων ξένων προς την μόνη γνήσια οικουμενική, άπαξ παραδοθείσα Πίστη της Αγίας Εκκλησίας μας.

.romfea.gr