Το Brexit….
Δεν είναι μια νίκη του λαού, αλλά του λαϊκισμού.
Δεν είναι μια νίκη της δημοκρατίας, αλλά της δημαγωγίας.
Είναι μια νίκη της ξενοφοβίας και του μίσους που σιγοβράζει για τους μετανάστες.
Είναι μια νίκη του εθνικισμού στην πιο ηλίθια μορφή του.
Είναι μια νίκη της μουχλιασμένης Αγγλίας και όχι της Αγγλίας που είναι ανοικτή στον κόσμο.
Είναι μια νίκη των οπαδών του κόμματος του Nigel Farage πάνω στην «τάξη των πολιτικών και των media» και της «παγκόσμιας ελίτ» που υποτίθεται «παίρνει οδηγίες από τις Βρυξέλλες».
Στο εξωτερικό, είναι μια νίκη για τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος ήταν ένας από τους πρώτους, αν όχι ο πρώτος, που χαιρέτησε την ιστορική ψηφοφορία, καθώς και για τον Βλαντιμίρ Πούτιν, του οποίου το όνειρο και το σχέδιο είναι η διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι μια νίκη για την Λε Πεν, που ονειρεύεται μια γαλλική παραλλαγή του Brexit.
Είναι μια νίκη, στην Ισπανία, για τους Podemos (λίγο χλωμό) και στην Ιταλία για το Κίνημα Πέντε Αστέρων και τους γελοίους ηγέτες του.
Είναι μια νίκη των δολιοφθορέων, των μεθυσμένων σκίνχεντ και χούλιγκαν, των αναλφάβητων επαναστατών και πεισματάρηδων νεο-εθνικιστών.
Είναι μια νίκη για εκείνους που, κατ 'απομίμηση του απίστευτου γκαρίσματος του Donald "Θα κάνουμε την Αμερική μεγάλη και πάλι!", ενώ το κίτρινο φουσκωτό μαλλί του ανεμίζει σαν λάσο, έχουν όνειρο την οικοδόμηση ενός τοίχου μεταξύ των «μουσουλμάνων» και των ίδιων.
Είναι μια νίκη της άγνοιας πάνω στη γνώση.
Επειδή αυτό το Brexit δεν σηματοδοτεί τη νίκη της «άλλης Ευρώπης», αλλά μάλλον «της καθόλου Ευρώπης».
Σηματοδοτεί την χειροτονία του των αποτρόπαιων ορκισμένων εχθρών του Διαφωτισμού και των αιώνιων αντιπάλων της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Όλο το παραλήρημα στην haaretz.
- «Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη». (Καισάριου Δαπόντε, 1713-1784)
Επιμύθιον:
Κόκκινος Ουρανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου