Οφειλόμενη απάντηση στον «Αρχιπελαγίτη»

Γράφει ο Ιερομ. Χρυσόστομος ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ στην Romfea.gr*

Αδελφός από τον κόσμο μου απέστειλε ένα κείμενο που αλίευσε στο διαδίκτυο και που έφερε τον τίτλο: «Γκαπ - γκουπ, γκαπ - γκουπ».

Διαβάζοντας τον τίτλο του άρθρου, νόμισα ότι το γράφει κάποιο παιδάκι, για να μας μεταφέρει κάποιες παιδικές σκέψεις. Με έκπληξη, όμως, διαπίστωσα ότι το άρθρο το έγραψε όχι ένα μικρό παιδί, αλλά αγιορείτης ηγούμενος, ο οποίος υπογράφει με το ψευδώνυμο «Αρχιπελαγίτης».

Ο αρθρογράφος αναφερόταν, μεταξύ των άλλων, και σε μια εκδήλωση που οργάνωσε με μεγάλη επιτυχία η Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου για την παρουσίαση τιμητικού τόμου αφιερωμένου στον μακαριστό γέροντά μου, μοναχό Μωυσή, κατά τρόπο απαξιωτικό.

Σκέφθηκα πολύ, για το αν θα έπρεπε να απαντήσω στο εν λόγω άρθρο. Όμως ο σεβασμός μου προς τον μακαριστό Γέροντά μου, αλλά και η προστασία της μετά θάνατον τιμής του με αναγκάζουν να απαντήσω.

Από καιρό τώρα στο διαδίκτυο αρθρογραφεί ο «Αρχιπελαγίτης». Με μια συνεχή γκρίνια αναφέρεται στα άρθρα του για κακώς κείμενα, για κακούς χριστιανούς, λαθεμένους Κληρικούς, αβαθείς Αρχιερείς, ανοημάτιστες εορτές, αντιπαραδοσιακά τυπικά, λατρευτικές απροσεξίες και για ένα Άγιο Όρος το οποίο παραπαίει και μόνο η Μονή του βρίσκεται στο σωστό δρόμο!

Σεβαστέ γέροντα, δεν κατανόησες ότι κουράζεσαι και κουράζεις; Ζητάς από τους άλλους πολλά με πολλή αυστηρότητα, παραβλέποντας τον εαυτό σου η μάλλον τον βλέπεις με πολλή επιείκεια.

Κρίνεις τους πάντες και τα πάντα, κρίνεις τη μάνα μας Εκκλησία, ωσάν να ήταν και να βρίσκεται σε νάρκη και εσύ είσαι ο θεόσταλτος διορθωτής των κακώς κειμένων, κατά τη γνώμη σου, της Εκκλησίας!

Δεν θα σχολιάσω αυτά που γράφεις για τους πολιτικούς, γιατί με αφήνουν εντελώς αδιάφορο. Οι πολιτικοί πάντοτε ίδιοι ήταν. Ποτέ δεν αγάπησαν αληθινά την Εκκλησία. Μόνον να την χρησιμοποιούν θέλουν.

Δούλη και σκλάβα τους την θεωρούν. Όμως απορώ πως από αυτούς τους πολιτικούς δέχτηκες τα κονδύλια για να φτιάξεις το Μοναστήρι σου; Δεν νομίζω ότι οι τότε κρατούντες φορούσαν φωτοστέφανο και γι’ αυτό δέχτηκες τα κρατικά χρήματα!

Θα σχολιάσω όμως αυτά που γράφεις για τα εκκλησιαστικά θέματα. Σε όλα σου τα άρθρα παρουσιάζεις προβλήματα μοναχών, Ηγουμένων, Ιερέων, Μητροπολιτών.

Παρουσιάζεις ένα Άγιο Όρος που συνεχώς σιωπά και κοιμάται. Όμως και, αν ακόμη είναι έτσι, εσύ δεν είσαι μέρος του προβλήματος; Είσαι ο άμεμπτος, ο αλάθητος; Έχεις λύσει όλα τα προβλήματα και μπορείς να ελέγχεις τους πάντες;

Πουθενά δεν γράφεις ότι και εσύ είσαι το ίδιο, όπως όλοι μας, μέρος του προβλήματος που βλέπεις. Δεν μπορείς, αγαπητέ «Αρχιπελαγίτη», να τα ισοπεδώνεις όλα, να τα εξομοιώνεις, να τα συμψηφίζεις και να τα αποϊεροποιείς. 

Κατηγορείς σε άρθρο σου τους Αρχιερείς ότι, αν δεν ξεκρεμάσουν τα στολίδια, θα έλθει μέρα που θα κλαύσουν!

Εσύ, γέροντα, ξεκρέμασες τα πανάκριβα στολίδια σου; Παρέλαβες ένα πανέμορφο Καθολικό και, ας μου συγχωρηθεί η έκφραση, το κατήντησες ένα "τσίρκο".

Την Αγία Τράπεζα του Καθολικού θα την ζήλευε η κάθε βασίλισσα για νυφική παστάδα, με τα κουρέλια που έχεις κρεμάσει.

Κατηγορείς τη Μονή Βατοπαιδίου για την εκδήλωση που έκανε για τον γέροντά μου και αποκαλείς τον σεβαστό Ηγούμενό της «κυρα-Παναγιώτα».

Θαυμάζω ήθος και ύφος αγιορείτου Ηγουμένου! Κρίμα σου Αρχιπελαγίτη! Συνεχίζεις, συγκρίνοντας το κελλί μας με το κελλί του παπα-Ευδόκιμου και του παπα-Διονυσίου.

Πριν όμως κάνεις αυτή τη σύγκριση καλό θα ήταν να είχες κάνει την αντίστοιχη σύγκριση του δικού σου Ηγουμενείου με τα Ηγουμενεία των Μονών Σταυρονικήτα, Καρακάλλου, Κωνσταμονίτου, Φιλοθέου και άλλων αγιορειτικών Μονών.

Συνεχώς κατηγορείς τον γέροντα Εφραίμ και την συνοδεία του. Πόσο γρήγορα ξεχνάς τις ευεργεσίες του προς την Μονή σου! Κάπου διάβασα: «ουδείς ασφαλέστερος εχθρός από τον ευεργετηθέντα αχάριστο φίλο».

Αυτό ισχύει και για σένα, αρχιπελαγίτη. Βρίσκει πλήρη εφαρμογή στην ποιότητα του χαρακτήρα σου. Μακάρι να τον έφτανες τον γέροντα Εφραίμ στο μικρό του δακτυλάκι. Ο φθόνος, η εμπάθεια, η σκληρότητα, η εκδικητικότητα, δυστυχώς, δεν σε αφήνουν να δεις με καθαρά μάτια.

Κατηγορείς τους μοναχούς των άλλων Μονών για εκκοσμίκευση και έλλειψη πνευματικότητας. Πως το γνωρίζεις αυτό; Πήγες στις Μονές και στα κελλιά;

Έζησες το πρόγραμμά τους, είδες τον αγώνα τους; Δυστυχώς και πάλι συκοφαντείς. Και ο κάθε συκοφάντης είναι δεινός ψεύτης, κακός άνθρωπος, δόλιος και ζηλόφθονος, δειλός, διαστροφικός, ακαλλιέργητος, ρηχός, μέτριος, περίεργος, ιδιοτελής, με δαιμονική έπαρση και υστεροβουλία, μασκοφόρος, διπρόσωπος, διχασμένος, δυστυχής, ύπουλος, καταχθόνιος και σκοτεινός.

Δεν σέβεσαι ούτε τους κεκοιμημένους. Από την γραφίδα σου, που την βουτάς σε χολή και όχι σε μελάνι, δεν ξέφυγε ούτε και ο καλοκάγαθος γέροντας Βησσαρίων της Μονής Παντοκράτορος.

Τι σου έφταιξε ο καλός αυτός άνθρωπος; Ποιός είσαι εσύ που θα τον κρίνεις; Με ποιό δικαίωμα; Αυτός ήδη βρίσκεται εις χείρας Θεού. Κρίμα και πάλι κρίμα! Αυτό το παράδειγμα δίνεις στους μοναχούς σου;

Παντού διαλαλείς και το καταθέτεις και σε κείμενό σου ότι δεν έχεις και δεν θέλεις να έχεις σχέση με κελλιώτες μοναχούς. Ρώτησες ποτέ αν αυτοί θέλουν να έχουν σχέση με εσένα;

Κατηγορείς, τέλος, εμμέσως και τον μακαριστό Γέροντά μου. Ο μακαριστός όμως γέροντας μου Μωυσής πανθομολογουμένως ωφέλησε πολύ κόσμο. Εσύ, αγαπητέ «Αρχιπελαγίτη» ποιόν ωφέλησες και με τι ωφέλησες;

Με τους αισχρούς και εμπαθείς λόγους που εκπορεύονται από το στόμα σου; Καθημερινά σκανδαλίζεις πιστούς που προστρέχουν στη χάρη της Παναγίας για να βρουν κταφύγιο και παρηγοριά.

Με την γραφίδα σου μήπως; Δυσωδία όζει. Υπόδειξέ μου, παρακαλώ, που σε αυτούς τους λόγους και που σε αυτές τις συγγραφές υπάρχει η σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος, γιατί εγώ ο άθλιος δεν την εντοπίζω.

Και ένα τελευταίο. Συγχώρεσέ με «Αρχιπελαγίτη», αλλά έχεις μπει σε μια επικίνδυνη κατωφέρεια. Κανένας σεβασμός από μέρους σου στους θεσμούς, στην ιεραρχία, στις αξίες και τα ιδανικά.

Τα κείμενά σου χρειάζονται γνώση, προσοχή, σοβαρότητα, διάκριση και φιλανθρωπία. Το κύρος δεν αποκτάται με κινήσεις σκληρότητας, εκδικητικότητας και εμπάθειας. Όλοι είμαστε αμαρτωλοί. Εκτός αν εσύ ζήλεψες θέση κριτού, ως ο Θεός, και θεωρείς τον εαυτό σου αλάθητο!

Δεν θα σχολιάσω άλλο τα κείμενά σου και εδώ σταματώ. Θα υπογράψω το κείμενό μου με τον τίτλο του αγιορείτη, αν και εσένα, παρότι Ηγούμενος σπουδαίας αγιορείτικης Μονής, δεν σου αρέσει αυτός ο τίτλος γιατί απλά δεν αισθάνεσαι αγιορείτης, όπως έγραψες σε επιστολή σου στον Ηγούμενο της Πάτμου.

Σεβαστέ Αρχιπελαγίτη, ταπεινά εύχομαι η Κυρία Θεοτόκος να σε αξιώσει, αφού πρώτα παραιτηθείς του Ηγουμενικού αξιώματός σου, να μεταβείς στον τόπο που αγαπάς, την Ιερά Νήσο Πάτμο (αφού αισθάνεσαι Πάτμιος μοναχός και όχι Αγιορείτης κατά τα λεγόμενά σου) και εν μετανοία να ζήσεις τα υπόλοιπα έτη της επίγειας ζωής σου.

Τελειώνοντας, σου ανταποδίδω τα ίδια τα λόγια σου. Σου ταιριάζουν καλύτερα. Στο καλάθι σου πραγματικά, κανείς καρπός γερός. Σαπίλα, σκνίπες, κούφια καρύδια και δυσοσμία.

Στα δύο βιβλία που έχεις γράψει, θα μπορούσε να προστεθεί και ένα με όλα αυτά τα ευτράπελα και αισχρά που λέγεις και γράφεις. Θα ήταν και ένα καλό δώρο στους Συριζαίους!

Στο καλάθι του γέροντά μου, 62 βιβλία πνευματικού περιεχομένου, ωφέλεια σε πολύ κόσμο, αδιαμαρτύρητη υπομονή στις χρόνιες ασθένειες και, πάνω από όλα, ήθος και ύφος ταπεινό, οικοδομητικό, παρακλητικό, φιλόκαλλο, ύφος και ήθος Αγιορείτικο.

Με πολύ σεβασμό,
*Ιερομόναχος Χρυσόστομος του Γέροντος Μωυσέως,
Κουτλουμουσιανοσκητιώτης και ελάχιστος ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

romfea