Είναι βέβαιο πως ολιγάρχες και πολίτες μιλάμε για τις ίδιες μεταρρυθμίσεις;

Όλοι λέμε ότι πρέπει να γίνουν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Είμαστε όμως σίγουροι πως όταν λέμε μεταρρυθμίσεις εννοούμε όλοι το ίδιο πράγμα; Δεν νομίζουμε.

Οι μεν πολίτες των μικρομεσαίων οικονομικών στρωμάτων, όταν λέμε μεταρρυθμίσεις, συνήθως εννοούμε

συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων, φορολόγηση των ολιγαρχών, θέσεις εργασίας και τελικά αναδιανομή του μεγάλου πλούτου προς τα κάτω. Οι δε ολιγάρχες εννοούν απόλυτη εξουσία στα χέρια τους, μεγαλύτερη φορολόγηση των πολιτών, διάλυση των εργασιακών σχέσεων και συγκέντρωση μεγαλύτερου πλούτου στα χέρια τους.

Τι θα γίνει λοιπόν; Οι ολιγάρχες έχουν την εξουσία, το χρήμα και τα ΜΜΕ, αλλά εμείς οι πολίτες είμαστε οι πολλοί και ήδη αρκετά υποψιασμένοι. Στη μέση είναι οι πολιτικοί που υποτίθεται ότι θα πάρουν τις αποφάσεις. Οι πολιτικοί όμως, στηρίζονται και προβάλλονται από τους ολιγάρχες, αλλά εκλέγονται από τους πολίτες. Θα πρέπει λοιπόν να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα και έτσι ουσιαστικές αποφάσεις δεν λαμβάνονται. Εδώ έχουν κολλήσει τα πράγματα.

Αφού όμως οι πολιτικοί δεν μπορούν να πάρουν αποφάσεις, τότε κάποιο από τα δύο μέρη, ολιγάρχες ή πολίτες, πρέπει επιτέλους να αποκτήσει άμεσα τη δυνατότητα να πάρει τις αναγκαίες αποφάσεις, είτε έτσι είτε αλλιώς. Αυτό είναι το μόνο που θεσμικά μπορεί να προσφέρει στη χώρα το πολιτικό προσωπικό. Όμως το τελευταίο δεν θέλει να χάσει την εξουσία από τα χέρια του, έστω και αν αυτή η εξουσία είναι στην ουσία εικονική.

 

 hassapis-peter