Όλο το 'κλου' είναι η τελευταία παράγραφος. Γι' αυτήν γράφτηκε όλο το κείμενο, για να ρίξη στάχτη στα μάτια. Για να μας πουν πως οι διάλογοι συνεχίζονται, και πως οι προυποθέσεις ακολουθούν! Και πως όλοι οι επίσκοποι είναι εν τάξει! κάτι που τους ανησυχεί βέβαια βαθύτατα, μήπως και φανερωθή η 'αταξία'. 'Φανταστικά δογματικά λάθη'! Ενώ ακολουθούν οφθαλμοφανώς την πιο 'σύγχρονη' αίρεση, όπως περιγράφεται και στα τελευταίως ανηρτημένα κείμενα του ΠΣΕ (Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών!). Δεν πρόκειται απλώς για 'παναίρεση', έχει σαφές και συγκεκριμένο περιεχόμενο που καταλύει, θέλει και επιχειρεί να καταλύση την Εκκλησία του Κυρίου, προκαλώντας μεγάλη ζημιά σε πάρα-πάρα πολλές ψυχές.
Δυστυχώς τό γεγονός ότι αντιμετωπίζουμε νέα αίρεση δέν γίνεται κατανοητό. Οπως έλεγε μιά σημερινή ανάρτηση χειραγωγούνται καλύτερα όσοι ακολουθούν καί διαμαρτύρονται γιά τό σύμπτωμα αγνοώντας τήν αιτία. Καί οι αντίπαλοι τού οικουμενισμού αυτή τήν στιγμή είναι οι μεγαλύτεροί τους σύμμαχοι, διότι αστοχούν καί αντιμετωπίζονται εύκολα.
Δεν νομίζω ότι το περιεχόμενο της σημερινής αιρέσεως είναι ότι «επιχειρεί να καταλύση την Εκκλησία του Κυρίου». Κάτι πιο σοβαρό θα είναι. Και βεβαίως δεν πρόκειται για παναίρεση. Ύστερα έγινε και λανθασμένη χρήση του λανθασμένου όρου.
η μορφολογία της αίρεσης θα καταστεί απόλυτα σαφής όταν διευκρινιστούν οι σωτηριολογικές συνέπειές της. μέχρι να συμβεί αυτό όμως κάθε αντίδραση θα στοχοποιείται ως ιδεοληπτικός φανατισμός διότι αποδομούν μέσω της σχετικοποίησης κάθε ένσταση που αφορά στο δόγμα. Από τη όμως στιγμή που σχετικόποιήθηκε η σωτηριολογία κάθε άλλη αντίδραση είναι μάταιη. Αναγνωρίζουν δυνατότητα σωτηρίας (μετοχής Χάριτος) και στην αίρεση οπότε το κάστρο έπεσε. Τα υπόλοιπα είναι αγκυλώσεις του παρελθόντος που με λίγη προπαγάνδα θα ξεπεραστούν. Αλλίμονο. Ο θρίαμβος του αυτοδικαιωτικού κληρικαλισμού χωρίς καμία προϋπόθεση. Χωρίς μετάνοι και νήψη. αφού σώζωμαι εγώ άρα και συ.
Δέν διαθέτουν τήν εμπειρία τής χάριτος τού Κυρίου καί ταυτίζουν τήν Χάρι πού σώζει μέ τίς κοινές άκτιστες ενέργειες τής Αγίας Τριάδος οι οποίες συντηρούν καί ουσιώνουν. Δέν είναι ενυπόστατες. Καί φυσικά δρούν καί πέραν τών ορίων τής εκκλησίας εφόσον τό αντικείμενό τους είναι η κτίση, η Δημιουργία, όπως ενεργούσαν καί πρίν τήν εκκλησία. Επειδή η Δύση αρνήθηκε τήν ουσία, ακόμη καί τήν ουσία τού θεού, υποχρεώνεται νά αποδώσει τίς άκτιστες ενέργειες στά πρόσωπα τής Αγίας Τριάδος.Δέν φαίνεται εύκολα η κακοδοξία διότι χρησιμοποιείται στήν θέση τής κτίσεως ο όρος τής ιστορίας. Ο Χριστός μπήκε στήν ιστορία καί τήν κατευθύνει πρός τά έσχατα. Πρός τόν Ω. Διά τού Αγίου Πνεύματος. Τό οποίο προοδεύει καί από τόν Υιό καί είναι άρα η πρόοδος καί η αγάπη τού Υιού καί τού Πατρός. Η υπόσταση τού Αγίου Πνεύματος δέν υφίσταται καί εύκολα ταυτίζεται μέ τίς άκτιστες ενέργειες. Τό Αγιο Πνεύμα αντιπροσωπεύει τό νέο, ενώ ο Υιός κάνοντας τό θέλημα τού Πατρός είναι η συντήρηση, η αιώνια επανάληψη τού ιδίου.
Η παροχή της θείας Χάριτος για την σωτηρία και θέωση του ανθρώπου αποτελεί κατεξοχήν έργο του Θεανθρώπου. Δεν είναι αυθυπόσταστη, αλλά ενυπόστατη. Θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι οι ενέργειες καθ΄εαυτές είναι ανυπόστατες, μιας και προέρχονται από την άκτιστη θεία ουσία, διακρίνονται από αυτήν και παραμένουν ενωμένες με αυτήν. Είναι της ουσίας και όχι της υποστάσεως. Αλλά λέμε ότι είναι ενυπόστατες, επειδή φανερώνονται και θεωρούνται στις θείες υποστάσεις. Αυτές τις φέρουν και σε αυτές τις θεωρούμε. Η θεία Χάρη προέρχεται από την άκτιστη θεία ουσία και παραμένει αδιάσπαστα ενωμένη με αυτήν, ως φυσική ενέργειά της. Ενυπόστατη όμως παραμένει η θεία Χάρη και στα κτίσματα, που μετέχουν σ’ αυτήν, με την έννοια ότι και στα κτίσματα, δεν υπάρχει ως ...συμβεβηκός..., αλλά ενυπάρχει σ’ αυτά ...φυσικώς. Αυτό σημαίνει ότι η θεία Χάρη, ενώ δεν αποτελεί ποτέ φυσικό ιδίωμα των κτισμάτων, βρίσκεται σ’ αυτά όχι με μια εξωτερική σχέση αλλά με μια χαρισματικώς φυσική σχέση. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς μεταφέρει με πολλή επιτυχία την έννοια του ενυπόστατου από τη Χριστολογία, όπου καθιερώθηκε από τον Λεόντιο τον Βυζάντιο, στην θεολογία και ακόμη ειδικότερα στην θεολογία της θείας Χάριτος.
Καί ο Αγγελικούδης σήμερα: "απ’ την κτίση του Αδάμ, έχει λάβει το κατ’ εικόνα του Θεού με τήν θεία πνοή, κάθε αρετή του Θεού και εικονικά και φυσικά ο άνθρωπος" Καί μέ τήν ενσάρκωση μπορεί νά λάβει τήν υιοθεσία.
9 σχόλια:
μμμμμαλιστα.....μουγκα στη στρουγκα..
Όλο το 'κλου' είναι η τελευταία παράγραφος. Γι' αυτήν γράφτηκε όλο το κείμενο, για να ρίξη στάχτη στα μάτια. Για να μας πουν πως οι διάλογοι συνεχίζονται, και πως οι προυποθέσεις ακολουθούν! Και πως όλοι οι επίσκοποι είναι εν τάξει! κάτι που τους ανησυχεί βέβαια βαθύτατα, μήπως και φανερωθή η 'αταξία'. 'Φανταστικά δογματικά λάθη'! Ενώ ακολουθούν οφθαλμοφανώς την πιο 'σύγχρονη' αίρεση, όπως περιγράφεται και στα τελευταίως ανηρτημένα κείμενα του ΠΣΕ (Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών!). Δεν πρόκειται απλώς για 'παναίρεση', έχει σαφές και συγκεκριμένο περιεχόμενο που καταλύει, θέλει και επιχειρεί να καταλύση την Εκκλησία του Κυρίου, προκαλώντας μεγάλη ζημιά σε πάρα-πάρα πολλές ψυχές.
Δυστυχώς τό γεγονός ότι αντιμετωπίζουμε νέα αίρεση δέν γίνεται κατανοητό. Οπως έλεγε μιά σημερινή ανάρτηση χειραγωγούνται καλύτερα όσοι ακολουθούν καί διαμαρτύρονται γιά τό σύμπτωμα αγνοώντας τήν αιτία. Καί οι αντίπαλοι τού οικουμενισμού αυτή τήν στιγμή είναι οι μεγαλύτεροί τους σύμμαχοι, διότι αστοχούν καί αντιμετωπίζονται εύκολα.
Δεν νομίζω ότι το περιεχόμενο της σημερινής αιρέσεως είναι ότι «επιχειρεί να καταλύση την Εκκλησία του Κυρίου». Κάτι πιο σοβαρό θα είναι. Και βεβαίως δεν πρόκειται για παναίρεση. Ύστερα έγινε και λανθασμένη χρήση του λανθασμένου όρου.
αγαπητέ αμέθυστε καλημέρα
η μορφολογία της αίρεσης θα καταστεί απόλυτα σαφής όταν διευκρινιστούν οι σωτηριολογικές συνέπειές της. μέχρι να συμβεί αυτό όμως κάθε αντίδραση θα στοχοποιείται ως ιδεοληπτικός φανατισμός διότι αποδομούν μέσω της σχετικοποίησης κάθε ένσταση που αφορά στο δόγμα. Από τη όμως στιγμή που σχετικόποιήθηκε η σωτηριολογία κάθε άλλη αντίδραση είναι μάταιη. Αναγνωρίζουν δυνατότητα σωτηρίας (μετοχής Χάριτος) και στην αίρεση οπότε το κάστρο έπεσε. Τα υπόλοιπα είναι αγκυλώσεις του παρελθόντος που με λίγη προπαγάνδα θα ξεπεραστούν. Αλλίμονο. Ο θρίαμβος του αυτοδικαιωτικού κληρικαλισμού χωρίς καμία προϋπόθεση. Χωρίς μετάνοι και νήψη. αφού σώζωμαι εγώ άρα και συ.
Ὤ τῆς φρικτῆς τόλμης, χριστιανούς οὖν τούς τοιούτους, ποῖος ἄρα χριστιανός ὀνομάσει;
Ηλίας
Δέν διαθέτουν τήν εμπειρία τής χάριτος τού Κυρίου καί ταυτίζουν τήν Χάρι πού σώζει μέ τίς κοινές άκτιστες ενέργειες τής Αγίας Τριάδος οι οποίες συντηρούν καί ουσιώνουν. Δέν είναι ενυπόστατες. Καί φυσικά δρούν καί πέραν τών ορίων τής εκκλησίας εφόσον τό αντικείμενό τους είναι η κτίση, η Δημιουργία, όπως ενεργούσαν καί πρίν τήν εκκλησία. Επειδή η Δύση αρνήθηκε τήν ουσία, ακόμη καί τήν ουσία τού θεού, υποχρεώνεται νά αποδώσει τίς άκτιστες ενέργειες στά πρόσωπα τής Αγίας Τριάδος.Δέν φαίνεται εύκολα η κακοδοξία διότι χρησιμοποιείται στήν θέση τής κτίσεως ο όρος τής ιστορίας. Ο Χριστός μπήκε στήν ιστορία καί τήν κατευθύνει πρός τά έσχατα. Πρός τόν Ω. Διά τού Αγίου Πνεύματος. Τό οποίο προοδεύει καί από τόν Υιό καί είναι άρα η πρόοδος καί η αγάπη τού Υιού καί τού Πατρός. Η υπόσταση τού Αγίου Πνεύματος δέν υφίσταται καί εύκολα ταυτίζεται μέ τίς άκτιστες ενέργειες. Τό Αγιο Πνεύμα αντιπροσωπεύει τό νέο, ενώ ο Υιός κάνοντας τό θέλημα τού Πατρός είναι η συντήρηση, η αιώνια επανάληψη τού ιδίου.
12.51 Μέ τήν Κένωση ο Ιησούς μπήκε στήν ιστορία σάν ένας απλός άνθρωπος καί επομένως μπορούμε νά τόν κρίνουμε μέ τά δικά μας ιστορικά κριτήρια. Η Ιστορία όμως απέκτησε τίς κατηγορίες τής εκκλησίας, αποθεώθηκε, εφόσον κατευθύνεται πλέον από τό Αγιο Πνεύμα τό Οποίο απέστειλε ο Υιός ο οποίος λύτρωσε τήν φύση τού ανθρώπου καί μέ τό τετέλεσται τού σταυρού τήν παρέδωσε στά χέρια τής Χάρης τού Αγίου πνεύματος τό οποίο ενεργοποιεί τήν δημιουργικότητα τού ανθρώπου, γεννά τήν συνείδηση καί μέ τήν επιστήμη καί τήν τεχνολογία μάς οδηγεί βήμα βήμα πρός τά έσχατα. Τά Πρόσωπα τής Αγίας Τριάδος είναι δίοδοι μέσα από τίς οποίες περνούν στόν άνθρωπο οι άκτιστες ενέργειες καί συστήνουν τό ανθρώπινο πρόσωπο, προσωποποιούνται, καθόσον μέχρι τότε, τήν ενσάρκωση, ήταν απρόσωπες. Οπως μάς αποκαλύπτουν οι τόσες απρόσωπες θρησκείες οι οποίες όμως μέ τήν ένωση τών εκκλησιών καί τών θρησκειών θά αποκτήσουν πρόσωπο. Ηδη ο Pannikar ανακάλυψε τόν κρυμμένο Χριστό στόν Ινδουισμό καί μέ τήν βοήθεια τού ΠΣΕ καί ΠΣΘ ανασύρεται στήν επιφάνεια. Επιστρέφουμε στήν εποχή τής μυθολογίας η οποία κατασκευάζεται όμως τώρα από τόν ορθολογισμό.
Η παροχή της θείας Χάριτος για την σωτηρία και θέωση του ανθρώπου αποτελεί κατεξοχήν έργο του Θεανθρώπου. Δεν είναι αυθυπόσταστη, αλλά ενυπόστατη. Θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι οι ενέργειες καθ΄εαυτές είναι ανυπόστατες, μιας και προέρχονται από την άκτιστη θεία ουσία, διακρίνονται από αυτήν και παραμένουν ενωμένες με αυτήν. Είναι της ουσίας και όχι της υποστάσεως. Αλλά λέμε ότι είναι ενυπόστατες, επειδή φανερώνονται και θεωρούνται στις θείες υποστάσεις. Αυτές τις φέρουν και σε αυτές τις θεωρούμε.
Η θεία Χάρη προέρχεται από την άκτιστη θεία ουσία και παραμένει αδιάσπαστα ενωμένη με αυτήν, ως φυσική ενέργειά της. Ενυπόστατη όμως παραμένει η θεία Χάρη και στα κτίσματα, που μετέχουν σ’ αυτήν, με την έννοια ότι και στα κτίσματα, δεν υπάρχει ως ...συμβεβηκός..., αλλά ενυπάρχει σ’ αυτά ...φυσικώς. Αυτό σημαίνει ότι η θεία Χάρη, ενώ δεν αποτελεί ποτέ φυσικό ιδίωμα των κτισμάτων, βρίσκεται σ’ αυτά όχι με μια εξωτερική σχέση αλλά με μια χαρισματικώς φυσική σχέση. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς μεταφέρει με πολλή επιτυχία την έννοια του ενυπόστατου από τη Χριστολογία, όπου καθιερώθηκε από τον Λεόντιο τον Βυζάντιο, στην θεολογία και ακόμη ειδικότερα στην θεολογία της θείας Χάριτος.
Καί ο Αγγελικούδης σήμερα: "απ’ την κτίση του Αδάμ, έχει λάβει το κατ’ εικόνα του Θεού με τήν θεία πνοή, κάθε αρετή του Θεού και εικονικά και φυσικά ο άνθρωπος"
Καί μέ τήν ενσάρκωση μπορεί νά λάβει τήν υιοθεσία.
Δημοσίευση σχολίου