π. Ν. Λουδοβίκος: Θεολογία και ψυχολογία της κατανόησης

Ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος πραγματεύεται την κατανόηση ως σχέση σε αντιδιαστολή με τον σύγχρονο ατομικισμό και ναρκισσισμό.

 Ξεκινώντας από ιστορικές και φιλοσοφικές αναφορές, τονίζει την απομάκρυνση της δυτικής σκέψης από την οντολογική σχέση με τον Άλλο, οδηγώντας σε αυτό που ονομάζει μεταναρκισσισμό – μια κατάσταση απόλυτου κλεισίματος στον εαυτό. Υποστηρίζει ότι η αληθινή ύπαρξη προκύπτει μέσα από τη σχέση και την αναφορά στον Θεό, μέσω της χάριτος και της ενσάρκωσης του Χριστού, η οποία αποκαλύπτει τη δυνατότητα της ανθρώπινης φύσης να υπερβαίνει τα όριά της. 

 Oμιλία στην Κρήτη (Ιούνιος 2025) 03:27 Ζητάμε κατανόηση αλλά σπανίως την προσφέρουμε 04:19 Σχεσιακό όν ο άνθρωπος 09:00 Κάνω ότι θέλω με το σώμα μου 11:00 Αυθυπέρβαση προς τα μέσα 13:00 ΜεταΝαρκισσισμός 15:00 Απόλαυση και Χαρά 19:00 Έρωτας: εθελούσια αντο-αντικειμενοποίηση 24:00 Δεν υπάρχει εαυτός χωρίς τους άλλους 28:30 Δεν έχω να κρύψω τίποτα γιατί μπορεί να τα κάνω όλα 35:00 Σχέση-Ύπαρξη ως έσχατη ευθύνη και αναφορά 41:00 Τι σημαίνει Xάρις 44:44 Οι λόγοι της Ενσάρκωσης 53:10 Το πρώην μηδέν 54:00 Τα κολοκύθια 1:02:00 Aξιοπρεπής Βουδιστής 1:08:00 O Iσxυρός εαυτός 1:09:00 Συζήτηση

Ν. Γ. ΑΥΓΕΛΗΣ - Η ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΣΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ

 Η ουσία τής φύσης ορίζεται στο δεύτερο βιβλίο τής Φυσικής ακροάσεως, που αρχίζει από μια βασική διάκριση ανάμεσα στη φύση και την τέχνη[7]. Τῶν ὄντων τὰ μέν ἐστι φύσει, τὰ δὲ δι’ ἄλλας αἰτίας (192 b 8-9). [Μετ: Από τα όντα, άλλα οφείλουν την ύπαρξή τους στη φύση και άλλα σε άλλες αιτίες[iv]]. Η διάκριση αυτή δηλώνει πρώτα-πρώτα ότι η φύση είναι ένα είδος αιτίας. Αυτό σημαίνει πως για να ορίσωμε την ουσία της φύσης, πρέπει να καταλάβωμε πως η φύση είναι αιτία. Η φύση είναι, μας λέει ο Αριστοτέλης, αιτία της κίνησης (192 b 13-14), αλλά με ποιον τρόπο είναι η φύση αιτία στην προκείμενη περί­πτωση; Η απάντηση του Αριστοτέλη είναι σαφής : Ἕνα μὲν οὖν τρόπον οὕτως ἡ φύσις λέγεται, ἡ πρώτη ἑκάστῳ ὑποκειμένη ὕλη τῶν ἐχόντων ἐν αὑτοῖς ἀρχὴν κινήσεως καὶ μεταβολῆς, ἄλλον δὲ τρόπον ἡ μορφὴ καὶ τὸ εἶδος τὸ κατὰ τὸν λόγον (193 a 28-31). [Μετ: Κατά έναν πρώτο τρόπο ορισμού λοιπόν, «φύση» λέγεται η υποκείμενη πρωταρχική ύλη εκείνων των όντων που έχουν μέσα τους μια αρχή κίνησης και μεταβολής. Κατά έναν δεύτερο τρόπο ορισμού, «φύση» λέγεται η μορφή ενός όντος ή το είδος το σύμφωνο με τον ορισμό του.].

Αλλά αν η φύση είναι και ύλη και μορφή, ποιό είναι το αντικείμενο της φυσικής επιστήμης, η ύλη ή η μορφή; Καὶ γὰρ δὴ καὶ περὶ τούτου ἀπορήσειεν ἄν τις, ἐπεὶ δύο αἱ φύσεις, περὶ ποτέρας τοῦ φυσικοῦ. (194 a 15-16). [Μετ.: Aλλά ακόμη και για αυτό το ζήτημα θα μπορούσε κανείς να θέσει ορισμένα ερωτήματα: αφού υπάρχουν δύο φύσεις, με ποιαν από τις δύο ασχολείται ο φυσικός;]. Η φυσική επιστήμη πρέπει να γνωρίζη και την ύλη και τη μορφή, αλλά τη μορφή μέχρις ενός ορισμένου σημείου : δηλαδή στη σχέση της με την ύλη. Τη μορφή καθ’ εαυτήν, χωρίς τη σχέση της με την ύλη, δηλαδή την καθαρή ουσία, την εξετάζει η Πρώτη φιλοσοφία, η Μεταφυσική. Πῶς δ’ ἔχει τὸ χωριστὸν[vi] καὶ τί ἐστι, φιλοσοφίας ἔργον διορίσαι τῆς πρώτης. (194 b 14-15). [Μετ. : Το ποια μορφή ύπαρξης έχει αυτό που μπορεί να διαχωριστεί από την ύλη, και το τι ακριβώς είναι αυτό, είναι έργο της πρώτης φιλοσοφίας να το προσδιορίσει].

ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΒΑΣΙΣΜΕΝΗ ΣΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ; ΥΠΑΡΧΕΙ. ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟ ΤΙΠΟΤΑ.

O ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΣΑΝ ΥΛΙΣΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΕΝΑΝ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΥΛΙΣΜΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΣΤΗΡΙΖΟΜΕΝΟΣ ΣΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΛΗΡΟ ΚΑΙ ΝΤΥΜΕΝΟΣ ΤΗΝ ΑΥΘΕΝΤΙΑ ΤΟΥ ΚΛΗΡΙΚΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΤΟΥ ΥΠΑΡΞΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΔΟΞΑΣΙΑΣ.