Πηγή: Άντρεα Ζοκ
Και σήμερα, το Ισραήλ μας χάρισε την καθημερινή μας σφαγή. Μια αεροπορική επιδρομή στόχευσε το καφέ Al-Baqa στην παραλία της Γάζας, σκοτώνοντας τουλάχιστον 21 άτομα. Είναι ένα από τα λίγα μέρη όπου είναι (ήταν) δυνατό να υπάρχει πρόσβαση στο διαδίκτυο κατά τη διάρκεια των παρατεταμένων διακοπών επικοινωνίας στη Γάζα, και ως εκ τούτου είναι (ήταν) συχνά σπίτι δημοσιογράφων και φωτορεπόρτερ (τουλάχιστον τρεις νεκροί σε αυτήν την επίθεση).
Μαζί με τα δάκρυα, οι λέξεις έχουν χαθεί προ πολλού.
Είναι σαν να ζεις σε ένα τμήμα της κόλασης που έχει αναδυθεί κατά λάθος στην επιφάνεια της γης, σαν να ζεις στον εφιάλτη ενός σαδιστή τρελού.
Είναι σαν η εξέγερση και η σφαγή στο Γκέτο της Βαρσοβίας να μεταδίδονται ξανά και ξανά, αλλά πολλαπλασιασμένες επί δέκα σε αριθμούς, διάρκεια και βαρβαρότητα. Και είναι σαν όλο αυτό να μεταδίδεται παγκοσμίως, και παντού η καλή κοινωνία του δυτικού κήπου να χειροκροτεί κάθε νέα πιτσιλιά αίματος και να κοιτάζει τον εαυτό της στον καθρέφτη με ικανοποίηση.
Αυτό είναι το Κακό.
Και σε όλη αυτή τη φρίκη υπάρχει μια έμμεση, κρυφή, καθυστερημένη φρίκη.
Αυτή η ηθική και ανθρώπινη αισχρότητα, στην πραγματικότητα, δεν είναι μόνο κάτι που επηρεάζει τα παρόντα θύματα, δεν είναι κάτι που εκφράζεται μόνο προς έναν βασανισμένο και απόμακρο λαό, και ως εκ τούτου αξίζει τη συμπόνια μας.
Όσοι σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο δεν καταλαβαίνουν την έκταση αυτού που συμβαίνει.
Αυτό που συμβαίνει είναι η ζωντανή απόδειξη της μεταμόρφωσης της δυτικής ψυχής σε ένα δολοφονικό αυτόματο, σε ένα Γκόλεμ που απαγγέλλει δικαιοσύνη και νόμο, αλλά γνωρίζει μόνο δύναμη και δόλο.
Δεχόμαστε, νομιμοποιούμε, δικαιολογούμε έναν κόσμο στον οποίο όσοι δεν έχουν τη δύναμη να υπερασπιστούν τον εαυτό τους μπορούν να διαμελιστούν και να συνθλιβούν χωρίς να ανοιγοκλείσουν τα μάτια τους.
Στις δυτικές άρχουσες τάξεις, ο μηδενισμός έχει γίνει δεύτερη φύση και μόνο η δύναμη και τα ψέματα μετράνε.
Το ότι αυτό δεν είναι ένα ατύχημα που συνδέεται με την Παλαιστίνη μπορεί να φανεί θυμίζοντας τη δυναμική της πρόσφατης ισραηλινο-αμερικανικής επίθεσης στο Ιράν. Εκεί, οι διαπραγματευτές εξαπατήθηκαν μέχρι την τελευταία στιγμή, ενώ η επίθεση - όπως γνωρίζουμε πλέον επίσημα - είχε προετοιμαστεί εδώ και μήνες. Δύο αρχηγοί κρατών επανειλημμένα είπαν ψέματα στον κόσμο ως μέρος (επίσης δημόσια παραδεκτό) μιας τακτικής για να κάνουν το μελλοντικό θύμα να «χαμηλώσει την άμυνά του». Όταν ξεκίνησε η επίθεση, σκότωσε πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες ενός κράτους που εκπροσωπούνταν στον ΟΗΕ, σκότωσε επιστήμονες στα σπίτια τους με τις οικογένειές τους, τους γείτονές τους, σε δύο περιπτώσεις με ολόκληρο το συγκρότημα κατοικιών. Το σφαγείο σταμάτησε μόνο και μόνο επειδή, αντίθετα με ό,τι αναμενόταν, το θύμα δεν ήταν αβοήθητο.
Τώρα, αυτό που φοβάμαι ακόμα μας διαφεύγει, είναι ότι όλα αυτά δεν έχουν έναν καθορισμένο και περιορισμένο θανατηφόρο στόχο, τον οποίο μπορούμε να λυπηθούμε ως «άλλο εκτός από εμάς».
Όχι, αυτό που συνέβη είναι ότι έχουμε καθαρίσει εντελώς την αυτοκρατορία από τη βία και τα ψέματα, τα οποία μπορούν να πέσουν, υπό τις κατάλληλες ωφελιμιστικές συνθήκες, πάνω σε όποιον δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί τον εαυτό του, εντός και εκτός κάθε χώρας και κάθε κοινωνίας, χωρίς δισταγμό.
Μόλις ξεπεραστεί αυτό το όριο, η άσκηση βίας και ψεύδους μπορεί και θα είναι σε θέση να χτυπήσει οποιονδήποτε, οπουδήποτε, οικογένειες και άτομα, ενώσεις και ομάδες, τάξεις και κοινωνικές τάξεις, πόλεις και κωμοπόλεις, εντός και εκτός. Μόλις ξεπεραστεί αυτό το όριο συνείδησης, οποιοσδήποτε, αν είναι χρήσιμο σε όσους βρίσκονται στην εξουσία να το κάνουν, θα μετατραπεί σε σιωπηλό κρέας για κανόνια.
Τα ίδια λαστιχένια πρόσωπα μπορούν και θα δικαιολογήσουν οποιοδήποτε διπλό, τριπλό, τετραπλό μέτρο· οι ίδιες δολοφονικές μαριονέτες μπορούν και θα είναι σε θέση να εξοντώσουν ή να φυλακίσουν ή να λιμοκτονήσουν οποιονδήποτε, απολαμβάνοντας την αποτελεσματικότητά τους· οι ίδιοι ωριαίοι γραφιάδες μπορούν και θα είναι σε θέση να «κυβερνήσουν την αφήγηση» με τέτοιο τρόπο ώστε να εξαφανίσουν από τη δημόσια συνείδηση όλα όσα θα μπορούσαν να προκαλέσουν μια αντίδραση ή ένα ξέσπασμα αγανάκτησης.
Ο μηχανισμός είναι λαδωμένος, οι λαοί είναι ανίσχυροι, οι δρώντες είναι αόρατοι.
Μια βιομηχανική μηχανή κοπής κιμά θα μπορεί να λειτουργεί με πλήρη ισχύ στο κέντρο της σκηνής χωρίς να το προσέχει κανείς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου