Ὀφειλομένη ἀπάντησις εἰς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀμερικῆς Δημήτριον

       Γ. ΖΕΡΒΟΣ

 Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ Ἀμερικῆς κ. Δημήτριος εἶναι μία σπουδαία προσωπικότης τῆς Θεολογικῆς Ἐπιστήμης. Ἔχαιρε καὶ χαίρει μεγάλης ἐκτιμήσεως εἰς τοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας. Πρίν ἀναλάβη Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς ἦτο παραδοσιακὸς Ἐπίσκοπος. Μετὰ τὴν ἀναρριχησίν του εἰς τὸν θρόνον τῆς Ἀμερικῆς ἤρχισε τὰς ἐκπτώσεις ἀπὸ τὴν παράδοσιν. 

   Προσεχώρησεν εἰς τὸ ἄλλον στρατόπεδον. Αὐτὸ τῆς Οἰκουμενικῆς ἢ Οἰκουμενιστικῆς (εἰς τὴν γλῶσσαν τοῦ «Ο.Τ.» καὶ τῶν ἐκλεκτῶν συνεργατῶν του) κινήσεως. Δικαιολογεῖ πλέον τὰ ἀδικαιολόγητα. Χαρακτηριστικὸν παράδειγμα ἡ στάσις, τὴν ὁποίαν ἐτήρησε διὰ τὴν πρόσφατον συνάντησιν Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καὶ Πάπα εἰς τὸ Φανάριον. Ὁ Σεβασμιώτατος Ἀμερικῆς δὲν εἶδε συλλείτουργον, τὸ ὁποῖον ἀπαγορεύεται ὑπὸ τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Ἐχαρακτήρισεν «ἀκραίους ἀνθρώπους» ὅσους ἀντεδράσαμεν εἰς τὰς συμπροσευχάς, τὸ Συλλείτουργον, τὸν ἀδελφικὸν ἀσπασμὸν ἐν μέσῳ θείας Λειτουργίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου μὲ τὸν Πάπαν.

      «Ἀκραῖοι ἄνθρωποι» ὅσοι ἐπιζητοῦμεν τὴν τήρησιν τῶν θεοπνεύστων Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν ἀποφάσεων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Τώρα ἀντιλαμβανόμεθα, διατὶ ὅταν κάποιαι πολιτικαὶ δυνάμεις καταγγέλλονται ἀπὸ ἄλλας ὅτι παραβιάζουν τὸ Σύνταγμα, οἱ καταγγελλόμενοι ἀρχίζουν καὶ ὁμιλοῦν «περὶ γραφικῶν», περιθωριακῶν κ.λπ. Ὅπως εἰς τὴν πολιτικὴν δὲν ἔχουν οὐδεμίαν ἀξίαν τὰ Συντάγματα, οἱ θεσμοὶ καὶ οἱ Κανόνες τῆς Δικαιοσύνης, τοιουτοτρόπως δὲν ἔχουν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν οἱ Ἱεροὶ Κανόνες καὶ ἡ ὅλη Ἐκκλησιολογία.

        Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς δὲν βλέπει πλέον ὅσα ἔβλεπε κατὰ τὸ παρελθὸν καὶ τὰ διαπιστώνουν οἱ ἔντιμοι περὶ τὴν θεολογίαν τῶν Πατέρων καὶ τὴν ἐκκλησιολογίαν κληρικοὶ (καὶ Μητροπολῖται), θεολόγοι (ρασοφόροι καὶ μὴ) καὶ ὁ ἁπλὸς λαός. Ἐνῶ ἡ ὅρασίς του εἶναι ἀρκετὰ καλὴ παριστάνει τὸν προσβληθέντα ὑπὸ μίας ἀσθενείας τῶν ὀφθαλμῶν, ἡ ὁποία ὀνομάζεται «ὠχρὰ κηλίς». 

Τί εἶδεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς;

1ον) Ὅτι ἀπὸ τὸν διάλογον δὲν κινδυνεύει μὲ συνθηκολόγησιν ἢ ὑποταγὴν ἡ Ὀρθοδοξία.

2ον) Ὅτι μὲ τὸν διάλογον ἐνισχύεται ἡ συνεργασία Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου – Πάπα εἰς θέματα πενίας, καταπιέσεως, βίας - τρομοκρατίας καὶ νεολαίας, ἡ ὁποία δὲν ἔχει μέλλον ἐπὶ τοῦ παρόντος.

  Τί μᾶς λέγει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς; Ὅτι προέχει ἡ συνεργασία Παπισμοῦ - Ὀρθοδοξίας εἰς θέματα «Λαϊκοῦ Οἰκουμενισμοῦ», ὡς αὐτὰ καθωρίσθησαν πρὸ ἀρκετῶν μηνῶν εἰς συνέδριον τῶν Παπικῶν, ὅταν διεπίστωσαν ὅτι ὁ θεολογικὸς διάλογος μετὰ τῶν Ὀρθοδόξων (ἐξ αἰτίας τῶν πολλῶν καὶ διαφορετικῶν ἀπόψεων τῶν ἐκπροσώπων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν) ἔχει ναυαγήσει. Τοῦτο εἶχε διαπιστώσει καὶ ὁ ὑπεύθυνος τοῦ Βατικανοῦ διὰ τὴν ἑνότητα τῶν «Ἐκκλησιῶν» - «Ἀρχιεπίσκοπος» κ. Κούρτ Κόχ, ὁ ὁποῖος εἶχε δηλώσει ὅτι ὁ διάλογος συνεχίζεται χάρις εἰς τὰς προσπαθείας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. 

    Ἐρωτῶμεν ὅμως τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Δημήτριον, ὁ ὁποῖος θεωρεῖ καὶ αὐτὸς τὸν Πάπαν συνετὸν καὶ ταπεινόν: Ποίαν βοήθειαν ἔχει προσφέρει τὸ Βατικανὸν (Τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον δὲν ἔχει τὸ σύστημα οἰκονομίας καὶ διοικητικῆς ὀργανώσεώς του) εἰς τὴν ἀντιμετώπισιν τῆς πενίας; Ὅλοι γνωρίζομεν ὅτι εἶναι κρατίδιον μὲ τραπέζας, παρατραπέζας, μὲ τὰς ὁποίας «ξεπλένει» μαῦρον χρῆμα καὶ κάνει ὡς ἔχει καταγγελθῆ, ἕως καὶ ἐμπόριον ὅπλων (κατὰ τὸ παρελθόν); Ποῖαι αἱ πρωτοβουλίαι τοῦ Βατικανοῦ διὰ τὴν ἀντιμετώπισιν τῆς τρομοκρατίας - βίας, ὅταν εἶναι κρατίδιον μὲ ἀρχηγὸν τὸν Πάπαν, Καρδιναλίους - ὑπουργούς, μικρὰν ἐθνοφρουρὰν (ἐκ 1500 Ἑλβετῶν στρατιωτῶν), Πρέσβυν εἰς τὸν Ο.Η.Ε. (ὡς παρατηρητὴν εἰς τὴν Γενικὴν Συνέλευσιν τοῦ Ὀργανισμοῦ), πρέσβεις εἰς ὅλας σχεδὸν τὰς χώρας, μὲ τὰς ὁποίας ἔχει διπλωματικὰς σχέσεις καὶ «Ἐπισκόπους»; Ἀλλὰ ἐπὶ τοῦ θέματος ποία ἡ συμβολὴ Πάπα καὶ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ὅταν καὶ οἱ δύο ἔχουν ἀρίστας σχέσεις μὲ τοὺς ἡγέτας τοῦ Μουσουλμανικοῦ Κόσμου καὶ τοὺς Ἑβραίους;

        Ἀπάντησιν δὲν θὰ δώση ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς, διότι Φανάριον καὶ Βατικανὸν ὑπηρετοῦν τὰς «ἐντολὰς» τῆς Νέας Ἐποχῆς καὶ τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων. Τὸ ἀποδεικνύουν αἱ ἀλλεπάλληλοι διαθρησκειακαὶ διασκέψεις, εἰς τὰς ὁποίας οἱ Ὀρθόδοξοι (τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου) συμμετέχουν εἰς συμπροσευχὴν εἰς τὸν κοινὸν θεὸν ὅλων τῶν ἀνθρώπων ἤτοι εἰς τὸν Μέγαν Ἀρχιτέκτονα τοῦ Σύμπαντος (τὸν γνωστὸν Μ.Α.Τ.Σ. τῶν Μασώνων) μὲ ἑτεροδόξους, ἀλλοθρήσκους κ.λπ. Αἱ διαθρησκειακαὶ διασκέψεις ἀσχολοῦνται μὲ θέματα, τὰ ὁποῖα ἔθιξεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς. 

       Ὑπάρχουν ἀποτελέσματα; Ὄχι. Διότι αἱ ἡγεσίαι τῶν θρησκειῶν (καὶ ὄχι τῶν Ἐκκλησιῶν) δὲν ἔχουν δύναμιν. Ἁπλῶς ἐκτελοῦν τὰς «ἐντολὰς» ὅλων τῶν «ὑπογείων ρευμάτων» τῆς Ἀμερικῆς. Αὐτὰ τὰ ρεύματα ἐπέβαλον τὸν ἰσοπεδωτικὸν ἐξευτελισμὸν τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀφοῦ κατηύθυναν διὰ σκοπιμότητας τῆς «Νέας Ἐποχῆς» τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην καὶ τὸν Πατριάρχην Σερβίας εἰς τὰς Συναγωγὰς τῶν Ἰουδαίων, εἰς τὰς ὁποίας ἤναψαν τὴν σημαντικωτέραν λυχνίαν τῆς Συναγωγῆς;

Ποῖα πολιτικὰ καὶ ἐκκλησιαστικὰ ὀφέλη ἐκέρδισεν ἡ Σερβία ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἐνέργειαν τοῦ Πατριάρχου της; Ὁ Πατριάρχης ἐκλόνισε τὸν πιστὸν λαὸν τῆς Σερβίας καὶ τώρα σπεύδει εἰς τὴν Ρωσίαν καὶ εἰς τὸ Ὀρθόδοξον Πατριαρχεῖον της διὰ «στήριξιν». Τί ἐκέρδισεν ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης; Δὲν δύναται νὰ διεκδικήση ἀπὸ τὴν Τουρκίαν τὸν ὅρον ὅτι εἶναι ὁ Οἰκουμενικὸς καὶ τὴν ἐπαναλειτουργίαν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης. Ἐπὶ πλέον ἐξ αἰτίας τῆς πολιτικῆς του τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ἀπεμονώθη ἀκόμη καὶ εἰς τὴν Ἀμερικὴν καὶ ὡς ἐτόνισεν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀμερικῆς εἰς τὴν πρόσφατον 42αν κληρικολαϊκὴν συνέλευσιν χρειάζονται πρωτοβουλίαι καὶ ἐπίμονος προσπάθεια, διὰ νὰ ἐξέλθη ἐξ αὐτῆς.

Κατανοοῦμεν, βεβαίως, τὴν στάσιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς κ. Δημητρίου. Ἀνήκει εἰς τὴν δικαιοδοσίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ἐκτὸς αὐτοῦ: Ἀπὸ τὴν Ἀμερικὴν ἐξεκίνησεν ὁ μακαριστὸς Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κυρὸς Ἀθηναγόρας, ὁ ὁποῖος ἔβαλε τὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὰ «χρονοντούλαπα» τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας, προχώρησεν εἰς τὴν ἄρσιν τῶν ἀναθεμάτων, «προσεκύνησε» τὴν «θεολογίαν» τῆς Β´ Βατικανῆς Συνόδου, ἔθεσε τοὺς ἄξονας τῶν θεολογικῶν διαλόγων καὶ σήμερον προωθοῦνται αἱ βασικαὶ πολιτικαί του, μὲ «βῆμα ταχύ» ὑπὸ τοῦ σημερινοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου.

     Ὁ «Ο.Τ.» θὰ προβάλλη ὅσα θετικὰ κάνει καὶ ὅσα λέγει ὑπὲρ τῶν δογμάτων τῆς Πίστεως καὶ ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Θὰ τὸν ἐλέγχωμεν ὅμως αὐστηρότερα δι᾽ ὅσα ὑπὲρ τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἢ τοῦ παπισμοῦ λέγει. Ὀφείλομεν νὰ τοῦ ὑπενθυμίσωμεν ὅτι οἱ πάντες εἴμεθα ὑπὲρ τῆς ἑνώσεως μετὰ τῶν Παπικῶν, ὑπὸ τὴν προϋπόθεσιν ὅτι οὗτοι θὰ παραιτηθοῦν ἀπὸ ὅλας τὰς αἱρέσεις των καὶ τὰς κακοδοξίας των, θὰ ἀναθεματίσουν τὴν αἵρεσίν των καὶ θὰ ἀκολουθήσουν καὶ θὰ ἐφαρμόσουν ὅλα τὰ Ἱερὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ δόγμα τῶν Οἰκουμενιστῶν Ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων: Ἕνας ὁ Χριστός, πολλαὶ αἱ πίστεις, πολλὰ τὰ μυστήρια, πολλαὶ αἱ «Ἐκκλησίαι» δὲν ἔχει θέσιν εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τῶν Ἁγίων, τῶν μαρτύρων καὶ τῶν Ἁγίων θεοφόρων Πατέρων.

Ορθόδοξος Τύπος, 12/12/2014 

ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ 

ΣΧΟΛΙΟ:  ''Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ Ἀμερικῆς κ. Δημήτριος εἶναι μία σπουδαία προσωπικότης τῆς Θεολογικῆς Ἐπιστήμης. Ἔχαιρε καὶ χαίρει μεγάλης ἐκτιμήσεως εἰς τοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας. Πρίν ἀναλάβη Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς ἦτο παραδοσιακὸς Ἐπίσκοπος. Μετὰ τὴν ἀναρριχησίν του εἰς τὸν θρόνον τῆς Ἀμερικῆς ἤρχισε τὰς ἐκπτώσεις ἀπὸ τὴν παράδοσιν.''

 Επομένως Ζερβέ κάτι δέν πάει καλά στήν βάση τών συλλογισμών σου. Ούτε η θεολογική προσωπικότης, ούτε ο τίτλος τού παραδοσιακού μπορούν νά προστατέψουν από τήν προδοσία. Τότε;; Ηταν καί Οργανωσιακός μήπως καί βγαίνοντας έξω βρήκε τίς ρίζες του;; Τί λές; Τί λέει ο Τελεβάντος;; Μήπως λείπει η Πίστη στόν Κύριο;;

Αμέθυστος