Η αίρεση της οικονομίας του πνεύματος θεμελιώνει ήδη το μέλλον μας - Η ψυχή της σιλικόνης η--ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ

The soul of Silicone

Η επιστήμη και η θρησκεία συμφιλιωμένες

Ας επιστρέψουμε όμως, συμπερασματικά, στην αποκάλυψη που επέφερε η κβαντική φυσική και την αντιστοιχία της προς την Γραφή. Οι επιστήμονες δεν θεωρούν πια το θεμέλιο της ύλης , σε αντίθεση προς τον Newton, ως κάτι το αδρανές, τυφλό, απροσπέλαστο, αποτελούμενο απλώς από σωματίδια. Οι επιστήμονες συμφωνούν τώρα πια, πως η ύλη προέρχεται από κύματα, πεδία και πιθανότητες. Για να κατανοήσουμε την φύση, πρέπει να σταματήσουμε να θεωρούμε τον κόσμο ως κάτι το υλικό, και να αρχίσουμε να τον φανταζόμαστε ως εκδήλωση τής θείας συνείδησης, πλήρη σπιθών ενέργειας που φέρουν πληροφορίες.

Οι θεμελιώδεις μονάδες της κβαντικής θεωρίας είναι τα σωματίδια-κύματα, ένα μεγάλο παράδοξο, το οποίο εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1887, όταν οι Albert Michelson και E. W. Morley, έδειξαν με τα διάσημα πειράματά τους πως δεν υπάρχει αιθέρας μέσα στο σύμπαν. Πριν γίνουν αυτά τα πειράματα, επικρατούσε η πίστη πως το σύμπαν ήταν γεμάτο από ένα στερεό υλικό, το όποιο ήταν αναγκαίο για την διάδοση των κυμάτων του φωτός. Προηγούμενα πειράματα είχαν δείξει πως το φως είναι κύμα. Και αφού είναι κύμα, πρέπει να υπάρχει κάποιο υλικό μέσο δια μέσου του οποίου θα μπορούσε να ταξιδεύει. Καταρρίπτοντας την τοποθέτηση πως είναι αναγκαία η παρουσία του αιθέρα ως φωτοφόρου μέσου, οι Michelson και Morley έδιωξαν  το μεγαλύτερο μέρος της ύλης από το σύμπαν.

Στην κβαντική αποκάλυψη της επιστήμης, το φως προέκυψε πως είναι ένα εσωτερικό παράδοξο των κυμάτων, χωρίς ουσία, τα οποία κινούνται με σταθερή ταχύτητα, σε σχέση με ένα μέσο, επίσης  χωρίς ουσία. Το 1905, σε ένα άρθρο που του έφερε το βραβείο Nobel, ο Albert Einstein δήλωσε, πως αν δεν υπάρχει ο αιθέρας, το φως δεν μπορεί να είναι κύμα. Δεν υπάρχει τότε κάτι το οποίο θα μπορούσε να κυματίσει. Επεκτείνοντας την σκέψη του Planck, ο Einstein είπε πως το φως αποτελείται από κβάντα-πακέτα ενέργειας-τα οποία αποκάλεσε φωτόνια. Αν και χαρακτηρίζονται ως σωματίδια, τα φωτόνια δεν διαθέτουν μάζα, και ακολουθούν τις εξισώσεις κίνησης των κυμάτων, τις οποίες έθεσε ο James Clerk Maxwell το 1860. Οι εξισώσεις αυτές υποδεικνύουν πως τα φωτόνια είναι   μια διασταύρωση κύματος και σωματιδίου.

Εν αρχή ήταν ο λόγος, η ιδέα. Διεισδύοντας στα ενδότερα τού ιερού τού υλικού κόσμου, μέσα στον μικρόκοσμο δηλαδή, η ανθρωπότητα υπερέβη τις κυρίαρχες ψευδαισθήσεις περί ύλης, και επανέκτησε επαφή με τις πρωταρχικές δυνάμεις τής διάνοιας και του πνεύματος. Αυτές οι νέες δυνάμεις κατέστησαν τα υλιστικά φαντασιοκοπήματα του παρελθόντος ξεπερασμένα: την πεποίθηση δηλαδή, πως κατανοώντας τα πράγματα μπορεί να κατανοήσει κανείς την σκέψη, και πως ελέγχοντας τα πράγματα μπορεί να κυβερνήσει κανείς τον κόσμο. Η κβαντική εποχή είναι εποχή ελεύθερων ανδρών και γυναικών, που ιεραρχούνται βάσει της πίστεως και της αληθείας, και οι οποίοι αναζητούν τις πηγές του φωτός.

Το μυστικό της συμφιλίωσης της επιστήμης με την θρησκεία βρίσκεται σε αυτή την ενοποιό αναζήτηση. Η κβαντική όραση βρίσκει στα θεμέλια τού στερεώματος τον σταυρό καμωμένο από φως. Συνδυάζοντας το σωματίδιο με το κύμα ενώνει το πεπερασμένο με το άπειρο, την μάζα που περιορίζεται σε ένα μόνο σημείο με την αιώνια ακτινοβολία. [ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΥ ]

Τι άλλο μπορεί να περιμένει ο χριστιανός να βρει ως θεμέλιο του κόσμου; Με αυτό το φως είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε τα παράδοξα: εγκέφαλο και νόηση, το χρονικό και το θείο, σάρκα και λόγο, ελευθερία και πεπρωμένο. Με αυτό τό φως μπορούμε να βρούμε ακόμα και την αλήθεια. Δεν μπορούμε όμως να δούμε δια μέσου αυτού του φωτός (τι βρίσκεται πέρα από αυτό). Στην επιστήμη και την τεχνολογία, στην θρησκεία και την οικονομία, ο μόνος τρόπος για να θριαμβεύσουμε είναι να καταλάβουμε πως η αλήθεια είναι ένας παράδοξος και σωτήριος σταυρός, στην καρδιά του φωτός και της ζωής, και εκπέμπεται τόσο στον μικρόκοσμο όσο και στο σύμπαν. Και όλες μαζί οι δυνάμεις τού σατανά δεν μπορούν να την νικήσουν.

Τέλος



ΣΧΟΛΙΟ: Εάν είχαν διαβάσει ποτέ τήν ερμηνεία τής δημιουργίας τού ανθρώπου, από τόν Αγιο Ιωάννη τόν Χρυσόστομο, θά είχαν διαβάσει τό εξής: Ο Θεός έλαβε ύλη από τήν γή. Δέν έλαβε χώμα, αλλά ότι πολυτιμότερο διαθέτει η γή καί έπλασε τόν άνθρωπο. Καί στήν συνέχεια σ' αυτό τό πλάσμα ενεφύσησε πνοή Ζωής. ΤΗΝ ΨΥΧΗ. Αυτό πού ερευνούσε η φυσική τού Γαλιλαίου καί τού Νεύτωνος  ήταν καί είναι οι δερμάτινοι χιτώνες. Τό σώμα, τό οποίο φιλοδόξησε νά σώσει η ηθική τού Κάντ καί οι Θείοι κανόνες τού σημερινού οργανωσιακού κλήρου. Τό σώμα πού προσέλαβε τόν θάνατο καί τό οποίο μέ τήν βοήθεια τής τυπικής ηθικής τό καθιστά αθάνατο. Σήμερα η επιστήμη ανακάλυψε τήν ύλη καί τήν συγχέει πότε μέ τό πνεύμα καί τήν ελευθερία, πότε μέ τό άπειρο καί αιώνιο τής ψυχής, πού καθιστούν τίς αρετές της περιττές. Διότι η αρετή καί τό αγαθό είναι ταυτόσημα μέ τήν ψυχή. ΨΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΤΡΟ, Η ΘΕΛΗΣΗ, Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ.
 Καί η επιστήμη λοιπόν αγνοώντας καί πάλι τά ουσιώδη, γράφει τό νεωτερικό της μυθιστόρημα.

Αμέθυστος