Είπα.
Ξείπα.
Δεν είμαι πτώμα νεκροταφείου, ήσυχο και σταθερά φθειρόμενο
σε αποσύνθεση, μα πλάσμα ζωντανό.
Που σκέφτεται, κινείται, προβληματίζεται, πλουτίζει, ματώνει, αλλάζει ανθίζει.
Είπε ο Πέτρος
¨Χριστέ μου, πεθαίνω για Σένα¨,
μα λίγο ύστερα
¨ούτε που ξέρω αυτόν τον Ιησού¨.
Είπε, ξείπε.
Και τώρα ο πρώην αρνητής κρατά του Παραδείσου τα κλειδιά,
που κάνουν θόρυβο χαράς, και φέρνουνε την πιο γλυκιά ελπίδα.
Ο Πέτρος ο Απόστολος.
Που είπε και ξείπε.
Μ’ αρέσει η πίστη του.
Το σκαμπανέβασμά του
με θυμίζει.
Και με γεμίζει
ελπίδα.
π. Ανδρέας Κονάνος
ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ Koukfamily
Σχόλιο: Ποιός πιστός θά μπορούσε νά πάρει τό θάρρος νά αντιμετωπίσει μέ τόση προχειρότητα τήν τελευταία πράξη τής δημιουργίας; Τήν δοκιμασία πού πέρασε η ανθρωπότης στό πρόσωπο τών μαθητών γιά νά αποδεχθεί τήν μωρία τού Ευαγγελίου, ο Θεός νά γίνει άνθρωπος. Ο κλήρος νομίζει πώς μπορεί νά παίζει καί νά ταυτίζεται. Ο Πέτρος δέν πάλεψε δίπλα στόν Κύριο μέ τά ανθρώπινα πάθη, αλλά μέ τήν αδυναμία τού ανθρώπου νά χωρέσει τόν αχώρητο. Αυτό μάς εξηγεί στίς Πράξεις.
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου