Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ'όνειρο μου,
κι αν έχασα για πάντα τη χαρά,
κι αν σέρνομαι στ'ακάθαρτα του δρόμου,
πουλάκι με σπασμένα τα φτερά ·
Κι αν έχει, πρίν ανοίξει, το λουλούδι
στον κήπο της καρδιάς μου μαραθεί,
το λεύτερο που εσκέφτηκα τραγούδι
κι αν ξέρω πώς ποτέ δέ θα ειπωθεί ·
κι αν έθαψα την ίδια τη ζωή μου
βαθιά μέσα στον πόνο που πονώ-
καθάρια πώς ταράζεται η ψυχή μου
σά βλέπω το μεγάλον ουρανό,
η θάλασσα σαν έρχεται μεγάλη,
και ογραίνοντας την άμμο το πρωί,
μου λέει για κάποιο γνώριμο ακρογιάλι,
μου λέει για κάποια πού'ζησα ζωή!
Κ.Γ. Καρυωτάκης
1 σχόλιο:
teleio!
Δημοσίευση σχολίου