Η αλλεπάλληλη φόρμα, το κατ' εξακολούθησιν έργο, η επανάληψη του ίδιου, η επιτυχία μιας τριβής δίχως φθορά, οδήγησε την επιστήμη της εικόνας σε εφευρήματα, που να αποκλείουν μόχθο, ίχνη ιδρώτα, κάθε ανάγλυφη μνήμη, που οδηγεί στο παλιό. Ο όρος της σύγχρονης ζωής για να εξελιχθεί είναι η λήθη. Το αναπτυσσόμενο πρακτικό πνεύμα απαιτεί τροφή στέρεη, με την έννοια του έτοιμου σκευάσματος. Η αισθητική κονσέρβα όμως είχε να αντιπαλέψει, μια συνέχεια κατορθωμάτων της ανθρωπότητας με αναφορά στην καταγωγή της, με θεμελιώδη ερωτήματα για την πρώτη ζωή, σαν τώρα. Αυτό το "ζωντανό καθολικό" το πάντα άχρονο και παρόντα μαζί που έλκει τα ανθρωπινώτερα βάθη των ανθρώπων, αυτό ακριβώς είναι ο εχθρός. Η τραγωδία του ανθρώπου, ανεκπλήρωτοι πόθοι, βαθιά ακατανόητη πίστη, καρδιοχτύπι, αρρώστια, η αγκαλιά μετά το ταξίδι, το παιχνίδι, η όρεξη, η πατρίδα, και τόσα πολλά άλλα, που δύνανται να αναβλύζουν τη θάλασσα του κόσμου που από πάντα ο άνθρωπος κολυμπούσε, αυτός είναι ο εχθρός.
Η φυτεμένη υπόσχεση στην ψυχή από τον Πλάστη της, έγινε αντικείμενο προς εξέταση στην Αναγέννηση. Όπως ένα χέρι που απλώνεται, όπως το χέρι του Ιούδα.
Η τεχνουργία του καλλιτέχνη, να αποκαθηλώσει την βαθιά αγωνία, τον φόβο της προδοσίας, κάθε χαρτογραφημένο ίχνος, που να δείχνει τον δρόμο στον άσωτο. Όλα ρέουν, τα πάντα υπόκεινται σε μια εφήμερη αιωνιότητα, μια αντιφατική πραγματικότητα που ειρηνέυεται από μόνη της, ένας άλλος κόσμος που "εξαφανίζει". Μια ένωση δυνάμεων, που σχηματίζουν την δεσποσύνη όλων μας, τον κρυφό πόθο, να απαλλαγούμε από την ευθύνη της λασπωμένης ζωής μας. Το χρέος δεν αντέχεται.
Η κρυφή υπόσχεση που γοητεύει τον φτωχό, ένα ανοιχτό συμβόλαιο "παραδείσου", η αντικατάσταση της ζωής μας με μια αισθητική φαντασιακή "καλοσύνη", της παρεξηγημένης Εύας.
Ο άνθρωπος ζητιάνος της Ζωής, και δίπλα του απλώνεται η Ζωή, και τον υιοθετεί.
Η Αναγέννηση ανατέλλει, και δύει στην καρδιά του ανθρώπου η πραγματικότητα της συνεχούς ζωής, αυτής με αίμα , από τον Θεό του.
Αυτό το αίμα και αυτό το αναστάσιμο σώμα που μοιράζεται θα περιφρονήσει ο " ολόκληρος" Αναγεννησιακός.
Η φλόγα, που ζητά τροφή, είναι και αυτή αγνοουμένη στον "νέο" Δυτικό, γιατί η εξουσία της Αιγύπτου δεν έφυγε γιατί ονομάστηκε Κλεοπάτρα. Ο ακρογωνιαίος λίθος εξουσίας και ηδονής. Αυτό το θηλυκό κεφάλι, θα προσφέρει οράματα.
Έτσι η Δύση μετά το Βυζάντιο θα ζήσει με το φόβο της Zωής, και έτσι "ζωγραφίζει" ένα όραμα, τον Χριστό να φεύγει, χάνεται στον ουρανό. Έπειτα παύση. Αυτό το σκοτάδι είναι ο καμβάς του οράματος, εκεί θα γεννηθεί η Δυτική τέχνη.
Κάθε ζωγράφος και ένα "φλας ζωής", μια ακολουθία μοναδικών επαναλήψεων. Αυτή η σκλαβιά με διαλείμματα ψευδαίσθησης "αισθητικής ζωής", θα γεννήσει τον μινιμαλισμό του σύγχρονου βίου.
Έτσι η ζωή μας ασπόνδυλη θα αρθρωθεί στην αναμονή του "νέου".
Η "μαγεία". Η ανάγκη μιας αποκαλύψεως. Η "νέα γη", ένα αλλεπάλληλο συνεχές που γυρνά γεννώντας με την ψευδαίσθηση εικόνων νοερών ένα σύμπαν ιδιωτικό, η βαθιά εικόνα αμέτρητων εικόνων που αλληλοκαλύπτονται, εμφανίζονται ως μοναδικές, και κυριαρχούν αισθητηριακά, αντικαθιστώντας κάθε μνήμη σώματος. Η αλάνθαστη ακολουθία καλύπτει, τον θάνατο, και ξανά και ξανά αναγεννά συνεχώς κεφάλι Ύδρας.
Το "νέο", εύκολα θα δοθεί φυτεμένο με τον κόκκο, μιας ζωής προσχεδιασμένης. Ο πυρήνας αυτός θα φουντώσει ελπίδα, στον "αγαθό δυτικό" ο οποίος προσμένει, αφηρημένα.
Η λύση θα βρεθεί στο πολλαπλό, στο "γέμισμα της ζωής" με την εικόνα ενός πυρήνα διατιθέμενο προς όλους. Κάτι σαν χρήμα, κάποιο χαρτί που ανταποκρίνεται σε κάποια αξία. Αυτό το πάρε δώσε του ίδιου θα αποτελέσει την μέγιστη ψευδαίσθηση νοήματος στην Δυτική "οικογένεια". Ο αόρατος "Πατέρας" αυτής της οικογένειας, θα αποδεικνίεται αξιακά μέσα από το ευτελές χαρτί, αυτή η χαρτοκοπτική πίστη σαν τα κολάζ των κυβιστών, θα αρχινίσουν χαριτωμένα την ευφορία κάποιας ζωής που τρέχει , ρυθμιζόμενη, από αόρατη πρόνοια και με την ιδέα κάποιου κέντρου που προνοεί για εμάς, υπέρ ημών.
Εκεί, ακριβώς σε αυτό το πηγάδι το στείρο θα κατέβει το πρόσωπο κατ΄αρχήν, και έπειτα το χέρι του.
Η εξέλιξη της θεατρικότητας που κατεβαίνοντας από τους πίνακες θα γίνει στερεότυπο συμπεριφοράς του πλήθους. Το στερεότυπο αντικαθιστά το πρωτότυπο, ο πλακάτος κόσμος κατά το πρότυπο της οθόνης κωδικοποιεί την σκιά, ώστε να ανα-τυπώνει "άνθρωπο".
Η ανατολή νέας εικόνας , ο κεκεδισμός. Η "κίνηση" του αμετακίνητου, και του ακατοίκητου ανθρώπου. Η λύση βρίσκεται στο "ναι", το "χαμόγελο" της Ανατολής, ως συμπαντική πλέον, ηχώ συμπεριφοράς, αλάνθαστης. Ένα συμβόλαιο υποχρεωτικής ευτυχίας, από νόμο εκτός γης. Οι κανόνες έρχονται πλέον από τη νύχτα του σύμπαντος και μιας συνεχής δημιουργίας της οποίας επανάληψη και σκιά, γινόμαστε.
Συνεχίζεται.
Ένα Πείραμα σε Βάθος.
ΣΧΟΛΙΟ
Υπάρχουν ορισμένα υγιή καί σταθερά κριτήρια καί πρός ιδίαν χρήση. Ενα από αυτά είναι ο έλεγχος τών προτάσεών μας μήπως καί είναι γενικές καί δέν αφορούν τό θέμα μας μόνον. Μήπως οι ίδιες ακριβώς,στήν ίδια μορφή, μπορούν νά χρησιμοποιηθούν καί σέ πολλές άλλες περιπτώσεις καί δέν ανήκουν επομένως μόνον στό πράγμα πού ελεγχουμε.
Υπάρχει λοιπόν σήμερα στή Δύση ο Γενικός λόγος καί σάν προσπάθεια διεξόδου ο αυτοαναφορικός. Ανήκουν καί τά δύο είδη στήν ατομικότητα. Ο ένας σάν άποψη καί γνώμη καί ο άλλος σάν εγώ καί υποκείμενο. Στήν μέση βρίσκεται η σύγχρονη επιστήμη η οποία μέ μέθοδο καί σύστημα εντάσσει τά φαινόμενα σέ εξελισσόμενα γνωστικά πλαίσια. Σήμερα όμως προοδεύει καί η ερμηνευτική η οποία εξέρχεται τού υποκειμένου καί τής γνώμης, δέν είναι στατική νοητική εργασία αλλά δημιουργική τέχνη. Μαστοριά. Απαιτεί πείρα. Είναι χειροποίητη. Τό κείμενο αυτό ανήκει σέ αυτή τήν κατηγορία. Φυσικά συνεχίζουν νά υπάρχουν, έστω σάν δυνατότητες, οι γνωσιολογίες τής αρχαίας φιλοσοφίας καί τής Βυζαντινής,λεγόμενης, θεολογίας. Πού απαιτούν μαθητεία. Κάτι ανέφικτο σήμερα. Οπως καί η αληθινή Πίστη. Καί είναι αλληλένδετα.
Αμέθυστος
18 σχόλια:
Παρά τις σημαντικές μου διαφωνίες επί φιλοσοφικών και θεολογικών ζητημάτων, θα ήθελα να σας συγχαρώ για την εξαιρετική σας σελίδα που μόλις ανακάλυψα και το ήθος του Λόγου σας.
Πραγματικά ευχαριστούμε. Η διαφωνία είναι σχεδόν επιθυμητή, τό ξέρετε, καί χρειάζεται τέχνη. Κάτι πού λείπει σήμερα από τήν γλώσσα μας, καθώς επικράτησε η άρνηση. Βρήκαμε μέ τήν σειρά μας τά ιστολόγιά σας. Θά τά ξαναπούμε.
Ο στρυφνός και αυτοαναφορικός λόγος έχει καταντήσει ενοχλητικός. Ο ελιτισμός του καλιτέχνη, που δεν είναι "καθώς και οι λοιποί των ανθρώπων", οι αμόρφωτοι και χύδην, αλλά ανωτέρου επιπέδου. Ελπίζω να κάνει καλή παρέα στο εαυτό του.
Ν.
Υπάρχουν ορισμένα υγιή καί σταθερά κριτήρια καί πρός ιδίαν χρήση. Ενα από αυτά είναι ο έλεγχος τών προτάσεών μας μήπως καί είναι γενικές καί δέν αφορούν τό θέμα μας μόνον. Μήπως οι ίδιες ακριβώς,στήν ίδια μορφή, μπορούν νά χρησιμοποιηθούν καί σέ πολλές άλλες περιπτώσεις καί δέν ανήκουν επομένως μόνον στό πράγμα πού ελεγχουμε.
Υπάρχει λοιπόν σήμερα στή Δύση ο Γενικός λόγος καί σάν προσπάθεια διεξόδου ο αυτοαναφορικός. Ανήκουν καί τά δύο είδη στήν ατομικότητα. Ο ένας σάν άποψη καί γνώμη καί ο άλλος σάν εγώ καί υποκείμενο. Στήν μέση βρίσκεται η σύγχρονη επιστήμη η οποία μέ μέθοδο καί σύστημα εντάσσει τά φαινόμενα σέ εξελισσόμενα γνωστικά πλαίσια. Σήμερα όμως προοδεύει καί η ερμηνευτική η οποία εξέρχεται τού υποκειμένου καί τής γνώμης, δέν είναι στατική νοητική εργασία αλλά δημιουργική τέχνη. Μαστοριά. Απαιτεί πείρα. Είναι χειροποίητη. Τό κείμενο αυτό ανήκει σέ αυτή τήν κατηγορία. Φυσικά συνεχίζουν νά υπάρχουν, έστω σάν δυνατότητες, οι γνωσιολογίες τής αρχαίας φιλοσοφίας καί τής Βυζαντινής,λεγόμενης, θεολογίας. Πού απαιτούν μαθητεία. Κάτι ανέφικτο σήμερα. Οπως καί η αληθινή Πίστη. Καί είναι αλληλένδετα.
Κύριε Ν.
όταν ο π.Σωφρόνιος εκπέμπει ΑΥΤΟαναφορικό λόγο, τον δέχεσαι για άγιο τουλάχιστον.
Την αυτοαναφορικότητα του καλλιτέχνη, γιατί την απορρίπτεις με τόσο ειρωνεία; Γιατί τον απαξιώνεις τόσο σκληρά, ενω ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΝ τον γνωρίζεις;
Μπορείτε νά μάς δώσετε έν παράδειγμα αυτοαναφοράς τού Σωφρόνιου ή είστε παλαιοημερολογίτης καί μισείτε τούς Αγίους;
Aμέθυστε
νομίζουμε ότι έχετε μια εμμονή με τους παλαιοημερολογίτες
που λειτουργεί διαφημιστικά υπέρ τους, σε τελική ανάλυση.
Δεν τη θεωρώ καλή τακτική εκ μέρους σας.
Ωστόσο μια και μας πετάτε το γάντι θα το σηκώσουμε.
Πάρτε ας πούμε το παρακάτω απόσπασμα, όπου ο Σωφρόνιος ΟΜΟΛΟΓΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ, ΟΤΙ ΑΞΙΩΘΗΚΕ (αυτός ο αγιώτατος _στεφθείς άγιος ΠΡΩΤΑ υπό του εαυτού του)να ΒΙΩΣΕΙ ΤΟ ΘΕΟ, ΩΣ ΦΩΣ.
Όταν ΕΥΘΑΡΣΩΣ, μας ομολογεί οτι ΑΞΙΩΘΗΚΕ τέτοιας ευλογίας, μιλάει ή δε μιλάει ο ίδιος για τον εαυτόν του;
Μας λέει ότι είναι άγιος , διοτι αξιώθηκε να δει το Θεό σαν Φως, στην ανάρτησή σας, με τίτλο "η φύσις του φωτος" που είχατε εδώ μέσα πριν λίγες μέρες.
Ο άνθρωπος ΔΕΝ ξέρω άν ήταν άγιος ή δεν ήταν.
Αυτό θα το μάθουμε τη Μέρα της Κρίσεως.
Αυτό που βλέπουμε τώρα, είναι ότι ο άνθρωπος αυτός ΜΕΓΑΛΥΝΕΙ στα μάτια των οπαδών του, τον ΕΑΥΤΟΝ του, και βέβαια οι οπαδοί του
ΤΟΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΔΕ ΤΟ ΘΕΟ ως ΦΩΣ γαλάζιο μάλιστα,
τον πιστεύουν διότι τον ΑΓΑΠΑΝΕ και διότι ΚΕΡΔΙΖΟΥΝ ΧΡΗΜΑΤΑ, ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΣ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΤΟΥ ΑΥΤΟύΜΝΗΤΙΚΆ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΊΑ.
Αν έγραφε τα ίδια με το γέροντα Σωφρόνιο κάποιος άλλος παπαδάκος, θα τον κράζατε και θα τον χλευάζατε ως ΕΠΗΡΜΕΝΟ ΚΑΙ οιηματία, και θα τον ονομάζατε σούργελο!
Και εκείνο που καταλαβαίνουμε εμείς οι απλοί είναι ότι ΑΡΚΕΙ
να βρεθεί κάποιος ρασοφόρος ο οποίος ΝΑ ΥΜΝΕΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ, ΩΣ ΑΓΙΟ, για να στηθεί μια ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΒΙΒΛΙΩΝ ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΟ που θα προσπορίζει ΓΕΝΝΑΙΑ ΕΣΟΔΑ στη Μονή της Μετανοίας του.
Αν αυτό δεν ειναι άκρατη ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝΑΦΟΡΙΚΟΤΗΤΑ τι είναι;
Ο Καλλιτέχνης σας πείραξε;
Ιδού το ΑΥΤΟβιογραφικό κείμενο του Σωφρόνιου που πήραμε από τη σελίδα σας:"
Μετάφρασις εκ τού Ρωσικού, Ιερομονάχου Ζαχαρίου
"Ενατενίζων επιμόνως προς τον καθαρόν και κυανούν ουρανόν, ενίοτε προσήλουν το βλέμμα μου εις συγκεκριμένην κατεύθυνσιν, ενίοτε δε διέτρεχον τούτον απ’ άκρου εις άκρον. Ότε έφθανον εις τον ορίζοντα, νοερώς μετέβαινον πέραν αυτού, και τότε έβλεπον αυτόν να περιβάλλη τον πλανήτην ημών.
Προσεπάθουν να εισχωρήσω εις τα βάθη αυτού και να ανιχνεύσω τα όρια αυτού.
Όσον συνεκέντρουν την προσοχήν μου επί του θαυμαστού τούτου φαινομένου, όσον εντονώτερον ενητένιζον εις την πλήρη φωτός ουράνιον σφαίραν, τοσούτω μάλλον αύτη έθελγεν εμέ δια του μυστηρίου αυτής.
Ότε όμως, κατά την Άνωθεν δωρεάν ηξιώθην να ίδω το άκτιστον Φως της Θεότητος,
τότε εις τον κυανούν ουρανόν του «κυανού πλανήτου» ημών
μετά χαράς ανεγνώρισα το σύμβολον της ακτινοβολίας της υπερκοσμίου δόξης"
Αυτό το παραπάνω τα γράφει ο ΙΔΙΟΣ Ο ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ.
Συγχωρήστε μας, αλλά...οι ΤΕΧΝΙΚΕΣ που περιγράφει ο Σωφρόνιος προσιδιάζουν στις τεχνικές του Λευκού Μάγου ΑΪβανχόβ (κυκλοφορούν βιβλιαράκια του Αιβανχόφ με τις "υπέροχες" αποκρυφιστικές διδασκαλίες του, από τις εκδόσεις ΠΥΡΙΝΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ, πολύ γνωστό αποκρυφιστικό οίκος)
Λυπούμαστε που σας χαλάμε την ζαχαρένια σας, αλλά...μας πετάξατε ένα γάντι και είπαμε να το σηκώσουμε διότι ημείς ΔΕΝ ΠΑΡΕΛΑΒΑΜΕ να ΕΙΔΩΛΟΠΟΙΟΥΜΕ "πατέρες" που ΨΑΧΝΟΥΝ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ, ως οιωνοσκόποι για να δούν σημεία ή να δούν το Θεό ως Φως γαλάζιο, ώστε με αυτό τον τρόπο να αποσπάσουν τον αμέριστο θαυμασμό των πνευματικών τους τέκνων και μια πρόσκαιρη μεταθανάτια δόξα.
Εμείς τιμάμε τους Αγίους, όταν είναι Άγιοι ΠΡΑΓΜΑΤΙ και όχι ΟΤΑΝ κατασκευάζονται από μάρκετινγκ εκδοτών και μοναστηρίων.
Φοβερή αποκάλυψη. Μάς ανατρέπει ολόκληρη τήν πίστη. Γιατί καί ο Απ. Παύλος αυτοαναφέρεται,καί ο ιωάννης τής Κλίμακος,καί ο Συμεών ο Ν. Θεολόγος καί ο Εφραίμ ο Κατουνακιώτης,καί ο Σεραφείμ τού Σάρωφ.Καί η φιλοκαλλία, τί νά πούμε.Είχε δίκαιο ο Βαρλαάμ. Καί ο Γιανναράς πού τούς κατηγορεί γιά ατομιστές. Ολοι οι Αγιοι αυτοαναφέρονται. Μόνο ο ταπεινός Τρικαμηνάς θά μάς σώσει.Τελικά νομίζουμε ότι ο Θεός αφήνει τούς παλαιοημερολογίτες νά υπάρχουν ακόμη γιά νά διασκεδάζουμε τήν πίκρα μας μέ τήν ανοησία τους καί νά μαθαίνουμε τί σημαίνει ότι μωραίνει Κύριος τούς απίστους.
Αγαπητέ Αμέθυστε
φάσκετε και αντιφάσκετε και ελπίζω να το συνειδητοποιείτε.
Δέχεστε την αυτοαναφορικότητα των ανθρώπων όπου τους συμπαθείτε και δεν την δέχεστε όπου τους αντιπαθείτε.
Την αυτοαναφορικότητα του καλλιτέχνη την "κράζετε"σκληρόκαρδα, χωρίς να γνωρίζετε τον άνθρωπο, ενώ την αυτοαναφορικότητα τη ΓΡΑΠΤΗ του Σωφρόνιου σε ΠΡΩΤΟ πρόσωπο αφήγησης, τη δέχεστε.
Και τη δέχεστε επειδή ΑΓΑΠΑΤΕ το Σωφρόνιο.
Αν τον ΑΝΤΙΠΑΘΟΥΣΑΤΕ θα τον κράζατε όπως κράζετε άλλους που αντιπαθείτε.
Θα μας επιτρέψετε να σημειώσουμε ότι ο Άγιος Συμεών ο Θεολόγος μιλάει για τον εαυτόν του σε ΤΡΙΤΟ ρηματικό πρόσωπο, όταν αναφέρει την αρπαγή του Γεώργιου (δηλαδή του εαυτού του) στο Άκτιστο Φως της Θεότητος.
Κάνει ΤΕΡΑΣΤΙΑ τη διαφορά η αφήγηση σε ΤΡΙΤΟ ρηματικό προσωπο, από την αφήγηση σε πρώτο ρηματικό πρόσωπο.
Σχολείο πήγατε. Ελπίζω να καταλαβαίνετε τι θέλουμε να πούμε.
ΤΟ ΊΔΙΟ και ο μέγας Απόστολος Παύλος. Γράφει την εμπειρία του σε ΤΡΙΤΟ ρηματικό πρόσωπο λέγοντας: "οίδα άνθρωπον προ ετών δεκατεσσάρων, αρπαγέντα τον τοιούτον έως τρίτου ουρανού, είτε εν σώματι είτε εκτός του σώματος ούκ οίδα, ο Θεός οίδε" κλπ.
Βλέπετε; Μιλάει για τον εαυτόν του, όπως ξέρουμε, αλλά σε ΤΡΙΤΟ ρηματικό πρόσωπο.
Ο μέγας Γρηγόριος Παλαμάς πάλι στον έργο του "Η ΟΔΟΣ (προς ΞΕΝΗΝ ΜΟΝΑΖΟΥΣΑΝ)" αναφέρει τα της εμπειρίας του Ακτίστου Φωτός, αλλά πάλι ουδέτερα και συγκεκαλυμμένα.
Προσωπικά, δεν έχουμε πρόβλημα να δεχτούμε ΚΑΙ την αυτοαναφορικότητα των Αγίων ωστόσο, αρκεί να γίνεται με όρους ΟΡΘΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗΣ...
Συγχωρήστε μας, αλλά για το Γέροντα Σωφρόνιο δεν έχουμε ΑΚΟΜΗ τέτοια πληροφορία γι αυτό στεκόμαστε ΕΠΙΦΥΛΑΚΤΙΚΟΙ.
Αν είναι άγιος όπως εσείς επιθυμείτε βιαστικά, να τον αναδείξετε, και αν ο Θεός συμφωνεί μαζί σας, το μέλλον θα δείξει.
Εμείς δεν επιθυμούμε να προτρέξουμε διότι φοβούμαστε την Πονηρία της Πλάνης της εποχής μας, εποχής του Αντίχριστου, που διανύουμε.
Νομίζουμε επίσης ότι ο Θεός αφήνει τους νεοημερολογίτες σαν και σας να υπάρχουν ακόμη διότι διασκεδάζουμε την πίκρα μας, με την ανοησία τους και μαθαίνουμε τι σημαίνει ότι ΜΩΡΑΙΝΕΙ Κύριος τους απίστους.
Κατά τα άλλα...(ποια άλλα;)
Φιλάκιαααα!
Οι Αγιοι αναφέρονται στόν Κύριο, όπως μάς λέει καί ο Παύλος.Δέν ζώ εγώ αλλά ζεί μέσα μου ο Χριστός. Αυτοαναφέρονται διότι εαυτός τους είναι ο Κύριος.Καί αγαπούν τόν πλησίον σάν νά είναι ο εαυτός τους. Αυτή τήν εντολή μιμείται ο οικουμενισμός, σάν αγαπολογία, διότι ανακήρυξε τό υποκείμενο καθ'ομοίωσιν καί διδάσκει ότι τό υποκείμενο γεννιέται στόν άλλον. Εννοώντας τό αληθινό εγώ τού ιδεαλισμού, διότι τό εγώ γεννιέται από τόν άλλον, ένεκεν τού άλλου, ο οποίος είναι η κόλασή μου. Καί προσλαμβάνοντάς τον βρίσκω τήν ειρήνη. Καθιστώντας τήν ετερότητα μέρος τής ταυτότητος. Τό μόνο πρόβλημα, τό οποίο φανερώνει τήν εκκοσμίκευση, δηλ. τόν πόθο τής αναγνώρισης καί τήν δαιμονική προέλευση τού υπαρξισμού, είναι ότι η σύγχρονη ταυτότης προυποθέτει τήν ατομικότητα, δηλ.τήν κατάργηση τής ομοιότητος, δηλ. τήν απόρριψη τών οικογενειακών δεσμών,τής οικογένειας καί τής πατρίδος, διότι ο όμοιος, ο οικείος δέν πρόκειται ποτέ νά μού δώσει τήν αναγνώριση πού ποθεί η κενοδοξία μου. Η πτώση μου.Η αμαρτία μου. Ούτε καί ο Χριστός δέν αναγνωρίσθηκε, ούτε από τούς συμπολίτες, ούτε από τούς συμπατριώτες, τούς Εβραίους. Τήν κατάσταση αυτή περιέγραψε πολύ καλά ο Σάρτρ στίς Λέξεις. Σήμερα λοιπόν ο αδελφός έγινε ο άλλος καί χάνεται οριστικά τό Ευαγγέλιο καί ο αγώνας πού έκανε ο Κύριος στήν Π.Δ. γιά νά αγαπηθούν οι αδελφοί καί νά μεταμορφωθεί ο πατριάρχης σέ πατέρα καί νά μήν είναι πατέρας τών όντων ο πόλεμος. Τόν θεό τόν αγαπούμε καί τόν φοβόμαστε όλοι μας. Ο άνθρωπος είναι τό πρόβλημα καί οι μαθητές τού Κυρίου τό έζησαν σέ όλη του τήν τραγικότητα. Ακόμη καί οι άθεοι, οι ανθρωπιστές, αγαπούν τόν άνθρωπο ειδωλολατρικά, σάν θεό,πού πρέπει νά ικανοποιήσει τίς επιθυμίες μας.
Αερολογίες τής πλάκας. Ρίξτε μιά ματιά στούς ύμνους τού αγίου Συμεών. Δέστε τόν Απόστολο πού ρωτά. Δέν είδα τόν Χριστό; Η ημιμάθεια υπερχειλίζει, δέν συγκρατείται. Αυτό είναι τό χαρακτηριστικό της.
Ο Παύλος "είδε" το Χριστό στο δρόμο για τη Δαμασκό.
Γι αυτό και ΜΕΤΑΣΤΡΑΦΗΚΕ από Διώκτης σε Απόστολο.
Τα περί "μέχρι τρίτου ουρανού" τα γράφει αργότερα και τα αναφέρει συγκεκαλυμμένα...σαν να μιλάει για τρίτο άνθρωπο.
Ο έρωτας του Αγίου Συμεών για τον Κύριο, αποτελεί άλλο κεφάλαιο.
Και ποιος πνευματικός, αλήθεια σήμερα έχει το χάρισμα των Δακρύων του Αγίου Συμεών;
Ασε που στον καιρό του ήταν διωκόμενος και αυτός από τους συγκαιρινούς του, διοτι τιμούσε το γέροντά του Συμεώνα τον Ευλαβή.
Επίσης πήγαινε απλή επίσκεψη και σε ένα ψυχιατρείο και θα βρεις κάμποσους που θα σου πούνε ότι είναι ο Χριστός αυτοπροσώπως ή ότι έχουν τον Χριστό μέσα τους.
Αλίμονο αν τους πιστεύαμε.
Όμως το θέμα μας ΔΕΝ είναι αυτό.
Το θέμα μας είναι ότι ΔΕΧΕΣΤΕ ΤΗΝ ΑΥΤΟΝΑΦΟΡΙΚΟΤΗΤΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΣΥΜΠΑΘΕΙΤΕ
και ΜΗΔΕΝΙΖΕΤΕ τις αυτοαναφορικές ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ αυτών ΠΟΥ ΑΝΤΙΠΑΘΕΙΤΕ.
Αυτό ειναι ο θέμα μας σήμερα.
Ηρεμείστε καί εσείς άγιος είστε. Δέν δημιουργεί πρόβλημσ στήν αγιότητά σας η αυτοαναφορά σας. Εξάλλου καί οι Αγιοι αυτοαναφέρονται. Μπορείτε νά συνεχίσετε νά κάνετε τόν ψευτοδιδάσκαλο. Ο Παύλος παρέλαβε τό ευαγγέλιο πού δίδασκε από τόν Χριστό καί αυτό δέν έγινε στήν Δαμασκό. Τό ίδιο Πνεύμα κάνει τούς αποστόλους, τούς προφήτες,δίνει γνώση. Τό θέμα μας είναι τό εξής. Ο Εωσφόρος, η προσωποποίηση τού ΦΘΟΝΟΥ, δέν θέλει νά ακούει γιά θεανθρώπινες εμπειρίες, διότι δέν έχει καί δέν μπορεί νά τίς αποκτήσει καί δέν γνωρίζει τό περιεχόμενό τους, καί στερούμενος τής γνώσεως αυτής καταλαβαίνει πώς μειώνονται οι δυνατότητές του νά πλανέψει όλους τούς ανθρώπους. Πείθει λοιπόν τό σκυλολόι του νά πολεμήσουν αυτές ακριβώς τίς εμπειρίες πού τόν εκμηδενίζουν. Ο Κύριος επιτρέπει σέ όσους αντέχουν τόν πόλεμο τού φθόνου νά κρατούν ζωντανή τήν ύπαρξη αυτής τής εμπειρίας η οποία δέν ανήκει στήν θέωση αλλά στό μυστήριο τής ενώσεως, τής υιοθεσίας. Γι'αυτό δέν γνωρίζουμε τό περιεχόμενο,αλλά μόνον τήν συνέχεια τής υπάρξεώς της,γιά νά βεβαιωνόμεθα σέ κάθε εποχή ότι ο Κύριος τηρεί τίς υποσχέσεις του,σέ όποιον τηρεί τίς εντολές Του. Τό φώς πού ανέφερε ο Σωφρόνιος είναι τό κέντρο τής ζωής τού Αγίου Ορους.Μάς είπε,πώς έζησε στό Αγιον Ορος.Απλά. Κάτι αναγκαίο καθότι αμφισβητείται η αξία του από τόν κληρικαλισμό. ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΛΟΙΠΟΝ, ΙΔΙΩΣ ΣΑΝ ΕΣΑΣ, ΦΘΟΝΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΦΘΟΝΟΥΝ ΟΣΟ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΕΚΟΥΣΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΟΙ ΣΑΤΑΝΑ.
Α Κορ. 9,13 οὐκ οἴδατε ὅτι οἱ τὰ ἱερὰ ἐργαζόμενοι ἐκ τοῦ ἱεροῦ ἐσθίουσιν, οἱ τῷ θυσιαστηρίῳ προσεδρεύοντες τῷ θυσιαστηρίῳ συμμερίζονται;
Α Κορ. 10,30 εἰ ἐγὼ χάριτι μετέχω, τί βλασφημοῦμαι ὑπὲρ οὗ ἐγὼ εὐχαριστῷ;
Α Κορ. 11,1 Μιμηταί μου γίνεσθε, καθὼς κἀγὼ Χριστοῦ.
Κορ. 14,20 Ἀδελφοί, μὴ παιδία γίνεσθε ταῖς φρεσίν, ἀλλὰ τῇ κακίᾳ νηπιάζετε, ταῖς δὲ φρεσὶ τέλειοι γίνεσθε.
Α Τιμ. 1,12 Καὶ χάριν ἔχω τῷ ἐνδυναμώσαντί με Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ὅτι πιστόν με ἡγήσατο, θέμενος εἰς διακονίαν
Κατέβα από το καλάμι. Θα σε συντρίψει ο εγωισμος. Το γραπτό σου δεν εχει ιχνος ταπεινωσης. Θα περιμενεις να δεις αν ειναι Αγιος ο Σωφρόνιος; Και ποιος εισαι εσυ που θα στησεις και καρτερι για να δεις που θα στριψει το Αγιο Πνευμα.
Εισαι απολυτως μερος της κοσμικης ενοτητος που ερχεται. Το πνευμα σου ειναι αλλοτριο. Και αν σε ποιασουν... τα κατακρινω και αλλα τετοια απλα σε λεω προσεχε τα φρενα σου. Και μια και διαβλεπεις τεχνικες και αλλα τετοια, θυμασαι τι ειχε πει ο Βαρλααμ για τον Αγιο Γρηγοριο Παλαμα. Αν δεν τοτε τραβα να δεις. Ευτυχως που ο Αγιος μιλουσε σε τριτο προσωπο και δεν επεσε στην παγιδα της οιησης. Φιλε τραβα τιναξου και στιψε τη λογικη σου.
Άλλο λέμε εμείς και αλλού στρέφετε εσείς τη συζήτηση. Περιττή η κουβέντα, το καταλάβαμε.
Αν είναι δυνατόν νά μήν καταλαβαίνουμε τί λέτε!! Τόσο βαθειά νοήματα, τέτοιες πηγαδίσιες σκέψεις.
Ευκολα παρεξηγούνται τα γραπτά των ανθρώπων. Εδώ παρεξηγούνται τα προφορικά τους και οδηγούνται οι άνθρωποι σε ποικίλους πολέμους, τα γραπτά τους δεν θα παρερμηνευτούν; Και μάλιστα όταν αναγιγνώσκονται από ανθρώπους που έχουν εις βάρος τους μίσος και εμπάθεια; Δεν πειράζει όμως. Συνηθισμένες καταστάσεις.
Καί οι παλαιοημερολογίτες παρεξηγημένοι; ΕΛΕΟΣ!
Δημοσίευση σχολίου