Η ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΣΕ ΘΡΗΣΚΕΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ (2)

 Συνέχεια από Τετάρτη 23 Απριλίου 2014
(περί εκκοσμικεύσεως) του Σταύρου Γιαγκάζογλου.
Ταυτότητα και ετέροτητα σ'ένα μεταβαλλόμενο κόσμο (2) του Σταύρου Γιαγκάζογλου.

«Μέσα στη δίνη της παγκοσμιοποίησης, το αίνιγμα του άλλου και του ξένου αγνοήθηκε σε μεγάλο βαθμό... Ωστόσο η ετερότητα δεν είναι κάτι τόσο διαφορετικό από τον εαυτό». Μόνον εφόσον ο εαυτός είναι πλέον το Εγώ, το οποίο μπορεί διά του υποκειμένου να υπερβεί τον εγωκεντρικό εαυτό, διότι το υποκείμενο γεννιέται στον άλλον και για να γεννηθεί στον άλλον πρέπει αυτόν τον άλλον να τον αγαπήσουμε. Έτσι θα τον συγχωρήσουμε! (συν-χωρέσουμε). «Έτσι ο άλλος έχει συχνά δαιμονοποιηθεί». Και εμείς του προσφέρουμε άφεση και ελευθερία συν-χωρώντας τον. Το Βασίλειο Ιεράτευμα σε δράση. «ο Φόβος του ξένου και η απώθησή του περικλείει την στάση μας έναντι του θανάτου, και ο πολιτισμός μας, πολιτισμός θανάτου, μας εξοικειώνει με τον θάνατο».

Και η μεγάλη σοφιστική ανατροπή. Για να στηρίξει το μεγάλο ψεύδος του Οικουμενισμού. «Από τον Αυγουστίνο ως τον Διαφωτισμό, η δυτική παράδοση αποθέωσε τον εαυτό και την ταυτότητα μέσα από την έννοια τού ατόμου ως σκεπτόμενου υποκειμένου. Ο Διαφωτισμός τελικά, αγνόησε η και εξοστράκισε την ετερότητα και τον ξένο, προετοιμάζοντας την Ιδέα και πράξη της παγκοσμιοποιήσεως». Θαυμαστό πραγματικά! Διότι ο Διαφωτισμός γέννησε την νεωτερικότητα με την έννοια ακριβώς της ανοχής και της ανεξιθρησκείας. Με την ανοχή στους ετεροθρησκευόμενους. Μόνο που είχε βάλει όρια για να ισχύουν τα δικαιώματα. Σέβομαι την ελευθερία σου αλλά και εσύ πρέπει να σέβεσαι την δική μου! Σήμερα οι οικουμενιστές θέλουν να καταργήσουν τά όρια με την αγάπη! Θα δούμε στην συνέχεια.
 «Η πρόκληση είναι τώρα να αναγνωρίσουμε τη διαφορά μεταξύ εαυτού και άλλου, δίχως να τους διαχωρίσουμε τόσο σχισματικά (Για να κατορθώσουμε και την ένωση των Εκκλησιών), ώστε να μην είναι δυνατή καμμία σχέση». Τι να πούμε στον Γιαγκάζογλου; Ότι η σχέση είναι επινόηση του Αυγουστίνου; ότι η σχέση που γέννησε το υποκείμενο είναι μια αναλογία των σχέσεων των προσώπων της Αγίας Τριάδος; «πρός αυτή την κατεύθυνση, η σημασία του προσώπου σύμφωνα με την Ορθόδοξη Θεολογία, η λησμονημένη αυτή υπαρκτική και Εκκλησιολογική κατηγορία, θα μπορούσε να συνδέσει ενοποιητικά και διαλεκτικά την ταυτότητα και την ετερότητα». Συνεχίζει να μας ρίχνει στάχτη στα μάτια. Η κατηγορία του προσώπου είναι δημιούργημα του Διαφωτισμού, Γιαγκάζογλου, διότι όταν απερρίφθη ο Χριστός, οι Εγγλέζοι πρώτοι επινόησαν την Persona Dei, που εξελίχθηκε στο σημερινό πρόσωπο!
Ποιά ορθόδοξη προσφορά! Αυτή η Ορθοδοξία του Ζηζιούλα και του Γιανναρά, είναι Δυτική κατασκευή, όπως και οι Ανατολικές Θρησκείες, μέ τίς οποίες θά ενωθούμε. Καταλαβαίνουμε τι μας γίνεται; Η Δυτική αλλοίωση της Ορθοδοξίας, θεωρείται ορθοδοξία. Και έρχεται τώρα ο Πάπας και μας λέει: Αυτό που νομίζεις ότι είναι δικό σου, είναι δικό μου και το παίρνω πίσω!
Βρισκόμαστε πράγματι στις εσχατιές της ανοησίας. 
Είναι βέβαιο πλέον. 

Συνεχίζεται 

Αμέθυστος