ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ «Ὁ λαός μας αὐτὴ τὴ στιγμὴ εἶναι ἕνα ἡφαίστειο ποὺ βράζει»

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΛΑΜΙΑΣ»

.               Καθόλου ἀπίθανο ἡ φετινὴ Δοξολογία στὴ Μητρόπολη νὰ εἶναι καὶ ἡ τελευταία. Τελευταία διότι τὸ ἐπερχόμενο ἄθεο σύστημα ἐξουσίας, ἂν ἐκλεγεῖ βεβαίως, μᾶλλον θὰ κόψει σύριζα τὸν ὀμφάλιο λῶρο μὲ τὴ Μητέρα Ἐκκλησία καὶ θὰ καταργήσει τέτοιου εἴδους τελετές, ὅπου ἀνάμικτα πολιτικά, στρατιωτικά, ἐκκλησιαστικὰ καὶ συνδικαλιστικὰ ὄργανα θὰ συνυπάρχουν κάτω ἀπὸ τοὺς θόλους τῶν ἱερῶν ναῶν τῆς Ὀρθοδοξίας μας μὲ προεξάρχοντα τὸν οἰκεῖο Μητροπολίτη. Πιθανὸν ὅμως νὰ εἶναι καὶ ἡ τελευταία Δοξολογία γιὰ πολλοὺς τοῦ ἀπερχομένου πολιτικοῦ συστήματος τῶν ἐπαχθῶν μνημονίων, οἱ ὁποῖοι φεύγουν  καὶ ἀφήνουν πίσω τους ἐρείπια κι ἕνα λαὸ κατεστραμμένο, καὶ οἱ ὁποῖοι ναὶ μὲν εὐδοκοῦσαν στὶς ἐκκλησιαστικὲς ἀκολουθίες, ἦταν ὅμως ἀνακόλουθοι μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου. Κατάργησαν τὴν Κυριακὴ ἀργία, νομοθέτησαν τὴν  καύση τῶν νεκρῶν, υἱοθέτησαν τὸν γάμο ἀτόμων τοῦ ἰδίου φύλου καὶ ἐπέτρεψαν ἐν μέσῃ Ἑλλάδι τὶς παρελάσεις τῆς ντροπῆς.
.               Παρατηρούσαμε σήμερα σὲ μία ἐπαρχιακὴ πόλη τὴ φετινὴ Δοξολογία. Ἀπὸ τὴ μία μεριὰ τὸ σύνηθες πολιτικὸ προσωπικό, τὰ στελέχη πρώτης θέσης καὶ κλάσης τῆς ἐξουσίας, ἀγέρωχοι καὶ ἐπίσημοι, ἀνεπηρέαστοι ἀπὸ τὴν κρίση καὶ τὰ τέσσερα χρόνια ποὺ ἔφτυσε αἷμα ὁ ἁπλὸς λαός. Κι ἀπὸ τὴν ἄλλη, ὅλους αὐτοὺς ποὺ διῆλθαν διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου.
.               Εἴδαμε τοὺς χρυσοστόλιστους στρατιωτικούς, ἀξιωματικοὺς καὶ ἄλλους βαθμοφόρους, μὲ τὰ ὄπλα τῆς πολυτελείας στὰ χέρια τους, ἀπογυμνωμένους ὅμως ἀπὸ κάθε δύναμη καὶ δόξα, μὲ κομμένους τοὺς μισθοὺς καὶ διαρκῶς ὑπ᾽ ἀτμὸν γιὰ μία νέα μετάθεση στὸ πλαίσιο καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ ἀπαράδεκτου προγράμματος συγχωνεύσεων καὶ καταργήσεων μονάδων.
.               Εἴδαμε τοὺς αὐτοδιοικητικοὺς μὲ τὴ χαρὰ τῆς σχετικὰ πρόσφατης λαϊκῆς ἐντολῆς ζωγραφισμένης στὰ πρόσωπά τους, χωρὶς ὅμως αἰσιοδοξία καὶ προοπτική, μιᾶς καὶ ἡ κεντρικὴ ἐξουσία ἐδῶ καὶ καιρὸ ἔστριψε τὴν κάνουλα καὶ στέρησε τῶν παροχῶν σὲ δήμους καὶ περιφέρειες.
.               Εἴδαμε καὶ τοὺς παπάδες, τοὺς ἱερεῖς, τὰ παπαδάκια τοῦ λαοῦ, πληγωμένους καὶ αὐτοὺς ἀπὸ τὴν ἀδιοριστία ποὺ ἐπέβαλε ἡ αἱρετικὴ τρόϊκα καὶ υἱοθέτησε ἡ ὀρθόδοξη συγκυβέρνηση καὶ κουρασμένους ἀπὸ τὶς συνεχεῖς μετακινήσεις στὰ κενὰ καὶ τὰ ἄδεια ἀπὸ ἱερέα χωριά. Μεταξύ τους καὶ οἱ νέοι ἄμισθοι ἡρωϊκοὶ ἱερεῖς.
.               Μετὰ εἴδαμε τὸν πολὺ λαό μας. Μὲ τὰ σβησμένα πρόσωπα καὶ τὴν ἀγωνία γιὰ τὸ αὔριο. Γνωριζόμαστε ἐξ ἄλλου στὶς μικρὲς πόλεις. Συνωστισμένος ὁ λαὸς μέσα στὴ μεγάλη ἐκκλησία, χωρὶς διάθεση ὅμως καὶ εὔλογη περιέργεια νὰ δεῖ ποιός ἐπίσημος μπῆκε αὐτὴ τὴ στιγμή. Μάτια στενοχωρημένα καὶ ὑψωμένα στὸν  Παντοκράτορα, στυλωμένα μὲ πόνο στὶς εἰκόνες τοῦ τέμπλου. Ἕνας λαὸς χτυπημένος καὶ ζαρωμένος. Δὲν ξέρει τί νὰ κάνει πλέον καὶ προσβλέπει στὸ καταφύγιο τοῦ Θεοῦ καὶ ἀναμένει τὸν παρηγορητικὸ καὶ ὁδηγητικὸ λόγο τῆς Ἐκκλησίας.
.               Ἐκεῖ ἦταν καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι: οἱ ἄνεργοι νέοι καὶ οἱ νεόπτωχοι γέροντες, οἱ ὑποαπασχολούμενοι μεσήλικες μὲ τὰ ἴδια πάντα ροῦχα, τὰ νέα τὰ παιδιὰ μὲ τὰ τζὶν καὶ τὰ μπουφάν, ὁ φαρμακοποιὸς ποὺ δὲν ἀντέχει ἄλλο νὰ δίνει δωρεὰν φάρμακα, κάποιοι μαθητὲς μὲ χλωμὰ πρόσωπα, οἱ νοικοκυρὲς ποὺ σκέφτονται τί θὰ μαγειρέψουν τὸ μεσημέρι, ἂς εἶναι καὶ γιορτινὴ ἡμέρα. Χτὲς βράδυ συνέχιζαν καὶ ἔπαιρναν τηλέφωνο στὸ φιλόπτωχο, μήπως ὑπάρχει κάτι γιὰ νὰ κάνουν πρωτοχρονιά.
.               Οἱ ἐπίτροποι πλέον οὔτε δίσκο βγάζουν οὔτε ἐνοχλοῦνται ποὺ πολλοὶ παίρνουν κεριὰ χωρὶς νὰ ρίχνουν κάτι στὸ παγκάρι.
.               Κι ἔξω ἀπὸ τὸ ναό, πάλι οἱ συμπαθεῖς τσιγγάνοι καὶ ἄλλοι φτωχοί, ἐκτεθειμένοι στὸ ἄπειρο κρύο τῆς μέρας νὰ προσπαθοῦν νὰ μαζέψουν κάποια ψωροευρὼ γιὰ νὰ φᾶνε κάτι καὶ αὐτοὶ χρονιάρες μέρες ποὺ εἶναι.
.               Κανένας δὲν ξέρει τί θὰ γεννήσει ὁ ἑπόμενος μήνας…
.               Εἶναι τόσο τραυματισμένος καὶ ἀγανακτισμένος ὁ εὐσεβὴς λαός μας, ποὺ μπορεῖ νὰ ἐπιλέξει καὶ ἀθέους ἀκόμη νὰ τὸν κυβερνήσουν, προκειμένου νὰ σταματήσει ἡ ταλαιπωρία του. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ ὀδύνη τοῦ λαοῦ μας αὐξάνει, γιατί βρίσκεται σὲ ὑπαρξιακὸ δίλημμα. Εἶναι τρομερὰ δύσκολο νὰ ἐπιστρέψει ξανὰ στὶς ἴδιες πολιτικὲς δυνάμεις ποὺ τὸν ξεγέλασαν, τὸν ἀφαίμαξαν, τὸν ἀγνόησαν καὶ ἀποφάσισαν σὲ βάρος του χωρὶς νὰ τὸν ρωτήσουν. Ἐξ ἴσου δύσκολο εἶναι νὰ δώσει ψῆφο ἐμπιστοσύνης σὲ ἀνθρώπους ἄσχετους μὲ τὴν πίστη καὶ τὴν Ἐκκλησία. Μπορεῖ ἴσως νὰ ξεστρατίσει σὲ μικρότερους σχηματισμούς. Γι᾽ αὐτὸ ἡ φετινὴ γιὰ τὴν Πρωτοχρονιὰ δοξολογία μπορεῖ νὰ  εἶναι καὶ ἡ τελευταία, ἔτσι ὅπως τὴν ξέραμε τόσα χρόνια.

.               Κι ἕνα τελευταῖο: οἱ ἀκριβοπληρωμένοι κάλαμοι καὶ τὰ ἀργυρώνητα μικρόφωνα ἀπὸ τὸ πρωὶ μέχρι τὸ βράδυ μιλοῦν γιὰ τὸν εὐτελισμὸ τῶν θεσμῶν καὶ τὴν ἀλλοίωση τῆς δημοκρατίας μας. Κόπτονται γιὰ τὸν θεσμὸ τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας καὶ γιὰ τὴν καταπάτηση ἄρθρων τοῦ Συντάγματος.
.               Ἀλήθεια δὲν ἦταν καταρράκωση τοῦ θεσμοῦ τοῦ ἀνώτατου – χωρὶς ἐξ ἄλλου καμμιὰ οὐσιαστικὴ ἐξουσία – πολιτειακοῦ ἄρχοντα, ὅταν τοῦ πήγαιναν καὶ ὑπέγραφε ὅλα τὰ βάρβαρα καὶ ἀντιλαϊκὰ μέτρα ἐν μιᾷ νυκτί, ἀφοῦ προηγουμένως εἶχαν ὑποβαθμίσει  τὴν κοινοβουλευτικὴ λειτουργία καὶ ποδηγετήσει τὴν δικαστική;  Καὶ δὲν ἦταν κατάργηση τοῦ Συντάγματος, ὅταν ἐκχωρήθηκε ἡ ἐθνικὴ κυριαρχία καὶ δεσμεύτηκαν γιὰ αἰῶνες οἱ ἐπερχόμενες γενεὲς χωρὶς ἕνα δημοψήφισμα;
.               Ὁ λαός μας αὐτὴ τὴ στιγμὴ εἶναι ἕνα ἡφαίστειο ποὺ βράζει καὶ αὐτὸ μποροῦν νὰ τὸ βεβαιώσουν μόνο οἱ ἁπλοὶ πνευματικοί του πατέρες ποὺ στέκονται ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια δίπλα του καὶ σηκώνουν μαζί του τὸ σταυρὸ τῆς μνημονιακῆς κατοχῆς.
.               «Σώπα, ὅπου νάναι θὰ χτυπήσουν οἱ καμπάνες…»

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

 christianvivliografia