ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - Hans Urs von Balthasar (2)

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Hans Urs von Balthasar

ΠΩΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΤΗ ΛΟΓΙΚΗ;

Συνέχεια από Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013

είμαστε καλά ή τά παίξαμε εντελώς;

Αποδείχτηκε λεπτομερώς πως ο ενσαρκωμένος Υιός αποκάλυψε την θεότητα [ο σκοπός της Οικονομίας δεν ήταν η ενσάρκωση ή ενανθρώπιση του Κυρίου, αλλά η αποκάλυψη. Η αποκάλυψη της Αγίας Τριάδος. Η οποία μπήκε στην Ιστορία για να ερμηνευθεί αποκαλυπτικά από κάθε εποχή του ανθρωπίνου πνεύματος, κάτι που θα ισχύει και σαν εσχατολογία, εφόσον η εσχατολογία είναι αποκάλυψη], όχι μόνον σαν κάποιος που μιλά και λέει, για παράδειγμα, αλλά σε όλες τις φάσεις της υπάρξεώς του στο σώμα. [Αυτός είναι ο υπαρξισμός του Ζηζιούλα. Θα δούμε σε λίγο το τέρας που εκκολάπτει. Ο Γιανναράς το ονομάζει τρόπο ζωής, το τέρας]. Έτσι η αλήθεια στο κατά Ιωάννην, είναι η θεία πραγματικότης, η οποία φανερώνεται στον Ιησού. Η αυτό-ταυτοποίηση του Ιησού με την αλήθεια στο 14,6 είναι πολύ σημαντική για την Ιωάννειο έννοια της αλήθειας. [Τα Ευαγγέλια είναι δημιουργικές επινοήσεις κάποιων χαρισματικών συγγραφέων]. Ενώ η αλήθεια στο 16,6 είναι αυτό που ο Ιησούς είναι, και «όλη η αλήθεια» του 16,13 είναι αυτό που ο Ιησούς έχει. Και οι δύο αλήθειες όμως έχουν το ίδιο νόημα [ευτυχώς, ανακουφιστήκαμε]. Ο Ιησούς είναι ακριβώς αυτό που έχει και φέρει. [Δηλαδή το Άγιο πνεύμα. Το μοναδικό του περιεχόμενο. Το οποίο μπορούμε να έχουμε και εμείς τώρα και να φέρουμε όπως μας το υποσχέθηκε. ΕΓΩ ΧΡΙΣΤΟΣ. Αυτή την αισχρή θεολογία ενστερνίζεται και ο σύγχρονος ορθόδοξος κληρικαλισμός. Ο οποίος γεννήθηκε, μετά την νίκη της εικονομαχίας, στα μοναστήρια του Στουδίου. Μ’ αυτά πολέμησε κατ’ αρχάς ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, και έγινε αιτία να μεταφερθεί η ζωντανή πίστη στο Άγιον Όρος. Σήμερα αποκαλύπτεται αυτός ο θάνατος από τους αντι-οικουμενιστές της Λάρισας και του Πειραιώς, τον Ζήση και τον Σαράντο].

Το πνεύμα δεν θα εκθέσει λοιπόν μόνον ένα δόγμα (ή ακόμα χειρότερα το γράμμα της Αγίας Γραφής), αλλά θα οδηγήσει στα ζωντανά βάθη του γεγονότος, αυτού που συμβαίνει και υπάρχει, ανάμεσα στον Πατέρα και τον Υιό, στον ΥΠΟΣΤΑΤΙΚΟ ΧΩΡΟ. [Αυτή είναι η σύγχρονη εκδοχή του Φιλιόκβε, η συνέπεια και η πρόοδος. Και έχει ο Θεός. Κάθε ιστορική εποχή θα είναι υποχρεωμένη να εμβαθύνει και να ανανεώσει το Φιλιόκβε, για να οδηγεί την Ιστορία στα έσχατα, τα οποία ήδη διαγράφονται με τις ερμηνείες αυτές ως εν εσόπτρω και εν αινίγματι. Γι’ αυτό και σκίζονται μεταξύ τους οι ερμηνευτές, ποιος θα εκφράσει καλύτερα το πνεύμα της εποχής. Θα είναι και ο σωσμένος. Γι’ αυτό και ο Ράμφος μάχεται μέχρι θανάτου με τον Γιανναρά. Για την Σωτηρία μας, από αγάπη προς όλους μας, για την κοινωνία του Αγίου πνεύματος. Και όμως υπάρχουν κορόϊδα που τρέφονται με αυτά τα σκουπίδια. Σήμερα ανέτειλε και η ποθητή ενότης της πίστεως. Βρέθηκε και ο κάδος των σκουπιδιών. Ο 15^ος κανών της πρωτοδεύτερης].

Αυτή η καθοδήγηση και εισαγωγή του Αγίου πνεύματος δεν μπορεί βεβαίως να ομοιάσει με εκείνη μιας ομάδας τουριστών μέσω μιας άγνωστης πεδιάδος ή μιας γοητευτικής σπηλιάς με σταλακτίτες, αλλά θα πρέπει να επαληθευθεί και να επαληθεύεται μόνον μέσω της εναρμονίσεώς της με την Χριστολογική πραγματικότητα. [Για τους καθολικούς είναι ο πάπας, το πρωτείο και το αλάθητο που του δίνει η αντιπροσωπεία. Σήμερα στην Ελλάδα οι νέο-ορθόδοξοι ομιλούν για ενότητα Χριστολογίας και Πνευματολογίας στο πρόσωπο του Επισκόπου. Ο Γιαγκάζογλου π.χ.].

 Μ’ αυτόν τον τρόπο φανερώνεται και η κεντρική άποψη του Παύλου γι’ αυτή την εισαγωγή [στην αγάπη ανάμεσα στον πατέρα και τον Υιό, που είναι η υπόσταση του Αγίου πνεύματος. Διότι το Άγιο πνεύμα δεν υπάρχει σαν υπόσταση, αλλά σαν υποστατικός χώρος, σαν αγάπη. Που υποστασιοποιεί και την σύγχρονη αγαπολογία. Την αγάπη στον άλλον] μέσω του πνεύματος:  Μας καθιστά υιούς μέσα στον αιώνιο Υιό! [Πρωτάκουστα, μέσα στον Υιό, δηλαδή κατ' ουσίαν θεούς, όπως το πόθησε και ο Αυγουστίνος. Διαλύοντας την ενσάρκωση, την Θεοτόκο, τους Αγίους που τιμώνται με την Χάρη της Υιοθεσίας, και γίνονται μέλη του σώματος Χριστού. Υπάρχει ένας κρυφός Δοκητισμός στην καθολική εκδοχή της αιρέσεως που μας βομβαρδίζει σήμερα].

Αυτό μπορούμε να το εκφράσουμε επίσης με την παύλεια μορφή «εν Χριστώ» ή «εν πνεύματι» ή με την Ιωάννειο φράση «και θα έλθωμεν σ' αυτόν και θα κατοικήσωμεν μαζί του»(Ιωαν. 14,23). [Δεν είναι λόγος Κυρίου, είναι φράση του Ιωάννη. Ολόκληρη όμως η φράση λέει: Λέει εις Αυτόν ο Ιούδας, όχι ο Ισκαριώτης, Κύριε πώς συμβαίνει ότι θα φανερώσεις τον εαυτό σου σ' εμάς και όχι στον κόσμο; Εάν τις με αγαπά, θα τηρήσει τον λόγον μου και ο πατήρ μου αγαπήσει αυτόν και προς αυτόν ελευσόμεθα και μόνην παρ' αυτώ ποιήσομεν. Είναι σημαντική αρχή λοιπόν, στον αγώνα εναντίον της αιρέσεως, ο έλεγχος των αποσπασμάτων. Κανείς δεν μπορεί να παίξει με τον Κύριο. Όταν επαναφέρουμε το απόσπασμα στην τάξη του λόγου που ανήκει, αμέσως φωτίζεται η πλάνη και η αλήθεια. Αμέσως. Χωρίς κανένα επιπλέον επιχείρημα].

Έτσι λοιπόν ξεκαθαρίζει και στον περίγυρό του, [στα συνοδευτικά λόγια των προπατόρων], γιατί το πνεύμα έχει σαν δικό του όνομα, το όνομα "Άγιο πνεύμα". Επειδή εμφανίζεται επίσης και στην οικονομία σαν μάρτυρας της αλήθειας και η εισαγωγή σ' αυτή και μ' αυτό το νόημα μπορεί να ονομασθεί «πνεύμα της αληθείας»(Ιωαν. 14,17/15,26/1 Ιωαν. 4,6). Μπορεί δε να ταυτιστεί ακόμη και με την ίδια την αλήθεια «το πνεύμα είναι η αλήθεια»(Ιωαν. 1 5,6)! [Η ταυτότης είναι η ουσία].

Ο χώρος ανάμεσα στον πατέρα και τον Υιό, στον οποίο εισάγει το πνεύμα, είναι κατά μία έννοια αυτό το Ίδιο, διότι αυτό είναι, η αγάπη ανάμεσα στον πατέρα και τον Υιό, αλλά με έναν τρόπο, σύμφωνα με τον οποίο είναι ταυτοχρόνως και ο καρπός της (και γι' αυτό ο μάρτυρας αυτής της αγάπης).

[Αυτή η αγάπη των δύο υποστασιοποιεί, δημιουργεί την υπόσταση του Αγίου πνεύματος. Και αναλόγως και η αγαπολογία δημιουργεί την υπόσταση του ανθρώπου. Το Άγιο πνεύμα λοιπόν, ερμηνευόμενο με το Φιλιόκβε, σαν η αγάπη του πατρός και του Υιού, σαν ο ΧΩΡΟΣ αυτής της αγάπης, παίρνει την θέση της ΘΕΟΤΟΚΟΥ. Αλλοίμονό τους. Γι' αυτό προσπαθούν να πείσουν τον εαυτό τους πως δεν υπάρχει η Κόλαση. Αλλοίμονό τους].

(Συνεχίζεται)

Αμέθυστος