Ο “πόλεμος” των ΗΠΑ με την Τουρκία… Χωρίς προηγούμενο οι δηλώσεις του Λευκού Οίκου

FILE PHOTO. US President Donald J. Trump (L) and National Security Advisor H.R. McMaster (R) walk outside the Oval Office to depart the South Lawn of the White House by Marine One, in Washington. EPA, MICHAEL REYNOLDS
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ 

Ενώ την ερχόμενη Δευτέρα έχει προαναγγελθεί ότι ο Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ θα μιλήσει επισήμως για τη νέα πολιτική ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών, δηλώσεις στις οποίες προέβη ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας, αντιστράτηγος Μακμάστερ, με την ευκαιρία της συνάντησης με τον Βρετανό ομόλογό του, αποκαλύπτουν κάποιες… προσθήκες στη λίστα των αντιπάλων – έως και εχθρών – των ΗΠΑ, στο πλαίσιο της οποίας φαίνεται πως υπάρχει και η Τουρκία, μια εξέλιξη κολοσσιαίας γεωστρατηγικής σημασίας, αφού θα επηρεαστούν οι εξελίξεις παγκόσμια. 
Ο Μακμάστερ εξαπέλυσε τα συνήθη πυρά στη Ρωσία και την Κίνα τις οποίες αποκάλεσε ευθέως «αναθεωρητικές δυνάμεις» (revisionist powers), εγκαταλείποντας κάθε ανάγκη διπλωματικού «σερβιρίσματος» των διατυπώσεων, ενώ κατηγόρησε και το Ιράν ότι έχει στόχο την απόκτηση πυρηνικού οπλοστασίου. 
Αν και η στάση απέναντι στις δυο πρώτες μεγάλες δυνάμεις δείχνει υπερβολικά συγκρουσιακή (confrontational), θα μπορούσε κανείς να την κατανοήσει καθώς βρισκόμαστε εν τω μέσω μιας μεταβατικής περιόδου η οποία θα λήξει όταν καθοριστούν οι νέες ισορροπίες του «μετά-μεταψυχροπολεμικού» (post post-Cold War) κόσμου, όπως αποκαλείται πλέον στη συζήτηση μεταξύ ειδικών των διεθνών σχέσεων. 
Η Τουρκία μπαίνει στο ίδιο «τσουβάλι» με το Κατάρ και αμφότερες οι χώρες «υποβιβάζονται» στη λίστα των αντιπάλων των ΗΠΑ με τη σοβαρότατη κατηγορία της προώθησης και χρηματοδότησης του εξτρεμιστικού Ισλάμ, μια αναφορά η οποία στη διεθνή «αργκό» είναι ένα βήμα πριν την κατηγορία της στήριξης της διεθνούς τρομοκρατίας. 
Και όλα αυτά, επειδή οι δυο χώρες θεωρούνται ηγέτιδες στο πλαίσιο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (Muslim Brotherhood) από τη στιγμή που τέθηκε υπό διωγμό, μετά το «φλερτ» της περιόδου Ομπάμα με υπουργό Εξωτερικών τη Χίλαρι Κλίντον, μια στρατηγική η οποία έπαιξε ρόλο στο ξέσπασμα της Αραβικής Άνοιξης. 
Μιας Αραβικής Άνοιξης η οποία ξέσπασε το 2011 και το 2013 οδήγησε στην εκλογή μετά από εκλογές μέλους της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην αιγυπτιακή προεδρία μετά την ανατροπή του ιστορικού ηγέτη Χόσνι Μουμπάρακ, μια εξέλιξη που έφερε τα πάνω κάτω στη Μέση Ανατολή. 

ΟΙ ΗΠΑ ΧΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ… 

Η Αίγυπτος δεχόταν πλούσια οικονομική βοήθεια από το Κατάρ και σταδιακά η κατάσταση οδήγησε στη σχεδόν απώλεια της χώρας για τη Δύση και τις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς από τη στιγμή που ο στρατάρχης Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σίσι ανέτρεψε τον Μοχάμεντ Μόρσι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, το Κάιρο ανέπτυξε σχεδόν αυτόματα μια ειδική σχέση με τη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν…
 Η ειδική σχέση αυτή πήρε τη μορφή μαζικών προμηθειών ρωσικών οπλικών συστημάτων μετά την περίφημη απαξιωτική αντιμετώπιση του διαδόχου της Χίλαρι Κλίντον, υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρι, ο οποίος δοκίμασε να «απειλήσει» τον Σίσι με διακοπή της στρατιωτικής βοήθειας, για να λάβει την απάντηση «εσύ θέλεις πολύ περισσότερο να μου τη δώσεις, απ’ ότι εγώ να την πάρω» και οι εξελίξεις έδειξαν τι εννοούσε. 
Οι ίδιες εξελίξεις προκάλεσαν την έκρηξη του προέδρου της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μέλος ο ίδιος της «Μουσουλμανικής Αδελφότητας» και όλες οι σχέσεις στη Μέση Ανατολή ανακατεύθηκαν. Την οικονομική βοήθεια του Κατάρ στην Αίγυπτο που βρισκόταν σε τραγική οικονομική κατάσταση, αντικατέστησε αυτή της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. 

Η ΣΧΕΣΗ ΤΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ 

Την ίδια στιγμή οι σχέσεις της Άγκυρας με το Ριάντ και το Άμπου Ντάμπι περιπλέχτηκαν, με αποτέλεσμα η επιβίωση της εύθραυστης τουρκικής οικονομίας να εξαρτάται μονοσήμαντα από το Κατάρ, ανώ την ίδια περίοδο το «σύστημα Ερντογάν» οργάνωνε και την παράκαμψη των κυρώσεων των ΗΠΑ σε βάρος του Ιράν… 
Ως αποτέλεσμα ήταν να οδηγηθούμε στη σύλληψη του Τουρκοϊρανού επιχειρηματία Ρεζά Ζαράμπ και του αντιπροέδρου της κρατικής τουρκικής τράπεζας Halkbank, με τη δίκη να βρίσκεται σε εξέλιξη στη Νέα Υόρκη, όπου επί της ουσίας κατηγορούμενος έχει προκύψει ο ίδιος ο -οικογενειακώς διεφθαρμένος- ηγέτης της Τουρκίας. 
Επιστρέφοντας στο βασικό θέμα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας η υποστήριξη της οποίας από την Τουρκία και το Κατάρ αποδεικνύεται ως σοβαρότατη «κόκκινη γραμμή» για την κυβέρνηση Τραμπ, με τον Μακμάστερ στις δηλώσεις του να κάνει ειδική αναφορά στην ανάγκη αποτροπής επανεμφάνισης του «μοντέλου Μόρσι». 

ΟΙ ΑΓΟΡΕΣ ΟΠΛΩΝ ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ ΟΠΩΣ ΚΑΠΟΤΕ… 

Η στάση αυτή ξεκαθαρίζει σε κάποιον βαθμό και τη στάση της Ουάσιγκτον στη διένεξη του σουνιτικού συνασπισμού με το Κατάρ, όπου παρά τις προσπάθειες των Καταριανών να «σπάσουν» την απομόνωση με την ανακοίνωση προμήθειας μαχητικών αεροσκαφών F-15 δεκάδων δισεκατομμυρίων, αυτή δεν αποδεικνύεται ικανή να αλλάξει το κλίμα. 
Αυτό ενδεχομένως να προαναγγέλλει κάτι και για την πρόθεση της Τουρκίας να προμηθευθεί μέχρι 100 μαχητικών πέμπτης γενιάς F-35 Lightning II της Lockheed Martin. Δε σημαίνει ότι δεν θα γίνει ποτέ, δύσκολα όμως θα γίνει με τον Ερντογάν στην εξουσία. Έκανε και το «φάουλ» με τους S-400 ο Ερντογάν, με αποτέλεσμα να «δέσει το γλυκό» (σ.σ. μάλλον «πικρό»). 

ΚΑΛΑ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 

Οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες, παρότι θα καλυφθούν από τις προσεκτικές διπλωματικά διατυπώσεις ώστε να μην καταστραφούν όλες οι γέφυρες. Η Ελλάδα οφείλει να τις αξιολογήσει με μεγάλη προσοχή, καθώς το επίκεντρο της διένεξης βρίσκεται στην περιοχή μας, οπότε τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα είναι νομοτελειακά βέβαιο ότι θα επηρεαστούν σοβαρά. 
Προς ποια κατεύθυνση, μένει να αποδειχθεί. Θα ήταν αφελές να επιχαίρουμε επειδή απλά… ζορίζεται η Τουρκία. Σίγουρα δεν υπάρχει η πολυτέλεια του δηλητηριώδους πολιτικού κλίματος που επικρατεί. Μοιάζει – και είναι – αυτοκαταστροφικό. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα πληρώσουμε πανάκριβα την ανοχή που δείχνει η κοινωνία μας σε αυτή τη συμπεριφορά του πολιτικού προσωπικού που μας εκπροσωπεί…

Πηγή: Ο “πόλεμος” των ΗΠΑ με την Τουρκία… Χωρίς προηγούμενο οι δηλώσεις του Λευκού Οίκου http://mignatiou.com/2017/12/polemos-ipa-me-tin-tourkia-choris-proigoumeno-i-dilosis-tou-lefkou-ikou/