Το Μεταπτυχιακό Ινστιτούτο Ορθοδόξου Θεολογίας του εν Σαμπεζύ Ορθοδόξου Κέντρου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, σε συνεργασία με το Τμήμα Θεολογίας του Πανεπιστημίου της Γενεύης και το Ελβετογαλλικό Ινστιτούτο Συστηματικής Θεολογίας και Ηθικής (IRSE) πραγματοποιεί μεταξύ 7 και 8 Δεκεμβρίου 2017, Διεθνές Συνέδριο με θέμα: «L’anthropologie de Luther. Perspectives protestantes et orthodoxes» (Η ανθρωπολογία του Λουθήρου. Προτεσταντικές και Ορθόδοξες προσεγγίσεις).
Το Διεθνές Συνέδριο ξεκίνησε τις εργασίες του με την ανάγνωση του Μηνύματος της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος, του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου: «Τὸ παρὸν συνέδριον εἶναι ἡ τρίτη διεθνὴς ἐπιστημονικὴ ἐκδήλωσις, ἡ ὁποία πραγματοποιεῖται εἰς τὸ ἐν Chambésy Κέντρον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, μὲ θέμα τὰς σχέσεις Ὀρθοδοξίας καὶ Μεταρρυθμίσεως. Ἡ πρώτη ἐξ αὐτῶν μὲ θέμα «Ὁ Λούθηρος καὶ ἡ γερμανικὴ Μεταρρύθμισις ἐξ οἰκουμενικῆς προοπτικῆς» εἶχε διοργανωθῆ μὲ ἀφορμὴν τὰ 500 ἔτη ἀπὸ τῆς γεννήσεως τοῦ Λουθήρου (1983), ἐνῶ ἡ δευτέρα ἐπραγματοποιήθη ἐν ἀναφορᾷ πρὸς τὸν ἑορτασμὸν τῆς 500ης ἐπετείου τῶν γενεθλίων τοῦ Ἰωάννου Καλβίνου (2009).
Ἡ Μεταρρύθμισις δὲν μετεμόρφωσε μόνον τὴν Δυτικὴν Ἐκκλησίαν, ἀλλὰ ἐπηρέασε καὶ ὁλόκληρον τὸν Χριστιανισμόν, καθὼς καὶ τὴν ἱστορίαν τοῦ εὐρωπαϊκοῦ καὶ τοῦ παγκοσμίου πολιτισμοῦ. Καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀνατολῆς εὑρέθη ἐξ ἀρχῆς ἀντιμέτωπος μὲ τὰς ἐπιπτώσεις τῆς Μεταρρυθμίσεως. Ὄντως, αἱ σχέσεις Ὀρθοδόξων καὶ Προτεσταντῶν εἶναι τόσον παλαιαὶ ὅσον καὶ ἡ ἰδία ἡ Μεταρρύθμισις. Αἱ σχέσεις αὐταὶ ἔχουν εἰς τὴν σύγχρονον ἐποχὴν εἰσέλθει εἰς μίαν καθοριστικὴν φάσιν, μὲ τὴν συνεργασίαν ἐν τῷ Παγκοσμίῳ Συμβουλίῳ Ἐκκλησιῶν καὶ μὲ τὸν ἐγκαινιασμὸν τῶν σχετικῶν διμερῶν θεολογικῶν διαλόγων.
Τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον παρηκολούθησε καὶ παρακολουθεῖ μὲ ἰδιαίτερον ἐνδιαφέρον καὶ προσοχὴν τὰς ἐκδηλώσεις καὶ τὰ δημοσιεύματα μὲ ἀφορμὴν τοὺς ἑορτασμοὺς τῆς Ἐπετείου τῆς Μεταρρυθμίσεως καὶ ἐπιφυλάσσεται νὰ ἀξιολογήσῃ τὴν θεολογικήν των σημασίαν διὰ τοὺς διαχριστιανικοὺς διαλόγους. Ἐπιθυμοῦμεν νὰ ὑπενθυμίσωμεν εἰς τοὺς ἐλλογιμωτάτους συνέδρους ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δὲν εἶναι ἁπλοῦς φιλοξενούμενος εἰς τὴν Οἰκουμενικὴν Κίνησιν, ἀλλὰ συνθεμελιωτὴς καὶ συνδιαμορφωτὴς αὐτῆς, μὲ σημαντικωτάτην συμβολὴν εἰς τὴν πορείαν της.
Ἀναφέρομεν, ἐπίσης, ὅτι ἡ ἐν Κρήτῃ, κατὰ Ἰούνιον 2016, συνελθοῦσα Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος ὑπεγράμμισε τὴν βούλησιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς συνέχισιν τῶν διαχριστιανικῶν θεολογικῶν διαλόγων, μὲ ἀμετακίνητον στόχον τὴν “τελικὴν ἀποκατάστασιν τῆς ἐν τῇ ὀρθῇ πίστει καίὶτῇ ἀγάπῃ ἑνότητος” (Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον, § 12)».
Στο τέλος του Μηνύματος, η Α.Θ.Π. εξέφρασε συγχαρητήρια εκ μέσης καρδίας προς τους διοργανωτές του σημαντικού αυτού Διεθνούς Συνεδρίου και ευχές για την επιτυχή διεξαγωγή του μέσα από καρποφόρες διαβουλεύσεις και λυσιτελή συμπεράσματα.
Ἀκολούθησε ο Χαιρετισμός του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ελβετίας κ. Ιερεμίου, Προϊσταμένου του εν Σαμπεζύ Ορθοδόξου Κέντρου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο οποίος μεταξύ άλλων είπε: «Τὸ Συνέδριον ἀναφέρεται εἰς τὴν συμβολὴν τοῦ Λουθήρου, ἐκκλησιαστικοῦ ἀνδρὸς καὶ μοναχοῦ τοῦ 16ου αἰῶνος (1519), ἐπὶ τῇ συμπληρώσει πέντε ὁλόκληρων αἰώνων ἀπὸ τῆς ἐνάρξεως τῆς Μεταρρυθμίσεως».
Διοργανώνεται μὲ τὴν κοινὴν συναίνεσιν τοῦ ἡμέτερου Μεταπτυχιακοῦ Ἰνστιτούτου Ὀρθοδόξου Θεολογίας τοῦ ἐν Σαμπεζύ Ὀρθοδόξου Κέντρου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Γενεύης. Εἶναι δὲ καὶ ἐπιθυμία τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, ὁ ὁποῖος κατὰ τὴν ἀνέκαθεν ἰσχύουσαν παράδοσιν ὡς γνωστόν, παρακολουθεῖ, προγραμματίζει καὶ ἐνισχύει κάθε σύγχρονον προσπάθειαν συναντήσεως, διαλόγου καὶ καλλιεργείας τῶν σχέσεων τῶν χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν, πάντοτε ἐν τῷ πνεύματι τῆς ποθητῆς ἀληθείας, διὰ τὴν κατανόησιν καὶ τὴν οἰκειοποίησιν τῆς ἀνάγκης ἀπαλείψεως τῶν ἐπὶ αἰῶνας ὁλοκλήρους δημιουργηθησῶν διαφορῶν, διαιρέσεων διὰ τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸ φωτίζον καὶ ἁγιάζον “πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον”· διὰ τὴν ὀφειλετικὴν ἀνταπόκρισιν εἰς τὴν ἐντολὴν τοῦ Κυρίου “ἵνα πάντες ἓν ὦσιν” καὶ ἵνα, ὅπως ὁραματίζεται καὶ προσεύχεται μάλιστα πρὸς τὸν Πατέρα ὁ Κύριος, δι’ ὅλους ἐκείνους ποὺ μὲ τὸ κήρυγμά των θὰ πιστεύσουν εἰς Αὐτόν (Ἰω. 17, 20-21)».
Τέλος, ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε και αυτός από καρδίας «ὅπως τὸ Συνέδριον τοῦτο προσφέρῃ τὸν κατάλληλον τρόπον, διὰ νὰ προαχθῇ ἡ θεολογικὴ κοινὴ σκέψις καὶ νὰ ἐξαχθοῦν νέα, κοινὰ συμπεράσματα, ἵνα ἡ ἀνθρωπολογία κατὰ Λούθηρον προαχθῇ εἰς τὴν προσέγγισιν τῆς παγκοσμίου ἀνθρωπολογίας, ἡ ὁποία ἀπασχολεῖ σήμερον ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἀπασχολεῖ τὸ πολύπλευρον πρόσωπον τῆς ἀνθρωπότητος».
Στο Διεθνές Συνέδριο έχουν προσκληθεί Ομιλητές από τις Θεολογικές σχολές των Πανεπιστημίων Ελβετίας, Γαλλίας, Γερμανίας, Ελλάδας, Ηνωμένου Βασιλείου, Ηνωμένων Πολιτειών και Λιβάνου.
romfeaΣΧΟΛΙΟ: Επιτέλους η αποθέωση τού κλήρου. Κληρικοί όλου τού κόσμου ενωθείτε. Make love not war. H επανάσταση τών αιώνιων νέων τής Μεταρρύθμισης παίρνει στά χέρια της τά ηνία τής ανθρωπότητος. Η ενσάρκωση τώρα δικαιώνεται. Η ανθρωπότης αφού προσέλαβε καί εξασφάλισε διά τού Προσώπου τήν Ιδέα Χριστού, προχωρά στό επόμενο βήμα της, προοδεύοντας πρός τά έσχατα. Σωματοποιεί τήν Ιδέα Χριστού σάν ΕΓΩ ΧΡΙΣΤΟΣ καί τήν παγκοσμιοποιεί.
Η ανθρωπότης καθίσταται ένας Ιερός Τόπος μέ κέντρο της τούς Αγίους Τόπους, τόν Τάφο τού Χριστού. Τό όραμα τών Φαραώ ολοκληρώνεται. Ο Τάφος είναι ζωντανός. Ακόμη καί οι εξωγήινοι ανώτεροι πολιτισμοί θά έλθουν νά τόν προσκυνήσουν. Η μικρή Γή ξαναγίνεται τό κέντρο τού σύμπαντος. Ολα ξαναγυρίζουν γύρω της. ΚΑΙ ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ ΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΕΥΔΟΚΙΑ.
Η Οικονομία τού Αγίου Πνεύματος τελειούται καί αφήνει τήν αιώνια ειρήνη στά χέρια τού μεγάλου αντιπροσώπου, τού αντί-χριστου. Ο Μέγας Ιεροεξεταστής διόρθωσε καί ολοκλήρωσε τό όραμα τού Χριστού. Ειρήνη χωρίς Ευτυχια είναι ανέφικτος. Τό χρυσό δισκοπότηρο τού Βασιληά Αρθούρου βρέθηκε. Τό μόνο πού απομένει στό ολοκληρωμένο πλέον ανθρώπινο πνεύμα τό οποίο επέστρεψε στόν τόπο του, στήν ημέρα τής γνώσεως τού καλού καί τού κακού πού ολοκλήρωσε τό καθ ομοίωσιν, είναι η μελέτη τής ιστορίας τής ανθρωπολογίας καί η εμβάθυνση τής ιστορίας τής θεολογίας.
Μιά φορά κι έναν καιρό η ανθρωπότης ήταν χωρισμένη, ακόμη καί η ορθοδοξία ήταν τρία κομμάτια, τών διδακτόρων, τών κανονολόγων καί τών ημερολόγων, χωρίς πρωτείο, χωρίς ούτε έναν πρώτο. Ο λαός στέναζε κάτω από τούς αντιπροσώπους τού παληού θεού, ώσπου βρέθηκε η θεόδοτη λύση. Τό πέρασμα τών αντι-προσώπων τού παλαιού θεού στήν δόξα τών υιών τού νέου μεγαλύτερου θεού, τών θεολογούντων. Μέ τήν ανακήρυξή τους σέ επίτιμους διδάκτορες τής διά βίου μάθησης.
Καί ο λαός μετανοημένος γιά τήν απαιδευσία του θά προσκυνήσει τόν Παντοκράτορα τής θεολογίας ο οποίος θά τούς μοιράσει τό νέο, αιώνιο συγχωροχάρτι, τού επίτιμου διδάκτορος. Καί θά ζήσουμε εμείς καλά καί αυτοί καλύτερα κάτω από τήν εύνοια τού Μεγάλου Διδάκτορος ο οποίος θά αποθεώσει τόν παληό καί ξεπερασμένο Δικτάτορα τών ψυχών καί τών σωμάτων ημών, τόν Επίσκοπο.
Κάποιος νά μοιράσει τούς λουκουμάδες.
Εργα μεγαλειώδους τέχνης άρχισαν νά εμφανίζονται ήδη, όπως μπορούμε νά δούμε καί στίς εικόνες τής νέας εικονολατρείας, σμιλευμένες μέ τήν νέα τέχνη η οποία υπερβαίνει όλες τίς προηγούμενες, μέ τήν γλειπτική.
Η Προτεσταντική θεολογία μεταμορφώνει τίς ερινύες τής παπικής θεολογίας διά τής θεάς τής σοφιολογίας σέ ευμενίδες, οι οποίες θά στηρίξουν τόν Νέο Νόμο τής πολιτικής ορθότητος , στόν Νέο Χρυσούν Αιώνα τού Γερμανικού Πολιτισμού πού ανοίγει διάπλατα μπρός μας. Ο ΕΣΧΑΤΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ.
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου