Τον Δεκέμβριο λοιπόν του 1834 θα δει το φως της δημοσιότητας η διακήρυξη, η οποία εκδόθηκε από τον Γενικό Έφορο του Νομού Αττικής και Βοιωτίας και με την οποία δημοπρατήθηκε «το περί την πόλιν των Αθηνών τείχος»! Ήταν η εποχή που οι επίσημες Αρχές αναζητούσαν στέγη για να στεγάσουν τις υπηρεσίες τους, οι διπλωμάτες, τα μέλη της κυβέρνησης, οι υπάλληλοι, οι επιχειρηματίες και οι έμποροι για να κατοικήσουν και να εργαστούν. Το ζήτημα της στέγης αναδείχθηκε στο πλέον φλέγον θέμα και οι πρώτες ύλες το ακριβότερο αγαθό.
Τα τείχη θεωρήθηκε ότι εμπόδιζαν την άμεση ανοικοδόμηση της πόλης και τη διάνοιξη των οδών και η εκποίησή τους έγινε σε τέσσερα τεμάχια, με θαυμαστή ακρίβεια. Οι εργολάβοι αποκτούσαν το σπουδαιότερο οικοδομικό υλικό της εποχής, δηλαδή τις πέτρες και τα μάρμαρα των τειχών, στα οποία συμπεριλαμβανόταν και πλήθος αρχαίων τεμαχίων. Τα δύο πρώτα τμήματα, τα πιο κεντρικά, έπρεπε να γκρεμισθούν και να έχει καθαριστεί ο τόπος εντός τεσσάρων εβδομάδων και τα υπόλοιπα δύο εντός τριών μηνών. Ο εργολάβος είχε το δικαίωμα «να ανασκάψη και τα θεμέλια» του τείχους που συμπεριλαμβανόταν στο τεμάχιό του. Απλά έπρεπε στη συνέχεια να καλύψει τους λάκκους…
Πάντως, στη διακήρυξη υπήρχε όρος που προέβλεπε πως «όσαι αρχαιότητες ευρεθώσι τυχόν εις την ανασκαφήν του τείχους ανήκουν εις το Δημόσιον»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου