Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Η πηγή με τα δύο νερά είναι ο άνθρωπος. Με το ένα νερό ζωντανεύει, με το άλλο νεκρώνει. Μ’ ένα πλένει, με το άλλο λερώνει. Και τα δύο νερά ρέουν ἀπό το ίδιο στόμα. Ο ἂνθρωπος μπορεῖ με το στόμα να παινεύη την αρετή, αλλά μπορεί και να τη μαλώνη, μπορεί να δοξάζη τον Θεό, αλλά μπορεί και να Τον υβρἰζη, μπορεί να σηκώση τον πεσμένο, αλλά μπορεί και να ρίξη τον όρθιο, μπορεί να ενθαρρύνη, αλλά μπορεί και να αποδυναμώση, μπορεί να οδηγήση, αλλά μπορεί και να αποπλανήση.
Στο βιβλίο του σοφού γιού του Σειράχ είναι γραμμένο: «Εὰν φυσήσης εις σπινθήρα, εκκαήσεται και εάν πτύσης επ’ αυτόν, σβεσθήσεται͘ και αμφότερα εκ του στόματος σου εκπορεύεται» (Σοφ. Σειρ.28,12). Η Μαρία, αδελφή του Μωυσή, έψελνε δοξολογία στον Θεό όταν έσωσε τον λαό Του και βύθισε τον Φαραώ λέγοντας: «Άσωμεν τω Κυρίω, ενδόξως γαρ δεδόξασται» (Εξ. 15, 21). Η ίδια Μαρία αργότερα αυθαδίαζε εναντίον του αδελφού της Μωυσή. Και γι’ αυτό τιμωρήθηκε από τον Θεό, και έγινε λεπρή. Βλέπετε, πως από ένα στόμα βγαίνει και το καλό και το κακό;
Γι’ αυτό, χριστιανέ, να είσαι συνεπής στο καλό. Και όταν βλέπεις τον δίκαιο, μην σβήνεις με το φτύσιμο τη δικαιοσύνη του, αλλά φύσα και αναζωπύρωσε τη θεϊκή σπίθα μέσα του, ώστε να είναι όσο περισσότερο γίνεται φωτεινότερη.
Και όταν βλέπεις ότι ο αμαρτωλός μετανοεί, μην αναφέρεις τις αμαρτίες για τις οποίες μετανόησε εκείνο πού αυτός πετά από πάνω του, τα κουρέλια της αμαρτίας, μην τα πετάς πάλι επάνω του διότι ἡ αμαρτία του θα πέση πάνω σου και θα δικαστής σαν να την έκανες εσύ και όχι αυτός. Μην λερώνεις εκείνον πού άρχισε να πλένεται, αλλά βοήθησέ τον να πλυθή. Μην φοβερίζεις εκείνον πού κατευθύνθηκε στον δρόμο της αρετής, αλλά ενθάρρυνέ τον. Αφού σύμφωνα με αυτά πού βγαίνουν από το στόμα σου σ’ αυτόν τον κόσμο, θα δικαστείς στη φοβερή δίκη του Θεού.
Πηγή: Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Βιβλίο: Δεν φτάνει μόνο η πίστη… Ιεραποστολικές επιστολές
agiosdimitrioskouvaras.blogspot.gr
Διακόνημα
1 σχόλιο:
Γι' αυτό ο Κύριος είπε "Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ' όλης της ψυχής σου και εξ' όλης της καρδίας σου και εξ'όλης της διανοίας σου και εξ' όλης της δυνάμεώς σου". Ο άνθρωπος είναι τόσο πολύπλοκος και απρόβλεπτος. Έτσι λοιπόν μπορεί να λατρεύει τον Θεό με το συναίσθημα (την καρδιά), με τη λογική (διάνοια), και με τις σωματικές του δυνάμεις.Σε κάποιες στιγμές υπερισχύει το ένα μέρος της ύπαρξής μας και σε άλλες το άλλο. Όταν δεν έχουμε κατάνυξη ή αλλοίωση της καρδιάς, για να μπορέσουμε να νιώσουμε ευσπλαχνία (να ποιήσουμε το έλεος στον πλησίον), τότε θα το κάνουμε έστω με την λογική, ή έστω με κάποιο κόπο του σώματος.
Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος μας λέει για τους πειρασμούς των τελείων που παραχωρεί ο Θεός. Είναι η ακηδία, η κόπωση, όπως και η "Θεοεγκατάλειψη" (αυτό το αναλύει πολύ ο Άγιος Σιλουανός, και ο γ. Σωφρόνιος). Εκεί επιστρατεύονται άλλες λειτουργίες του ανθρώπου, το λογικό μέρος και το σώμα του. Είναι όμως πολύ επώδυνη κατάσταση.. νομίζεις (όπως λέει ο γ. Σωφρόνιος) ότι ο Ουρανός είναι κλειστός.Είναι η τελική δοκιμασία άφεσης στα Χέρια Του και πλήρους εμπιστοσύνης. Όλη η Αγία Γραφή είναι γεμάτη με παραδείγματα "Θεοεγκαταλείψεως" για την "τελειοποίηση των Αγίων" και θαυμαστής επέμβασης την "ενδεκάτη ώρα".
Δημοσίευση σχολίου