Το πάρτι της Deutschlad AG στην Ελλάδα

Πρωτομάστορες της διαφθοράς αυτοί που μας κουνούν το δάχτυλο!

Τέλη Σεπτεμβρίου. Σε μία κατάμεστη αίθουσα στο Βερολίνο βρίσκονται μερικοί από τους ισχυρότερους ανθρώπους της Ευρώπης. Γερμανοί βιομήχανοι, τραπεζίτες, επιχειρηματίες και μεγαλοστελέχη πολυεθνικών, διπλωμάτες και πολιτικοί παρακολουθούν την Άνγκελα Μέρκελ κατά τη διάρκεια της καθιερωμένης ομιλίας της στο πλαίσιο της «Ημέρας της Βιομηχανίας».
Η αναφορά στο «γερμανικό θαύμα» ολοκληρώνεται με την καγκελάριο να απευθύνεται, κλείνοντας την ομιλία της, στους χίλιους πεντακόσιους εκπροσώπους του επιχειρείν της χώρας της, λέγοντάς τους: «Σας ευχαριστώ για όσα κάνετε για τη χώρα μας! Σας ευχαριστώ για ό,τι κάνετε στην Ευρώπη! Συνεχίστε έτσι!» καταχειροκροτούμενη από τους παριστάμενους. Και πώς θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά, από τη στιγμή που η καγκελαρία δουλεύει άοκνα και μεθοδικά την τελευταία δεκαετία πάνω στο δόγμα της Deutschlad ΑG, δηλαδή της «Γερμανίας Α.Ε.»;…

Το μεταπολεμικό μοντέλο ανάπτυξης της πρώτης οικονομίας της Ευρώπης βασίστηκε σε αυτό ακριβώς το δόγμα, ενός δικτύου αλληλοϋποστήριξης τραπεζών, ασφαλιστικών εταιρειών, μεγάλων εθνικών και πολυεθνικών επιχειρήσεων και κράτους, σε ένα μείγμα καπιταλισμού και κρατικού παρεμβατισμού που τελικά λειτουργεί υπέρ όλων των εμπλεκομένων. Με εξασφαλισμένες επενδύσεις, που σημαίνει μεγάλη ρευστότητα, συνεχή έρευνα και αδιάκοπη παραγωγή, κρατική υποστήριξη για εξωστρέφεια της επιχειρηματικότητας και εξαγωγές και με λειτουργία ανώνυμης εταιρείας σε ό,τι αφορά σε δομή, ιεραρχία αλλά κα «βρώμικη δουλειά», το Βερολίνο μόνο να κερδίσει μπορούσε μέσα από τις δραστηριότητες των εγχώριων εταιρειών.

Το σύστημα, βέβαια, δεν προχωρά πάντα χωρίς κραδασμούς. Όμως γι αυτό υπάρχει το κράτος – κηδεμόνας, για να παρεμβαίνει όποτε απαιτείται, πάντοτε σε πλήρη σύμπνοια με το ιδιωτικό κεφάλαιο. Κάπως έτσι μεταρρυθμίστηκαν το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και οι εργασιακές σχέσεις στις αρχές της δεκαετίας του 2000, από τον πρώην καγκελάριο Γκέρχαρντ Σρέντερ στην εφαρμογή του προγράμματος «Ατζέντα 2010».

Στα χαρακτηριστικά που προσδίδουν στο γερμανικό σύστημα οι οικονομολόγοι διεθνώς είναι ότι αυτό «δουλεύει» υπέρ των Γερμανών και σε βάρος όλων των άλλων. Λογικό, από τη στιγμή που η διαπλοκή συμφερόντων και η διαφθορά μέσω δωροδοκιών φαντάζουν ως «απλά εργαλεία» στον πόλεμο της κυριαρχίας. Άλλωστε, η Γερμανία είναι μία από τις χώρες –ανάμεσά τους η Βόρεια Κορέα και το Σουδάν- που δεν έχουν επικυρώσει το Σύμφωνο των Ηνωμένων Εθνών κατά της Διαφθοράς στον δημόσιο τομέα…

Οι τράπεζες στην υπηρεσία του παγγερμανισμού

Η σχέση τραπεζών 0 κράτους είναι συνυφασμένη με την ίδια την ύπαρξη της Γερμανίας στο διάβα των αιώνων. Γερμανοί ήταν, άλλωστε, οι περιβόητοι Φούγκερ, η πιο ιστορική οικογένεια τραπεζιτών στην Ευρώπη, που όχι μόνο χρηματοδοτούσαν αφειδώς τους ηγήτορες της «αγίας ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στα τέλη του Μεσαίωνα, αλλά και δωροδοκούσαν όσους χρειαζόταν για να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς της.

Με αυτή την παρακαταθήκη και σε ένα περιβάλλον που ευνοούσε μακιαβελικές τακτικές, τα «παιδιά» των Φούγκερ δεν δυσκολεύτηκαν να λειτουργήσουν προς όφελος δικό τους, αλλά και του γερμανικού κράτους. Έτσι, κατόπιν κυβερνητικών εντολών, δάνεισαν μαζικά και περισσότερο από όσο άντεχαν τις περιφερειακές ευρωπαϊκές οικονομίες κυρίως υπέρ της κατανάλωσης των γερμανικών προϊόντων. Γι αυτό και συσσώρευσαν μελλοντικές απαιτήσεις πληρωμών ύψους 550 δις. Σε Ελλάδα, Ιρλανδία, Ιταλία και Ιβηρική, ένα ποσό που υπερέβαινε το συνολικό κεφάλαιό τους, διακινδυνεύοντας την ίδια την ύπαρξή τους.

Όμως, για τις γερμανικές τράπεζες δεν ισχύει ό,τι για τα άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Ευρώπης. Η στήριξη των γερμανικών τραπεζών έγινε αυτομάτως, στο πλαίσιο των δομών και των λειτουργιών της νομισματικής ένωσης και με τη βοήθεια της ΕΚΤ. «Όταν οι γερμανικές τράπεζες απέσυραν κεφάλαια από την Ελλάδα, οι κεντρικές τράπεζες των χωρών της Ευρωζώνης αντιστάθμισαν συλλογικά της εκροές με δάνεια που παραχώρησαν προς την Τράπεζα της Ελλάδος. Τα συγκεκριμένα δάνεια ενεγράφησαν στον ισολογισμό της Bundesbank, της κεντρικής τράπεζας της Γερμανίας, ως μελλοντικές απαιτήσεις κατά του υπολοίπου της Ευρωζώνης. Ο συγκεκριμένος μηχανισμός διευκόλυνε τις γερμανικές τράπεζες να απαλλαγούν από τις θέσεις τις οποίες κατείχαν», σημείωνε το πρακτορείο Bloomberg μετά την κρίση του 2013 της Κύπρου.

Οι ίδιες γερμανικές τράπεζες, πάλι με πολιτικές εντολές, είναι αυτές που πούλησαν μαζικά ομόλογα των κρατών του ευρωπαϊκού Νότου, σύμφωνα με τις καταγγελίες του Μπερλουσκόνι, προκειμένου να εκτινάξουν τα spreads, αρχικά της Ελλάδας και στη συνέχεια της Ιταλίας και της Πορτογαλίας…

Εισαγόμενες μίζες

«Οι γερμανικές εταιρείες έχουν στενή σχέση με το γερμανικό κράτος. Μιλάμε για τις μεγάλες εταιρείες, τη Siemens, την HDW/Ferrostaal, τη MANN, εταιρείες που συνέβαλαν στην ολοκλήρωση του Deutscheland AG. Μιλάμε για διαπλοκή του γερμανικού κράτους με τις μεγάλες εταιρείες της χώρας που δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό», υποστηρίζει ο Ελληνογερμανός ανταποκριτής του περιοδικού Stern στην Ελλάδα, Φέρι Μπατζόγλου, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό Real FM.

Για τη Siemens τα λόγια είναι περιττά. Με επιχειρηματική παρουσία στη χώρα μας από το 1896 και εμπλοκή στο σύνολο των έργων υποδομής ανά την επικράτεια (τηλεπικοινωνίες, μεταφορές, μηχανοργάνωση νοσοκομείων, έργα εθνικής άμυνας) επηρέαζε σε μεγάλο βαθμό την οικονομική και πολιτική ζωή του τόπου τόσο προπολεμικά όσο και μεταπολεμικά.

Το σκάνδαλο με τα μαύρα ταμεία του γερμανικού κολοσσού αναδείχθηκε σε μείζον πολιτικό ζήτημα και ακόμα και σήμερα προκαλεί αναταράξεις για τις ευθύνες και κυρίως για τη συγκάλυψη ευθυνών συγκεκριμένων προσώπων. Ο πάλαι ποτέ ισχυρός άνδρας της Siemens Hellas, υπόδικος Μιχάλης Χριστοφοράκος, απολαμβάνει την ασυλία του Βερολίνου στο Μόναχο, καθώς κάθε ελληνική απόπειρα έκδοσή του στη χώρα για να αποκαλύψει πρόσωπα και καταστάσεις έχει πέσει στο κενό.

«Κάθε όριο διαφθοράς ξεπέρασαν οι συμβάσεις που υπογράφηκαν με την Ferrostaal», σύμφωνα με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, Πάνο Καμμένο. Οι ενδείξεις δείχνουν μίζες δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ και ανυπολόγιστη ζημιά στο Δημόσιο από τη «δουλειά» ε τη Ferrostaal, η οποία πήρε με απευθείας ανάθεση, με πρόγραμμα συμπαραγωγής με τα Ελληνικά Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, την κατασκευή τεσσάρων υποβρυχίων. Σε μικρή Siemens αναδείχθηκε δε η κατασκευάστρια φορτηγών και ρυμουλκών MANN, που ερευνήθηκε από την Ελληνική Δικαιοσύνη για την υπεργολαβία στην προμήθεια ενενήντα ενός οχημάτων στον ΗΛΠΑΠ μέσω ΕΛΒΟ.

Στο μεταξύ πάρτι φοροδιαφυγής έστησαν στην Ελλάδα διάφορες ακόμα γερμανικές εταιρείες, από τις αυτοκινητοβιομηχανίες της Mercedes και της BMW που φοροδιέφευγαν συστηματικά, ζημιώνοντας μέχρι και 4 δις. ευρώ τη χώρα, μέχρι τη Hochtief, η οποία αποχώρησε από την Ελλάδα με «φέσι» 500 εκατ. ευρώ ΦΠΑ που ουδέποτε απέδωσε…

Πηγή περιοδικό «Επίκαιρα», τεύχος 281

kostasxan