Το κλίμα στο εξωτερικό είναι πιθανό να αλλάξει περισσότερο όταν θα αρχίσουν τα δημοσιεύματα πως η Ελλάδα έχει φορτώσει τους Ευρωπαίους με άνω των 250 δισ. χρεών χωρίς να έχει εφαρμόσει σχεδόν καμιά από τις μεταρρυθμίσεις.
Τόσο η ελληνική κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση, αλλά και το σύνολο σχεδόν του πολιτικού κόσμου της χώρας, βρίσκονται σε μια εγκεφαλική νιρβάνα και ασχολούνται μόνο με το πως θα διατηρήσουν ή θα κατακτήσουν την εξουσία. Πως θα μοιράσουν πρόωρες συντάξεις και περισσότερες δόσεις στα χρέη που δεν πρόκειται να πληρωθούν ποτέ στο σύνολό τους.
Το θέμα της αποπομπής της Ελλάδας από το ευρώ ενδέχεται να τεθεί με αυστηρότερους όρους την επόμενη φορά, έστω και αν αυτό δημιουργήσει κραδασμούς στην Ευρωζώνη.
Σήμερα, μετά την ενδυνάμωση των ευρωσκεπτικιστών σε πολλές χώρες της Ευρωζώνης υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη της παραδειγματικής τιμωρίας ενός μέλους για να συνετιστούν οι υπόλοιποι.
Καθόλου τυχαία δεν πρέπει να θεωρείται η επάνοδος στη δημοσιότητα των θεμάτων του βιβλίου του πρώην υπουργού οικονομικών των ΗΠΑ Τίμοθι Γκαϊτνερ για τις προθέσεις τιμωρίας και αποπομπής της Ελλάδας χθες από τους FT.
Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ την περίοδο 2010-12 οι Ευρωπαίοι ήθελαν να τιμωρήσουν την Ελλάδα γιατί τους είπε ψέματα.
Κατά τον ίδιο, η ιδέα του Σόιμπλε ήταν ότι με την Ελλάδα έξω, η Γερμανία θα μπορούσε να διαθέσει την οικονομική στήριξη που χρειαζόταν η Ευρωζώνη, διότι ο γερμανικός λαός δεν θα εκλάμβανε τη βοήθεια προς την Ευρώπη ως ξελάσπωμα των Ελλήνων. Επιπλέον, μία ελληνική έξοδος θα τρόμαζε αρκετά την Ευρώπη για να προχωρήσει σε ένα ισχυρότερο τείχος προστασίας...
Τελικά με τις παρεμβάσεις Αμερικάνων και Κινέζων η Ελλάδα έμεινε μέσα.
Στις δημοκρατίες οι πολιτικοί δίνουν μεγάλη σημασία στις διακυμάνσεις των διαθέσεων της κοινής γνώμης. Από το 2010 μέχρι σήμερα περί τα 250 δισ. ευρώ του ελληνικού χρέους πέρασαν από τράπεζες στις πλάτες των ευρωπαίων φορολογουμένων.
Βασική προϋπόθεση για να συμβεί αυτό ήταν η Ελλάδα να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις που έκαναν τη δημόσια διοίκηση, αποδοτικότερη μέσω αξιολογήσεων και τη σύνδεση αμοιβών και αποδόσεων. Αλλά μικρότερη και περισσότερη ευέλικτη μέσω απολύσεων.
Επίσης υπήρχαν μεταρρυθμίσεις βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας της ιδιωτικής οικονομίας για την προσέλκυση επενδύσεων.
Το εγχώριο πολιτικό σύστημα που κυβέρνησε ή αντιπολιτεύθηκε ελάχιστα από αυτά πραγματοποίησε ή άφησε να πραγματοποιηθούν.
Οι τελευταίες δηλώσεις του κ. Προβόπουλου σε συνέντευξη είναι χαρακτηριστικές: «Ξέρω ότι στην πρώτη Κυβέρνηση όταν η Τρόικα είχε προτείνει κάποια πράγματα η αντίδραση ήταν δεν μπορούμε να κόψουμε αμοιβές στο Δημόσιο, να απολύσουμε δημοσίους υπαλλήλους, άρα η εύκολη λύση θα ήταν να βάλουμε και άλλους φόρους αλλά όταν βάζεις φόρους, φόρους, φόρους, αυτό σημαίνει ότι η υπόθεση ανάπτυξη απομακρύνεται περισσότερο".
Ο τρόπος που επιμένει η Τρόικα στην εν εξελίξει διαπραγμάτευση δείχνει αλλαγή στάσης έναντι της Ελλάδας. Στην κυβέρνηση θεωρούν πως η απειλή της ανόδου στην εξουσία του συνονθυλεύματος του ΣΥΡΙΖΑ είναι αρκετή για να εξασφαλίσουν την υποστήριξη των Ευρωπαίων...
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να τρομάζει πλέον την Ευρώπη, είτε γιατί κάποιοι θεωρούν πως έχει αλλάξει, είτε γιατί κάποιοι θεωρούν πως αποτελεί μια ευκαιρία να ξεκαθαρίσει το ζήτημα, αν αξίζει να συνεχίσει να υπάρχει το ευρώ και ποιοι αξίζει να παραμείνουν εντός αυτού.
Η πολιτική ηγεσία της χώρας δεν έχει εξηγήσει επαρκώς τι σημαίνει έξοδος από το ευρώ για μια χώρα σαν την Ελλάδα (μια χώρα χωρίς παραγωγική υποδομή και σκληρούς συναλλαγματοφόρους φυσικούς πόρους). Τι σημαίνει να πληρώνονται οι συντάξεις και οι μισθοί του δημοσίου (αλλά και του μεγαλύτερου μέρους του ιδιωτικού) σε υποτιμημένες δραχμές και οι συναλλαγές των βασικών ειδών να γίνονται σε ευρώ ή δολάρια.
Ακόμη και με επιστροφή στη δραχμή αυτά που προέβλεπε το μνημόνιο θα χρειαστεί να τα εφαρμόσουμε επί δυο ή πέντε φορές μέχρι το νόμισμα αποκτήσει κάποια σταθερότητα και αξιοπιστία.
Η σκληρή στάση της τρόικα δείχνει αλλαγή πλεύσης. Η αλλαγή στάσης θα ενισχυθεί όταν αντί των επαίνων αρχίσουν τα αρνητικά δημοσιεύματα στο εξωτερικό. Δυστυχώς για άλλη μια φορά το πολιτικό προσωπικό της χώρας αναδεικνύεται κατώτερο των περιστάσεων και τυρβάζει περί άλλων...
Του Κ. Στούπα από το Capital.gr
antilogos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου