Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

«Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΤΑΙ ΣΤΑ ΠΕΠΡΩΜΕΝΑ ΤΟΥ ΑΜΑΡΤΗΣΑΝΤΟΣ [Λαοῦ]» (Ἅγ. Σιλουανός)

Ἡ ἁμαρτία ἐξ ἐπόψεως χριστιανικῆς

ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο
Ἀρχιμ. Σωφρονίου 
«Ὁ γιος Σιλουανς θωνίτης»
(σελ.37-38)

.               Ἡ ἁμαρτία εἶναι πρωτίστως φαινόμενον πνευματικόν, μεταφυσικόν. Αἱ ρίζαι αὐτῆς εὑρίσκονται εἰς τὸ μυστικὸν βάθος τῆς πνευματικῆς φύσεως τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ οὐσία τῆς ἁμαρτίας συνίσταται οὐχὶ εἰς τὴν κατάλυσιν ἠθικῶν ἀρχῶν, ἀλλ’ εἰς τὴν ἀποστασίαν ἐκ τῆς αἰωνίου Θείας ζωῆς, διὰ τὴν ὁποίαν ἐκτίσθη ὁ ἄνθρωπος καὶ εἰς τὴν oποίαν φυσικῶς –ἤτοι ἐξ αὐτῆς τῆς φύσεως αὐτοῦ- ἐκλήθη.
.               Ἡ ἁμαρτία διαπράττεται πρὸ παντὸς ἐν τῷ μυστικῷ βάθει τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος, ἀλλὰ τὰ ὀψώνια αὐτῆς πλήττουν τὸν ὅλον ἄνθρωπον. Ὅταν αὕτη συντελεσθῆ, ἀντανακλᾶται εἰς τὴν ψυχικὴν καὶ φυσικὴν κατάστασιν τοῦ ἀνθρώπου, εἰς τὴν ἐξωτερικὴν αὐτοῦ ἐμφάνισιν, εἰς τὰ πεπρωμένα τοῦ ἁμαρτήσαντος, ἐξέρχεται ἀναποφεύκτως πέραν τῶν ὁρίων τῆς ἀτομικῆς αὐτοῦ ζωῆς καὶ βαρύνει διὰ τοῦ κακοῦ τὴν ζωὴν ὁλοκλήρου τῆς ἀνθρωπότητος, καὶ συνεπῶς ἀντανακλᾶται καὶ εἰς τὰ πεπρωμένα τοῦ σύμπαντος κόσμου.
.               Συνεπείας κοσμικῆς σημασίας δὲν εἶχε μόνον τὸ ἁμάρτημα τοῦ Προπάτορος Ἀδάμ. Πᾶν ἁμάρτημα, φανερὸν ἢ ἀφανές, ἑκάστου ἐξ ἠμῶν, ἐπηρεάζει τὰ πεπρωμένα τοῦ κόσμου παντός.
.               Διαπράττων ὁ σαρκικὸς ἄνθρωπος τὴν ἁμαρτίαν δὲν αἰσθάνεται ἐν ἑαυτῷ τὰς συνεπείας αὐτῆς, ὡς αἰσθάνεται αὐτὰς ὁ πνευματικὸς ἄνθρωπος.
.               Ὁ σαρκικός, μὴ ἔχων εἰσέτι πείραν τῆς αἰωνίου ζωῆς τοῦ Πνεύματος, δὲν ἀντιλαμβάνεται τὴν ἀλλαγὴν τῆς καταστάσεως αὐτοῦ μετὰ τὴν διάπραξιν τῆς ἁμαρτίας, διότι διαμένει πάντοτε εἰς πνευματικὸν θάνατον.
.               Ἀντιθέτως, ὁ πνευματικὸς ἄνθρωπος, εἰς ἑκάστην κλίσιν τοῦ θελήματος αὐτοῦ πρὸς τὴν ἁμαρτίαν, βλέπει ἐν ἑαυτῷ τὴν ἀλλαγὴν τῆς καταστάσεως αὐτοῦ λόγῳ ὑποστολῆς τῆς χάριτος.

 christianvivliografia

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ο πνευματικός άνθρωπος αντιλαμβάνεται την αμαρτία και αποκτά διάκριση μέσω του αποτελέσματος που είναι η υποστολή της Θείας Χάρης.
Πολύ σωστό αυτό που λέει ο γ. Σωφρόνιος. Θέλω να συμπληρώσω ότι εκτός από την αμαρτία, το ίδιο αποτέλεσμα (υποστολή Θ. Χάρης) έρχεται και όταν δεν είναι ο Θεός (μόνιμα ή πρόσκαιρα) το κέντρο της ζωής μας. Όταν δηλ. είναι κάτι ανάμεσα στα υπόλοιπα. Και τότε καταλαβαίνουμε ΄τη λάθος κατάσταση της καρδιάς μας και την κλήση του Θεού για επιστροφή.
Τα πράγματα του κόσμου, δεν πρέπει να μπαίνουν στην καρδιά μας ούτε να κλέβουν αυτό που ανήκει στον Θεό..Τα παρακολουθούμε αλλά ΔΕΝ ταυτιζόμαστε μαζί τους.. Ακριβώς για το λόγο ότι είναι προσωρινά και πρόσκαιρα, και τα περισσότερα γίνονται για την εκπαίδευσή μας.Για να ταπεινωθούμε και να εξαγνισθούμε μέσα στη φωτιά των θλίψεων και δυσκολιών, και να μάθουμε την υπομονή την πίστη την ελπίδα και την εμπιστοσύνη στη θεία Πρόνοια..

Ανώνυμος είπε...

Ο αγώνας είναι να επιτρέπουμε στα γεγονότα να επιδρούν επάνω μας μέχρι το όριο που μας αφυπνίζουν πνευματικά. Μέχρι το "αγρυπνείτε" που είπε ο Κύριος. Όταν αυτό το όριο ξεπεραστεί και τους δώσουμε μεγαλύτερη σημασία, τότε θα πανικοβληθούμε όπως ο Απ. Πέτρος που μόλις πήρε τα μάτια του από τον Κύριο, και κοίταξε τα κύματα και τον δυνατό άνεμο, αμέσως βούλιαξε.