Παρόλο που η Ρωσία επιμένει ότι δεν υποστηρίζει το καθεστώς του Πρόεδρου Άσαντ στη Συρία, αλλά μάλλον τον αγώνα του ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος, η Ουάσιγκτον έχει άλλη άποψη.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης των ΗΠΑ είναι γεμάτα με κινδυνολογίες πάνω στη στρατιωτική βοήθεια της Ρωσίας στη Δαμασκό, προσπαθώντας να μαντέψουν τι θα μπορούσε να σημαίνει και τι θα γίνει στη συνέχεια.
Οι ΗΠΑ φαίνεται ότι δεν έχουν απολύτως καμία ιδέα πώς να αντιδράσουν στη ρωσική δραστηριότητα στη Συρία. Μερικές από τις πηγές των μέσων ενημέρωσης τους επιλέγουν να καταφύγουν σε υστερία, όπως το Fox News, το οποίο υποστηρίζει ότι σύντομα η Δαμασκός θα καταληφθεί από τον ρωσικό στρατό, ενώ άλλοι προτιμούν να εξετάσουν άλλες επιλογές, και προσπαθούν να καταρτίζουν κάτι που μοιάζει με ένα σχέδιο δράσης.
Το Bloomberg έχει καταλήξει σε δύο σχετικά επαρκείς απαντήσεις, και εξετάζει όλα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα για κάθε μια.
«Οι επιλογές είναι να προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε τη Ρωσία στο εσωτερικό της Συρίας ή, όπως υποστηρίζουν μερικοί στο Λευκό Οίκο, να συνεργαστούμε με τη Ρωσία εκεί, στον αγώνα κατά του ισλαμικού κράτους (ISIL)», ανέφερε.
«Για μερικούς στον Λευκό Οίκο, η προτεραιότητα είναι να στρατολογήσουν περισσότερες χώρες για την καταπολέμηση του ισλαμικού κράτους, και φοβούνται να οξύνουν τη σχέση με τη Ρωσία.
Σκέφτονται σοβαρά το ενδεχόμενο αποδοχής της ρωσικής συγκέντρωσης στην περιοχή ως τετελεσμένο γεγονός, και στη συνέχεια σε συνεργασία με τη Μόσχα να ενορχηστρώσουν μαζί ΗΠΑ και Ρωσία χτυπήματα στη Βόρεια Συρία, όπου η αμερικανική συμμαχία συντονίζει καθημερινά επιχειρήσεις» λέει ο οργανισμός.
Άλλοι, ωστόσο, φαίνεται να είναι τόσο παθιασμένοι με την ιδέα της ανατροπής του προέδρου Assad, που δε νοιάζονται για την απειλή του ISIL και θεωρούν οποιαδήποτε συνεργασία με τη Μόσχα ως αποτυχία.
«Για πολλούς στην κυβέρνηση Ομπάμα, ιδιαίτερα εκείνων που εργάζονται για τη Συρία, η ιδέα του να συναινέσουν στη ρωσική συμμετοχή στις μάχες είναι σαν να παραδέχονται ότι η προσπάθεια να διώξουν τον Άσαντ έχει αποτύχει. Επιπλέον, φοβούνται ότι η Ρωσία θα επιτεθεί σε ομάδες της συριακής αντιπολίτευσης που μάχονται εναντίον του Άσαντ, χρησιμοποιώντας τον πόλεμο κατά του ισλαμικού κράτους ως προκάλυμμα. »
Ωστόσο, ο πραγματικός φόβος για την προαναφερθείσα ομάδα είναι ότι «οι ΗΠΑ δεν έχουν πραγματική δύναμη να αντεπιτεθούν».
Αν «ο Ομπάμα αποφασίσει να μην αποδεχθεί τη ρωσική παρουσία της πολεμικής αεροπορίας στη Συρία», θα αντιμετωπίσει ένα άλλο σύνολο επιλογών.
«Οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να επιβάλουν νέες κυρώσεις στη Ρωσία, παρόλο που οι τρέχουσες ποινές σχετικά με την Ουκρανία δεν έχουν αλλάξει τη θέση του Πούτιν, και υπάρχει μικρή πιθανότητα οι ευρωπαϊκές χώρες θα ενταχθούν σε ένα νέο γύρο κυρώσεων.»
«Οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να προειδοποιήσουν τη Ρωσία ότι η βάση της θα αποτελούσε για την αντιπολίτευση δίκαιο επιχείρημα να επιτεθεί, αυτό όμως θα μπορούσε να κάνει τον Πούτιν να διπλασιάσει τις δυνάμεις του στην περιοχή.»
«Οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να προσπαθήσουν να σταματήσουν τη ροή των ρωσικών αρμάτων, αλλά αυτό μπορεί να κάνει χώρες όπως το Ιράκ και το Ιράν να σταθούν στο πλευρό του Πούτιν, οι οποίες ίσως να μην συμφωνούν.»
«Οι ανησυχίες του Λευκού Οίκου για την κλιμάκωση των εντάσεων με τη Ρωσία στο εσωτερικό της Συρίας είναι νόμιμες, αλλά συνεργασία με τις ρωσικές δυνάμεις στο έδαφος ή στον αέρα, θα υπονόμευε την όποια αξιοπιστία των ΗΠΑ απέναντι στη συριακή αντιπολίτευση και τα κράτη του Κόλπου που την υποστηρίζουν.»
«Οι ΗΠΑ μπορεί να μην είναι σε θέση να σταματήσουν την είσοδο της Ρωσίας στη μάχη στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας, αλλά, τουλάχιστον η Αμερική δεν πρέπει να θεωρηθεί ότι συνεργάζεται με τη Μόσχα. Εάν συμβεί αυτό, η υποψία ότι ο Ομπάμα στην πραγματικότητα εργάζεται για να διατηρήσει το καθεστώς Άσαντ θα έχει επιβεβαιωθεί. »
5 μηνύματα που η Ρωσία στέλνει στον κόσμο μέσω της Συρίας
Η σχέση μεταξύ της αμερικανικής κυβέρνησης και του Μπασάρ αλ-Άσαντ πλησιάζει στο παράλογο. Από τη μία πλευρά, η Ουάσινγκτον επιθυμεί την ανατροπή του προέδρου της Συρίας, από την άλλη πλευρά, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους είναι ακόμη πιο φοβισμένοι από εκείνους που θα μπορούσαν να τον αντικαταστήσουν, ανέφερε η ιταλική La Repubblica.
Εν τω μεταξύ, το The National Interest, παρουσιάζει δικό του κατάλογο με αυτά που η Ρωσία προσπαθεί να πει στον κόσμο.
Κατ “αρχάς, λέει, «το Κρεμλίνο σηματοδοτεί ότι σχεδιάζει να αναλάβει ενεργό ρόλο στον καθορισμό της ατζέντας στη Μέση Ανατολή – και όχι να δεχτεί παθητικά ένα αμερικανικό όραμα για το πώς θα έπρεπε να γίνει το μέλλον».
Δεύτερον, «Ο Πούτιν καθιστά σαφές ότι δεν πρόκειται να δεχθεί την προεπιλεγμένη θέση της Ουάσινγκτον «ότι η καθαίρεση του προέδρου Άσαντ είναι μια πορεία προς μεγαλύτερη σταθερότητα μακροπρόθεσμα στη Μέση Ανατολή».
Τρίτον, «Η Ρωσία είναι πιο σίγουρη για τη θέση της στην Ουκρανία», με «τη Μόσχα να διατηρεί το μεγαλύτερο μέρος της μόχλευσης.»
Τέταρτον, «Το Κρεμλίνο επιβάλλει τις κόκκινες γραμμές του. Ακριβώς όπως η Μόσχα δεν επέτρεψε στους αυτονομιστές του Donbass να αντιμετωπίσουν καταστροφική ήττα το περασμένο καλοκαίρι στην Ουκρανία, η Ρωσία έχει αφήσει να εννοηθεί, ότι δεν θα καθίσει να επιτρέψει να ανατραπεί ο Μπασάρ Άσαντ ή να εκδιωχθεί από εξωτερική στρατιωτική δράση. »
Και, τέλος, πέμπτο, «για τις χώρες της Μέσης Ανατολής, όπως η Αίγυπτος και το Αζερμπαϊτζάν, που τάχθηκαν κατά της ρωσικής πολιτικής στη Συρία, η απόφαση του Πούτιν να ανεβάσει τους τόνους, μπορεί να τους οδηγήσει να επανεξετάσουν το κατά πόσον η πορεία προς μια βιώσιμη λύση βρίσκεται στην Ουάσιγκτον και σύντομα να αποσπαστεί η προσοχή τους από μια προεκλογική εκστρατεία, αλλά μέσω της Μόσχας.
Πηγή PrisonPlanet
kostasxan.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου