ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΡΚΟΙ ΕΦΕΣΟΥ ΕΥΓΕΝΙΚΟΙ;

Στην απέλπιδα προσπάθειά τους να πείσουν τους παραδοσιακούς πιστούς να μην ενδιαφέρονται για τα θέματα της πίστεως για να μένουν οι ίδιοι στο απυρόβλητο, οι Οικουμενιστές υποβάλλουν το εξής διάτρητο ερώτημα: Είστε όλοι Μάρκοι Εφέσου Ευγενικοί και ξεσπαθώνετε για τα θέματα της πίστεως; Εκείνος ήταν επίσκοπος εσείς πρόβατα! Βάσει ποιας λογικής ή εκκλησιολογίας τον μιμείσθε;

Αλλά θα ήταν τουλάχιστον εωσφορικό να θεωρεί κάποιος τον εαυτό του Μάρκο Εφέσου τον Ευγενικό. Μας λείπει η αγιότητα και η καταπληκτική πατερική συγκρότηση του Αγίου και ασφαλώς δεν είμαστε επίσκοποι.

Αλλά “ο φύλαξ της πίστεως” δεν είναι ο λαός του Θεού σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας όπως την διατύπωσε η σύνοδος του 1848 των Πατριαρχών της Ανατολής;

Δεν έχουμε όλοι υποχρέωση να υπακούσουμε στην αυτόλεκτη εντολή του Κυρίου όχι απλά να γνοιαζόμαστε για τα θέματα της πίστεως αλλά και να Τον ομολογούμε ενώπιον των ανθρώπων και των αγγέλων και η προθυμία μας αυτή για ομολογία δεν πρέπει να φτάνει -όποτε χρειαστεί- μέχρι και το μαρτύριο;

Αλλά ας επιμείνουμε στο παράδειγμα του Αγίου Μάρκου Εφέσου του Ευγενικού. Ο Άγιος Μάρκος είχε το επισκοπικό αξίωμα, την πατερική συγκρότηση, τον θεολογικό νου και πάνω από όλα την αγιότητα του βίου για να είναι ο αρχηγός της αντίστασης εναντίον των αιρετικών Παπικών. Αλλά δεν ήταν μόνος του σ’ αυτό τον αγώνα. Οταν επέστρεψε από τη σύνοδο της Φερράρας-Φλωρεντίας ο πιστός λαός του Θεού τον υποδέχτηκε ως ομολογητή και ως ήρωα της πίστεως. 

Το αντίθετο συνέβηκε με τους επισκόπους και τους άλλους ορθόδοξους αντιπροσώπους. Τους απεδοκίμασε έντονα και τους εξανάγκασε να ανακαλέσουν την υπογραφή τους με τη γνωστή ρήση: “Αυτό το χέρι υπέγραψε την ένωση; Ας κοπεί! Αυτή η γλώσσα έκανε την κακή ομολογία; Ας εκριζωθεί.”

Ας μη σπεύδουν, λοιπόν, οι Οικουμενιστές να θωρακιστούν πίσω από τον διάτρητο θώρακα της εκκλησιολογίας των προβάτων η οποία δεν θέλει να κατανοήσει ότι όλοι έχουμε ευθύνη -και μάλιστα μέχρι μαρτυρίου- για την πίστη μας. Ιδιαίτερα όταν ζούμε στους πονηρούς καιρούς που στην τράπεζα της Ιεζάβελ του συγκρητιστικού Οικουμενισμού ευωχούνται Πατριάρχες, Αρχιεπίσκοποι, Μητροπολίτες, πρεσβύτεροι, διάκονοι, μοναχοί, και λαικοί με αξιόλογες ακαδημαικές περγαμηνές.
πηγή 

 

 trelogiannis.

ΣΧΟΛΙΟ:  Ούτε οι οικουμενιστές έχουν τά δεδομένα πού θά μπορούσαν έστω καί τυπικά νά τούς δώσουν τό δικαίωμα νά διαφοροποιηθούν από τήν πίστη καί τήν πράξη τού Αγίου Μάρκου. Οσο γιά τήν κρίση τού λαού άς τούς υπενθυμίσουμε ότι κανείς δέν μπορεί νά ξεγελάσει τά μικρά παιδιά, ούτε οι γονείς τους.  Ολος ο αγώνας τών γονιών συνοψίζεται στήν απελπισμένη τους προσπάθεια νά πείσουν ότι δέν είναι ψεύτες, ότι αγαπούν αληθινά καί θυσιαστικά , χωρίς τήν ιδιοτέλεια τού πάθους. Χωρίς τήν δεοντολογία τής ευθύνης καί τής εξουσίας. Χωρίς κατοχή.  Εκ τής κατασκευής του ο άνθρωπος δέν κατέχεται από καμμία δύναμη. Μόνο πού εκούσια υποδουλώνεται διότι δέν γνωρίζει τόν σκοπό τής ελευθερίας του, δέν ξέρει τί νά τήν κάνει καί τήν παραμερίζει γιά νά ζήσει στήν κοινωνία τών άλλων.  Τήν παραχωρεί διότι δέν τού χρησιμεύει στήν κοινωνία τών ανθρώπων.  Αλλα θέλω καί άλλα κάνω, συνειδητοποιούσε ο Απ. Παύλος.  Υποκύπτοντας στόν Νόμο τής αμαρτίας. Καί ο Κύριος μάς σώζει προσφέροντάς μας αυτή τήν δυνατότητα. Νά κρατήσουμε τό εκούσιο μέσα στήν ελευθερία. Νά γίνουμε παιδιά, κάτοικοι τής Βασιλείας. Ελεύθεροι από τήν εξουσία καί τό ψέμα. Καί σήμερα οι οικουμενιστές αντιπροσωπεύουν τό μεγαλύτερο εμπόδιο στόν δρόμο μας ακριβώς πρός τήν Βασιλεία. Ζητώντας μας νά υποταγούμε στό ψέμα καί στόν τύπο.

 

Αμέθυστος