ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ : «ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΙΑ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ!», (βίντεο)

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Σε ένα καταπληκτικό βίντεο ο σημερινός Πάπας Φραγκίσκος κηρύττει την συμπροσευχή με όλες τις θρησκείες καθώς όλες οι θρησκείες, σύμφωνα με τα κηρύγματα του, είναι το ίδιο και πιστεύουν στον ίδιο Θεό. Μαζί του και ο Πατριάρχης των Ορθοδόξων Βαρθολομαίος.
Τι άλλο να πούμε για τον αρχιερέα της πανθρησκείας με τον οποίο συνομιλούν οι Ορθόδοξοι αρχιερείς ?
Τι άλλο να δείξουμε για να καταλάβουμε που θέλει να οδηγήσει τον κόσμο ο σημερινός Πάπας ? Στην παγκόσμια πανθρησκεία όπως θέλει να την επιβάλει η Νέα τάξη σε ένα κόσμο καθοδηγούμενο.
Καλύτερο πρεσβευτή της Νέας Τάξης και της παγκόσμιας πανθρησκείας δεν θα έβρισκαν.
Σημεία των καιρών!
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 2016 ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΕΙ ΣΥΣΚΕΨΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΝ ΤΙΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΝΕΝΩΣΗΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ...
Ο ΠΑΠΑΣ ΣΕ ΕΝΔΕΙΞΗ ΚΑΛΗΣ ΘΕΛΗΣΕΩΣ, ΦΗΜΕΣ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ, ΟΤΙ ΣΚΟΠΕΥΕΙ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΕΙ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΩΝ ΚΑΘΟΛΙΚΩΝ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΑΙΟΥ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ...
"ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΝΑ ΚΑΤΑΡΑΣΤΕ" (ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ)
"ΟΥΤΕ ΠΟΥΛΙ ΠΕΤΟΥΜΕΝΟ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΠΕΤΑΞΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ" (ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΓΓΑΙΟΥ)
anargyros61.

ΣΧΟΛΙΟ: Φυσικά όλες οι θρησκείες είναι τό ίδιο. Η Εκκλησία δέν είναι θρησκεία. Ας πούμε ότι τήν καταντήσαμε θρησκεία. Μέ τούς Ανθιμους, τούς Ιερώνυμους, μέ τίς αερολογίες περί Αρχιερέων, μέ τό πρωτείο, τό αλάθητο, μέ τίς ιεραρχίες, τόν κληρικαλισμό, πού κληρονομεί τό Αγιο Πνεύμα καί κατορθώνει αυτό πού επιθύμησε ο Σίμων ο μάγος. Οι θρησκείες διαθέτουν έναν θεό κατάλληλο καί αντίστοιχο σέ κάθε έθνος, χειραγωγούμενο μέ κάθε άνεση από τόν εωσφόρο Τόν αληθινό θεό τών θρησκειών. Τό θρησκευτικό συναίσθημα δέν είναι πίστη, διότι είναι ασταθές, διαταράσσεται εύκολα, κατευθύνεται από τήν ανάγκη όπως καί τό ένστικτο.  Θρησκεία έχουν οι παλαιοημερολογίτες, οι Αποτειχισμένοι, οι οργανωσιακοί. Οι οποίοι εκλαμβάνουν τήν δεοντολογία τού Κάντ γιά δρόμο σωτηρίας. Στήν εποχή δέ τού Αντιχρίστου πού ζούμε γίνεται λυσσαλέα προσπάθεια νά μεταλλαχθεί η εκκλησία σέ Θρησκεία.  Μέσω τής καταργήσεως τής ενανθρωπήσεως μέ τήν αναβάθμιση τού κατ' εικόνα διά τής θεολογίας τού Προσώπου καί τής οντολογίας τής ελευθερίας. Διά τής ελευθερίας τής Βουλήσεως. Οπως τό εκφράζει χαρακτηριστικά ο Ζηζιούλας:

"Ο Ντοστογιέφσκι μάχεται την ηθική για ένα και μόνο λόγο: διότι, όπως και η λογική, στερεί τον άνθρωπο από το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό του, χάρη στο οποίο διαφέρει από τα ζώα, δηλαδή την ελευθερία. Αυτή είναι η “εικόνα του Θεού” στον άνθρωπο και η εικόνα αυτή με τίποτε δεν εξαλείφεται. Ο άνθρωπος πάντοτε θα επιζητεί την ελευθερία, όσες ευεργεσίες και αν του προσφέρει η λογική και η ηθική.

Η ελευθερία δεν είναι για τον Ντοστογιέφσκι αυτό που στη δυτική φιλοσοφία επικράτησε να λέγεται επιλογή μεταξύ του καλού και του κακού. Μια τέτοια επιλογή είναι για τον Ντοστογιέφσκι γελοία, διότι το καλό και το κακό είναι ανάμεικτα στην ανθρώπινη ύπαρξη. Η ελευθερία είναι κάτι οντολογικό, είναι η απόρριψη ή αποδοχή της ίδιας της ύπαρξής μας.

Εάν ο άνθρωπος, ασκώντας την ελευθερία του, απορρίψει την ύπαρξη, δεν έχει άλλη επιλογή από την αυτοκτονία. Αν αντιθέτως, αποδεχθεί την ύπαρξη, τότε δεν έχει άλλη επιλογή από το να την αποδεχθεί όπως αληθινά είναι, δηλαδή ως (παράλογη) οδύνη, ως Σταυρό. Αυτό ακριβώς συνέβη στην Ενανθρώπηση του Κυρίου.

Η αποδοχή του Σταυρού σημαίνει ταύτιση με όλους τους πάσχοντας, ανάληψη ευθύνης για όλο τον πόνο της κτίσεως, ταύτιση μέχρι θανάτου. Μόνον έτσι επέρχεται η λύτρωση από το κακό, όχι με την ηθική και τη λογική, αλλά με την αγάπη που αυτοθυσιάζεται. Δεν πρόκειται περί μαζοχισμού, διότι δεν πρόκειται για αυτοϊκανοποίηση του θυσιαζομένου. Πρόκειται για την διαπίστωση ότι ο μόνος δρόμος για να νικηθεί το κακό και ο ίδιος ο θάνατος είναι να τα υποστεί κανείς εκούσια, και τούτο προς χάρη των άλλων".
Διά τής μιμήσεως τού Χριστού χωρίς τόν Χριστό.

Joseph Ratzinger «Εισαγωγή στον Χριστιανισμό» (αποσπάσματα) (8)

Το δίλημμα της μοντέρνας θεολογίας : Ιησούς ή Χριστός;

"Ας προσπαθήσουμε όμως τώρα να εμβαθύνουμε αυτή την κίνηση σαν ζίγκ-ζάγκ της σύγχρονης θεολογίας, γιατί παρατηρώντας τις κινήσεις θα μπορέσουμε να πλησιάσουμε καλύτερα αυτό το Ίδιο το πρόβλημα. Ακολουθώντας την πρώτη κίνηση -φυγή από τον Χριστό στον Ιησού- στις αρχές του ΧΧ αιώνος ο Harnack έγραψε το έργο «ουσία του Χριστιανισμού». Ένα βιβλίο που προτείνει μια μορφή Χριστιανισμού γεμάτο με την υπερηφάνεια και την αισιοδοξία του ορθολογισμού, σύμφωνα με τα οποία ο Φιλελευθερισμός είχε ξεκαθαρίσει το πρώτο πιστεύω. 

Μια βασική θέση αυτού του βιβλίου είναι η εξής "Όχι ο Υιός, αλλά μόνον ο πατήρ πρέπει να παραμείνει στο Ευαγγέλιο, ακριβώς όπως ο Υιός το ανακοίνωσε». Πόσο απλό ακούγεται, πόσο απελευθερωτικό! Διότι ενώ η Ομολογία πίστεως στον Υιό χώρισε -Χριστιανούς από όχι-Χριστιανούς, Χριστιανούς διαφορετικών ομολογιών μεταξύ των- η γνώση του Πατρός μπορεί αντιθέτως να ενώσει. Ενώ ο Υιός ανήκει σε λίγους, ο πατήρ ανήκει σε όλους και όλοι ανήκουν σ' Αυτόν. Ενώ η πίστη χώρισε, η αγάπη μπορεί να ενώσει. Ο Ιησούς εναντίον του Χριστού, πράγμα που σημαίνει εγκαταλείπουμε το δόγμα και συνεχίζουμε με την φιλανθρωπία".

Το γεγονός πως από τον Ιησού που ανακοινώνει, ο οποίος είχε αναγγείλλει σε όλους τους ανθρώπους τον κοινό τους πατέρα, κάνοντας τους τοιουτοτρόπως αδελφούς, περάσαμε στον αναγγελμένο Χριστό, ο οποίος τώρα απαιτούσε πίστη και είχε καταλήξει σε δόγμα, κατά τον Harnack, δημιούργησε το τελικό σχίσμα! Ο Ιησούς είχε αναγγείλλει το μήνυμα της αγάπης, το οποίο δεν άνηκε σε δόγμα, ξεκινώντας μ’αυτόν τον τρόπο την μεγαλειώδη επανάσταση με την οποία τίναξε στον αέρα τον Φαρισαϊσμό, εισάγοντας στην θέση της αδιάλλακτης τυπικής πίστεως την απλή εμπιστοσύνη στον Πατέρα, την αδελφότητα των ανθρώπων και την κλίση σε μια μοναδική αγάπη".

Η Εκκλησία έχει είς τόν αιώνα κεφαλή της τόν Κύριο καί σώμα της τούς Αγίους Του.

Αμέθυστος