Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2021

Εκκλησία Κρήτης για Μίκη: Σάρκωσε πάνω στις μουσικές νότες του, την ιστορία του Έθνους μας

Ο μακαριστός και αείμνηστος μεγάλος Έλληνας Μίκης, υπήρξε η φωνή της Ελλάδος, του Ελληνισμού, της Ρωμιοσύνης

Η Ἱερά Ἐπαρχιακή Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης, καθώς πληροφορήθηκε τήν κοίμηση τοῦ μεγάλου Ἕλληνα Μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, ὁ ὁποῖος κατήγετο ἀπό τόν Γαλατᾶ Χανίων, ἐκφράζει τίς θερμές συλλυπητήριες εὐχές της, πρός τούς κατά σάρκα οἰκείους του, καθώς καί πρός τήν καλλιτεχνική οἰκογένεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί εὐρύτερα, τῆς ὁποίας «πρωτομάστορας» ὑπῆρξε ὁ μακαριστός.

Ἡ Ἐκκλησία Κρήτης, προσεύχεται πρός τόν Τριαδικό Θεό, γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ρωμαλέας ποιητικῆς ψυχῆς τοῦ μεγάλου δημιουργοῦ καί καλλιτέχνη, πού ἀγάπησε καί ὕμνησε μέ τή μουσική γραφίδα τῆς μελοποιΐας του, τό κάλλος τῆς Θείας Δημιουργίας, «τραγούδησε», μέ τρόπο μοναδικό καί ἰδιαίτερο, τούς καημούς καί τά βάσανα τοῦ λαοῦ μας καί ἐνέπνευσε διαχρονικά καί ὑπερτοπικά τήν πίστη στίς πανανθρώπινες  ἀξίες καί τά ἰδανικά.

Ὁ μακαριστός καί ἀείμνηστος, μεγάλος Ἕλληνας Μίκης, ὑπῆρξε ἡ φωνή τῆς Ἑλλάδος, τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τῆς Ρωμιοσύνης. Ἀναδείχθηκε ὁ οἰκουμενικός ἄνθρωπος τοῦ Πολιτισμοῦ μας. Στούς ἤχους τῶν μουσικῶν του συνθέσεων ξεδίπλωνε τήν πολλάκις σταυρωμένη, ἀλλά καί ἀναστημένη Ρωμιοσύνη. Ἦταν ὁ ἄνθρωπος πού σάρκωσε πάνω στίς μουσικές νότες του, τήν ἱστορία τοῦ Ἔθνους μας.

 Ἡ Ἐκκλησία Κρήτης, μέ εὐγνωμοσύνη μνημονεύει τοῦ ἀλησμόνητου Μίκη (Μιχαήλ),  καί προσεύχεται γιά τήν ἀνάπαυση τῆς μακαρίας, εὐγενικῆς καί δημιουργικῆς ψυχῆς του, μέ τούς δικαίους καί τούς Ἁγίους.

Ἀπό τήν Ἱερά Ἐπαρχιακή Σύνοδο

τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης

Εκκλησία Κρήτης για Μίκη: Σάρκωσε πάνω στις μουσικές νότες του, την ιστορία του Έθνους μας | Pentapostagma

ΣΥΝΟΔΙΚΉ ΔΙΑΓΝΩΜΗ; ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΥΠΑΚΟΗ;  ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΙΚΟΥ ΦΡΟΝΗΜΑΤΟΣ; ΕΙΝΑΙ ΑΘΕΗ Η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ; ΕΙΝΑΙ ΑΘΕΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ;

ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΑΣ ΣΗΜΕΡΑ ΓΕΝΝΑ ΓΙΓΑΝΤΕΣ  ΚΑΙ ΕΚΑΤΟΓΧΕΙΡΕΣ, ΓΟΛΙΑΘ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΘΕΟ. Ο ΜΙΚΡΟΣ ΔΑΥΙΔ ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΜΑΣ. ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΚΛΗΣΗ.

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Άκουγα χτες σε βιντεοσκόπηση ένα παλιότερο αφιέρωμα στον Μ. Θεοδωράκη από τους μαθητές (και τις μαθήτριες) μεγάλου ιδιωτικο-κρατικού Γυμνασίου-Λυκείου της Αθήνας. Εντάξει, τα παιδιά ήταν ερασιτέχνες, κάποια με αληθινό ταλέντο. Είπαν μόνο τραγούδια του Θ., ο οποίος παρίστατο στην εκδήλωση (γύρω στο 2000-2004). Πρόσεξα ότι η μουσική και τα τραγούδια του είναι παρ' όλ' αυτά "μονότονα", υπάρχει μια μονοτονία που αφήνει την ψυχή "ελλείπουσα" και λυπημένη...

Ανώνυμος είπε...

Tora edo pou ta leme Amethyste itan terastios synthetis. Den pire tyxaia pagosmia anagnorisi gia dekaeties. Ypirxe pragmatika mia doxa tis neoteris Elladas. Gia ta pisteyo tou tha ton krinei o Theos alloste den eixe pote ypokrithei ton xristianon opos para polloi alloi. Genika kai ayto den einai latreia tou parelthontos akous Pink Floyd kai Doors kai Aretha Franklin apo xenous I akous Theodoraki kai Xatzidaki kai palia laika apo ta dika mas kai les yparxei megaleio. Akous meta apo tous simerinous ta Hip hop an einai xenoi I ta skyladika an einai dikoi mas kai pas gia emeto. To oti exei pesei toso poly I aisthitiki pagosmios einai poly sxetiko me tin pagosmia katastasi AM

amethystos είπε...

Φίλε ευνοήθηκε η φήμη του από τόν αριστερισμό τού αντάρτικου εναντίον τής δικτατορίας πού κινούσε τήν εποχή, εποχή τής Κούβας, όπως καί η Μελίνα Μερκούρη. Οπως καί ο Αγγελόπουλος, η Ειρήνη Παπά. Δέν είχε πιστεύω γιά νά ακριβολογούμε. Τό τίποτα δέν απαιτεί πίστη. Οργάνωσε καί τούς Λαμπράκηδες, μήν ξεχνάμε. Κατόρθωσε νά κινήσει τά νήματα τής εποχής γιά νά αναδειχθεί σέ παγκόσμια προσωπικότητα. Οπως καί ο Χατζηδάκης τά πολύχρωμα νήματα. Ανήκουν στόν όλεθρο τής μεταπολίτευσης η οποία συνεχίζεται στούς μεταπατερικούς τού οικουμενισμού. Σήμερα οι νεοέλληνες αγαπούν τίς οικουμενικές προσωπικότητες.

Θωμάς είπε...

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ
ΠΟΙΗΜΑ ΟΔ'
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ
Γιατί με βασανίζεις; Δεν λέω, ήρθα στη ζωή· πάει καλά.
Όμως γιατί θα πρέπει να με δέρνουν οι φουρτούνες της ζωής; Θα σου το πω... είναι θρασύ, μα θα σ' το πω: Αν δεν ήμουν δικός σου, άδικα έζησα, Χριστέ μου. Γεννιόμαστε, σκορπίζουμε, τελειώνουμε. Νυστάζουμε, κοιμόμαστε, αγρυπνάμε.
Πορευόμαστε, αρρωσταίνουμε, γινόμαστε καλά... και πάλι απολαύσεις, πάλι πόνοι.
Τρέχουμε πίσω απ' τον ήλιο, πίσω από της γης τα πράγματα. Υστερα πεθαίνουμε, σαπίζει η σάρκα. Όλα αυτά δεν ανήκουν και στα ζώα; Άσχημα ακούγονται τα ζώα, μα δεν φταίνε.
Είναι τουλάχιστον αθώα. Εγώ, τι παραπάνω; Τίποτα ή Θεός. Αν δεν ήμουν δικός σου, άδικα έζησα, Χριστέ μου.

Ανώνυμος είπε...

Η μουσική των ντόρς και των πινκ φλόιντ είναι η μουσική του αναστοχαστικού υποκειμένου εν γένει το οποίο έχει την αισθητική της ψευδούς αισθήσεως - μούφα αισθητική δλδ. Το νησιώτικο,, το ηπειρωτικο και γενικά το παραδοσιακο τραγούδι εχει την αισθητική που αφορμάται απο την αισθηση της πραγματικότητας οπως και το σκυλαδικο της εθνικής που χλευάζει το υποκείμενο που μασώντας τα κακάκια του φτιαχνει την μουσικη των ντορς των φλοιντ κλπ

Ανώνυμος είπε...

Η μουσική του Μίκη (Μιχαήλ) δεν ειναι η μουσική του υποκειμένου. Η Παναγία μας να τον υπερασπισθεί και να τον φυλαξει

amethystos είπε...

Είναι τού εμβατηρίου, τού σοσιαλιστκού ρεαλισμού. Ψυχροπολεμική.

Ανώνυμος είπε...

File ton 10 17 pou mou tin les gia tis protimiseis mou apo ola ayta gia anastoxastika ypokeimena klp den katalava tipota. Profanestata eisai sofoteros tou Aristoteli kai ton 4 eyaggeliston pou ego o ptoxos tin faia ousia old fashion rocker katalavaino ti grafoun. AM